Rhiannon – Ang Welsh Horse Goddess

  • Ibahagi Ito
Stephen Reese
Si

    Rhiannon, na kilala rin bilang Great Queen at White Witch , ay isang inspiradong karakter sa Celtic mythology, na nagtataglay ng malalim na mahika at maaaring magpakita ng kanyang mga pagnanasa at pangarap para sa ikabubuti ng kanyang sarili at ng iba.

    Sa mga medieval na kwento ng Wales, na mas kilala bilang Mabinogion , si Rhiannon ay inilalarawan bilang isang diyosa ng kabayo, sa maraming paraan na katulad ng Gaulish Epona at ng diyosa ng Irish Macha. Heto ang kanyang kuwento.

    Rhiannon’s Role in Mabinogion

    Rhiannon’s story started with her decision to marry a man of her choice. Sa kabila ng kagustuhan ng kanyang pamilya, tumanggi si Rhiannon na pakasalan ang nakatatandang lalaki na si Gwawl, isa sa kanyang kauri, dahil nakita niya itong kasuklam-suklam. Sa halip, pinakasalan niya si Pwyll, ang mortal na panginoon ng Dyfed.

    • Nakita ni Pwyll si Rhiannon

    Isang araw, nasa labas si Pwyll kasama ang kanyang mga kasama na nakasakay sa isang kabayo, at nakita niya si Rhiannon, tumatakbo sa kanyang puting kabayo. Ang batang panginoon ay agad na nabighani ng magandang diyosa na nakadamit ng ginto.

    Pwyll pinadala ang kanyang utusan sa pinakamabilis na kabayo na mahahanap niya upang sundan siya at tanungin siya kung gusto niyang makilala ang engkantadong prinsipe. Gayunpaman, hindi siya naabutan ng katulong, dahil ang kanyang kabayo ay napakalakas at matulin, na para bang halos hindi ito umaapaw sa lupa.

    Hindi pinansin ang mga protesta ng kanyang mga kaibigan, si Pwyll ay sumunod sa kanya nang mag-isa. sa susunod na araw. Hinabol niya siya sa loob ng tatlong araw at hindi niya ito maabutan. Sa wakas, bilang kanyang kabayonagsimulang manginig, nagpasya si Pwyll na huminto sa paghabol sa kanya at tinawag siya upang huminto at maghintay para sa kanya. At ginawa niya iyon.

    Sinabi niya sa kanya na pakakasalan niya siya, ngunit kailangan nilang maghintay ng isang taon. Pagkalipas ng isang taon, nagpakita si Rhiannon sa parehong punso sa parehong gintong damit upang batiin ang prinsipe. Ginabayan niya siya at ang kanyang mga tauhan papunta sa gusot na kakahuyan.

    • Nagpakasal sina Rhiannon at Pwyll

    Nang makarating sila sa clearing, isang kawan ng mahiwagang sumama sa kanila ang mga ibong umaawit, na mapaglarong lumilipad sa paligid ng ulo ng diyosa. Naging maganda ang kasal nila sa kristal na kastilyo ng kanyang ama na napaliligiran ng lawa at pumailanlang sa langit.

    Ngunit nagsimulang gumawa ng eksena ang lalaking ipinangako sa kanya, si Gwawl, at ginawa siyang badger ni Rhiannon. , binalot siya ng bag, at inihagis sa malalim na lawa. Gayunpaman, nagawa niyang makatakas, at magiging sanhi ng kaguluhan sa bandang huli ng buhay ni Rhiannon.

    • Anak ni Rhiannon

    Pagkatapos ng tatlong taon ng masayang pagsasama, Ipinanganak ni Rhiannon ang isang maayos at malusog na sanggol na lalaki. Anim na babae ang inatasang mag-alaga sa sanggol habang nagpapahinga ang reyna. Ngunit, isang gabi, nakatulog silang lahat. Nang magising sila, napagtanto nilang walang laman ang duyan.

    Upang makatakas sa matinding parusa, gumawa ng plano ang mga babaeng katulong para magmukhang guilty si Rhiannon. Pinatay nila ang isang tuta at pinahiran ang kanyang dugo sa buong natutulog na diyosa, inakusahan siyang kinakain ang sarili niyang sanggol.anak.

