در اساطیر یونانی، خدایان و الهه ها قدرت و اهمیت بسیار زیادی در زندگی یونانیان باستان داشتند. یکی از این خدایان فسفر است، شخصیتی شگفت‌انگیز که با ستاره‌ی صبح و روشن‌آور ارتباط دارد. فسفر که به عنوان مظهر سیاره زهره در ظاهر آن به عنوان ستاره صبح شناخته می شود، قدرت دگرگون کننده روشنایی و روشنایی را تجسم می بخشد.

در این مقاله، با بررسی نمادگرایی، به داستان جذاب فسفر می پردازیم. و درس هایی می توانیم از این موجود الهی بگیریم.

فسفر کیست؟

در اساطیر یونانی، فسفر، که با نام Eosphorus نیز شناخته می شود، به معنای "نورآور" یا "سپیده دم" است. او معمولاً در هنر به عنوان یک مرد جوان بالدار با تاج ستاره ها و حمل مشعل به تصویر کشیده می شود زیرا اعتقاد بر این بود که او شخصیت ستاره صبح است که اکنون به عنوان سیاره زهره شناخته می شود.

به عنوان سومین- روشن‌ترین شی در آسمان بعد از خورشید و ماه ، زهره را می‌توان یا درست قبل از طلوع خورشید در شرق یا درست بعد از غروب خورشید در غرب مشاهده کرد، بسته به اینکه در موقعیت آن به دلیل این ظواهر مجزا، یونانیان باستان در ابتدا معتقد بودند که ستاره صبح موجودی متمایز از ستاره شامگاهی است. بنابراین، آنها با خدای خود مرتبط بودند و هسپروس، برادر فسفر، عصر بودستاره.

اما یونانیان بعداً نظریه بابلی را پذیرفتند و هر دو ستاره را به عنوان یک سیاره پذیرفتند و بدین ترتیب این دو هویت را در هسپروس با هم ترکیب کردند. آنها سپس این سیاره را به الهه آفرودیت تقدیم کردند که معادل رومی آن زهره است.

منشا و تاریخچه خانوادگی

تغییرات کمی در مورد میراث فسفر وجود دارد. برخی منابع نشان می‌دهند که پدرش می‌تواند سفالوس، قهرمان آتنی باشد، در حالی که برخی دیگر ممکن است اطلس تیتان باشد.

نسخه‌ای از شاعر یونان باستان، هزیود، ادعا می‌کند که فسفر پسر استرائوس و ائوس است. هر دو ایزد با چرخه های آسمانی روز و شب مرتبط بودند، و آنها را به پدر و مادری مناسب برای ستاره صبح تبدیل می کرد.

که برای رومیان به عنوان شفق قطبی شناخته می شد، ایوس الهه سپیده دم در <3 بود>اساطیر یونانی . او دختر هایپریون، خدای تیتان نور آسمانی، و تیا بود که حوزه نفوذش شامل بینایی و آسمان آبی بود. هلیوس، خورشید، برادر او و سلن، ماه، خواهر او بود.

ایوس توسط آفرودیت مورد نفرین قرار گرفت که مکرراً عاشق شد و باعث شد که او عاشق شود. داشتن روابط عاشقانه متعدد با مردان فانی زیبا که بیشتر آنها به دلیل توجه او عاقبت غم انگیزی داشتند. او به عنوان یک الهه درخشان با موهای نرم و همچنین بازوها و انگشتان گلگون به تصویر کشیده شده است.

شوهر او Astraeus خدای یونانی ستارگان و غروب و همچنین یک نسل دوم بود.تیتان آنها با هم فرزندان بسیاری از جمله خدایان باد نوتوس، خدای باد جنوب را تولید کردند. بوریاس، خدای باد شمال؛ اوروس، خدای باد شرق؛ و Zephyr ، خدای باد غرب. آنها همچنین تمام ستارگان بهشت ​​از جمله فسفر را به دنیا آوردند.

