مرگ و تولد دو بخش اصلی زندگی انسان هستند. همانطور که تولد را جشن می گیریم، بسیاری از ما از مرگ به عنوان چیزی ناشناخته، اجتناب ناپذیر و غیرقابل پیش بینی می ترسیم. به همین دلیل، بسیاری از فرهنگ‌ها در سراسر جهان، خدایان مرتبط با مرگ را در اساطیر و دین خود گنجانده‌اند. برخی دیگر با رستاخیز یا نابودی همراه هستند. آنها را می توان خوب یا بد دانست، اما گاهی اوقات نیز ضروری است زیرا تعادل زندگی را حفظ می کنند.

در این مقاله نگاهی دقیق تر به برجسته ترین خدایان مرگ در فرهنگ ها و ادیان مختلف خواهیم داشت.

آنوبیس

پسر خدای متخاصم ست، آنوبیس قبل از خدای اوزیریس، خدای تشییع جنازه، مومیایی، مرگ و ارباب دنیای زیرین بود. اعتقاد بر این بود که آنوبیس از هر روحی در زندگی پس از مرگ مراقبت می کند و آنها را برای رویارویی با اوزیریس در تالار داوری آماده می کند. حافظ قبور و قبور نیز بود. با توجه به این تداعی ها، آنوبیس به عنوان مردی با پوست تیره (نماینده رنگ جسد پس از مومیایی کردن) با سر شغال (حیواناتی که مرده ها را جمع می کردند) به تصویر کشیده می شود.

آنوبیس یکی از معروف ترین خدایان بود. از مصر باستان بود و بسیار محبوب و مورد احترام بود و امید و اطمینانی را ایجاد می کرد که پس از مرگ از آنها مراقبت می شود. زیرا مصریان باستان محکم بودندبه دلایل طبیعی، آنها به هلهایم خسته کننده و سرد می روند، قلمرو زیرزمینی که دختر لوکی در آن هل می شود.

Osiris

خدای مصری زندگی و مرگ، Osiris یکی از مشهورترین اسطوره های تمام اساطیر مصر است. داستان قتل، تکه تکه شدن او، رستاخیز جزئی و در نهایت رفتن او به زندگی پس از مرگ، جزء اصلی اسطوره مصر را تشکیل می دهد. اوزیریس بر عالم اموات حکومت می کند و با قرار دادن قلب متوفی بر روی ترازویی که بر اساس پر مائات قضاوت می شود، در مورد روح کسانی که مرده اند قضاوت می کند. اگر قلب عاری از گناه بود، از پر سبکتر بود.

اما اوزیریس چیزی بیش از فرمانروای عالم اموات بود – او همچنین قدرتی بود که از آن زندگی از دنیای زیرین سرچشمه می گرفت، مانند پوشش گیاهی و طغیان رود نیل اوزیریس نمادی از نبرد بین نظم و بی نظمی، روند چرخه ای تولد، مرگ و زندگی پس از مرگ و اهمیت زندگی و باروری است. به این ترتیب، اوزیریس طبیعتی دوگانه دارد،

پرسفون

پرسفون که به عنوان ملکه دنیای زیرین نیز شناخته می شود، الهه یونانی مرگ است که بر جهان حکومت می کند. قلمرو مردگان به همراه شوهرش هادس. او دختر زئوس و دمتر است. با این حال، به عنوان دختر دمتر، او به عنوان الهه باروری و رشد بهاری نیز پرستش می شود.زمستان و پوسیدگی هنگامی که دمتر دختر ربوده شده خود را پیدا می کند، عزاداری را متوقف می کند و زندگی روی زمین از نو آغاز می شود. به همین دلیل پرسفون با اوستارا و نوید بهار و سبز شدن زمین پیوند خورده است. با توجه به این افسانه، او به تغییر فصل ها مرتبط بود و به همراه مادرش نقش مهمی در اسرار الئوسینی ایفا کرد.

