চুছানু –জাপানী সাগৰীয় ধুমুহাৰ ঈশ্বৰ

  • এইটো শ্বেয়াৰ কৰক
Stephen Reese

    জাপানী শ্বিন্টো ধৰ্মৰ অন্যতম বিখ্যাত দেৱতা চুছানু। সাগৰ আৰু ধুমুহাৰ দেৱতা হিচাপে দ্বীপ জাতিটোৰ বাবে তেওঁৰ অতি গুৰুত্ব আছিল। আন ধৰ্মৰ বেছিভাগ সাগৰীয় দেৱতাৰ দৰে নহয়, অৱশ্যে চুছানু যথেষ্ট জটিল আৰু নৈতিকভাৱে অস্পষ্ট চৰিত্ৰ। বহু উত্থান-পতন থকা এটা কাহিনীৰ সৈতে চুছানুৱে আনকি কিছুমান ভৌতিক সামগ্ৰী আৰু ধ্বংসাৱশেষ এৰি থৈ গৈছে যিবোৰ আজিও সমগ্ৰ জাপানৰ শ্বিণ্টো মন্দিৰত সংৰক্ষিত হৈ আছে।

    চুছানু কোন?

    চুছানুইক প্ৰায়ে বুলিও কোৱা হয় কামুছানু বা চুছানু-নো-মিকোটো , অৰ্থাৎ মহান ঈশ্বৰ চুছানু। সাগৰীয় ধুমুহা আৰু সাধাৰণতে সাগৰৰ দেৱতা, তেওঁ প্ৰথম তিনিটা কামিৰ ভিতৰত এজন তেখেতৰ পত্নী ইজানামি ক মৃতকৰ দেশ যোমিত এৰি দিয়াৰ পিছত সৃষ্টিকৰ্তা দেৱতা ইজানাগিৰ পৰা জন্ম ল'বলগীয়া দেৱতাসকল। ছ’ছানুৰ আন দুজন ভাই-ভনী আছিল আমাটেৰাছু , সূৰ্য্যৰ দেৱী আৰু টছুকুয়োমি , চন্দ্ৰৰ দেৱতা। ইজানাগিৰ চকুৰ পৰা সূৰ্য্য আৰু চন্দ্ৰ কামিৰ জন্ম হোৱাৰ বিপৰীতে চুছানুৰ জন্ম হৈছিল পিতৃৰ নাকৰ পৰা।

    ছুছানু জাপানী শ্বিণ্টো ধৰ্মৰ অন্যতম শ্ৰদ্ধাৰ দেৱতা যদিও তেওঁ আটাইতকৈ হিংস্ৰ স্বভাৱৰ দেৱতাও। চুছানু বিশৃংখল আৰু খঙাল, কিন্তু শেষত জাপানী পৌৰাণিক কাহিনীৰ এজন অসম্পূৰ্ণ নায়কও।

    স্বৰ্গত সমস্যা

    অকলশৰীয়া পিতৃ ইজানাগীয়ে চুছানু, আমাটেৰাছু আৰু চুকুয়োমিক জন্ম দিয়াৰ পিছত তেওঁ... তেখেতে কামিৰ শ্বিন্টো প্যান্থেয়নৰ ওপৰত ৰখাৰ সিদ্ধান্ত লৈছিলদেৱতা।

    • স্বৰ্গৰ দায়িত্বত

    তেওঁলোকৰ সকলোৰে ভিতৰত চুছানুক প্যান্থেয়নৰ ৰক্ষক হিচাপে দায়িত্ব দিয়া হৈছিল। কিন্তু সোনকালে স্পষ্ট হৈ পৰিল যে চুছানো বহুত বেছি মেজাজী আছিল আৰু কোনো কথাকে “গাৰ্ড” কৰিব নোৱাৰিলে। ভাই-ভনীৰ লগত সঘনাই কাজিয়া কৰিছিল আৰু মূল্যতকৈও অধিক অশান্তিৰ সৃষ্টি কৰিছিল। বেছি দিন নালাগিল যে ইজানাগীয়ে চুছানুক বহিষ্কাৰ কৰাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে আৰু তেওঁৰ কৃতিত্বৰ বাবে ধুমুহা কামিয়ে তেওঁক নিৰ্বাসিত কৰাটো স্বেচ্ছাই গ্ৰহণ কৰিলে।

