De Manticore is een mythologisch beest met een menselijk gezicht en een leeuwenlichaam, beschreven als een kwaadaardig wezen met ongeëvenaarde vaardigheden en vermogens. De naam manticore komt van een Perzisch woord martichora, wat betekent Menseneter .

De manticore wordt vaak verward met de Griekse chimaera of de Egyptische sfinx maar het is een heel ander wezen. De oorsprong van de Manticore gaat terug tot Perzië en India, maar de betekenis en het belang ervan is door alle culturen heengegaan. De Manticore heeft universele bekendheid verworven en is een populair motief geworden in literaire teksten, kunstwerken en populaire cultuur.

In dit artikel onderzoeken we de oorsprong en symboliek van de Manticore, en het verschil tussen de Manticore, Sphinx en Chimera.

Oorsprong en geschiedenis van de Manticore

De oorsprong van de Manticore is terug te voeren tot Perzië en India. De Europeanen ontdekten de Manticore voor het eerst in Perzië, maar de algemene opvatting is dat de mythe vanuit India naar Perzië is overgebracht. De oorspronkelijke geboorteplaats van de Manticore zijn dus de bossen en oerwouden van India. Van hieruit heeft de Manticore een grote invloed gehad.

• Het oude Griekenland

De eerste schriftelijke vermelding van de Manticore gaat terug tot de Grieken. Ctesias, een Griekse arts, schreef over de Manticore in zijn boek Indica. Het verslag van Ctesias was gebaseerd op zijn waarneming van het schepsel aan het hof van Artaxerxes II, een Perzische koning. De Perzen hielden echter vol dat de Manticore niet tot hun cultuur behoorde en afkomstig was uit de jungle van India.

Ctesias' observaties over de Manticore werden zowel onderschreven als ontkend door Griekse schrijvers en geleerden. Pausanias bijvoorbeeld, een beroemde Griekse schrijver, weerlegde Ctesias' opvattingen door te verklaren dat hij een tijger verwarde met een Manticore. De Manticore werd een centraal punt van discussie na de publicatie van Naturalis Historia door Plinius de Oudere.

• Europa

Zodra de Manticore de westerse wereld binnenkwam, veranderde zijn betekenis drastisch. Bij de Perzen en Indianen werd de Manticore vereerd en gevreesd om zijn indrukwekkende gedrag. Bij de christelijke gelovigen werd de Manticore echter een symbool van de duivel, die stond voor het kwaad, afgunst en tirannie.en de Spaanse christelijke boeren zagen het als een slecht voorteken.

• Zuidoost-Azië/India

In sommige delen van Zuidoost-Azië en India gelooft de plaatselijke bevolking dat er in de oerwouden een wezen te vinden is dat lijkt op de Manticore. Er is geen concreet bewijs om te zeggen of de mensen echt in Manticores geloven, of dat het slechts een voorwendsel is om dwalende reizigers ervan te weerhouden de bossen te doorkruisen. Sommige geleerden zeggen dat de Oostelijke Manticore niemand anders is dan de Bengaalse tijger.

Kenmerken van de Manticore

De Manticore heeft een gezicht dat lijkt op een bebaarde man en het lichaam van een leeuw. Hij heeft de staart van een schorpioen, bedekt met scherpe stekels. De Manticore is bedekt met een rode vacht, heeft rijen scherpe, puntige tanden en grijze of groene ogen.

Capaciteiten:

• De Manticore heeft een charmante en melodieuze stem die klinkt als een fluit en trompet. Dieren en mensen vluchten voor deze stem omdat hij dient als waarschuwing dat er een Manticore in de buurt is.
• Manticores hebben staarten bezaaid met scherpe stekels die ze tot op grote afstand kunnen afschieten. De staart kan naar voren of naar achteren worden gestrekt, afhankelijk van het bereik van de aanval.
• Manticores kunnen snel springen en in korte tijd grote afstanden afleggen.

Beperkingen:

• Manticores beperking blijkt het onvermogen om olifanten te doden om een onbekende reden. Waarom dit als een belangrijk punt werd beschouwd is niet bekend.
• Baby Manticores kunnen geen stekels laten groeien als hun staart wordt geplet, en daarom kunnen ze een vijand niet steken of vergiftigen.

Symbolische betekenissen van Manticores

De Manticore wordt overwegend gezien als een symbool van het kwaad in vele culturen over de hele wereld. Hij heeft echter ook vele andere betekenissen en symbolische betekenissen in diverse religies en culturen. Enkele van de belangrijkste worden hieronder besproken.

• Symbool van slechte berichten: De Manticore wordt beschouwd als een symbool van slechte tijdingen en onheil. Men gelooft dat hij ongeluk brengt aan degenen die hem zien. In dit opzicht heeft de Manticore een soortgelijke betekenis als de zwarte kat, die in de huidige maatschappij als een slecht voorteken wordt gezien.
• Symbool van de Aziatische cultuur: Volgens de oude Grieken symboliseerde de Manticore de mysterieuze landen van Azië. Net als de Manticore werd Azië beschouwd als een vreemd, mystiek en onbekend continent.
• Symbool van kracht: De Manticore symboliseert onverslaanbare kracht en macht. Men gelooft dat een Manticore moeiteloos het vlees en de botten van meerdere mensen kan eten. De Manticore wordt gebruikt als embleem in de heraldiek, om de kracht en de macht van een soldaat weer te geven.
• Symbool van tirannen: Veel Europeanen beschouwden de Manticore als een symbool van meedogenloze tirannen, die genadeloos en wreed waren tegen het boerenvolk.
• Symbool van Jeremia: In het 16e eeuwse christelijke geloof werd de Manticore een embleem van de profeet Jeremia. Zowel de Manticore als de profeet werden verondersteld ondergronds te leven en te gedijen.