اما اسطوره های دیگر او را کاملاً به عنوان فرمانروای دنیای زیرین و جهان زیرین نشان می دهند. تنها منبع نور و روشنایی برای همه ارواح محکوم به گذراندن زندگی پس از مرگ خود با هادس است. پرسفونه به عنوان شخصیتی مهربان و دلسوز به تصویر کشیده شده است که طبیعت سردتر شوهرش را تعدیل کرده است.

سخمت

در اساطیر مصر، سخمت خدای زن مرتبط با مرگ، جنگ بود. نابودی و مجازات فرقه او در ممفیس است، جایی که او به عنوان بخشی از سه گانه، همراه با همسرش، خدای خرد و آفرینش Ptah ، و پسرش، خدای طلوع خورشید Nefertum<پرستش می شد. 7>. اعتقاد بر این است که او دختر خدای خورشید و خدای اصلی مصر، را است.

سخمت اغلب به صورت دارای ویژگی های گربه سان، با شکل شیر یا سر یک شیر به تصویر کشیده می شد. . به همین دلیل، گاهی اوقات او را باستت، یکی دیگر از خدایان لئونین معرفی می کردند. با این حال، سخمت با رنگ قرمز نشان داده می شد و بر غرب حکومت می کرد، در حالی که باستت معمولاً لباس سبز می پوشید.حاکم بر شرق.

سدنا

طبق اساطیر اینوئیت، سدنا الهه و خالق دریا و موجودات آن بود. او همچنین فرمانروای جهان اموات اینوئیت به نام Adlivun بود - واقع در انتهای اقیانوس. جوامع مختلف اسکیموها افسانه ها و داستان های متفاوتی در مورد این الهه دارند، اما همه آنها سدنا را به عنوان یک خدای مهم به تصویر می کشند، زیرا او تمام حیوانات دریایی را خلق کرده و بنابراین مهم ترین منبع غذا را فراهم کرده است.

در یک افسانه، سدنا دختر جوانی بود که اشتهای زیادی داشت. یک شب در حالی که پدرش خواب بود، سعی کرد بازوی او را بخورد. وقتی از خواب بیدار شد، خشمگین شد و سدنا را سوار کایاک کرد و او را به اعماق دریا برد، اما وقتی می خواست او را به دریا بیندازد، با انگشتش به لبه قایقش چسبید. سپس پدرش انگشتان او را یکی یکی برید. با افتادن در آب، به فوک‌ها، نهنگ‌ها، شیرهای دریایی و دیگر موجودات دریایی تبدیل شدند. سدنا در نهایت به پایین فرو رفت و در آنجا حاکم و نگهبان مردگان شد.

سانتا مورته

در جنوب غربی ایالات متحده و مکزیک، سانتا مورته الهه مرگ است و همچنین معروف به بانوی ما از مرگ مقدس. او مظهر مرگ در نظر گرفته می شود و با قیمومیت و رساندن ایمن ارواح مرده به زندگی پس از مرگ و همچنین با شفا مرتبط است. او معمولاً به‌عنوان یک اسکلت زن به تصویر کشیده می‌شود که لباسی بلند و تیره به تن داردروپوش و مقنعه. او اغلب یک کره و یک داس با خود حمل می کند.

اگرچه الهه مظهر مرگ است، ارادتمندان او از او نمی ترسند بلکه به او به عنوان خدایی که مهربان و محافظ مرده و همچنین زنده است احترام می گذارند. حتی اگر رهبران کلیسای کاتولیک سعی کردند دیگران را از پیروی از او منصرف کنند، فرقه او به ویژه در آغاز قرن بیست و یکم بیشتر و بیشتر برجسته شد.