    কিন্তু যোৱাৰ আগতে চুছানুৱে নিজৰ ভনীয়েক আমাটেৰাছুক বিদায় ল’ব বিচাৰিলে আৰু তাইৰ লগত ক্ষতিপূৰণ দিব বিচাৰিলে , যেনেকৈ সিহঁত ওলাই পৰিছিল। আমাটেৰাছুৱে চুছানুৰ সততাক লৈ প্ৰশ্ন উত্থাপন কৰিলে, আৰু অহংকাৰী কামিয়ে তেওঁৰ আন্তৰিকতা প্ৰমাণ কৰিবলৈ প্ৰতিযোগিতা এখনৰ প্ৰস্তাৱ দিলে।

    • প্ৰতিযোগিতা

    প্ৰতিযোগিতাৰ লগত কোনো সম্পৰ্ক নাছিল সততা বা আন্তৰিকতা। দুজন কামিৰ প্ৰত্যেকেই আনজনৰ আটাইতকৈ শ্ৰদ্ধাৰ বস্তুটো লৈ নতুন কামি সৃষ্টি কৰিবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিবলগীয়া হৈছিল। আমাটেৰাছুৱে চুছানুৰ প্ৰথম বিখ্যাত তৰোৱালখন দহ স্পেনযুক্ত টটছুকা-নো-চুৰুজি, লৈছিল আৰু ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰি তিনিখন মাইকী কামি সৃষ্টি কৰিছিল। আনহাতে চুছানুৱে আমাটেৰাছুৰ প্ৰিয় হাৰটো ব্যৱহাৰ কৰি পাঁচটা মতা কামি সৃষ্টি কৰিছিল।

    চুছানুৱে জয়ৰ দাবী কৰাৰ আগতে আমাটেৰাছুৱে উল্লেখ কৰিছিল যে যিহেতু হাৰটো তাইৰ, গতিকে পাঁচটা মতা কামিও তাইৰ আৰু তিনিজনী মাইকী কামি kami চুছানুৰ আছিল যিহেতু সেইবোৰ তেওঁৰ তৰোৱালৰ পৰা উৎপন্ন হৈছিল। এই যুক্তিৰ দ্বাৰা আমাটেৰাছুৱে বিজয়ী আছিল।

    • চুছানুক অৱশেষত নিৰ্বাসিত কৰা হয়

    ক্ষীপ্ৰতাৰে...খঙত চুছানোৱে অন্ধ ক্ৰোধত পৰিল আৰু চৌপাশৰ সকলো বস্তু আৱৰ্জনা কৰি পেলাবলৈ ধৰিলে। তেওঁ আমাতেৰাছুৰ ধাননি পথাৰখন ধ্বংস কৰি তাইৰ ঘোঁৰা এটাৰ ছাল কাটি পেলালে আৰু তাৰ পিছত দুখীয়া জন্তুটোক আমাতেৰাছুৰ তাঁতশালত দলিয়াই দিলে আৰু ভনীয়েকৰ এগৰাকী দাসীক হত্যা কৰিলে। ইজানাগীয়ে দ্ৰুতগতিত নামি আহি চুছানুক নিৰ্বাসনৰ আইন প্ৰণয়ন কৰিলে আৰু ঘোঁৰাৰ মৃত্যুৰ দুখত আমাটেৰাছুৱে পৃথিৱীৰ পৰা লুকাই থাকিল, পৃথিৱীখনক কিছু সময়ৰ বাবে সম্পূৰ্ণ আন্ধাৰত এৰি দিলে।

    ড্ৰেগন অৰোচিক হত্যা কৰা

    স্বৰ্গৰ পৰা নিৰ্বাসিত হৈ চুছানু ইজুমো প্ৰদেশৰ হাই নদীৰ পানীলৈ নামি আহিল। তাতে এজন ব্যক্তিৰ কান্দোন শুনি তেওঁ সেই শব্দৰ উৎপত্তিৰ সন্ধানত ওলাই গ’ল। অৱশেষত তেওঁ এহাল বৃদ্ধ দম্পতীক বিচাৰি পালে আৰু তেওঁ তেওঁলোকক সুধিলে যে তেওঁলোকে কিয় কান্দিছে।

