Oude Romeinse symbolen - Oorsprong en symboliek

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Als een van de grootste, langdurigste en meest bepalende rijken in de wereldgeschiedenis heeft Rome zijn sporen nagelaten op meerdere continenten, waaronder Amerika, waar geen enkele bekende Romein voet aan wal heeft gezet. Rome zelf werd ook sterk beïnvloed door vele culturen - waaronder Griekenland, Dacia en Scythië, Egypte, Partia en Carthago, tot aan Britannia toe. Veel van de populaire Romeinse symbolen enemblemen werden beïnvloed door andere beschavingen, maar ze werden allemaal geromaniseerd. Laten we eens kijken naar de fascinerende symbolen van het Oude Rome.

    De Aquila

    De Aquila is een van de beroemdste militaire symbolen, niet alleen in het oude Rome, maar in de wereld van vandaag. Het vaandel van de Romeinse legioenen, de Aquila, was een adelaarsbeeldje dat met wijd gespreide vleugels op een paal stond. Dat is ook wat de term in het Latijn betekende - Aquila d.w.z. "adelaar".

    Op het slagveld was de Aquila de vertegenwoordiging van Rome, maar het was ook meer dan dat. De meeste soldaten over de hele wereld wordt geleerd van hun vlag te houden, maar de Aquila werd door de Romeinse legionairs zo goed als aanbeden. Hun liefde voor de Romeinse adelaar was zo groot dat er gevallen waren waarin de legionairs na een veldslag tientallen jaren lang naar verloren Aquila-vaandels hebben gezocht.

    Tot op de dag van vandaag hebben veel landen en culturen in Europa Aquila-achtige adelaars op hun vlaggen, speciaal om zich te laten zien als afstammelingen van het Romeinse rijk.

    De Fasces

    Bron

    Het Fasces-symbool De Fasces is uniek in meer dan één opzicht. Het is een echt fysiek symbool in plaats van één dat geschilderd, gegraveerd of gebeeldhouwd is, hoewel dat zeker ook gedaan is. De Fasces is in wezen een bundel rechte houten staven met een militaire bijl in het midden ervan. Het symbool was bedoeld om eenheid en gezag te vertegenwoordigen, met de bijl als symbool voor de doodstraf van dat gezag.De Fasces werd vaak door volksvertegenwoordigers aan hun leiders gegeven als een symbolisch gebaar om hen de macht te geven om te regeren.

    Vanaf het oude Rome heeft de Fasces zijn weg gevonden naar de overheidsdocumenten, emblemen en zelfs geld van meerdere landen, waaronder Frankrijk en de VS. De term zelf werd ook gebruikt om de Nationale Fascistische Partij van Benito Mussolini in Italië te benoemen. Gelukkig, in tegenstelling tot de Nazi swastika De Fasces had het symbool Mussolini's partij overleefd en was er niet door besmet.

    De Draco

    Bron

    De Romeinse draco is een van de meer unieke militaire Romeinse symbolen. Net als de keizerlijke Aquila was de draco een militair vaandel, gedragen op een paal in de strijd. Zijn onmiddellijke praktische doel was het helpen organiseren en leiden van de troepen in elke cohort - dergelijke vaandels waren een belangrijke reden waarom het Romeinse leger zo'n ongekende organisatie en discipline had in vergelijking met hun barbaarse tegenhangers.

    De draco was gemaakt van een rechthoekig of vierkant stuk stof en was geweven om een draak of een slang voor te stellen. Het was het voornaamste vaandel, of vaandel, van de Romeinse cavalerie-eenheden, wat het des te intimiderender maakte, zwaaiend boven de rennende ruiters.

    Wat de oorsprong betreft, is het hoogstwaarschijnlijk ontleend aan de Dacische draco - een zeer vergelijkbaar vaandel van de oude Dacische troepen die Rome had veroverd - of aan soortgelijke vaandels van Sarmatische militaire eenheden. De Sarmaten waren een grote Iraanse confederatie in het huidige Midden-Oosten, terwijl de oude Daciërs het huidige Roemenië op de Balkan bezetten.

    De Zij-Wolf

    De Romeinse wolvin, vooral bekend van het bronzen beeld "Capitolijnse Wolf" in Rome, is een van de meest herkenbare en bepalende symbolen van het oude Rome. Het symbool toont een zogende wolvin die over een menselijke tweeling staat, de broers Romulus en Remus - de mythische stichters van Rome. De wolf geeft de twee baby's borstvoeding en daarom vereerden de oude Romeinen de wolvin als symbool.die Rome letterlijk tot grote bloei bracht.

