یک فرقه کوچک از یک مذهب به حاشیه رانده شده در مکانی پشت آب با یک رهبر اعدام شده و مراسم عجیب و غریب و مخفیانه، امروزه مسیحیت بزرگترین دین در جهان با بیش از 2.4 میلیارد پیرو است.

آنچه که به عنوان یک جامعه فشرده آغاز شد، به یک ایمان جهانی با طرفداران از همه گوشه های جهان تبدیل شده است. این مسیحیان تنوع بی‌پایانی از باورهای فرهنگی، اجتماعی، قومی را به ارمغان می‌آورند که به ظاهر تنوع بی‌نهایتی را در اندیشه، اعتقاد و عمل ایجاد می‌کنند.

از برخی جهات، حتی درک مسیحیت به عنوان یک دین منسجم دشوار است. کسانی که ادعا می کنند مسیحی هستند، ادعا می کنند که پیروان عیسی ناصری و تعالیم او همانطور که در عهد جدید کتاب مقدس آشکار شده است. نام مسیحی از اعتقاد آنها به او به عنوان منجی یا مسیح با استفاده از اصطلاح لاتین Christus گرفته شده است.

در زیر مروری کوتاه بر فرقه های مهم زیر چتر مسیحیت ارائه شده است. به طور کلی، سه بخش اصلی به رسمیت شناخته شده است. اینها کلیسای کاتولیک، کلیسای ارتدکس و پروتستانتیسم هستند. چندین گروه کوچکتر خود را خارج از این تقسیمات عمده می بینند، برخی به میل خودشان.

کلیسای کاتولیک

کلیسای کاتولیک، همچنین به عنوان کاتولیک رومی شناخته می شود، بزرگترین شاخه مسیحیت با بیش از 1.3 میلیارد پیرودر سراسر جهان. این همچنین آن را به پرکاربردترین دین در جهان تبدیل می کند.

اصطلاح کاتولیک به معنای «جهانی» اولین بار توسط سنت ایگناتیوس در سال 110 پس از میلاد استفاده شد. او و دیگر پدران کلیسا به دنبال شناسایی افرادی بودند که آنها معتقد بودند در مقابل آموزگاران و گروه های بدعت گذار در مسیحیت اولیه.

کلیسای کاتولیک منشأ خود را به عیسی با جانشینی رسولی ردیابی می کند. رئیس کلیسای کاتولیک پاپ نام دارد که از کلمه لاتین پدر گرفته شده است. پاپ به عنوان پاپ عالی و اسقف رم نیز شناخته می شود. سنت به ما می گوید که اولین پاپ، سنت پیتر، رسول بود.

کاتولیک ها هفت آیین مقدس را انجام می دهند. این مراسم وسیله ای است برای رساندن فیض به اجتماعات شرکت کننده. مراسم اصلی مراسم عشای ربانی است که در طول مراسم عشای ربانی برگزار می شود، بازخوانی عبادی از سخنان عیسی در طول شام آخر.

امروزه، کلیسای کاتولیک سنت ها و مذاهب دیگر را در مسیحیت به رسمیت می شناسد و در عین حال معتقد است که کامل ترین بیان ایمان این است. در کلیسای کاتولیک و آموزه های آن یافت می شود.

کلیسای ارتدکس (شرق)

کلیسای ارتدکس یا کلیسای ارتدوکس شرقی، دومین فرقه بزرگ در مسیحیت است. اگرچه تعداد پروتستان ها بسیار بیشتر است، پروتستانیسم به خودی خود یک فرقه منسجم نیست.

وجود دارد.تقریباً 220 میلیون عضو کلیساهای ارتدکس شرقی هستند. مانند کلیسای کاتولیک، کلیسای ارتدکس ادعا می کند که یک کلیسای مقدس، واقعی و کاتولیک است و منشأ خود را از طریق جانشینی رسولان به عیسی می رساند.

پس چرا از کاتولیک متمایز است؟

نفاق بزرگ در سال 1054 نتیجه اختلافات فزاینده از نظر الهیات، فرهنگی و سیاسی بود. در این زمان، امپراتوری روم به عنوان دو منطقه جداگانه عمل می کرد. امپراتوری غربی از روم و امپراتوری شرقی از قسطنطنیه (بیزانس) اداره می شد. با شروع تسلط لاتین در غرب، این مناطق به طور فزاینده ای از نظر زبانی از هم جدا شدند. با این حال، یونانی در شرق ادامه داشت و ارتباط میان رهبران کلیسا را ​​دشوار می‌کرد.

اقتدار رو به رشد اسقف رم نیز منطقه‌ای بود که درگیری‌های زیادی داشت. کلیساهای شرقی، محل سکونت اولین رهبران کلیسا، احساس می کردند که نفوذ آنها توسط کسانی از غرب سبقت گرفته شده است.

از نظر الهیات، فشار ناشی از آنچه به عنوان بند Filioque شناخته می شود، ایجاد شد. در طول چند قرن اول مسیحیت، مهمترین مناقشات الهیاتی بر سر مسائل مسیح شناسی، معروف به ماهیت عیسی مسیح، رخ داد.