    দম্পতীহালে চুছানুক ক’লে যে সাগৰৰ পৰা অহা এটা আঠ মূৰৰ অজগৰ ইয়ামাটা-নো-অৰোচিৰ কথা। ইতিমধ্যে দুষ্ট জন্তুটোৱে দম্পতীহালৰ আঠগৰাকী ছোৱালীৰ ভিতৰত সাতগৰাকীক খাই পেলাইছিল আৰু তেওঁ অতি সোনকালে আহি তেওঁলোকৰ শেষৰ ছোৱালীজনী – কুছিনাদা-হিমে খাবলৈ ওলাইছিল।

    খঙাল হৈ চুছানুৱে সিদ্ধান্ত ল’লে যে তেওঁ এইটোৰ বাবে থিয় নহ’ব আৰু তেওঁ কৰিব অজগৰৰ সৈতে মুখামুখি হওক। কুচিনাদা-হিমেক ৰক্ষা কৰিবলৈ চুছানুৱে তাইক কম্বললৈ ৰূপান্তৰিত কৰি চুলিত ভৰাই দিলে। ইফালে কুছিনাদাৰ মাক-দেউতাকে এটা টাবত চেকে ভৰাই নিজৰ ঘৰৰ বাহিৰত অজগৰডালে পান কৰিবলৈ এৰি দিলে।

    সেইদিনা ৰাতিৰ পিছত যেতিয়া অৰোচি আহিল তেতিয়া তেওঁ চেকটো খাই টাবৰ কাষত শুই পৰিল। চুছানুৱে সময় নষ্ট নকৰি জপিয়াই ওলাই আহিল আৰু জন্তুটোক টুকুৰা টুকুৰ কৰি পেলালেতেওঁৰ তৰোৱালখন।

    অজগৰৰ ঠেংখন ফালি থাকোঁতে অৱশ্যে তেওঁৰ তৰোৱালখন টটছুকা-নো-চুৰুগি কিবা এটাত ভাঙি গ’ল। চুছানু বিমোৰত পৰিল, গতিকে তেওঁ নিজৰ ভঙা ব্লেডখন দানৱটোৰ মাংসত আৰু অধিক ঠেলি দিলে আৰু এটা অপ্ৰত্যাশিত ধন আৱিষ্কাৰ কৰিলে – কিংবদন্তি তৰোৱালখন কুছানাগি-নো-চুৰুজি, যাক ঘাঁহ-কাটাৰ বা বুলিও কোৱা হয় the Heavenly Sword of Gathering Clouds .

    চুছানুৰ জীৱনৰ পৰৱৰ্তী পৰ্যায়

    কামিৰ সহায়ৰ বাবে ধন্যবাদ জনাই বৃদ্ধ দম্পতীহালে চুছানুক বিয়া কৰাবলৈ কুচিনাদাৰ হাত আগবঢ়াই দিলে। ধুমুহা কামিয়ে মানি লৈছিল আৰু কুচিনাদা চুছানুৰ পত্নী হৈ পৰিছিল।

    কিন্তু জীৱনটো আগুৱাই নিবলৈ সাজু নহৈ চুছানুৱে নিজৰ স্বৰ্গৰাজ্যলৈ উভতি আহি আমাটেৰাছুক কুছানাগি-নো-চুৰুগি তৰোৱালখন উপহাৰ দিলে ক্ষতিপূৰণৰ প্ৰয়াসত। সূৰ্য্য দেৱীয়ে তেওঁৰ তপস্যা মানি লৈ দুয়োৰে কাজিয়া পিছলৈ থৈ গ’ল। পিছলৈ আমাটেৰাছুৱে তেওঁৰ নাতি নিনিগি-নো-মিকোটোক কুছানাগি-নো-চুৰুজি তৰোৱালখন তেওঁৰ দাপোন য়াটা নো কাগামি আৰু মণি য়াছাকানি নো মাগাটামাৰ সৈতে একেলগে দিছিল। তাৰ পৰাই ব্লেডখন অৱশেষত জাপানী ইম্পেৰিয়েল পৰিয়ালৰ চৰকাৰী ৰেগালিয়াৰ অংশ হৈ পৰে আৰু এতিয়া ইছেৰ আমাটেৰাছু মন্দিৰত প্ৰদৰ্শিত হয়।

