قرون وسطی قرن ها انسان را مجذوب خود کرده است. قرون وسطی نه تنها در مورد صلح، رفاه، و اکتشاف هنر بود، بلکه چالش های مهمی مانند کاهش جمعیت، مهاجرت های دسته جمعی و تهاجم وجود داشت. جای تعجب نیست که این زمان ها دوره ای خاص از تاریخ خشونت آمیز بود که درگیری ها و جنگ های زیادی شکل گرفته بود. و قلب این درگیری‌ها سلاح‌های قرون وسطایی بود.

با توجه به اینکه قرون وسطی همیشه منبع الهام‌بخشی برای ادبیات، فیلم‌ها و حتی بازی‌هایی مانند Fortnite است، ما تصمیم گرفتیم فهرستی از 20 بازی سرگرم‌کننده و سرگرم‌کننده را تهیه کنیم. حقایق کمتر شناخته شده در مورد قرون وسطی و سلاح های قرون وسطی.

شمشیرها و نیزه ها تنها سلاح های مورد استفاده نبودند.

بررسی جنگ های قرون وسطایی، به ویژه در اروپا تمایل زیادی به تمرکز بر روی تصاویر شوالیه‌ها و زره‌های درخشان و جنگجویان مجهز به شمشیرها و نیزه‌های باشکوه، اما اینها تنها سلاح‌هایی نبودند که مردم قرون وسطی هنگام رفتن به نبرد از آن استفاده می‌کردند.

وحشیگری در این دوره غیرمعمول نبود و مردم قرون وسطی وقتی صحبت از تسلیحات جنگی می شد واقعاً خلاقیت زیادی پیدا کرد. برخلاف تصور رایج، بسیاری از شوالیه ها فقط شمشیر حمل نمی کردند. آنها در عوض ترجیح دادند از بسیاری از سلاح‌های مختلف استفاده کنند که فقط برای کشتن طراحی نشده بودند، بلکه می‌توانستند زره فلزی را بشکنند یا با نیرویی بی‌پرده آسیب وارد کنند.

نه همه آنها.در دوران قرون وسطی.

اگرچه به نظر می رسد نابهنگام است، شکل اولیه اسلحه در قرون وسطی مورد استفاده قرار می گرفت. این اسلحه اولیه یک توپ دستی بود که در نهایت به چیزی تبدیل شد که امروزه به عنوان یک اسلحه معمولی می شناسیم.

مورخین و کارشناسان اسلحه اغلب در مورد اینکه آیا این جد اسلحه ها یا سایر سلاح های گرم بود بحث می کنند، اما همه آنها موافق هستند. که احتمالاً قدیمی ترین نوع سلاح گرم است.

این یک سلاح نسبتاً ساده بود که تا قرن شانزدهم مورد استفاده قرار می گرفت و در سراسر اروپا و آسیا پخش می شد. ما نمی دانیم که از کجا آمده است، اما ممکن است منشا آن خاورمیانه یا چین باشد.

این سلاح از یک لوله با دسته تشکیل شده بود و در اشکال و اندازه های مختلف بود. دو دست برای نگه داشتن تفنگ مورد نیاز بود در حالی که شخص دیگری فیوز را با کبریت، چوب یا زغال آهسته روشن می کرد.

مردم به سمت یکدیگر سنگریزه شلیک می کردند.

ما به این موضوع ابتدایی اشاره کردیم. توپ های تفنگ در قرون وسطی بسیار محبوب بودند، اما بسیاری نمی دانند که انتخاب پرتابه ها بسیار غیر معمول بوده است. در غیاب پرتابه های واقعی، تیراندازان اغلب از سنگریزه یا هر چیزی که روی زمین پیدا می کردند برای شلیک به سربازان دشمن استفاده می کردند، حتی از تیر یا سنگ های توپی شکل استفاده می کردند.

برای شلیک سلاح از باروت نیز استفاده می شد. استفاده می شد اما معمولاً کیفیت وحشتناکی داشت، بنابراین بسیاری از اوقات حتی قدرت کافی برای شلیک گلوله به سمت یک پرتابه را نداشت.مسافت طولانی، چه رسد به ضربه زدن به زره. به همین دلیل است که اغلب اسلحه های اولیه در ایجاد صدمات کشنده بسیار ناکارآمد بودند.

