ملکه بودیکا یکی از قدیمی ترین و مشهورترین قهرمانان تاریخ و اساطیر بریتانیا است. او همسر پراسوتاگوس پادشاه سلتیک ایسنی بود، اگرچه منصفانه تر است که بگوییم پراسوتاگوس شوهر ملکه بودیکا بود.

مانند بسیاری دیگر از زنان جنگجو در تاریخ جهان ، بودیکا به رهبری یک شورش شجاع اما در نهایت ناموفق و غم انگیز علیه یک قدرت اشغالگر - در مورد او، علیه امپراتوری روم.

بودیکا کیست؟

ملکه بودیکا، همچنین به نام بودیکا، Boadicea، Boudicea، یا Buddug، خانواده سلطنتی در قبیله سلتیک Iceni بریتانیا بود. او از سال 60 تا 61 پس از میلاد در یک شورش معروف علیه امپراتوری روم جنگید.

ملکه بودیکا یکی از نمونه‌های بارز این است که چرا اسطوره‌های سلتیک امروزه عمدتاً با ایرلند و تنها بخش‌هایی مرتبط است. اسکاتلند و ولز.

به این دلیل است که اکثر قبایل سلتیک دیگر در انگلستان به طور مداوم توسط احزابی مانند امپراتوری روم، ساکسون‌ها، وایکینگ‌ها، نورمن‌ها و فرانسوی‌ها تسخیر و دوباره تسخیر شده‌اند.

در حالی که امروزه انگلستان از گذشته سلتی بسیار کمی باقی مانده است، هنوز هم بسیاری از قهرمانان سلتیک در آنجا به یاد می آیند.

شورش ایسنی

پادشاهی سلتیک ایسنی یک "پادشاهی مشتری" رم بود. ، به این معنی که پادشاه پراسوتاگوس در زمان حکومت خود، تابع امپراتوری روم بود. او بر منطقه ای حکومت می کرد که تقریباً نورفولک امروزی در شرق انگلستان است (با نورویچ امروزیشهر در مرکز آن).

با این حال، سلت های آیسینی ملکه بودیکا تنها کسانی بودند که از حضور روم در انگلستان ناراضی بودند. همسایگان آنها، سلت‌های Trinovantes، نیز از رومی‌ها شکایت داشتند که اغلب با آنها به عنوان برده رفتار می‌کردند، زمین‌هایشان را می‌دزدیدند، و ثروتشان را برای ساختن معابد رومی تخصیص می‌دادند.

چیزی که در نهایت باعث شورش معروف 60-61 شد. با این حال، پس از میلاد، خود ملکه بودیکا بود. به گفته تاسیتوس، مورخ رومی، پس از مرگ پراسوتاگوس، ملکه به دلیل سخنرانی علیه امپراتوری با چوب مورد ضرب و شتم قرار گرفت و دو دختر جوان و ناشناس او مورد تجاوز وحشیانه قرار گرفتند. بسیاری از املاک اشراف Iceni نیز به عنوان مجازات بیشتر توسط رم مصادره شد.

مردم Iceni و همسایگان Trinovantes با دیدن این رفتار با ملکه خود، سرانجام علیه امپراتوری شورش کردند. این قیام در ابتدا موفقیت آمیز بود زیرا سلت ها توانستند شهر مرکزی روم کامولودونوم (کولچستر امروزی) را تصرف کنند. در آنجا بودیکا سر مجسمه نرون را جدا کرد و سر را به عنوان جایزه گرفت.

پس از کامولودونوم، شورشیان بودیکا همچنین موفق شدند در لوندینیوم (لندن امروزی) و ورولامیوم (سنت آلبانز امروزی) به پیروزی برسند. به گفته تاسیتوس، تصرف و بلند کردن این سه شهر منجر به مرگ 70000 تا 80000 نفر شده است، اگرچه ممکن است اغراق آمیز باشد. حتی اگر اینطور باشد، اعداد بدون شک ثابت بودندبسیار بزرگ.

بی‌رحمی شورشیان برای مورخان دیگر نیز بدنام بود و همچنین اشاره کردند که بودیکا نه اسیر می‌گرفت و نه برده. در عوض، او هر کس را که بخشی از شورش سلتیک او نبود، مثله کرد، سلاخی کرد، و حتی به صورت تشریفاتی قربانی کرد.

امپراتوری ضربه می زند

این عنوان ممکن است کلیشه ای به نظر برسد، اما واکنش رم به قیام بودیکا واقعاً تعیین کننده و ویرانگر بود. گایوس سوتونیوس پائولینوس - فرماندار رومی بریتانیا - اجازه موفقیت شورش را داده بود زیرا در ابتدا مشغول لشکرکشی به جزیره مونا در غرب ولز بود. در واقع، گفته می‌شود که بودیکا عمداً از این واقعیت استفاده کرد تا شورش خود را شروع کند.