    নিজৰ সন্তানৰ মাজত নতুনকৈ পোৱা শান্তি দেখি ইজানাগীয়ে উপস্থাপন কৰাৰ সিদ্ধান্ত লয় তাৰ ধুমুহাময় পুত্ৰই এটা শেষ প্ৰত্যাহ্বানৰ সৈতে – চুছানুৱে ইজানাগিৰ ঠাই ল’ব লাগিছিল আৰু যোমিৰ প্ৰৱেশদ্বাৰত পহৰা দিব লাগিছিল। চুছানুৱে মানি লৈছিল আৰু আজিও আছেযোমিৰ গেটৰ ৰক্ষক হিচাপে দেখা যায় যিটো জাপানৰ পাৰৰ ওচৰৰ পানীৰ তলত ক'ৰবাত আছে বুলি ধৰা হয়।

    এই কাৰণেই জাপানী সংস্কৃতিত হিংস্ৰ সাগৰীয় ধুমুহাক মৃতকৰ সৈতে জড়িত কৰা হয় – চুছানুৱে চেষ্টা কৰা দুষ্ট আত্মাৰ সৈতে যুঁজি থকা বুলি অনুমান কৰা হয় চুছানুৰ প্ৰতীকবাদ

    চুছানু জাপানৰ পাৰৰ চাৰিওফালে উত্তাল সাগৰৰ এক নিখুঁত প্ৰতিনিধিত্ব – হিংস্ৰ, বিপজ্জনক, কিন্তু ইয়াৰ এটা প্ৰিয় অংশও দেশৰ ইতিহাস আৰু সকলো বাহ্যিক উৎস আৰু আক্ৰমণকাৰীৰ বিৰুদ্ধে ৰক্ষক। তেখেতৰ ভাই-ভনীৰ সৈতে আৰু আন কামিৰ সৈতে কাজিয়া হৈছিল যদিও শেষত তেওঁ ভালৰ বাবে এক অসম্পূৰ্ণ শক্তি।

    ধুমুহা দেৱতাই এটা বিশাল সাপ বা অজগৰক হত্যা কৰাৰ প্ৰতীকতাও অতি পৰম্পৰাগত আৰু আন অংশতো পোৱা যায় গ্ল'বৰ। আন বহুতো সংস্কৃতিতো একেধৰণৰ মিথ আছে – থৰ আৰু জৰ্মুংগান্দ্ৰ , জিউছ আৰু টাইফন , ইন্দ্ৰ আৰু বৃত্ৰ, ইউ দ্য গ্ৰেট আৰু ছিয়াংলিউ, আৰু বহুতো।

    আধুনিক সংস্কৃতিত চুছানুৰ গুৰুত্ব

    যিদৰে জাপানৰ বহুতো আধুনিক এনিমে, মাংগা, আৰু ভিডিঅ' গেম ছিৰিজে শ্বিণ্টো পৌৰাণিক কাহিনী আৰু পৰম্পৰাৰ পৰা আধাৰিত, চুছানু বা বহু চুছানো হোৱাটো আচৰিত কথা নহয় -প্ৰেৰিত চৰিত্ৰ জাপানী পপ-সংস্কৃতিত পোৱা যায়।

    • ভিডিঅ' গেম ফাইনেল ফেণ্টাচি XIV ত, চুছানু খেলুৱৈয়ে যুঁজিবলগীয়া প্ৰথম প্ৰাইমেল বছসকলৰ ভিতৰত এজন।
    • ব্লেজব্লু ত চুছানু হৈছে ৰ পাত্ৰচৰিত্ৰ ইউকি টেৰুমি, লাইটিং শক্তি ব্যৱহাৰ কৰা এজন যোদ্ধা।
    • বিখ্যাত এনিমে ছিৰিজত নাৰুটো, চুছানু হৈছে শ্বাৰিংগান নিঞ্জা চক্ৰৰ অৱতাৰ।
    • পুৰণি এনিমেটোও আছে লিটিল প্ৰিন্স আৰু আঠমূৰীয়া ড্ৰেগন য'ত চুছানু আৰু অৰোচিৰ যুদ্ধৰ বিৱৰণ দিয়া হৈছে।

    চুছানুৰ তথ্য

    1- জাপানী ভাষাত চুছানু কোন পৌৰাণিক কাহিনী?