تربوشت ها به عنوان تسمه های مخرب بسیار موثر مورد استفاده قرار می گرفتند.

در مورد هر بازی ویدئویی یا فیلمی قرون وسطایی فکر کنید و خواهید توانست به احتمال زیاد صحنه ای را به خاطر می آورید که در آن از یک تربوشت استفاده شده است. اینها تسمه های بزرگی بودند که به زمین وصل شده بودند و حاوی یک تکه چوب بزرگ بود که از پایه ای که یک پرتابه به آن وصل شده بود امتداد می یافت.

Trebuchets در طول زمان از طرح های ساده ای که نیاز به چندین نفر برای دست دادن آنها داشت، تکامل یافتند. برای تبدیل شدن به ماشین‌های پیچیده‌ای که به نیروی انسانی کمتری نیاز دارند و می‌توانستند آسیب بیشتری به بار آورند.

تربوشت‌های اولیه با بیش از 40 مرد نیرو می‌گرفتند، اما با تاثیرگذاری بیشتر، افراد کمتری باید درگیر می‌شدند و پرتاب‌های سنگین‌تر می‌توانستند پرتاب شوند. ، حتی تا 60 کیلوگرم.

Trebuchet ها به عنوان یکی از نمادین ترین سلاح های مورد استفاده در قرون وسطی به یاد می آیند.

بمببارها بسیار خطرناک بودند.

بمدها، یک نوع از توپ های کوچک نیز در جنگ ها استفاده می شد و یکی از موثرترین و مرگبارترین توپ ها بود. یک بمباران معمولی شامل یک توپ بارگیری با کالیبر بزرگ بود که توپ‌های سنگی گرد بسیار سنگین را پرتاب می‌کرد.

بمب‌ها بعداً بر اصطلاح ما برای بمب تأثیر گذاشت. آنها به ویژه در برابر استحکامات دشمن کارآمد بودند و می‌توانستند حتی ضخیم‌ترین استحکامات را بشکننددیوارها.

گاهی اوقات توپ های سنگی یا فلزی را حتی با پارچه ای آغشته به آهک زنده، که به آتش یونانی نیز می گویند، می پوشانند و به گونه ای روشن می شوند که حتی در برخورد با اهداف می توانند آتش ایجاد کنند. اگرچه اشکال مختلف زیادی وجود داشت، قوی ترین بمباران ها می توانستند توپ های 180 کیلوگرمی را شلیک کنند.

پتارد به عنوان جایگزینی برای توپ استفاده می شد.

پتارد، سلاح های کمتر شناخته شده قرون وسطایی، بمب های کوچکی بودند که روی یک سطح ثابت می شد و برای منفجر کردن آن استفاده می شد.

به طور معمول، گلبرگ ها به دروازه ها یا دیوارهای مختلف متصل می شدند و برای شکستن استحکامات استفاده می شدند. امروزه می دانیم که آنها در قرن 15 و 16 بسیار محبوب بودند و مستطیل شکل بودند و تا 6 پوند باروت پر شده بودند. با بازی و انفجار، آسیب شدیدی به دیوارها وارد می کرد.

برای ارتش هایی که استراتژی تخریب دیوارها و ورود به استحکامات دشمن از طریق تونل ها یا دروازه های شکسته را ترجیح می دادند، ایده آل بود. آنها به قدری محبوب بودند که حتی شکسپیر نیز در آثارش از آنها نام برده است.

پایان دادن

اگرچه این همه آشوب و جنگ نبود، دوران قرون وسطی هنوز عمدتاً توسط ناامنی، جنگ ها و درگیری ها شکل می گرفت. گاهی اوقات برای چندین دهه ادامه می یابد. به همین دلیل است که جای تعجب نیست که سلاح های قرون وسطایی اشیاء توسعه مداوم و بسیاری از قرون وسطی بودندمخترعان و صنعتگران زندگی خود را صرف توسعه و تکمیل تسلیحات مختلف کردند تا از بقا یا گسترش ملت خود اطمینان حاصل کنند.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد و اطلاعات جدیدی در مورد این دوره بسیار قطبی در تاریخ به دست آورده باشید. در حالی که مشروعیت بخشیدن یا تمجید نکردن جنگ ها یا خشونت ها مهم است، مهم است که در مورد تاریخ و تجربیات انسانی صحبت کنیم که بسیار متفاوت از آنچه امروز تجربه می کنیم.