    Volgens de legende waren de twee jongens de zonen van Numitor, de koning van Alba Longa, een stad in de buurt van de toekomstige plaats Rome. Koning Numitor werd verraden door zijn broer Amulius, die zich de troon wilde toe-eigenen. Amulius gooide de tweeling in de rivier de Tiber, maar ze werden gered en verpleegd door de wolvin totdat ze werden gevonden en opgevoed door de herder Faustulus. Toen ze eenmaal gegroeid en volwassen waren, werden zeAmuluis ten val bracht, Numitor weer op de troon zette en Rome stichtte. Tot op de dag van vandaag staat de Romeinse wolvin in Italië in hoog aanzien en is zelfs het embleem van het voetbalteam Roma uit Rome.

    Romulus en Remus

    Samen met de Romeinse wolvin zijn Romulus en Remus waarschijnlijk de meest iconische figuren die met het oude Rome worden geassocieerd. De tweelingbroers zouden in de achtste eeuw vóór de stichting van Rome hebben geleefd.

    Afhankelijk van welke legenden we mogen geloven, waren ze ofwel de zonen of kleinzonen van koning Numitor, de heerser van de stad Alba Longa, nabij het huidige Rome. Sommige legenden zeggen dat ze de zonen waren van Numotor's dochter Rhea Silvia en de Romeinse god van de oorlog, Mars. In beide gevallen, volgens de legenden, hielpen de twee broers koning Numitor zijn troon terug te veroveren op Amulius en gingen ze verder met het oprichten vanZe vonden al snel de beroemde zeven heuvels waarop Rome nu staat, maar waren het niet eens over welke heuvel hun toekomstige stad moest worden gebouwd. Remus wilde dat ze op de Aventijnse heuvel zouden bouwen, terwijl Romulus de voorkeur gaf aan de Palatijnse heuvel. Ze probeerden hun meningsverschil op verschillende manieren op te lossen, totdat Romulus uiteindelijk Remus doodde en zelf Rome stichtte.

    De Labrys

    Deze beroemde dubbelbladige bijl is een populair symbool in zowel Griekse symboliek De klassieke Grieken kenden het als de Sagaris of Pelekys, terwijl de Romeinen het ook bipennis noemden. Het bleef ook een populair symbool in het latere Byzantijnse rijk, dat na de val van Rome de effectieve opvolger van het Romeinse rijk was.

    Ondanks zijn militaristische uiterlijk is de labrys eigenlijk in veel opzichten een symbool van vrouwelijkheid. De term komt van het Griekse woord labus wat "lippen" betekent. Dit verbindt de labrys-bijl met de vrouwelijke schaamlippen. De symboliek verbindt hem ook met het beroemde labyrint in het paleis van Knossos uit de Griekse mythologie. In de 20e eeuw was de labrys ook een symbool van het Griekse fascisme, maar tegenwoordig wordt hij vooral gebruikt door Helleense neopaganisten en als LGBT-symbool.

    De Asclepiusstok

    Dit symbool, ook bekend als de staf van Asclepius, was populair in zowel Rome als Griekenland. De weg ervan van de Balkan naar het Italiaanse schiereiland kan worden gevolgd via de Etruskische beschaving die voorafging aan de vestiging van Rome. Afgebeeld als een slang die verticaal rond een houten staaf is gewikkeld, de Staf van Asclepius is tegenwoordig enorm populair in de medische en farmaceutische sector.

    De betekenis achter het symbool heeft te maken met de slang, meestal geïdentificeerd als rattenslang, die zijn huid afwerpt. Dit maakte de Asclepiusstaaf tot een symbool van vernieuwing, verjonging, wedergeboorte en vruchtbaarheid. In combinatie met de staf waar hij omheen gewikkeld is, werd de slang zowel in Rome als in Griekenland gezien als de staf van de god van de geneeskunde.

    De knoop van Hercules

    Ondanks zijn definitieve Griekse oorsprong was de knoop van Hercules een zeer populair symbool in het oude Rome, dat ook wel de "Herculische knoop" werd genoemd, de "Love Knot" of de "Huwelijksknoop". Het werd veel gebruikt als een beschermend amulet en als onderdeel van de trouwjurk van de Romeinse bruid. De knoop was gemaakt van sterk in elkaar verstrengelde touwen en werd om het middel van de bruid gebonden, om alleen door de bruidegom te worden losgemaakt.