فسفروس پسری به نام ددالیون داشت، جنگجوی بزرگی که آپولو برای نجات جان خود به شاهین تبدیل شد. پس از مرگ دخترش از کوه پارناسوس پرید. گفته می‌شود که شجاعت جنگجوی Daedalion و ناراحتی خشمگین دلیل قدرت و تمایل شاهین به شکار پرندگان دیگر است. سیکس، پسر دیگر فسفر، پادشاه تسالیایی بود که به همراه همسرش آلکیونه پس از مرگ آنها در دریا به یک پرنده شاه ماهی تبدیل شد.

افسانه ها و اهمیت فسفر

داستان های مربوط به ستاره صبح منحصر به یونانی ها نیست. بسیاری از فرهنگ ها و تمدن های دیگر نسخه های خود را ایجاد کرده اند. به عنوان مثال، مصریان باستان نیز معتقد بودند که زهره دو جسم مجزا است که ستاره صبح Tioumoutiri و ستاره شامگاهی Ouaiti می نامیدند.

در همین حال، آسمان نظاران آزتک در مازوآمریکای پیش از کلمبیا به ستاره صبح در نقش Tlahuizcalpantecuhtli، پروردگار سپیده دم. برای مردم اسلاو اروپای باستان، ستاره صبح به عنوان Denica شناخته می شد که به معنی "ستاره روز" است.

اما جدا از این موارد،فقط چند داستان دیگر در مورد فسفر وجود دارد، و آنها منحصر به اساطیر یونان نیستند. در اینجا به برخی از آنها اشاره می کنیم:

1. فسفر به عنوان لوسیفر

لوسیفر نام لاتین سیاره زهره به شکل ستاره صبح در دوران روم باستان بود. این نام اغلب با شخصیت های اساطیری و مذهبی مرتبط با این سیاره، از جمله فسفر یا ائوسفور همراه است.

اصطلاح "لوسیفر" از لاتین مشتق شده است که به معنی "نور- آوردن" یا "ستاره صبح". به دلیل حرکات منحصر به فرد و ظهور متناوب زهره در آسمان، اسطوره‌شناسی پیرامون این چهره‌ها اغلب شامل سقوط از آسمان به زمین یا جهان زیرین بود. در طول تاریخ منجر به تفاسیر و تداعی های مختلفی شده است.

یکی از تفسیرها مربوط به ترجمه کینگ جیمز از کتاب مقدس عبری است، که منجر به سنت مسیحی استفاده از لوسیفر به عنوان نام شیطان قبل از سقوط او شد. در طول قرون وسطی، مسیحیان تحت تأثیر تداعی های مختلف زهره با ستارگان صبح و عصر بودند. آنها ستاره صبح را با شر یکی دانستند و آن را با شیطان مرتبط دانستند - دیدگاهی که به طور قابل توجهی با ارتباط های قبلی زهره با باروری و عشق در اساطیر باستان متفاوت است.

در طول سال ها، این نام تجسم شر شد. غرور و عصیان در برابر خدا. با این حال، مدرن ترینمحققان این تفاسیر را مشکوک می دانند و ترجیح می دهند به جای ذکر نام لوسیفر، این اصطلاح را در متن مربوطه کتاب مقدس به عنوان «ستاره صبحگاهی» یا «درخشنده» ترجمه کنند.

2. برخاستن از خدایان دیگر

افسانه دیگری در مورد فسفر شامل سیارات زهره، مشتری و زحل است که همگی در زمان های خاصی در آسمان قابل مشاهده هستند. مشتری و زحل که بالاتر از زهره در آسمان قرار دارند، در اسطوره های مختلف با خدایان قدرتمندتری مرتبط بوده اند. به عنوان مثال، در اساطیر رومی، مشتری پادشاه خدایان است، در حالی که زحل خدای کشاورزی و زمان است.

