Deucalion - Zoon van Prometheus (Griekse Mythologie)

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Deucalion was de zoon van de Titaan Prometheus in de Griekse mythologie en het Griekse equivalent van de Bijbelse Noach. Deucalion is nauw verbonden met de zondvloedmythe, waarin een grote overstroming plaatsvond die de mensheid moest vernietigen. Hij overleefde met zijn vrouw, Pyrrha, en zij werden de eerste koning en koningin van de noordelijke gebieden van het oude Griekenland. Het verhaal van hun overleving en herbevolking van de aarde is de belangrijkste mythe waarmee Deucalionis verbonden.

    De oorsprong van Deucalion

    Deucalion werd geboren uit Prometheus, een Titangod, en zijn vrouw, de Oceanid Pronoia, die ook bekend stond als Asia. Volgens sommige andere bronnen was zijn moeder Clymene of Hesione, die ook Oceaniden waren.

    Deucalion trouwde met Pyrrha, de sterfelijke dochter van Pandora en de Titaan Epimetheus, en samen hadden ze twee kinderen: Protogenea en Hellen Volgens sommigen hadden ze nog een derde kind, dat ze Amphicyton noemden. Na hun huwelijk werd Decalion koning van Phthia, een stad in het oude Thessalië.

    Het einde van de Bronstijd

    Deucalion en zijn familie leefden in de Bronstijd, een roerige tijd voor de mensen. Dankzij Pandora, die haar huwelijksgeschenk had geopend en erin had gekeken, was het kwaad in de wereld losgelaten. De bevolking nam gestaag toe en de mensen werden met de dag goddelozer en onheiliger en vergaten het doel van hun bestaan.

    Zeus keek naar wat er in de wereld gebeurde en hij was ontstemd over al het kwaad dat hij zag. Voor hem was de druppel toen de Arcadische koning Lycaon een van zijn eigen kinderen doodde en hem als maaltijd liet opdienen, gewoon omdat hij de krachten van Zeus wilde testen. Zeus was zo boos dat hij Lycaon en de rest van zijn zonen in wolven veranderde en besloot dat de tijd was gekomen voor het Bronzen Tijdperk omHij wilde de hele mensheid uitroeien door een grote vloed te sturen.

    De Grote Vloed

    Prometheus, die een vooruitziende blik had, wist van Zeus' plannen en hij waarschuwde zijn zoon Deucalion vooraf. Deucalion en Pyrrha bouwden een reusachtig schip en vulden het met voedsel en water voor onbepaalde tijd, want ze wisten niet hoe lang ze in het schip zouden moeten leven.

    Toen sloot Zeus af Boreas de noordenwind en liet Notus, de zuidenwind, regen in stortregens voortbrengen. De godin Iris Op aarde mochten de Potamoi (de goden van de stromen en rivieren) het hele land onder water zetten en zo ging het nog enkele dagen door.

    Geleidelijk steeg het waterpeil en weldra was de hele wereld ermee bedekt. Er was geen mens meer te bekennen en ook alle dieren en vogels waren gestorven, omdat ze nergens heen konden. Alles was dood, behalve het zeeleven, dat het enige leek te zijn dat bloeide. Deucalion en Pyrrha overleefden het ook, want zij waren aan boord van hun schip gegaan zodra debegon het te regenen.

    Het einde van de zondvloed

    Ongeveer negen dagen en nachten bleven Deucalion en zijn vrouw in hun schip. Zeus zag hen, maar hij vond dat zij zuiver van hart en deugdzaam waren, dus besloot hij hen te laten leven. Uiteindelijk stopte hij de regen en de overstromingen en begon het water zich geleidelijk terug te trekken.

    Toen het waterpeil daalde, kwam het schip van Deucalion en Pyrrha tot rust op de berg Parnassus. Al snel was alles op aarde weer zoals het was geweest. Alles was mooi, schoon en vredig. Deucalion en zijn vrouw baden tot Zeus om hem te bedanken voor hun veiligheid tijdens de overstroming en omdat ze zich helemaal alleen op de wereld bevonden, vroegen ze hem om raad over wat ze moesten doen.moet doen.