سوتونیوس با مانور پیشی گرفته و بیشتر از تعداد، سعی کرد هر چه زودتر برگردد، اما مجبور شد از فرصت‌های متعدد برای نبرد مستقیم با شورشیان از ترس از دست دادن سرانجام، پس از اخراج ورولامیوم، سوتونیوس موفق شد نبردی مناسب برای او در میدلندز غربی، در نزدیکی خیابان واتلینگ ترتیب دهد.

فرماندار رومی همچنان از تعداد بیشتر بود، اما لژیون‌های او بسیار بهتر از سلتیک‌ها مسلح و آموزش دیده بودند. شورشیان سوتونیوس نیز موقعیت خود را به خوبی انتخاب کرده بود - در یک دشت باز در مقابل یک جنگل امن و در راس دره ای باریک - موقعیت عالی برای یک لژیون رومی. سخنرانی از ارابه خود با دو اودخترانی که در کنار او ایستاده اند و می گویند:

«من انتقام آزادی از دست رفته، بدن تازیانه خود، عفت خشمگین را نه به عنوان یک زن برگرفته از اصل و نسب، بلکه به عنوان یکی از مردم دخترانم... این تصمیم یک زن است. در مورد مردان، آنها ممکن است زندگی کنند و برده باشند.»

شورشیان بودیکا با اعتماد به نفس غم انگیز، ارتش سوتونیوس را که موقعیت مناسبی داشت، مورد حمله قرار دادند و در نهایت سرکوب شدند. تاسیتوس ادعا کرد که بودیکا پس از نبرد خود را مسموم کرد، اما منابع دیگر می گویند که او بر اثر شوک یا بیماری درگذشت.

در هر صورت، مراسم تشییع جنازه ای مجلل به او داده شد و تا به امروز به عنوان یک قهرمان سلتیک از او یاد می شود.

نمادها و نمادهای بودیکا

اگرچه او یک شخصیت تاریخی واقعی است، ملکه بودیکا به عنوان یک قهرمان اساطیری مورد احترام و تجلیل است. گفته می شود که نام او به معنای پیروزی است و او به یکی از قهرمانان زن اصلی تاریخ تبدیل شد.

قیام او علیه امپراتوری پدرسالار روم الهام بخش بسیاری از زنان و قهرمانان در طول تاریخ بوده است. بودیکا نمادی از قدرت، هوش، وحشیگری، شجاعت، قاطعیت، و مبارزه مستمر آنها در برابر پرخاشگری مردانه است.

تجاوز به دو دختر بودیکا به ویژه در میان بسیاری از مردم، از جمله آنهایی که معمولاً به جنسیت سنتی اشاره می کردند، طنین انداز شد. نقش ها.

حتی رای دهندگان نیز اغلب نام او را به عنوان نماد قدرت زنانه و مادری ذکر می کردند.عزم راسخ، و همچنین توانایی زنان برای اینکه بیشتر از مادران خانه نشین باشند.

اهمیت بودیکا در فرهنگ مدرن

داستان بودیکا بارها در ادبیات، اشعار، هنر و نمایشنامه‌ها در سراسر دوران الیزابت و پس از آن به تصویر کشیده شده است. ملکه الیزابت اول زمانی که انگلستان مورد حمله ناوگان اسپانیایی قرار گرفت نام خود را بسیار معروف کرد.

قهرمان سلتیک حتی در سینما و تلویزیون نیز به تصویر کشیده شده است، از جمله در فیلم 2003 بودیکا: ملکه جنگجو با امیلی بلانت و ویژه تلویزیونی 2006 Warrior Queen Boudica با شارلوت کامر .

سؤالات متداول درباره ملکه بودیکا

بعد از نبرد نهایی، بودیکا یا بر اثر شوک، بیماری یا با مسموم کردن خود درگذشت.

بودیکا شرح داده شده است. توسط مورخ رومی، کاسیوس دیو، به عنوان ظاهری قد بلند و ترسناک، با تابش خیره کننده و صدای خشن. او موهای بلند و خرمایی داشت که زیر کمرش آویزان بود.

زمانی که دختران بودیکا (سن نامعلوم) مورد تجاوز قرار گرفتند و سایر اعضای خانواده او زندانی یا به بردگی درآمدند. توسط رومیان، بودیکا به شورش برانگیخته شد.

شخصیت بودیکا پیچیده است. در حالی که او اغلب به عنوان نمادی برای زنان امروزی به تصویر کشیده می شود، او جنایات وحشتناکی را علیه مردان و زنان مرتکب شد. در حالی که او داشتبسیاری از مردم بیگناه قربانی انتقام او برای آزادی خود و انتقام گرفتن از خانواده اش شدند. قهرمان، و نماد ملی محبوب بریتانیا. او به عنوان نماد آزادی، حقوق زنان و شورش علیه ستم مردسالارانه دیده می شود.