    • Rhiannon’s Punishment

    Si Rhiannon ay hinatulan para sa kanyang inaakalang mga aksyon at papatayin. Nakiusap si Pwyll sa iba na iligtas ang buhay ng kanyang asawa. Sa halip, bilang penitensiya, kinailangan ni Rhiannon na maupo sa pintuan ng kastilyo sa susunod na pitong taon, nakasuot ng mabigat na kuwelyo ng kabayo at binabati ang mga panauhin. Obligado siyang sabihin sa kanila ang kanyang ginawa at ihatid sila sa kastilyo sa kanyang likuran. Sa simula ng ikaapat na taon ng kanyang parusa, isang maharlika, kanyang asawa, at isang batang lalaki ang dumating sa tarangkahan.

    • Rhiannon ay tinubos

    Ang bata pala ay anak nina Rhiannon at Pwyll.

    Sabi ng alamat, apat na taon na ang nakalilipas, natagpuan ng mga maharlika ang inabandunang sanggol sa kakahuyan at pinalaki siya bilang sarili niya. Naniniwala ang ilan na ang manliligaw ni Rhiannon, si Gwawl, ang kumidnap sa sanggol bilang paghihiganti.

    Mabilis na bumalik si Rhiannon sa tabi ng kanyang asawa, at naibalik ang kanyang karangalan. Dahil siya ay marangal, puno ng pagpapatawad at pag-unawa, hindi siya nagtanim ng sama ng loob kay Pwyll at sa kanyang mga tao sa ginawa nila sa kanya dahil nakita niyang talagang nahihiya sila.

    Ang Mga Simbolo ng Diyosa na si Rhiannon

    Ang Celtic na diyosa na si Rhiannon, kilala rin bilang ang Dakilang Reyna ng mga diwata, ay isinilang sa pagsikat ng unang Buwan. Kinakatawan niya ang karunungan, muling pagsilang, pakikiramay, kagandahan, tula, at artistikong inspirasyon.

    Madalas siyang nagpapakita bilang isang magandang dalaga, nakadamitsa isang kumikinang na gintong gown, tumatakbo sa kanyang malakas na maputlang puting kabayo, na may mga mystical na kumakantang ibon na lumilipad sa paligid niya. Ayon sa alamat ng Welsh, ang mga mahiwagang kanta ng mga ibon ay may kapangyarihang gisingin ang mga espiritu ng mga patay at magbigay ng mga pangarap sa mga buhay.

    Ang buwan, mga kabayo, sapatos, mga ibon, mga pintuan, at hangin ay sagrado kay Rhiannon , at bawat isa sa kanila ay may partikular na simbolikong kahulugan:

    • Ang Buwan

    Ang Rhiannon ay madalas na nauugnay sa Buwan at kung minsan ay tinutukoy bilang ang Moon Goddess or The Goddess of Fertility. Sa kontekstong ito, siya ay nakikita bilang isang diyos na kumakatawan sa pagiging ina, muling pagsilang, at paglikha. Sa modernong paganismo, ang simbololohiyang lunar kung saan ang tatlong yugto ng buwan, ang yugto ng pag-wax, ang buong buwan, at ang waning moon, ay tumutukoy sa ang Triple Goddess , na kumakatawan sa Ina, Dalaga, at Crone. Sinasagisag nito ang cosmic cycle at ang walang hanggang proseso ng buhay, kamatayan, at muling pagsilang.

    • Mga Kabayo

    Ang diyosa ay madalas na inilalarawan na naglalakbay sa mundo sa isang makapangyarihan at matulin na puting kabayo. Bilang mga malayang espiritu, ang mga kabayo ay sumasagisag sa paglalakbay, paggalaw, at kalayaan . Ang puting asno ng Rhiannon ay kumakatawan sa pamumuno, pagkamayabong, at ang paraan upang pasiglahin ang lahat ng bagay na maaaring hindi gumagalaw .

    • Horseshoe

    Ang horseshoe ay marahil ang pinakakilalang simbolo ng suwerte. Mayroon din itong mahabang kasaysayan ng pagkakaroon ng mga kapangyarihang proteksiyon.Bilang isang mapalad na simbolo, madalas itong ginagamit bilang isang anting-anting sa suwerte na nagpoprotekta laban sa kasamaan at nagdudulot ng positibong enerhiya.