Thanatos

در اساطیر یونان، Thanatos تجسم مرگ، و نشان دهنده گذشت بدون خشونت و مسالمت آمیز بود. تاناتوس فی نفسه یک خدا نبود، بلکه بیشتر یک دیمون یا یک روح تجسم یافته مرگ بود. لمس ملایم او باعث می شود روح یک فرد با آرامش از بین برود. تاناتوس گاهی در حالی که یک داس در دست دارد به تصویر کشیده می‌شود، چهره‌ای که بسیار شبیه به آنچه امروز به‌عنوان درو گریم می‌شناسیم.

تاناتوس شخصیتی شیطانی یا ترسیدنی نبود. در عوض، او موجودی ملایم، بی‌طرف، عادل و بی‌تمایز است. با این حال، او از این نظر که نمی‌توان با مرگ معامله کرد و وقتی زمانش تمام شد، زمانش تمام شد، سختگیر بود. از این نظر، بسیاری از تاناتوس متنفر بودند.

برای جمع کردن

به نظر می رسد که خدایان مرگ از سرتاسر جهان دارای نقوش و مضامین مشترکی مانند حفاظت هستند. فقط مجازات، ویژگی های حیوانی و پتانسیل انتقام و قصاص در صورتی که کسی را خطاکار بدانند. همچنین جالب است که اکثر این خدایان دارای یکطبیعت دوگانه، اغلب نمایانگر ویژگی های متناقض مانند زندگی و مرگ، نابودی و شفا و غیره است. و در حالی که برخی از آنها می ترسیدند، بیشتر مورد احترام قرار می گرفتند و با احترام به آنها می نگریستند.

آنوبیس برای ایمانداران زندگی پس از مرگ، خدای مهمی برای آنها باقی ماند.

Coatlicue

در اساطیر آزتک، Coatlicue (به معنی دامن مار) است. الهه مرگ، ویرانی، زمین و آتش. آزتک ها او را به عنوان خالق و ویرانگر می پرستیدند و او را مادر خدایان و فانی ها می دانستند. او به عنوان یک مادر، پرورش دهنده و دوست داشتنی بود، اما به عنوان یک ویرانگر، تمایل داشت تا جان انسان ها را از طریق بلایای طبیعی و بلایای طبیعی از بین ببرد.

برای دلجویی از الهه، آزتک ها مرتباً قربانی خون او را تقدیم می کردند. به همین دلیل اسیران جنگی خود را نکشتند، بلکه آنها را قربانی آفتاب و هوای خوب کردند. دوگانگی الهه مادر ویرانگر در تصویر کواتلیو تجسم یافته است. او معمولاً با دامنی ساخته شده از مارهای در هم تنیده به تصویر کشیده می شد که نماد باروری و همچنین گردنبندی ساخته شده از جمجمه، قلب و دست است که نشان می دهد او از اجساد تغذیه می کند، درست همانطور که زمین هر چیزی را که مرده است می خورد. Coatlicue همچنین دارای پنجه هایی به عنوان انگشتان دست و پا بود که نماد قدرت و درنده بودن او بود.

Demeter

Demeter الهه یونانی برداشت محصول است که بر حاصلخیزی زمین نظارت می کند. دانه ها. او همچنین معمولاً با چرخه بی پایان زندگی و مرگ مرتبط است و با مرگ در مزارع مرتبط است. این ارتباط به دلیل یک افسانه در مورد دخترش پرسفونه است.

هادس ، خدای جهاندنیای زیرین، دختر باکره اش را ربود و به عالم اموات برد. غم و اندوه Demeter باعث می شود که محصولات روی زمین به خواب رفته و بمیرند. از آنجایی که دمتر در این مدت برای از دست دادن دخترش عزادار بود، همه چیز روی زمین رشد نکرد و مرد. پس از مذاکره با هادس، دمتر توانست پرسفونه را شش ماه از سال همراه خود داشته باشد. در طول شش ماه دیگر، زمستان فرا می رسد و همه چیز خفته می شود.

به این ترتیب، Demeter نشان دهنده مرگ و زوال است، اما همچنین نشان می دهد که رشد و امید در مرگ وجود دارد.