در این داستان ها، زهره، به عنوان ستاره صبح، به عنوان تلاش برای بالا آمدن از سطح زمین به تصویر کشیده شده است. خدایان دیگر، در تلاش برای تبدیل شدن به بهترین و قدرتمندترین. با این حال، زهره به دلیل موقعیتی که در آسمان دارد، هرگز موفق به پیشی گرفتن از مشتری و زحل نمی شود و در نتیجه نماد مبارزه برای قدرت و محدودیت های پیش روی خدایان است.

3. هسپروس فسفر است

جمله معروف "هسپروس فسفر است" از نظر معنایی نام های خاص بسیار مهم است. گوتلوب فرگه (1848-1925)، ریاضی‌دان، منطق‌دان و فیلسوف آلمانی، و همچنین یکی از بنیان‌گذاران فلسفه تحلیلی و منطق مدرن، از این جمله برای نشان دادن تمایز خود بین حس و مرجع استفاده کرد.در زمینه زبان و معنا.

از نظر فرگه، ارجاع نام، شیئی است که نشان می دهد، در حالی که معنای نام، نحوه ارائه شی یا نحوه ارائه آن است. عبارت "Hesperus فسفر است" به عنوان مثالی برای نشان دادن دو نام مختلف، "Hesperus" به عنوان ستاره عصر و "Fosphorus" به عنوان صبح است. ستاره، می تواند همان مرجع را داشته باشد که سیاره زهره است در حالی که حواس مشخصی دارد.

این تمایز بین حس و مرجع به حل برخی معماها و پارادوکس ها در فلسفه زبان کمک می کند، مانند آموزنده بودن گزاره های هویت. . برای مثال، حتی اگر "هسپروس" و "فسفر" به یک شی اشاره دارند، جمله "هسپروس فسفر است" هنوز می‌تواند آموزنده باشد زیرا حواس از این دو نام متفاوت است، زیرا یکی به عنوان ستاره صبح و دیگری به عنوان ستاره عصر تلقی می شود. این تمایز همچنین به پرداختن به مسائل مربوط به معنای جملات، ارزش صدق گزاره‌ها و معناشناسی زبان طبیعی کمک می‌کند.

یک اثر معروف دیگر در این زمینه از سائول کریپکه، فیلسوف تحلیلی، منطق‌دان آمریکایی، به دست آمد. و استاد ممتاز دانشگاه پرینستون. او از جمله "هسپروس فسفر است" استفاده کرد تا استدلال کند که دانش چیزی ضروری را می توان از طریق شواهد یا شواهد کشف کرد.تجربه به جای استنتاج دیدگاه او در این موضوع عمیقاً بر فلسفه زبان، متافیزیک و درک ضرورت و امکان تأثیر گذاشته است.

سؤالات متداول درباره فسفر

فسفر خدایی است که با ستاره صبح و تجسم زهره هنگامی که به عنوان ستاره صبح ظاهر می شود مرتبط است.

فسفر به عنوان آورنده نور و نماد روشنگری، دگرگونی و طلوع آغازهای جدید است.

بله، فسفر اغلب با خدای رومی لوسیفر شناخته می شود که هر دو نمایانگر ستاره صبح یا سیاره زهره هستند.

فسفر اهمیت جستجوی دانش، پذیرش تغییر و یافتن نور درون خود برای رشد و روشنگری شخصی را به ما می آموزد.

فسفر اغلب با یک مشعل یا به عنوان یک شکل درخشان به تصویر کشیده می شود که نمادی از روشنایی و روشنایی است که او به جهان می آورد.

Wrapping Up

فسفر به ما می آموزد که پتانسیل رشد و کشف را در آغوش بگیریم، و ما را در سفرهای شخصی خودمان برای خودشناسی و روشنگری راهنمایی می کند. میراث فسفر به عنوان یک یادآوری بی انتها عمل می کند تا درخشش نور صبح را در آغوش بگیریم و اجازه دهیم دگرگونی درونی ما را القا کند.