چندین شوراهای جهانی برای رسیدگی به اختلافات و بدعت های مختلف تشکیل شد. Filioque یک اصطلاح لاتین به معنای "و ​​پسر" است. این عبارت توسط رهبران کلیسای لاتین به اعتقادنامه Nicene اضافه شدباعث اختلاف و در نهایت شکاف بین مسیحیت شرقی و غربی شد. کمتر متمرکز است. اگرچه پاتریارک کلیسای قسطنطنیه به عنوان نماینده روحانی کلیسای شرق در نظر گرفته می شود، پدرسالاران هر سه به قسطنطنیه پاسخی نمی دهند.

این کلیساها خودمختار هستند، به معنای "خود سر". به همین دلیل است که می توانید کلیساهای ارتدوکس یونانی و ارتدوکس روسیه را پیدا کنید. در مجموع، 14 صندلی در انجمن های ارتدکس شرقی وجود دارد. از نظر منطقه ای آنها بیشترین نفوذ خود را در شرق و جنوب شرقی اروپا، منطقه قفقاز در اطراف دریای سیاه و خاور نزدیک دارند.

پروتستانیسم

سومین و بسیار متنوع ترین گروه در داخل مسیحیت به عنوان پروتستانیسم شناخته می شود. این نام برگرفته از اصلاحات پروتستانی است که توسط مارتین لوتر در سال 1517 با تزهای نود و پنج آغاز شد. لوتر به عنوان یک راهب آگوستینی در ابتدا قصد نداشت از کلیسای کاتولیک جدا شود، بلکه توجه را به مسائل اخلاقی درک شده در کلیسا جلب کرد، مانند فروش افسارگسیخته عیش و نوش برای تأمین مالی پروژه های ساختمانی عظیم و تجملات واتیکان.

در سال 1521، در رژیم غذایی کرم ها، لوتر رسماً توسط کلیسای کاتولیک محکوم و تکفیر شد. او و کسانی که با او موافق بودند کلیساها را در «اعتراض» شروع کردندچیزی که آنها به عنوان ارتداد کلیسای کاتولیک تلقی می کردند. از لحاظ نظری، این اعتراض امروز ادامه دارد، زیرا بسیاری از نگرانی های اصلی الهیاتی توسط روم اصلاح نشده است. امروزه، تغییرات بیشتری نسبت به آنچه در اینجا ذکر شده است وجود دارد. با این حال، می‌توان یک گروه‌بندی تقریبی تحت عناوین اصلی و انجیلی ایجاد کرد.

کلیساهای پروتستان اصلی

فرقه‌های اصلی وارث فرقه‌های «مجستری» هستند. لوتر، کالوین و دیگران به دنبال همکاری با نهادهای دولتی موجود و درون آن بودند. آنها به دنبال خنثی کردن ساختارهای اقتدار موجود نبودند، بلکه به دنبال استفاده از آنها برای ایجاد کلیساهای نهادی بودند.

• کلیساهای لوتری از نفوذ و تعالیم مارتین لوتر پیروی می کنند.
• کلیساهای پروتستان وارثان آن هستند. از جان کالوین و کلیساهای اصلاح شده.
• پادشاه هنری هشتم از اصلاحات پروتستانی به عنوان فرصتی برای گسستن از رم استفاده کرد و زمانی که پاپ کلمنت هفتم درخواست او را برای ابطال رد کرد، کلیسای انگلیکن را تأسیس کرد.
• کلیسای متحد متدیست به عنوان یک جنبش پاکسازی در درون انگلیکنیسم توسط جان و چارلز وسلی در قرن هجدهم آغاز شد.
• کلیسای اسقفی به عنوان راهی برای جلوگیری از طرد شدن آنگلیکن ها در طول انقلاب آمریکا آغاز شد.

دیگر فرقه های اصلی عبارتند از کلیسایمسیح، شاگردان مسیح، و کلیساهای باپتیست آمریکایی. این کلیساها بر مسائل عدالت اجتماعی و اکومنیسم، که همکاری کلیساها از طریق فرقه ها است، تأکید می کنند. اعضای آن‌ها عموماً تحصیل‌کرده‌اند و از جایگاه اجتماعی-اقتصادی بالایی برخوردارند.

کلیساهای پروتستان انجیلی

Evangelicalism جنبشی است که در همه فرقه‌های پروتستان، از جمله فرقه‌های اصلی، نفوذ دارد، اما تأثیر قابل توجهی دارد. در میان کلیساهای باپتیست جنوبی، بنیادگرا، پنطیکاستی، و غیر مذهبی.

از نظر اعتقادی، مسیحیان انجیلی بر نجات از طریق فیض تنها از طریق ایمان به عیسی مسیح تأکید می کنند. بنابراین، تجربه تبدیل یا «تولد دوباره» در سفر ایمانی انجیلی ها حیاتی است. برای بیشتر، این با «تعمید مؤمنان» همراه است.