    De herbevolking van de aarde

    Het paar ging naar het heiligdom van Themis, de godin van wet en orde, om offers te brengen en te bidden. Themis hoorde hun gebeden en zei hen dat ze hun hoofd moesten bedekken als ze wegliepen van het heiligdom en de beenderen van hun moeder over hun schouders moesten gooien.

    Dit was niet erg logisch voor het tweetal, maar ze begrepen al snel dat Themis met 'beenderen van hun moeder' de stenen van Moeder Aarde, Gaia, bedoelde. Ze deden wat Themis had opgedragen en begonnen stenen over hun schouders te gooien. De stenen die Deucalion gooide veranderden in mannen en die van Pyrrha in vrouwen. Sommige bronnen zeggen dat het eigenlijk Hermes, de boodschappergod, was die hen verteldehoe de aarde opnieuw te bevolken.

    Plutarch en Strabo's theorieën

    Volgens de Griekse filosoof Plutarch gingen Deucalion en Pyrrha naar Epirus en vestigden zij zich in Dodona, naar verluidt een van de oudste Helleense orakels. Strabo, ook een filosoof, vermeldde dat zij in Cynus woonden, waar het graf van Pyrrha nog steeds te vinden is. Dat van Deucalion werd gevonden in Athene. Er zijn ook twee eilanden in de Egeïsche Zee die naar Deucalion en zijn vrouw zijn genoemd.

    Deucalion's Kinderen

    Naast hun kinderen die uit stenen werden geboren, hadden Deucalion en Pyrrha ook drie zonen en drie dochters die op de gewone manier werden geboren. Hun zonen werden allemaal beroemd in de Griekse mythologie:

    1. Hellen werd de voorvader van de Hellenen
    2. Amphictyon werd de koning van Athene
    3. Orestheus werd de koning van de oude Griekse stam, de Locriërs...

    Deucalions dochters werden allemaal minnaars van Zeus en als gevolg daarvan kregen ze verschillende kinderen van hem.

    1. Pandora II werd de moeder van Graecus en Latinus die de eponiemen waren van het Griekse en Latijnse volk
    2. Thyla gaf geboorte aan Macdeon en Magnes, de eponiemen van Macedonië en Magnesia
    3. Protogenia werd de moeder van Aethilus, die vervolgens de eerste koning van Opus, Elis en Aetolus werd.

    Parallellen met andere verhalen

    Deucalion en de grote zondvloed lijkt op het beroemde Bijbelse verhaal van Noach en de zondvloed. In beide gevallen was het doel van de zondvloed om de wereld van haar zonden te ontdoen en een nieuw menselijk ras voort te brengen. Volgens de mythe waren Deucalion en Pyrrha de meest rechtvaardige van alle mannen en vrouwen op aarde en daarom werden zij uitverkoren om als enige te overleven.

    In het Epos van Gilgamesj, een gedicht uit het oude Mesopotamië dat vaak wordt beschouwd als de op één na oudste religieuze tekst die de tand des tijds heeft doorstaan (de oudste zijn de piramideteksten uit Egypte), wordt melding gemaakt van een grote overstroming. Daarin wordt het personage Utnapishtim gevraagd een reusachtig schip te maken en wordt hij gered van de verwoestingen van de overstroming.

    Feiten over Deucalion

    1- Wie zijn de ouders van Deucalion?

    Deucalion was de zoon van Promethus en Pronoia.

    2- Waarom stuurde Zeus een overstroming?

    Zeus was kwaad over de ontberingen die hij onder de stervelingen zag en wilde de mensheid uitroeien.

    3- Wie was de vrouw van Deucalion?

    Deucalion was getrouwd met Pyrrha.

    4- Hoe hebben Deucalion en Pyrrha de aarde opnieuw bevolkt?

    Het paar gooide stenen achter hun schouders. Die van Deucalion werden zonen en die van Pyrrha werden dochters.

    Inpakken

    Deucalion verschijnt voornamelijk in verband met het verhaal van de grote overstroming. Maar het feit dat hij en zijn vrouw de aarde volledig herbevolkten, waarbij veel van hun kinderen de stichters werden van steden en volkeren, geeft aan dat zijn rol belangrijk was. De parallellen met mythen uit andere culturen laten zien hoe populair de troop van de grote overstroming in die tijd was.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.