In de Griekse mythologie was Hyperion de Titaanse god van het hemelse licht. Hij was een zeer prominente godheid tijdens de Gouden Eeuw, voor Zeus en de Olympiërs aan de macht kwamen. Deze periode was nauw verbonden met licht (Hyperion's domein) en de zon. Hier is een nadere blik op Hyperion's verhaal.

Hyperion's oorsprong

Hyperion was een eerste generatie Titan en een van de twaalf kinderen van Uranus (de Titaanse god van de hemel) en Gaia (de personificatie van de aarde. Zijn vele broers en zussen omvatten:

• Cronus - de Titaanse koning en god van de tijd
• Crius - de god van de hemelse constellaties
• Coeus - de Titaan van intelligentie en vastberadenheid
• Iapetus - hij werd verondersteld de god van het vakmanschap of de sterfelijkheid te zijn...
• Oceanus - de vader van de Oceaniden en de riviergoden
• Phoebe - de godin van het heldere verstand
• Rhea - de godin van de vrouwelijke vruchtbaarheid, generatie en moederschap
• Mnemosyne - de Titaanse van het geheugen
• Theia - de personificatie van het zicht
• Tethys - de Titaanse godin van het zoete water dat de aarde voedt...
• Themis - de personificatie van eerlijkheid, wet, natuurwet en goddelijke orde

Hyperion trouwde met zijn zus Theia en samen kregen ze drie kinderen: Helios (god van de zon), Eos (de godin van de dageraad) en Selene (Hyperion was ook grootvader van de Drie Gratiën (ook bekend als de Charites) door zijn zoon, Helios.

De rol van Hyperion in de Griekse Mythologie

Hyperion's naam betekent 'de wachter van boven' of 'hij die voor de zon gaat' en hij werd sterk geassocieerd met de zon en het hemelse licht. Er werd gezegd dat hij de patronen van maanden en dagen schiep door de cycli van de zon en de maan te controleren. Hij werd vaak verward met Helios, zijn zoon, die de zonnegod was. Het verschil tussen vader en zoon was echter dat Helios de fysiekevertegenwoordiging van de zon, terwijl Hyperion over het hemelse licht ging.

Volgens Diodorus van Sicilië bracht Hyperion ook orde in de seizoenen en de sterren, maar dit werd meer in verband gebracht met zijn broer Crius. Hyperion werd beschouwd als een van de vier belangrijkste pilaren die de aarde en de hemel uit elkaar hielden (mogelijk de oostelijke pilaar, aangezien zijn dochter de godin van de dageraad was. Crius was de pilaar van het zuiden, Iapetus, het westen en Coeus, de pilaar vanhet noorden.

Hyperion in de Gouden Eeuw van de Griekse Mythologie

Tijdens de Gouden Eeuw heersten de Titanen over de kosmos onder Cronus, de broer van Hyperion. Volgens de mythe maakte Uranus Gaia kwaad door hun kinderen te mishandelen, en zij begon een complot tegen hem te smeden. Gaia overtuigde Hyperion en zijn broers en zussen om Uranus ten val te brengen.

Van de twaalf kinderen was Cronus de enige die bereid was een wapen te gebruiken tegen zijn eigen vader. Maar toen Uranus uit de hemel neerdaalde om bij Gaia te zijn, hielden Hyperion, Crius, Coeus en Iapetus hem tegen en Cronus castreerde hem met een sikkel van vuursteen die zijn moeder had gemaakt.

Hyperion in de Titanomachy

De Titanomachy was een reeks gevechten die in een periode van tien jaar werden uitgevochten tussen de Titanen (de oudere generatie godheden) en de Olympiërs (de jongere generatie). Het doel van de oorlog was te beslissen welke generatie het universum zou domineren en het eindigde met Zeus en de andere Olympiërs die de Titanen ten val brachten. Er is weinig verwijzing naar Hyperion tijdens deze epische strijd.

De Titanen die na het einde van de Titanomachie de kant van Cronus bleven kiezen, werden opgesloten in Tartarus Hyperion vocht tijdens de oorlog tegen de Olympiërs en zoals vermeld in oude bronnen werd ook hij voor eeuwig naar Tartarus gestuurd nadat de Titanen waren verslagen.

Tijdens Zeus' heerschappij bleven Hyperions kinderen echter hun prominente en gerespecteerde positie in de kosmos innemen.

Hyperion in de literatuur

John Keats schreef het beroemde gedicht Hyperion, dat later werd opgegeven, over de Titanomachy. In het gedicht wordt Hyperion belangrijk gevonden als een machtige Titan. Het gedicht eindigt halverwege, omdat Keats het nooit heeft voltooid.

Hier is een fragment uit het gedicht, woorden gesproken door Hyperion:

Saturnus is gevallen, moet ik ook vallen?...

Ik zie alleen maar duisternis, dood en duisternis.

Zelfs hier, in mijn centrum van rust,

De duistere visioenen gaan overheersen,

Beledig, en verblind, en verstik mijn pracht...

Val! Nee, door Tellus en haar zilte gewaden!

Over de vurige grens van mijn rijk

Ik zal een verschrikkelijke rechterarm voorschieten

Zal die jonge dondersteen bang maken, rebel Jove,

En laat de oude Saturnus zijn troon weer innemen.

In het kort

Hyperion was een kleine godheid in de Griekse mythologie en daarom is er niet veel over hem bekend. Zijn kinderen werden echter beroemd omdat ze allemaal belangrijke rollen speelden in de kosmos. Wat er precies van Hyperion geworden is, is onduidelijk, maar men gelooft dat hij gevangen blijft in de put van Tartarus, lijdend en gekweld voor de eeuwigheid.