Inhoudsopgave
" Om de slaap van Endymion te slapen "is een oud Grieks gezegde dat de mythe van Endymion weergeeft, een mythologisch personage en held. Volgens de Grieken was Endymion een aantrekkelijke jager, koning of herder, die verliefd werd op de maangodin Selene. Als gevolg van hun verbintenis viel Endymion in een eeuwige en gelukzalige slaap.
Laten we de verschillende mythen en verhalen rond de held en de slaap eens nader bekijken.
Oorsprong van Endymion
Er bestaan veel verschillende verhalen over de oorsprong van Endymion, maar volgens het populairste verhaal was Endymion de zoon van Calyce en Aethlius.
- Endymions familie
Toen Endymion volwassen werd, trouwde hij ofwel met Asterodia, Chromia, Hyperippe, Iphianassa, of een Naid nimf. Er zijn vele opvattingen over met wie Endymion trouwde, maar het is zeker dat hij vier kinderen had - Paeon, Epeius, Aetolus, en Eurycyda.
- Stad Elis
Endymion stichtte de stad Elis en riep zichzelf uit als de eerste koning en leidde een groep Aeoliërs naar Elis als zijn onderdanen en burgers. Toen Endymion ouder werd, organiseerde hij een wedstrijd om te beslissen wie zijn opvolger zou worden. Endymions zoon, Epeius, won de wedstrijd en werd de volgende koning van Elis. Epeius' grote, grote, kleinzoon was Diomedes een dappere held uit de Trojaanse oorlog.
- Herder in Carië
Nadat het lot van de stad met Epeius was bezegeld, vertrok Endymion naar Caria, en leefde daar als herder. In Caria ontmoette Endymion Selene, de godin van de maan. In sommige andere verhalen is Endymion in Caria geboren, en leefde hij als herder.
Latere dichters en schrijvers hebben de mystiek rond Endymion nog vergroot en hem de titel gegeven van 's werelds eerste astronoom.
Endymion en Selene
De romance tussen Endymion en Selene is verteld door verschillende Griekse dichters en schrijvers. In één verhaal zag Selene Endymion in diepe slaap in de grotten van de berg Latmus en werd verliefd op zijn schoonheid. Selene verzocht Zeus Endymion de eeuwige jeugd te schenken, zodat ze voor altijd samen konden zijn.
Op een andere rekening, Zeus Endymion in slaap brengen als straf voor zijn genegenheid voor Hera Zeus' vrouw.
Ongeacht het motief vervulde Zeus de wens van Selene, en zij kwam elke nacht naar de aarde om bij Endymion te zijn. Selene en Endymion brachten vijftig dochters ter wereld, die samen de Menai werden genoemd. De Menai werden maangodinnen en vertegenwoordigden elke maanmaand van de Griekse kalender.
Endymion en Hypnos
Terwijl de meeste verhalen spreken over de liefde tussen Endymion en Selene, is er een minder bekend verhaal over Hypnos. In dit verhaal.., Hypnos Hypnos, de god van de slaap, werd verliefd op de schoonheid van Endymion en schonk hem de eeuwige sluimer. Hypnos liet Endymion slapen met zijn ogen open, om zijn schoonheid te bewonderen.
De dood van Endymion
Net zoals er verschillende verhalen zijn over de oorsprong van Endymion, zijn er verschillende verslagen over zijn dood en begrafenis. Sommigen geloven dat Endymion in Elis is begraven, op de plaats waar hij een wedstrijd voor zijn zonen organiseerde. Anderen beweren dat Endymion is overleden op de berg Latmus. Hierdoor zijn er twee begraafplaatsen voor Endymion, zowel in Elis als op de berg Latmus.
Endymion en de maangodinnen (Selene, Artemis en Diana)
Selene is de Titaanse godin van de maan en wordt beschouwd als de personificatie van de maan. Toen de Olympische goden prominent werden, was het logisch dat veel van de oudere mythen werden overgedragen op deze nieuwere goden.
De Griekse godin Artemis was de Olympische god die verbonden was met de maan, maar omdat zij een maagd was en sterk geassocieerd werd met kuisheid, kon de Endymion-mythe niet gemakkelijk aan haar verbonden worden.
De Romeinse godin Diana werd tijdens de Renaissance geassocieerd met de Endymionmythe. Diana heeft dezelfde eigenschappen als Selene en is ook een maangodin.
Culturele voorstellingen van Endymion
Endymion en Selene waren populaire onderwerpen in Romeinse Sarcofagen, en werden voorgesteld als symbool van eeuwige liefde, huwelijksgeluk, plezier en verlangen.
Er zijn ongeveer honderd verschillende versies van Selene en Endymion in verschillende Romeinse sarcofagen. De belangrijkste bevinden zich in het Metropolitan Museum of Art, New York, en het Louvre Museum in Parijs.
Vanaf de Renaissance werd het verhaal van Selene en Endymion een populair motief in schilderijen en beeldhouwwerken. Veel kunstenaars uit de Renaissance waren gefascineerd door hun verhaal, vanwege het mysterie rond leven, dood en onsterfelijkheid.
In de moderne tijd is de Endymion-mythe opnieuw verbeeld door verschillende dichters, zoals John Keats en Henry Wadsworth Longfellow, die fantasierijke gedichten hebben geschreven over de Griekse sluimerheld.
Endymion is de titel van een van Keats' vroege en beroemdste gedichten, dat het verhaal beschrijft van Endymion en Selene (omgedoopt tot Cynthia). Het gedicht staat bekend om zijn beroemde openingszin - Een ding van schoonheid is een vreugde voor altijd...
In het kort
Endymion was een opmerkelijke figuur in de Griekse mythologie, vanwege zijn verschillende rollen als herder, jager en koning. Hij leeft voort, vooral in de kunst en de literatuur.