مصریان به زندگی پس از مرگ معتقد بودند و بسیاری از جنبه های فرهنگ آنها حول مفاهیم جاودانگی، مرگ و زندگی پس از مرگ متمرکز بود. دوات قلمرو مردگان مصر باستان بود، جایی که افراد متوفی برای ادامه حیات خود به آنجا می رفتند. با این حال، سفر به (و از طریق) سرزمین مردگان پیچیده بود و شامل برخورد با هیولاها و خدایان مختلف و قضاوت در مورد شایستگی آنها بود.

دوات چه بود؟

The دوات در مصر باستان سرزمین مردگان بود، جایی که متوفی پس از مرگ به آنجا سفر می کرد. با این حال، دوات تنها و یا آخرین گام در زندگی پس از مرگ برای مصریان نبود.

در هیروگلیف، دوات به عنوان یک ستاره پنج نقطه ای در داخل یک دایره نشان داده می شود. این یک نماد دوگانه است، زیرا دایره مخفف خورشید است، در حالی که ستارگان ( Sebaw، در مصری) فقط در شب دیده می شوند. به همین دلیل است که مفهوم دوات مکانی است که در آن روز و شب وجود ندارد، اگرچه در کتاب مردگان هنوز زمان بر حسب روز محاسبه شده است. داستان‌های مربوط به دوات در متون تشییع جنازه، از جمله کتاب مردگان و متون هرم ظاهر می‌شوند. در هر یک از این نمایش ها، Duat با ویژگی های مختلف نشان داده شده است. از این نظر، دوات در طول تاریخ مصر باستان نسخه واحدی نداشت.

جغرافیای دوات

دوات دارای ویژگی های جغرافیایی بسیاری بود کهمنظره مصر باستان را شبیه سازی کرد. جزایر، رودخانه ها، غارها، کوه ها، مزارع و غیره وجود داشت. جدای از اینها، ویژگی های عرفانی مانند دریاچه ای از شعله ها، درختان جادویی و دیوارهای آهنی نیز وجود داشت. مصریان معتقد بودند که ارواح باید در این منظره پیچیده حرکت کنند تا به یک آخ تبدیل شوند، روح مبارک زندگی پس از مرگ.

در برخی از افسانه ها، این مسیر دروازه هایی نیز داشت که توسط موجودات شنیع محافظت می شد. خطرات زیادی سفر متوفی را تهدید می کرد، از جمله ارواح، حیوانات اساطیری و شیاطین عالم اموات. آن ارواح که توانستند بگذرند، به وزن ترازو رسیدند. آنوبیس قلب را با پر حقیقت وزن می کند، در حالی که اوزیریس ریاست می کند.

دوات در مصر باستان اهمیت اولیه ای داشت زیرا جایی بود که ارواح در آن قضاوت می شدند. مصریان تحت مفهوم معت یا حقیقت و عدالت زندگی می کردند. این ایده برگرفته از الهه عدالت و حقیقت نیز Maat نامیده می شود. در دوات، خدای سر شغال Anubis مسئول وزن کردن قلب متوفی با پر ماات بود. مصریان معتقد بودند که قلب، یا jb، مسکن روح است.

اگر متوفی زندگی عادلانه ای داشته باشد، مشکلی برای رفتن آنها وجود نداشت. زندگی پس از مرگ با این حال، اگر قلب بودسنگین تر از پر، بلعنده ارواح، یک هیولای ترکیبی به نام آمیت، روح متوفی را می بلعد و به تاریکی ابدی انداخته می شود. این شخص دیگر نمی توانست در دنیای زیرین زندگی کند و یا به میدان گرانبهای دنیای پس از مرگ که به نام Aaru معروف است برود. به سادگی وجود خود را از دست داد.

دوات و خدایان

دوات با چندین خدای ارتباط داشت که با مرگ و عالم اموات مرتبط بودند. ازیریس اولین مومیایی مصر باستان و خدای مردگان بود. در اسطوره اوزیریس، پس از اینکه ایزیس نتوانست او را به زندگی بازگرداند، اوزیریس به دنیای زیرین رفت و دوات محل سکونت این خدای قدرتمند شد. عالم اموات به عنوان پادشاهی اوزیریس نیز شناخته می شود.

خدایان دیگری مانند آنوبیس ، هوروس ، هاتور ، و ماات نیز در آن زندگی می کردند. عالم اموات، همراه با تعداد بیشماری از موجودات و شیاطین. برخی از افسانه‌ها پیشنهاد می‌کنند که موجودات مختلف دنیای زیرین شرور نبودند، بلکه به سادگی تحت کنترل این خدایان بودند.

دوات و را

به غیر از این خدایان و الهه هایی که در عالم اموات زندگی می کردند، خدای Ra با دوات ارتباط داشت. Ra خدای خورشید بود که هر روز هنگام غروب آفتاب پشت افق سفر می کرد. راع پس از مرگ نمادین روزانه خود، بارک خورشیدی خود را از طریق جهان اموات عبور داد تا روز بعد دوباره متولد شود.

را در طول سفر خود از طریق دواتبا مار هیولایی Apophis که به نام Apep نیز شناخته می شود مبارزه کنید. این هیولای وحشتناک نشان دهنده هرج و مرج اولیه و چالش هایی بود که خورشید برای طلوع صبح روز بعد باید بر آنها غلبه می کرد. در اسطوره ها، Ra مدافعان زیادی داشت که در این مبارزه فاجعه بار به او کمک می کردند. مهمترین آنها، به ویژه در اسطوره های متأخر، ست بود که به عنوان خدای حیله گر و خدای هرج و مرج شناخته می شد. به مردگان در هنگام درگذشت او، همه ارواح برخاستند و ساعت ها از زنده شدن دوباره خود لذت بردند. هنگامی که Ra از دنیای زیرین خارج شد، آنها تا شب بعد به خواب رفتند.

اهمیت دوات

دوت مکانی ضروری برای چندین خدای مصر باستان بود. عبور رع از میان دوات یکی از اسطوره های اصلی فرهنگ آنها بود.

مفهوم دوات و وزن قلب بر نحوه زندگی مصریان تأثیر گذاشت. مصریان برای صعود به بهشت ​​اخروی باید احکام ماات را رعایت می‌کردند، زیرا بر خلاف این مفهوم بود که آنها در دوات مورد قضاوت قرار می‌گرفتند.

دوات ممکن بود بر مقبره‌ها و قبرها نیز تأثیر گذاشته باشد. آداب خاکسپاری مصریان باستان مصریان معتقد بودند که این مقبره به عنوان دروازه ای به سوی دوات برای مردگان عمل می کند. هنگامی که ارواح عادل و صادق دوات می خواستند به دنیا بازگردند، می توانستند از مقبره خود به عنوان یک استفاده کنندگذر برای آن، مقبره ای استوار لازم بود تا ارواح از دوات رفت و آمد کنند. مومیایی‌ها نیز حلقه‌ای بین دو جهان بودند و مراسمی به نام «باز کردن دهان» به‌طور دوره‌ای برگزار می‌شد که در آن مومیایی از مقبره خارج می‌شد تا روحش بتواند با زنده‌های دوات صحبت کند.

به طور خلاصه

به دلیل اعتقاد مطلق مصریان به زندگی پس از مرگ، دوات جایگاهی بی نظیر بود. دوات با خدایان بسیاری مرتبط بود و ممکن است بر دنیای زیرین فرهنگ ها و مذاهب دیگر تأثیر گذاشته باشد. ایده دوات بر چگونگی زندگی مصریان و چگونگی گذراندن ابدیت تأثیر گذاشت.