Freyja

در اساطیر اسکاندیناوی، Freyja ، کلمه قدیمی نورس برای بانو ، مشهورترین الهه مرتبط با مرگ، نبرد، جنگ، اما همچنین عشق، فراوانی و باروری او دختر خدای دریای نورس نجورد و خواهر فریر بود. برخی او را با فریگ، همسر اودین شناسایی کردند. او معمولاً سوار بر ارابه‌ای که توسط گربه‌ها کشیده می‌شود و شنل پردار به تن دارد به تصویر کشیده می‌شود.

فریجا مسئول قلمرو مردگان بود Folkvangar ، جایی که نیمی از کشته‌شدگان در نبرد به آنجا برده می‌شدند. . فریجا علیرغم کنترل یکی از اجزای زندگی پس از مرگ اسکاندیناوی، الهه معمولی مرگ نیست.

فریجا همچنین بیشتر به خاطر زیبایی اش که نشان دهنده باروری و عشق بود، شهرت داشت. اگرچه او جوینده هیجانات و لذت های پرشور است، اما ماهرترین تمرین کنندهجادوی نورس، به نام seidr . به دلیل این مهارت ها، او می تواند سلامت، خواسته ها و رفاه دیگران را کنترل کند.

The Furies

در اساطیر یونانی-رومی، Furies یا Erinyes، سه خواهر و الهه انتقام و انتقام بودند که با دنیای زیرین نیز مرتبط بودند. آنها با ارواح یا ارواح مقتول ارتباط داشتند و فانی ها را به خاطر جنایاتشان و برهم زدن نظم طبیعی مجازات می کردند. بعداً نام‌هایی به آن‌ها داده شد - Allecto، یا Unceasing in Anger ، Tisiphone، یا Avenger of Murder ، و Megaera، یا The Jealous.

خشمگین‌ها به ویژه قتل، شهادت دروغ، رفتار غیرقانونی و توهین به خدایان را اخم می‌کردند. قربانیان بی‌عدالتی‌های مختلف از خشمگین‌ها می‌خواهند تا کسانی را که مرتکب جنایت شده‌اند نفرین کنند. خشم آنها به طرق مختلف ظاهر شد. سخت ترین آنها بیماری عذاب آور و جنون کسانی بود که پدرکشی یا مادرکشی کردند. اورستس ، پسر آگاممنون ، کسی بود که به دست خشمگینان به دلیل کشتن مادرش Clytemnestra به این سرنوشت دچار شد.

در دنیای زیرین، خشمگین ها خدمتکاران پرسفونه و هادس بودند و بر شکنجه و رنج کسانی که به Dungeons of the Damned فرستاده می شدند نظارت می کردند. از آنجایی که خواهران خشمگین به شدت ترسیده بودند، یونانیان باستان آنها را به عنوان زنانی شنیع و بالدار و با سموم ترسیم کردند.مارها در موهایشان و دور کمرشان پیچیده شده است.

هادس

هادس خدای مردگان یونانی و پادشاه دنیای زیرین است. او آنقدر معروف است که نامش اغلب به عنوان مترادف دنیای زیرین استفاده می شود. وقتی قلمرو کیهان تقسیم شد، هادس حکمرانی بر جهان زیرین را برگزید، در حالی که برادرانش زئوس و پوزیدون به ترتیب آسمان و دریا را انتخاب کردند.

هادس به عنوان یک چهره خشن، منفعل و سرد به تصویر کشیده شده است، اما یکی است. چه کسی عادل بود و تنها مجازاتی را که مستحق دریافت کننده بود، انجام داد. او ترسناک بود، اما هرگز ظالم یا بی جهت پست نبود. از این نظر هادس یکی از متعادل ترین و منصف ترین فرمانروایان اساطیر یونانی است. اگرچه او پرسفونه را ربود، اما نسبت به او وفادار و دوست داشتنی باقی ماند و او نیز سرانجام یاد گرفت که او را دوست داشته باشد. با جادو، جادوگری، ارواح، و ماه. او را نگهبان چهارراه و نگهبان نور و گیاهان و گیاهان جادویی می دانستند. برخی نیز او را با باروری و زایمان مرتبط کردند. با این حال، افسانه های بسیاری وجود دارد که هکاته را فرمانروای دنیای زیرین و جهان ارواح توصیف می کند. اسطوره های دیگر نیز او را با تخریب مرتبط می دانند.