ممکن است هرگز مجبور به استفاده از پتارد یا تجارب نشویم. پرتاب نیزه به سوی جنگجوی دشمن، اما همچنان باید بدانیم که این واقعیت برای بسیاری از اجداد ما بوده است و تلاش آنها برای بقا باید مورد اذعان قرار گیرد و همیشه جای بحث دارد.

یکی دیگر از تصورات غلط رایج این بود که سلاح در قرون وسطی برای کشتن فوری طراحی شده بود. اگرچه به طور قابل درک است که ارتش ها و جنگجویان خود را به بهترین سلاح هایی که می توانستند در دست داشته باشند مجهز می کردند، اما گاهی اوقات قصد آنها نه تنها کشتن بلکه ایجاد آسیب جدی بود. استخوان‌ها، ماهیچه‌ها و بافت‌ها، و بدون کشتن دشمن به همان اندازه مؤثر در نظر گرفته می‌شدند. ناتوان کردن حریف ایده اصلی بود.

شمشیرها هنوز رایج ترین سلاح در قرون وسطی بودند.

جای تعجب نیست که شمشیرها در دوران میانه یکی از محبوب ترین سلاح ها بودند. با گذشت زمان، و ما متوجه این الگو در بسیاری از فرهنگ‌ها و جوامع مختلف شده‌ایم.

شمشیرها بسیار مؤثر بودند و برای کشتن طراحی شده بودند، به‌ویژه شمشیرهای سبک‌تر که برای جنگجویان ماهر تند حرکت مناسب بودند.

شمشیرها. برای ضربه زدن به حریف و ایجاد یک زخم کشنده که یا دشمن را می کشد یا ناتوان می کند، استفاده می شد.

جنگ با شمشیر از یک تمرین جنگی صرف به شکل پیچیده ای از هنرهای رزمی تبدیل شد.

در یک نکته، مبارزه با شمشیر به عنوان نوعی هنر رزمی عالی مورد احترام قرار گرفت. این امر منطقی است با توجه به اینکه جنگ با شمشیر چقدر رایج بود، تا جایی که صرفاً برای کشتن دشمنان متوقف شد. همچنین در مورد شکست دادن آنها به این شکل بودکه به پیروز شهرت داده می شود و به عنوان استاد شمشیرزن شناخته می شود.

به همین دلیل است که حتی کتاب هایی در مورد اشکال پیچیده مبارزه با شمشیر و تکمیل مهارت نوشته شده است. نبرد شمشیر به سمت افزایش تمرکز بر اثربخشی به جای وحشیگری توسعه یافت و جنگجویان توجه بیشتری به حرکت و استراتژی آنها داشتند زیرا می‌دانستند که دیگران تماشا می‌کنند و یک نبرد شمشیر پیچیده می‌تواند به آنها شهرت بدهد.

برای مدت طولانی. زمان، شمشیرها بسیار گران بودند.

در بخش زیادی از قرون وسطی، شمشیرها به عنوان یک ماده تجملی در نظر گرفته می شدند. این به این دلیل است که فلزکاری در همه جا قابل دسترسی نبود و حمل و داشتن شمشیر نیز برای برجسته کردن جایگاه فرد در جامعه بود.

به همین دلیل است که نمایش شمشیر حتی در خارج از میدان‌های جنگ و بارها غیرمعمول نیست. به عنوان یک لوازم جانبی این عمل در نهایت کمتر رایج شد، زیرا شمشیرها آسان‌تر شد و باعث شد که ارزان‌تر، گسترده‌تر و کشنده‌تر شوند.

