در یونان باستان، نه الهه وجود داشت که فرمانروای تمام حوزه‌های اصلی هنری و ادبی به حساب می‌آمدند. این الهه های زیبا و باهوش به نام موزها شناخته می شدند. ترپسیکور موز موسیقی، آواز و رقص بود و احتمالاً مشهورترین موزها بود.

ترپسیکور که بود؟

والدین ترپسیکور خدای المپیای آسمان، زئوس و تایتانی حافظه، منموسین بودند. داستان از این قرار است که زئوس نه شب متوالی با منموسین دراز کشید و از او صاحب 9 دختر شد. دختران آنها به موزه های جوان ، الهه های الهام و هنر مشهور شدند. خواهران ترپسیکور عبارت بودند از: Calliope، Euterpe ، Clio، Melpomene، Urania، Polyhymnia، Thalia و Erato.

موزه ها در بزرگ شدن توسط Apollo آموزش داده شدند. ، خدای خورشید و موسیقی، و تحت پرستاری Oceanid Eupheme. به هر یک از آنها یک حوزه در هنر و علوم اختصاص داده شد و به هر یک از آنها نامی داده شد که نشان دهنده حوزه او باشد. قلمرو Terpsichore موسیقی، آهنگ و رقص بود و نام او (همچنین به عنوان "Terpsikhore" نوشته می شود) به معنای "لذت از رقصیدن" است. نام او به عنوان یک صفت، terpsichorean ، برای توصیف چیزهای مرتبط با رقص استفاده می شود.

Terpsichore مانند خواهرانش، صدا و موسیقی او زیبا بود. او یک نوازنده بسیار با استعداد بود که می توانست فلوت و چنگ های مختلف بنوازد. او معمولاً به عنوان یکزن جوان زیبایی که نشسته است، با یک چنگال در یک دست و یک لیر در دست دیگر.

کودکان ترپسیکور

بر اساس اسطوره ها، ترپسیکور چندین فرزند داشت. یکی از آنها بیستون بود که به عنوان یک پادشاه تراکیا بزرگ شد و پدرش آرس خدای جنگ بود. به گفته پیندار، شاعر تبایی، ترپسیکور پسر دیگری به نام لینوس داشت که به نوازنده افسانه ای مشهور بود. با این حال، برخی از منابع باستانی بیان می‌کنند که این کالیوپ یا اورانیه بود که لینوس را به دنیا آورد و نه ترپسیکور.

در برخی گزارش‌ها، موسیقایی موسیقی نیز در نظر گرفته شده است. به عنوان مادر Sirens توسط خدای رودخانه Achelous. با این حال، برخی از نویسندگان ادعا می کنند که این ترپسیکور نبود، بلکه ملپومن ، خواهر او بود که مادر آژیرها بود. سیرن‌ها پوره‌های دریایی بودند که به خاطر فریب دادن ملوان‌های در حال عبور به سوی عذاب‌شان معروف بودند. آنها نیمه پرنده، نیمه دوشیزه بودند که زیبایی و استعدادهای مادرشان را به ارث برده بودند.

نقش ترپسیکور در اساطیر یونانی

ترپسیکور یک شخصیت مرکزی در اساطیر یونان نبود و هرگز در اساطیر یونان ظاهر نشد. اسطوره ها به تنهایی هنگامی که او در اسطوره ها ظاهر می شد، همیشه با سایر موزها همراه بود و با هم آواز می خواند و می رقصید.

به عنوان حامی موسیقی، آواز و رقص، نقش ترپسیکور در اساطیر یونان الهام بخشیدن و راهنمایی انسان ها برای تسلط بر این بود. مهارت ها در حوزه خاص او هنرمندان یونان باستان دعا می کردند و می ساختندهدایایی به ترپسیکور و سایر موزها برای بهره مندی از تأثیر آنها که از طریق آن هنرهای آنها می توانست به شاهکارهای واقعی تبدیل شود.

کوه المپ مکانی بود که موسها بیشتر وقت خود را در آنجا سپری می کردند و خدایان پانتئون یونان را سرگرم می کردند. آنها ریاست همه رویدادها از جمله اعیاد، ازدواج و حتی تشییع جنازه را بر عهده داشتند. گفته می شد که آواز و رقص دوست داشتنی آنها روحیه همه را بالا می برد و قلب های شکسته را التیام می بخشد. ترپسیکور با خواهرانش تا ته دل می خواند و می رقصید و گفته می شد اجرای آنها واقعا زیبا و تماشای آن لذت بخش بود. الهه با ذات، او خلق و خوی آتشین داشت و هرکسی که او را کوچک می کرد یا موقعیتش را تهدید می کرد، مطمئناً با عواقب بدی روبرو می شد. خواهران او هم همینطور بودند و وقتی آژیرها آنها را به مسابقه خوانندگی دعوت کردند، احساس توهین و عصبانیت کردند.

طبق افسانه ها، میوزها (از جمله ترپسیکور) در مسابقه برنده شدند و آژیرها را با بیرون کشیدن همه آنها تنبیه کردند. از پرهای پرندگان تا برای خود تاج بسازند. بسیار تعجب آور است که ترپسیکور نیز در این کار نقش داشته است، با توجه به این واقعیت که گفته می شود آژیرها فرزندان خود او هستند، اما این نشان می دهد که او کسی نبود که بتوان با او بازی کرد.

ترپسیکور انجمن ها

Terpsichore یک میوز بسیار محبوب است و او در نوشته های بسیاری ظاهر می شودنویسندگان بزرگ.

هزیود، شاعر یونان باستان، ادعا کرد که ترپسیکور و خواهرانش را ملاقات کرده است، و گفت که آنها هنگامی که او گوسفندان را در کوه هلیکن می‌چراندند، ملاقات کردند. موزها عصای لور را به او هدیه دادند که نمادی از اقتدار شاعرانه در نظر گرفته می شود و هزیود متعاقباً کل بخش اول تئوگونی را به آنها تقدیم کرد. ترپسیکور در سرودهای اورفیک و آثار دیودوروس سیکولوس نیز ذکر شده است.

نام ترپسیکور به تدریج به عنوان «terpsichorean» وارد انگلیسی عمومی شد، صفتی که به معنای «مربوط به رقصیدن» است. گفته می شود که این کلمه برای اولین بار در سال 1501 در زبان انگلیسی استفاده شد.

موسیقی رقص، آواز و موسیقی نیز اغلب در نقاشی ها و سایر آثار هنری به تصویر کشیده می شود و همچنین موضوعی محبوب در صنعت سینما است. از دهه 1930، او در چندین فیلم و انیمیشن حضور داشته است.

به طور خلاصه

امروزه ترپسیکور یک چهره مهم در حوزه رقص، آهنگ و موسیقی باقی مانده است. گفته می شود که در یونان، برخی از هنرمندان هنوز از او برای الهام گرفتن و راهنمایی در هنر دعا می کنند. اهمیت او در اساطیر یونان به میزانی است که یونانیان باستان برای موسیقی به عنوان نمادی از پیچیدگی و تمدن ارزش قائل بودند.