Terpsichore - Griekse Muze van Dans en Koor

  • Deel Dit
Stephen Reese

    In het oude Griekenland waren er negen godinnen die beschouwd werden als de heersers over alle belangrijke artistieke en literaire gebieden. Deze mooie en intelligente godinnen stonden bekend als de Muzen. Terpsichore was de Muze van muziek, zang en dans en was waarschijnlijk de beroemdste van de Muzen.

    Wie was Terpsichore?

    Terpsichore's ouders waren de Olympische god van de hemel, Zeus en de Titaanbaarheid van het geheugen, Mnemosyne Het verhaal gaat dat Zeus negen nachten achter elkaar met Mnemosyne lag en dat zij negen dochters van hem kreeg. Hun dochters werden beroemd als de Jongere Muzen de godinnen van de inspiratie en de kunsten. Terpsichore's zusters waren: Calliope, Euterpe Clio, Melpomene, Urania, Polyhymnia, Thalia en Erato.

    Toen ze opgroeiden, kregen de Muzen les van Apollo , de god van de zon en de muziek, en verpleegd door de Oceanid Eupheme. Elk van hen kreeg een domein toegewezen in de kunsten en wetenschappen en elk kreeg een naam die haar domein weerspiegelde. Terpsichore's domein was muziek, zang en dans en haar naam (ook gespeld als 'Terpsikhore') betekent 'genot in dansen'. Haar naam wordt gebruikt als bijvoeglijk naamwoord, terpsichorean als je dingen beschrijft die met dans te maken hebben.

    Terpsichore was net als haar zusters mooi, net als haar stem en de muziek die ze speelde. Ze was een zeer getalenteerde muzikante die verschillende fluiten en harpen kon bespelen. Ze wordt meestal afgebeeld als een mooie jonge vrouw die zit, met een plectrum in de ene hand en een lier in de andere.

    Terpsichore's Kinderen

    Volgens de mythen had Terpsichore verschillende kinderen. Een van hen was Biston, die opgroeide tot een Thracische koning. Ares de god van de oorlog. Volgens Pindar, een Thebaanse dichter, had Terpsichore nog een zoon genaamd Linus, die beroemd was als de legendarische muzikant. Sommige oude bronnen stellen echter dat het ofwel Calliope of Urania die Linus baarde, en niet Terpsichore.

    In sommige verslagen wordt de Muze van de muziek ook beschouwd als de moeder van de Sirenes door de riviergod Achelous. Sommige schrijvers beweren echter dat het niet Terpsichore was, maar Melpomene haar zuster, die de Sirenen voortbracht. De Sirenen waren zeenimfen die bekend stonden om het lokken van passerende zeelieden naar hun ondergang. Ze waren half-vogel, half-meisjes die de schoonheid en talenten van hun moeder hadden geërfd.

    De rol van Terpsichore in de Griekse Mythologie

    Terpsichore was geen centrale figuur in de Griekse mythologie en ze verscheen nooit alleen in de mythen. Als ze in de mythen verscheen, was dat altijd met de andere Muzen, die samen zongen en dansten.

    Als beschermvrouwe van muziek, zang en dans had Terpsichore in de Griekse mythologie tot taak stervelingen te inspireren en te begeleiden bij het beheersen van de vaardigheden in haar specifieke domein. Kunstenaars in het oude Griekenland baden en brachten offers aan Terpsichore en de andere Muzen om te profiteren van hun invloed, waardoor hun kunst ware meesterwerken kon worden.

    De berg Olympus was de plaats waar de Muzen het grootste deel van hun tijd doorbrachten met het vermaken van de godheden van het Griekse pantheon. Zij zaten alle gebeurtenissen voor, waaronder feesten, huwelijken en zelfs begrafenissen. Van hun mooie gezang en dans werd gezegd dat ze ieders geest konden verheffen en gebroken harten konden genezen. Terpsichore zong en danste naar hartelust met haar zusters en van hun optredens werd gezegd dat zeecht mooi en een genot om naar te kijken.

    Terpsichore en de Sirenen

    Hoewel Terpsichore een lieve, goedaardige godin was, had ze een vurig temperament en iedereen die haar kleineerde of haar positie bedreigde, stond zeker voor zware gevolgen. Haar zusters waren net zo en toen de Sirenen hen uitdaagden voor een zangwedstrijd, voelden ze zich beledigd en boos.

    Volgens de mythen wonnen de Muzen (inclusief Terpsichore) de wedstrijd en straften zij de Sirenen door alle veren van de vogels uit te plukken om er zelf kronen van te maken. Het is nogal verrassend dat Terpsichore hier ook bij betrokken was, gezien het feit dat de Sirenen haar eigen kinderen zouden zijn, maar het laat zien dat er niet met haar gespeeld werd.

    Terpsichore's Associaties

    Terpsichore is een zeer populaire Muze en zij komt voor in de geschriften van vele grote auteurs.

    De oude Griekse dichter Hesiod beweerde Terpsichore en haar zusters te hebben ontmoet, en zei dat zij hem bezochten toen hij schapen hoedde op de berg Helicon, waar stervelingen de Muzen aanbaden. De Muzen schonken hem een laurierstaf, die wordt beschouwd als een symbool van poëtische autoriteit, en Hesiod wijdde vervolgens het hele eerste deel van Theogonie Terpsichore wordt ook genoemd in de Orphic Hyms en de werken van Diodorus Siculus.

    De naam Terpsichore kwam geleidelijk in het algemeen Engels terecht als "terpsichorean", een bijvoeglijk naamwoord dat "betrekking heeft op dansen". Naar verluidt werd het woord voor het eerst in het Engels gebruikt in 1501.

    De Muze van dans, zang en muziek wordt ook vaak afgebeeld op schilderijen en andere kunstwerken, en is ook een populair onderwerp in de filmindustrie. Sinds de jaren 1930 is ze te zien in verschillende films en animaties.

    In het kort

    Tegenwoordig blijft Terpsichore een belangrijke figuur op het gebied van dans, zang en muziek. Er wordt gezegd dat in Griekenland sommige kunstenaars nog steeds tot haar bidden voor inspiratie en begeleiding in de kunst. Haar belang in de Griekse mythologie wijst op de mate waarin de oude Grieken muziek waardeerden, als symbool van verfijning en beschaving.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.