نیه‌های قرون وسطایی هرگز از مد نیفتادند. برای بخش قابل توجهی از قرون وسطی اقلام بسیار لوکسی در نظر گرفته می شد، نیزه ها همیشه در دسترس، آسان و ارزان برای ساختن در نظر گرفته می شدند.

بسیاری از جنگجویان در قرون وسطی نیزه ای را برای حمل به نبرد انتخاب می کردند. و این سلاح آنقدر محبوب شد که به یک جزء اصلی تبدیل شدسلاح در بسیاری از ارتش های قرون وسطی. نیزه ها اغلب برای مانورهای دفاعی بزرگ، حملات سواره نظام یا ارتش های ایستاده استفاده می شدند.

گرز یک سلاح مجلل در نظر گرفته می شد. انتخاب بسیار محبوب و محبوب اسلحه در جنگ‌ها.

گرز صرفاً هدف کشتن دشمن نبود - آنها همچنین ابزاری برای بیانیه‌ای بودند. برخی از جنگجویان ترجیح می دادند گرزهایی را به نبرد ببرند، حتی گرزهای بسیار تزئینی را با خود حمل کنند. جنگجوها علیرغم اینکه یک سلاح کاملاً ساده هستند، می توانستند با یک ضربه ساده به دشمنان خود صدمات شدیدی وارد کنند.

بسته به طراحی و کارایی، گرزها معمولاً از انواع فلز یا بسیار متراکم و سنگین ساخته می شدند. چوب برخی از میخ‌ها میخ‌ها یا سطوحی بر روی بالای خود دارند که می‌توانند آسیب قابل‌توجهی ایجاد کنند.

همچنین ببینید: ویشودا - چاکرای پنجم اولیه

در حالی که در یک مقطع زمانی گرزها با توجه به رایج شدن زره‌های فلزی تا حدی بی‌اثر شدند، صنعتگران به ساخت گرزهای فلزی پرداختند که چنین بود. سنگین و مقاوم می‌توانستند حتی پیچیده‌ترین زره‌ها را به راحتی بشکنند یا حداقل خم کنند.

مردم چکش‌ها را برای جنگ حمل می‌کردند.

چکش‌های جنگی یکی دیگر از گزینه‌های محبوب اسلحه بودند، اگرچه ما اغلب این سلاح‌ها را انجام نمی‌دهیم. آنها را در بازنمایی معاصر ما از قرون وسطی ببینید، چکش‌های جنگی تقریباً رایج بودند.طراحی مشابهی داشت که شبیه یک چکش امروزی است.

درست مانند چکش های امروزی، چکش های جنگی از یک سر چکش تشکیل شده بود که بر روی یک تیر چوبی بلند و نازک ثابت می شد.

چکش های جنگی وارد می شدند. در مقابل سواران دشمن که سوار بر اسب بودند، می توانستند صدمات قابل توجهی به آنها وارد کنند، زیرا برخی از آنها دارای یک سنبله در انتهای سر خود بودند که باعث می شد چکش از هر دو طرف قابل استفاده باشد و بتواند انواع مختلفی از آسیب ها را وارد کند. چکش‌های جنگی پس از دوره‌ای رو به کاهش، محبوب شدند و دوباره ظاهر شدند، زیرا زره‌ها با فولاد تقویت‌شده پوشانده شدند که به راحتی می‌توانست از زره‌های سخت عبور کند.

Fauchards یک سلاح مد روز برای بیش از 300 سال بود.

Fauchards از یک تیر نیزه‌مانند بلند با تیغه‌ای خمیده در بالای تیرک تشکیل شده بود. به طور کلی، این اسلحه 6 تا 7 فوت ارتفاع دارد و تیغه آن بسیار خمیده و شبیه داس یا داس است. اسلحه در طول نبردها، و به همین دلیل است که فوچاردها هرگز به شکل اصلی خود باقی نماندند، زیرا صنعتگران شروع به اضافه کردن میخ یا تیغه های برش به میله کردند تا آسیب بیشتری به آنها وارد شود.

تبرهای دانمارکی مورد علاقه وایکینگ ها بود.