Manticore vs. Chimera vs. Sfinx

De Manticore, Chimera en Sfinx worden vaak verward door hun gelijkenis in uiterlijk. Hoewel ze alle drie in zekere zin op elkaar lijken, hebben ze verschillende vaardigheden en vermogens. Enkele van de verschillen tussen de drie mythologische wezens worden hieronder besproken.

Oorsprong

• De Manticore komt uit de Perzische en Indische mythologie.
• De Chimera is een mythologisch wezen van de oude Grieken, en de nakomelingen van Typhon en Echidna.
• De Sfinx is een mythisch wezen dat zowel in de Egyptische als in de Griekse mythologie voorkomt.

Verschijning

• De Manticore heeft een menselijk gezicht, een leeuwenlichaam en de staart van een schorpioen. Hij heeft een rode vacht en blauw/grijze ogen.
• De Chimera heeft het lichaam van een leeuw, het hoofd van een geit en de staart van een slang. Sommige mensen beweren dat hij ook het hoofd van een leeuw en het lichaam van een geit kan hebben.
• De Sfinx heeft een menselijk hoofd, een leeuwenlichaam, arendsvleugels en een slangenstaart. Men denkt dat het een vrouw is, omdat haar gezicht op een vrouw lijkt.

Symbolische betekenis

• De Manticore is een slecht voorteken en een symbool van de duivel.
• De Chimera zou rampspoed en onheil brengen aan hen die hem tegenkomen.
• De Sfinx is een symbool van macht, bescherming en wijsheid.

Capaciteiten

• De Manticore heeft een krachtige staart met stekels. Deze stekels zijn giftig en kunnen de vijand verlammen.
• De Chimera kan aanvallen door vuur te ademen.
• De Sfinx is zeer intelligent en vraagt raadsels aan indringers. Hij verslindt degenen die geen juist antwoord geven.

Manticore in Heraldiek

In middeleeuws Europa werden Manticore-symbolen geëtst op schilden, helmen, harnassen en wapenschilden. Manticores werden gegraveerd in heraldiek om de groep of classificatie van een ridder voor te stellen. In tegenstelling tot andere mythologische wezens waren Manticores geen populair symbool voor bewapening, vanwege hun kwaadaardige eigenschappen. De Manticore-symbolen die in de heraldiek verschenen, hadden meestal bijkomendekenmerken zoals grote hoorns, en voeten, die leken op een draak of een aap.

Manticores in de populaire cultuur

De Manticore is een populair motief in boeken, films, kunstwerken en videogames. Het mythologische wezen is een fascinatie voor creatievelingen, die het in hun uiteenlopende werken hebben verwerkt.

Boeken:

• De Manticore verscheen voor het eerst in Indica een boek geschreven door Ctesias, een Griekse arts in de vierde eeuw voor Christus.
• De Manticore is opgenomen in middeleeuwse bestiaria zoals De geschiedenis van viervoetige dieren en slangen door Edward Topsell.
• De Manticore verschijnt in De Eenhoorn, de Gorgon en de Manticore, een Madrigalfabel van Gian Carlo Menotti. In deze fabel neemt de Manticore het uiterlijk aan van een matig verlegen wezen.
• De Manticore komt voor in populaire fictie zoals Salman Rushdie's The Satanic Verses en J.K. Rowling's Harry Potter serie.

Films:

• Een science fiction film Manticore werd uitgebracht in 2005.
• De Manticore was een belangrijk personage in een van de eerdere scripts van Avatar, een film geregisseerd door James Cameron.
• De Manticore komt voor in een tekenfilm, De laatste Eenhoorn evenals in de Disney film Vooruit. In Onward is de Manticore een beminnelijke vrouwelijke figuur die haar onverschrokkenheid ontdekt.

Videogames:

Manticores zijn zeer populaire personages in videospelletjes en computerspelletjes.

• In T e legende van de draak verschijnen ze als vijanden.
• In het spel Heroes of Might and Magic V, verschijnen ze als een wezen zonder positieve of negatieve eigenschappen.
• In Titan Quest verschijnt de Manticore als een legendarisch mythologisch wezen.

Kunstwerken:

• De Manticore heeft invloed gehad op maniëristische schilderijen zoals De ontmaskering van luxe die door Agnolo Bronzino.
• Het komt voor in verschillende groteske schilderijen vanaf de 18e eeuw.

Om het af te ronden

De Manticore is een van de oudste mythologische wezens, die universele bekendheid en populariteit heeft verworven. De negatieve connotaties die met de Manticore worden geassocieerd blijven bestaan, waarbij dit legendarische hybride wezen wordt afgeschilderd als een angstaanjagend, kwaadaardig roofdier.