    চুছানু আছিল সাগৰ আৰু ধুমুহাৰ দেৱতা।

    2- চুছানুৰ পিতৃ-মাতৃ কোন?

    চুছানুৰ জন্ম হৈছিল পিতৃ ইজানাগীৰ পৰা, কোনো মাইকী মানুহৰ পৰা কোনো সহায় নোহোৱাকৈ। নাক ধুই থাকোঁতে তেওঁ দেউতাকৰ পৰা ওলাই আহিল।

    3- চুছানু জাপানীজ দানৱ নেকি?

    চুছানু দানৱ নহয় কামি বা দেৱতা আছিল।

    4- চুছানোৱে কোনটো অজগৰক পৰাস্ত কৰিছিল?

    চুছানোৱে চেকে ব্যৱহাৰ কৰি অৰোচিক হত্যা কৰিছিল।

    5- চুছানুৱে কাক বিয়া কৰাইছিল?

    চুছানোৱে কুচিনাদা-হিমেক বিয়া কৰাইছিল।

    6- চুছানু ভাল নে বেয়া?

    চুছানো আছিল অস্পষ্ট, ভাল আৰু বেয়া দুয়োটা প্ৰৱণতা প্ৰদৰ্শন কৰিছিল বিভিন্ন সময়ত। কিন্তু তেওঁ সকলো জাপানী দেৱতাৰ ভিতৰত অন্যতম প্ৰিয় দেৱতা হৈয়েই আছে।

    সামৰণিত

    জাপানৰ দৰে দ্বীপ ৰাষ্ট্ৰৰ বাবে সাগৰ আৰু ধুমুহা গুৰুত্বপূৰ্ণ প্ৰাকৃতিক শক্তি হিচাপ কৰক। এই শক্তিসমূহৰ সৈতে চুছানুৰ সংযোগে তেওঁক এজন গুৰুত্বপূৰ্ণ আৰু শক্তিশালী দেৱতা কৰি তুলিছিল। তেওঁৰ অভাৱ আৰু কেতিয়াবা প্ৰশ্নবোধক সিদ্ধান্ত সত্ত্বেও তেওঁক অতিশয় শ্ৰদ্ধা আৰু পূজা কৰা হৈছিল।

    ষ্টিফেন ৰিজ এজন ইতিহাসবিদ যিয়ে প্ৰতীক আৰু পৌৰাণিক কাহিনীৰ বিশেষজ্ঞ। এই বিষয়ত তেওঁ কেইবাখনো গ্ৰন্থ লিখিছে, আৰু তেওঁৰ ৰচনা বিশ্বৰ আলোচনী আৰু আলোচনীত প্ৰকাশ পাইছে। লণ্ডনত জন্মগ্ৰহণ কৰি ডাঙৰ-দীঘল হোৱা ষ্টিফেনৰ ইতিহাসৰ প্ৰতি সদায় প্ৰেম আছিল। সৰুতে তেওঁ ঘণ্টাৰ পিছত ঘণ্টা প্ৰাচীন গ্ৰন্থসমূহৰ ওপৰত পোৰ কৰি পুৰণি ধ্বংসাৱশেষবোৰ অন্বেষণ কৰিছিল। ইয়াৰ ফলত তেওঁ ঐতিহাসিক গৱেষণাৰ কেৰিয়াৰ গঢ়িবলৈ সক্ষম হয়। প্ৰতীক আৰু পৌৰাণিক কাহিনীৰ প্ৰতি ষ্টিফেনৰ আকৰ্ষণ তেওঁৰ বিশ্বাসৰ পৰাই উদ্ভৱ হৈছে যে সেইবোৰেই হৈছে মানৱ সংস্কৃতিৰ ভেটি। তেওঁৰ মতে এই মিথ আৰু কিংবদন্তিবোৰ বুজি পাই আমি নিজকে আৰু আমাৰ পৃথিৱীখনক ভালদৰে বুজিব পাৰিম।