تبرهای دانمارکی آن دسته از سلاح‌های مفیدی هستند که اغلب در فیلم‌ها و سریال‌های مربوط به وایکینگ‌ها می‌بینید. اگرچه ممکن است در مقایسه با آنها مانند سلاح های سبک وزن به نظر برسندبه اندازه جنگجو، بسیاری از تبرهای وایکینگ‌ها نسبتاً محکم و سنگین بودند.

دلیل اینکه وایکینگ‌ها ترجیح می‌دادند تبرهای سنگین‌تری حمل کنند این بود که با برخورد به هدف آسیب بیشتری وارد می‌کردند و وزن می‌توانست کنترل بیشتری را به آنها بدهد. زاویه و چرخش.

سر تبر به شکل هلالی طراحی شده بود که معمولاً روی یک چوب چوبی نصب می شد. در مجموع، این سلاح نسبتاً کوچک است تا بتوان به راحتی با آن در حین نبرد دست به کار شد.

تبر دانمارکی به دلیل سهولت استفاده و ظرفیت آسیب آنقدر محبوب شد که سایر جوامع اروپایی شروع به استفاده از آن کردند و آن را به دست آوردند. در قرن 12 و 13 شروع به گسترش مانند آتش سوزی کرد. با گذشت زمان، استفاده از تبر دانمارکی کاهش یافت، اما تا قرن شانزدهم در برخی از نقاط اروپا رایج بود.

جنگجویان فرانک تبر پرتاب خود را دوست داشتند.

تبر پرتابی به نوعی نماد ملی برای جنگجویان فرانک شد و در دوره مرووینگ ها مورد استفاده قرار گرفت. علیرغم اینکه تبر پرتابی با فرانک ها مرتبط بود، توسط مردم ژرمن نیز مورد استفاده قرار گرفت، زیرا محبوبیت آن در همه جا شناخته شد. آنگلوساکسون ها در انگلستان اسپانیایی ها نیز از آن استفاده کردند و نام این سلاح را فرانسیسکا گذاشتند. به دلیل طراحی شیک خود با یک تبر نوک تیز کمانی کوچک محبوب بودسر.

طراحی تبر طوری پیش بینی شده بود که پرتاب را آسان، دقیق و مهمتر از همه کشنده کند. تبرهای پرتابی فرانسیسکا حتی می‌توانستند به زره‌ها و جلیقه‌های زنجیری نفوذ کنند و آن‌ها را به سلاحی وحشتناک تبدیل کردند که بسیاری حتی با نگاه کردن به آن‌ها از آن می‌ترسیدند.

یکی دیگر از دلایل محبوبیت تبر پرتابی این بود که یک سلاح بسیار غیرقابل پیش‌بینی بود. زیرا اغلب با برخورد با آن از روی زمین می پرید. این امر، تشخیص اینکه تبر در کدام جهت به عقب برمی‌گردد و بیشتر اوقات تبر به عقب برمی‌گردد و به پاهای حریف برخورد می‌کند یا سپر آنها را سوراخ می‌کند، برای رزمندگان دشمن دشوار می‌شد. به همین دلیل است که جنگجویان فرانک نیز تبرهای خود را به صورت رگبار پرتاب می‌کردند تا جنگجویان دشمن را گیج کنند.

یانه‌ها محبوب‌ترین نیزه‌های پرتابی بودند.

ژولن‌ها نیزه‌های سبکی بودند که برای پرتاب به سوی دشمنان طراحی شده بودند. باعث آسیب مرگبار شود. به همین دلیل است که آنها باید سبک وزن می شدند تا بتوانند به مسافت بیشتری برسند و بدون زحمت با دست پرتاب شوند.

پرتاب نیزه ها به مکانیزم خاصی نیاز نداشتند و به همین دلیل استفاده از آنها بسیار ساده بود. اگرچه ما نمی دانیم آنها از کجا آمده اند، اما ممکن است وایکینگ های اولیه از آنها برای نبردها و جنگ ها استفاده می کردند.