طبق اساطیر یونانی، هکاته دختر خدای تیتان پرس و آستریا پوره بود که بر قلمروهای زمین و بهشت ​​حکومت می کرد. ، و دریااو اغلب به صورت سه‌شکل به تصویر کشیده می‌شود و دو مشعل در دست دارد، از همه جهات محافظت می‌کند و دروازه‌های بین دو جهان را ایمن نگه می‌دارد.

هل

بر اساس اساطیر نورس، هل الهه مرگ و فرمانروای دنیای زیرین بود. او دختر لوکی، خدای فریبکار، و آنگربودا، غول زن است. اعتقاد بر این بود که هل بر پادشاهی به نام دنیای تاریکی یا نیفلهایم، که محل استراحت نهایی قتل‌ها و زناکاران بود، حکومت می‌کرد.

هل همچنین مراقب الجوونیر، سالن بزرگی بود که روح آن‌ها در آن قرار داشتند. کسانی که بر اثر بیماری یا علل طبیعی فوت کرده اند بروند. در مقابل، کسانی که در جنگ جان خود را از دست می دادند به والهالا می رفتند که توسط اودین اداره می شد.

اسطوره ها و داستان های نورس هل را به عنوان خدایی بی رحم و بی رحم نشان می دهند که نیمی از بدنش نیمی از گوشت نیمی از جسد بود. . او همچنین اغلب به صورت نیمه سیاه و نیمی سفید به تصویر کشیده می شود که نشان دهنده مرگ و زندگی، پایان و آغاز است.

Kali

در هندوئیسم، Kali به معنی آن که سیاه است یا کسی که مرده است ، الهه مرگ، قیامت و زمان است. از آنجایی که او انرژی زنانه را که شاکتی نامیده می شود، تجسم می بخشد، اغلب با خلاقیت، تمایلات جنسی، و باروری همراه است، اما گاهی اوقات خشونت. برخی معتقدند که او تناسخ همسر شیوا، پارواتی است.

کالی اغلب به عنوان یک چهره ترسناک، با گردن بند ساخته شده از سر، دامن ساخته شده از بازو، با آویزان به تصویر کشیده می شود.زبان و تکان دادن چاقویی که خون می چکد. از آنجایی که او شخصیت زمان است، همه چیز و همه کس را می بلعد و انسان ها و خدایان از او می ترسند و به او احترام می گذارند. علیرغم طبیعت خشونت آمیزش، گاهی از او به عنوان الهه مادر نیز یاد می شود.

فرقه کالی به ویژه در بخش های جنوبی و شرقی هند برجسته است، و مرکز آن در معبد کالیغات واقع در شهر کلکته است. کالی پوجا جشنواره ای است که به او تقدیم شده است که هر سال در شب ماه نو جشن گرفته می شود.

مام بریژیت

مام بریژیت الهه مرگ در هائیتی وودو است و به عنوان <شناخته می شود. 8>ملکه گورستان. به عنوان زنی رنگ پریده با موهای قرمز به تصویر کشیده شده است، اعتقاد بر این است که این الهه اقتباس هائیتی از الهه سلتیک بریجید است که توسط کارگرانی از اسکاتلند و ایرلند به هائیتی آورده شده است.