در حالی که این کلیساها با کلیساهای دیگر در همان فرقه ها و انجمن های خود همکاری می کنند، اما در ساختار خود سلسله مراتب کمتری دارند. یک مثال عالی از این موضوع کنوانسیون باپتیست جنوبی است. این فرقه مجموعه ای از کلیساها است که از نظر الهیات و حتی فرهنگی با یکدیگر هم نظر هستند. با این حال، هر کلیسا به طور مستقل عمل می‌کند.

کلیساهای غیر فرقه‌ای حتی مستقل‌تر عمل می‌کنند، اگرچه اغلب با سایر جماعت‌های همفکر ارتباط برقرار می‌کنند. جنبش پنطیکاستی یکی از جدیدترین جنبش‌های مذهبی انجیلی است که آغاز شده استدر اوایل قرن بیستم با احیای خیابان آزوسا در لوست آنجلس. مطابق با رویدادهای تجدید حیات، کلیساهای پنطیکاستی بر غسل تعمید روح القدس تأکید می کنند. این غسل تعمید با صحبت کردن به زبان ها، شفا، معجزات، و نشانه های دیگر مشخص می شود که نشان می دهد روح القدس فرد را پر کرده است. 9>

کلیساهای ارتدوکس شرقی برخی از قدیمی ترین نهادهای مسیحی موجود هستند. آنها به شیوه ای خودمختار مانند ارتدکس شرقی عمل می کنند. شش سیس یا گروهی از کلیساها عبارتند از:

1. ارتدوکس قبطی در مصر
2. ارمنی حواری
3. ارتدوکس سوریه
4. ارتدوکس اتیوپی
5. ارتدوکس اریتره
6. ارتدوکس هندی

این واقعیت که پادشاهی ارمنستان اولین دولتی بود که مسیحیت را به عنوان دین رسمی خود به رسمیت شناخت، نشان از تاریخی بودن این کلیساها دارد. 3>

بسیاری از آنها همچنین می توانند پایه گذاری خود را در کار تبلیغی یکی از دوازده رسول عیسی ردیابی کنند. جدایی آنها از کاتولیک و ارتدکس شرقی به اختلافات بر سر مسیح شناسی در قرون اولیه مسیحیت نسبت داده می شود. آنها سه مجمع جهانی نیکیه در سال 325 پس از میلاد، قسطنطنیه در سال 381 و افسس در سال 431 را به رسمیت می شناسند، اما بیانیه ای را که از کلسدون در سال 451 صادر شد، رد می کنند.

مهم اختلاف بر سر استفاده ازاصطلاح physis به معنای طبیعت. شورای کلسدون بیان می کند که مسیح یک «شخص» با دو «طبیعت» است، در حالی که ارتدکس شرقی معتقد است که مسیح در یک جسم کاملاً انسانی و کاملاً الهی است. امروزه، همه طرف‌های مناقشه موافق هستند که این اختلاف بیشتر بر سر معناشناسی است تا تفاوت‌های الهیات واقعی.

جنبش ترمیم

یکی دیگر از جنبش‌های مهم مسیحی، اگرچه اخیراً و به‌ویژه آمریکایی ریشه دارد، جنبش بازسازی است. . این حرکتی در طول قرن نوزدهم برای بازگرداندن کلیسای مسیحی به آنچه که برخی معتقدند عیسی مسیح در ابتدا قصد داشت، بود.

بعضی از کلیساهایی که از این جنبش بیرون آمده‌اند، فرقه‌های اصلی امروزی هستند. به عنوان مثال، شاگردان مسیح از احیای کمپبل سنگی مرتبط با بیداری بزرگ دوم بیرون آمدند.

کلیسای عیسی مسیح مقدسین آخرالزمان، همچنین به عنوان مورمونیسم ، آغاز شد. به عنوان یک جنبش ترمیم توسط جوزف اسمیت با انتشار کتاب مورمون در سال 1830.

سایر گروه های مذهبی مرتبط با شور معنوی قرن نوزدهم در آمریکا عبارتند از: شاهد یهوه، روز هفتم. ادونتیست و علم مسیحی.

به طور خلاصه

مذهب، انجمن‌ها و جنبش‌های مسیحی بیشتری در این بررسی اجمالی وجود ندارند. امروزه روند مسیحیت در سراسر جهان در حال تغییر است. کلیسا در غرب،به این معنی که اروپا و آمریکای شمالی شاهد کاهش تعداد است.

در همین حال، مسیحیت در آفریقا، آمریکای جنوبی و آسیا رشد بی‌سابقه‌ای را تجربه می‌کند. بر اساس برخی آمار، بیش از 68 درصد از کل مسیحیان در این سه منطقه زندگی می کنند.

این امر از طریق تنوع افزوده شده در انواع موجود و با تولد گروه های بدیع روی مسیحیت تأثیر می گذارد. افزودن تنوع به مسیحیت فقط به زیبایی کلیسای جهانی می افزاید.