Javelin ها در بسیاری از جوامع مختلف اروپایی با تغییرات جزئی و تغییراتی در طراحی آنها استفاده می شدند. آنها می توانند تقریباً همان هدفی را که یک نیزه معمولی انجام می دهد، انجام دهند، به جز اینآنها باعث تنش عضلانی کمتری می‌شوند و باعث می‌شود رزمندگان پرتاب نیزه‌های بیشتری را آسان‌تر کنند.

خوشبختانه، نیزه‌ها در نهایت از مد افتادند و امروزه در هیچ درگیری به جز در بازی‌های المپیک استفاده نمی‌شوند. شاید این جایی است که آنها باید برای همیشه بمانند.

همه نبردهای اصلی کمان داشتند.

نبردهای قرون وسطایی نیز اغلب با کمان انجام می شد. جنگجویان از این اسلحه برای پرتاب تیرها استفاده می کنند به این امید که ضربات مهلکی را به دشمنان سریع وارد کنند. کمان ها به دلیل خاصیت ارتجاعی و مکانیسم فنری موثرشان محبوب بودند. کمان یکی از سلاح‌های کمیاب در قرون وسطی است که بسیار بر انرژی بالقوه اندام‌ها متکی بود.

بسته به انواع مختلف شکل‌ها و شدت مکانیسم فنر، کمان‌ها می‌توانند صدمات قابل توجهی را ایجاد کنند - از جمله شدید. خونریزی تا مرگ تقریباً فوری.

بهترین کمان ها از یک تکه چوب ساخته می شدند تا محکم تر و کارآمدتر باشند. کمان ها تنها در صورتی مؤثر بودند که کاربر آنها در شلیک به یک هدف مؤثر بود. با این حال، کارایی آنها با این واقعیت ثابت می شود که قرن ها مورد استفاده قرار می گرفتند و نتایج بسیاری از نبردها را تعیین می کردند.

جنگجویان تا 72 تیر را به داخل یک نبرد حمل می کردند.

تیراندازان اغلب مجهز به فلش های زیادی است. آنها معمولاً سوار نبرد می‌شوند یا در بالای موقعیت‌های مرتفع مجهز به حداکثر ۷۰ تیر در کمان‌های بلندشان می‌ایستند.

اگرچهممکن است ساده به نظر برسد، شلیک تیر از کمان بلند برای کمانداران هرگز آسان نبود زیرا به قدرت و کشش مداوم مکانیزم فنر نیاز داشت که باعث ایجاد کشش در ماهیچه ها می شد، بنابراین اکثر کمانداران نمی توانستند بیش از چند تیر در دقیقه شلیک کنند.

فشاری که بر عضلات وارد می شود، گاهی اوقات بسیار زیاد است. این نیز یکی از دلایلی است که در قرون وسطی اختراع تیرآهن و دیگر ماشین‌های پرتابه می‌شود.

کمان‌های صلیبی یکی از دقیق‌ترین سلاح‌هایی بود که در قرون وسطی استفاده می‌شد.

Crossbows محبوب شد در سراسر اروپا برای اثربخشی و دقت آنها. آنها از کمانی تشکیل شده بودند که روی پایه چوبی نصب شده بود و مجهز به مکانیزم فنری بود.

کمان های صلیبی به بخش اساسی جنگ در اروپا تبدیل شدند. مکانیزم خود رشته کمان کشیده شده را نگه می‌دارد و تیرهای بیشتری را برای کمانداران راحت‌تر می‌کند بدون اینکه از همان مقدار تنش ماهیچه‌ای که از کمان معمولی استفاده می‌کردند رنج ببرند.

Crossbows با سرعتی سریع شروع به تکامل کرد و تبدیل به یک کمان شد. سلاح بسیار پیچیده در کمترین زمان این یکی از سلاح‌های کمیاب بود که از بخش‌های زیادی تشکیل شده بود که به راحتی قابل جابجایی بودند و در صورت آسیب یا فرسودگی آن‌ها را تغییر می‌دادند.

کراس کمان‌ها آنقدر کشنده و مؤثر شدند که تقریباً همیشه از کمان‌های معمولی و حتی کمان‌های معمولی پیشی گرفتند. تیراندازان سنتی ماهر به سختی می‌توانستند خود را حفظ کنند.

اسلحه استفاده می‌شد