    Hercules werd in Rome beschouwd als de beschermer van het huwelijksleven en de Herculische knoop was een blijvend symbool van een lang, gelukkig en vruchtbaar huwelijksleven. Hoewel deze taille knoop uiteindelijk werd vervangen door trouwringen Vandaag de dag staat het al duizenden jaren symbool voor het huwelijk en werd het ook in de middeleeuwen gebruikt.

    De Cimaruta

    Cimaruta Charme van Fortune Studio Design

    Het complex ontwerp van de Cimaruta De Cimaruta was een populair amulet, dat vaak over de wieg van kinderen werd gelegd ter bescherming of om de nek werd gedragen. Het betekent "Takje Rijst", een van de heiligste Italiaanse planten.

    Het bedeltje had de ingewikkelde vorm van een takje wijnruit met drie verschillende takken. Deze waren bedoeld om het drievoudige aspect van de Romeinse maangodin, Diana Triformis - te symboliseren. een meisje, een moeder en een oude vrouw... Aan de takken hingen meestal vele kleinere bedeltjes, waardoor elke Cimaruta uniek was. Welke bedeltjes de mensen hingen, hing helemaal af van hun persoonlijke voorkeur en van waartegen ze zichzelf of hun kinderen wilden beschermen.

    The Globe

    De wereldbol is een van die symbolen die Rome hebben weten te ontstijgen en nu worden gezien als een wereldwijd symbool (geen woordspeling bedoeld). Hij vindt zijn oorsprong in Rome, waar de god Jupiter en andere Romeinse godheden vaak afgebeeld met een wereldbol in de hand. Dit stelde de ultieme macht van de goden over het hele land voor. De wereldbol werd ook vaak afgebeeld in de handen van bepaalde keizers, wat ook bedoeld was om hun absolute macht over de wereld te tonen.

    De wereldbol werd ook vaak gebruikt op Romeinse munten, waarop de meeste goden en heersers waren afgebeeld die een wereldbol vasthielden of eroverheen stapten. Aangezien de Romeinse munt in die tijd vaak de bekende wereld doorkruiste, was dit een slimme manier om alle onderdanen van het Romeinse rijk eraan te herinneren dat de afstand de reikwijdte van het rijk niet in de weg stond.

    Chi Rho

    De Chi Rho is een laat Romeins symbool gemaakt door keizer Constantijn I. De Romeinse keizer Constantijn I leefde in het begin van de 4e eeuw na Christus en hij speelde een grote rol in de bevordering van het christendom in het rijk.Een van de vroegste vormen van christogrammen De Chi Rho wordt gevormd door de Griekse letters Chi (X) en Rho (P) over het Griekse woord ΧΡΙΣΤΟΣ (Christos) te leggen.

    Het Chi Rho symbool werd meestal gebruikt als een militaire standaard of vexillum in die tijd, typisch geplaatst over Constantijns standaard die bekend stond als het Labarum. Het symbool betekende Naar Christus Het symbool lijkt sterk op het Tau Rho of staurogram symbool dat ook veel gebruikt werd als symbool van het christendom in de Middeleeuwen.

    S.P.Q.R.

    S.P.Q.R., een afkorting, een zin, een motto en een onsterfelijk symbool van Rome, werd een visueel symbool van de Romeinse republiek en het keizerrijk. Het werd meestal afgebeeld met een krans eromheen, op een rode of paarse vlag, en vaak met de Aquila die erover waakt. De afkorting betekent Senātus Populusque Rōmānus of "The Roman Senate and People" in het Engels.

    In de tijd van de Romeinse republiek was het de hoeksteen van de senaat en de regering van Rome. Het hield ook stand in de periode van het Romeinse rijk, en is tot op de dag van vandaag populair. Het verscheen op Romeinse munten, in documenten, op monumenten en op diverse openbare werken. Tegenwoordig wordt het niet alleen in Italië maar in heel Europa veel gebruikt, aangezien het grootste deel van Midden- en West-Europa een sterkverbindingen met het oude Rome.

    Inpakken

    Romeinse symbolen blijven populair, gezien in verschillende contexten over de hele wereld. Net als Griekse symbolen Romeinse symbolen hebben ook de populaire cultuur beïnvloed en zijn alomtegenwoordig.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.