<2 مام بریژیت به همراه همسرش، بارون سامدی، مادر دنیای زیرین است که بر قلمرو مردگان حکومت می کند و وظیفه دارد روح مردگان را به Ghede Iwa، ارواح یا نیروهای طبیعت در دنیای Vodou تبدیل کند. . اعتقاد بر این است که او حامی و حامی مردگان و زندگان است. یک الهه بودایی است که طبق اساطیر چینی نگهبان تعداد قلمروهای زیر زمین بود. او بر قلمروی این کشور ریاست می کردمرده، به نام Diyu، نهمین جهنم چینی. مسئولیت های او شامل پاک کردن خاطرات کسانی بود که قرار بود تناسخ پیدا کنند. این به آن‌ها کمک می‌کند زندگی جدیدی را با یک صفحه تمیز شروع کنند. به همین دلیل، برخی او را الهه تناسخ، رویاها و فراموشی می نامیدند.

طبق افسانه ها، او چای جادویی خود را بر روی پل نای هه، پل فراموشی، آماده می کرد. فقط یک جرعه از چای کافی بود تا تمام دانش و خرد و همچنین بار زندگی گذشته را پاک کند. اعتقاد بر این است که فقط بودا پادزهر این معجون جادویی پنج طعم را پیدا کرد که زندگی قبلی خود را از طریق مدیتیشن آشکار کرد. ملکه فانتوم یکی از مورد احترام ترین خدایان در اساطیر سلتیک بود. در ایرلند، او با مرگ، جنگ، نبرد، سرنوشت، نزاع و باروری همراه بود، اما او همچنین یک خدای محبوب در فرانسه بود. موریگان یکی از جنبه های خواهران سه گانه الهی بود که نماینده کلاغ بود که نگهبان سرنوشت و پیشگویی کننده بود.

موریگان با خدای بزرگ یا داگدا ازدواج کرده بود که از او سؤال می کرد. برای پیشگویی او قبل از هر نبرد بزرگتر. او سخاوتمندانه پیشگویی های خود را به خدایان و همچنین جنگجویان عرضه کرد. او در طول نبردها به صورت گله ای از کلاغ ها ظاهر می شد، در میدان های جنگ می چرخید و مرده ها را می برد. علاوه بر کلاغ ها و کلاغ ها، او نیز بودمرتبط با گرگ ها و گاوها، نشان دهنده باروری و حاکمیت زمین است.

Nyx

در اساطیر یونانی، Nyx الهه شب بود، و در حالی که مستقیماً مرتبط نیست. با مرگ، او با همه چیزهای تاریک همراه بود. او دختر آشوب است، خلأ اولیه ای که همه چیز از آن به وجود آمده است. از آنجایی که او خدای اولیه و شخصیت قدرتمند شب بود، حتی زئوس از او می ترسید. او چندین قدرت اولیه، از جمله سه سرنوشت، هیپنوس (خواب)، تاناتوس (مرگ)، اویزیس (درد)، و اریس (نزاع) را به وجود آورد.

این الهه منحصر به فرد این توانایی را داشت که مرگ یا خواب ابدی را برای انسان های فانی به ارمغان آورد. با وجود اینکه نایکس در تارتاروس، محل تاریکی، درد و عذاب زندگی می‌کرد، در اساطیر یونانی او را خدای شیطانی نمی‌دانستند. با این حال، به دلیل ماهیت اسرارآمیز و تاریک او، به شدت ترسیده بود. در هنر باستانی کشف‌شده، او معمولاً به‌عنوان یک الهه بالدار با هاله‌ای از مه تاریک به تصویر کشیده می‌شود.

Odin

Odin خدای جنگ و مرگ در زبان اسکاندیناوی است. اسطوره شناسی. او بر والهالا، تالار باشکوهی که نیمی از جنگجویان کشته شده برای صرف غذا، شادی و تمرین جنگ می‌رفتند تا راگناروک حکومت می‌کرد، تا زمانی که به اودین می‌پیوندند و در کنار خدایان می‌جنگیدند.

با این حال، علاقه اودین بود. فقط در کسانی است که به مرگی باشکوه مرده اند. اگر متوفی قهرمان نباشد، یعنی بر اثر بیماری یا به خاطر بیماری مرده باشد