    • Ang mga kumakantang ibon

    Rhiannon ay kadalasang sinasamahan ng isang kawan ng mahiwagang kumakanta na mga starling na nagtataglay ng mga supernatural na kapangyarihan at ang kanilang awit ay makapagpapatulog sa mga buhay at magising sa mga espiritu ng mga patay mula sa kanilang walang katapusang pagtulog. Sa mitolohiya ng Celtic, ang mga ibon ay isang malakas na puwersa, na sumisimbolo sa paglalakbay ng mga espiritu sa Otherworld. Kinakatawan nila ang ideya ng kalayaan at reinkarnasyon, habang ginagabayan nila ang mga pinalayang kaluluwa ng mga patay patungo sa kabilang buhay.

    • Ang Pintuan

    Bilang ang diyosa ay may kapangyarihang gisingin ang mga patay, at patulogin ang buhay sa isang permanenteng pagkaidlip, siya ay nakikita bilang tagabantay ng mundo sa pagitan at ang pintuan na nag-uugnay sa buhay at kamatayan. Sa simbolikong paraan, si Rhiannon ay nasentensiyahan na magsilbi ng 7-taong mahabang parusa sa tarangkahan ng kastilyo at napaka-mapagpatawad sa mga maling nag-akusa sa kanya. Sa kontekstong ito, ang gate ay kumakatawan sa katuwiran, awa, at katarungan.

    • Ang Hangin

    Habang ang diyosa ay mabilis na naglalakbay sakay sa kanyang kabayo, siya ay kadalasang nauugnay sa hangin at hangin. Hindi nakikita ngunit malakas, ang hangin ay may malakas na epekto sa iba pang mga elemento. Kinakatawan nito ang paggalaw, ang banal na interbensyon, at ang mahalagang espiritu ng sansinukob.

    Aral na Natutuhan mula sa Kwento ni Rhiannon

    Kuwento ng diyosaat ang kanyang hindi makatarungang parusa ay nagtuturo sa amin ng maraming mahahalagang aral:

    • Pasensya at pagtitiis – Tiniis ni Rhiannon ang apat na mahabang taon ng malupit na parusa nang may dignidad at biyaya. Ang kanyang mga aksyon ay nagpapaalala sa atin ng kapangyarihan ng pasensya at pagtitiis. Bagama't ang mga katangiang ito ay mahirap na makabisado sa ating mabilis, modernong buhay, tinitiyak sa atin ng kuwento ni Rhiannon na sa pagtitiyaga, ang lahat ng kawalang-katarungan at pasakit na ating dinaranas ay malaon na magkakahanay sa uniberso at maaayos.
    • Pagkadiyos at pagpapatawad – Tinutulungan tayo ng kanyang kuwento na matukoy ang pagkahabag at pagkadiyos sa ating sarili. Sa pagsasanay ng pasensya at pagpapatawad, ipinapakita ng diyosa na posibleng isantabi ang papel ng biktima sa ating buhay, lampasan ang kawalan ng katarungan, at ihinto ang pagsisi sa iba sa ating mga problema.
    • Kapangyarihan ng pagbabago – Ang Ang kuwento ng diyosa ay nagpapakita na gaano man kalubha ang buhay, ang pagbabago at pagbabago ay posible sa tunay na pagmamahal at tapat na hangarin. Ipinapaalala niya sa atin na may kapangyarihan tayong lumikha ng anumang pagbabagong hinahangad natin.

    To Wrap Up

    Si Rhiannon, ang Dakilang Reyna, ay isang manggagamot, nangangarap, at manlalakbay. Siya ay matapang at maganda bilang siya ay matiyaga. Bilang simbolo ng kagandahan, muling pagsilang, karunungan, at habag, itinuturo niya sa atin ang kabaitan, pagkadiyos, at pagpapatawad.

    Si Stephen Reese ay isang mananalaysay na dalubhasa sa mga simbolo at mitolohiya. Sumulat siya ng ilang mga libro tungkol sa paksa, at ang kanyang trabaho ay nai-publish sa mga journal at magasin sa buong mundo. Ipinanganak at lumaki sa London, laging may pagmamahal si Stephen sa kasaysayan. Bilang isang bata, gumugugol siya ng maraming oras sa pag-aaral ng mga sinaunang teksto at paggalugad ng mga lumang guho. Ito ay humantong sa kanya upang ituloy ang isang karera sa makasaysayang pananaliksik. Ang pagkahumaling ni Stephen sa mga simbolo at mitolohiya ay nagmula sa kanyang paniniwala na sila ang pundasyon ng kultura ng tao. Naniniwala siya na sa pamamagitan ng pag-unawa sa mga alamat at alamat na ito, mas mauunawaan natin ang ating sarili at ang ating mundo.