Sommige van de beste verhalen ooit verteld hebben ons bereikt in de vorm van mythen. Het is dan ook niet meer dan logisch dat filmmakers zich tot de klassieke mythologie wenden op zoek naar geweldige filmideeën. Voor deze lijst hebben we rekening gehouden met films die gebaseerd zijn op de Griekse mythologie.

Periodieke stukken zoals Oliver Stone's Alexander (2004) en het zwaar gefictionaliseerde 300 (Ten slotte hebben we ze gesorteerd in chronologische volgorde, van vroeg naar laat. Met dat gezegd, hier zijn onze top 10 films over Griekse mythologie.

Helena (1924, Manfred Noa)

Helena is een stil episch meesterwerk van de Duitse regisseur Manfred Noa. Hoewel niet gespeend van problemen, is het misschien toch de beste verfilming van De Ilias ooit gemaakt. Met een looptijd van meer dan drie uur moest het in twee delen worden uitgebracht: het eerste deel behandelt de verkrachting van Helena door Paris, die haar verloofde woedend maakt... Menelaos en resulteerde effectief in de Trojaanse oorlog .

De tweede aflevering verhaalt over de val van Troje en concentreert zich op de eigenlijke inhoud van De Ilias De hoogtepunten van de film, afgezien van het feit dat hij redelijk trouw is aan het bronmateriaal, zijn de epische omvang van alles wat erin voorkomt. Het enorme aantal extra acteurs dat Noa inhuurde, zette de financiën van de studio onder druk. De prachtige decors, gebouwd in de mooiste stijl van het Duitse expressionisme, zijn ook een uitschieter.

Deze film wordt vaak beschouwd als de eerste verbeelding van mythologie op het scherm.

Orpheus (1950, Jean Cocteau)

Jean Maurice Eugène Clément Cocteau was een kunstenaar pur sang: dichter, toneelschrijver, beeldend kunstenaar, journalist, scenarist, ontwerper, romanschrijver en natuurlijk filmmaker. Zijn films hebben dan ook het duidelijke stempel van de dichter: niet-lineair, dromerig en surrealistisch. Zijn debuutfilm uit 1930, Het bloed van een dichter was ook het eerste deel van zijn beruchte "Orphic Trilogy", voortgezet in Orpheus (1950) en Testament van Orpheus (1960).

Orpheus vertelt het verhaal van de titel Orphée, een Parijse dichteres en tevens onruststoker. Wanneer een rivaliserende dichter wordt gedood in een caféruzie, worden Orphée en het lijk door een mysterieuze prinses naar de onderwereld gebracht.

Vanaf hier volgt het de mythe van Orpheus en Eurydice bijna naar de letter, behalve dat het midden 20e eeuws Parijs is en de boot die de held naar de onderwereld moet brengen een Rolls-Royce is.

Black Orpheus (1959, Marcel Camus)

Een andere metaforische interpretatie van het Orpheus en Eurydice verhaal, deze keer in de favelas Orfeu is een jonge zwarte man die tijdens het carnaval de liefde van zijn leven ontmoet en haar verliest, waarna hij in de onderwereld moet afdalen om haar terug te vinden.

De kleurrijke setting wordt versterkt door het gebruik van technicolor, een technologie die toen nog niet erg gebruikelijk was. Wat de meer technische aspecten van de film betreft, is niet alleen het impressionistische camerawerk te prijzen, maar ook de soundtrack is voortreffelijk, vol met uitstekende bossanova muziek van Luiz Bonfá en Antonio Carlos Jobim.

Antigone (1961, Yorgos Javellas)

Wie kan de essentie van de Griekse mythologie beter vangen dan de Grieken? Deze bewerking van Sophocles' tragedie Antigone volgt het stuk op de voet, alleen op het einde verschilt het.

Irene Papas is voortreffelijk in de rol van het titulaire personage, de dochter van Oedipus, koning van Thebe. Wanneer hij van de troon stapt, ontstaat er een bloedige strijd om de opvolging en worden Oedipus' twee zonen, Eteocles en Polynices, gedood. De nieuwe koning, Creon, verbiedt hun begrafenis, en nadat Antigone haar broer tegen het bevel van de koning in begraaft, krijgt zij het bevel levend te worden ingemetseld.

Dit is waar de echte tragedie van Antigone begint, en de uitbeelding ervan in de film is uitstekend. De muziek van Argyris Kounadis is ook prijzenswaardig, en werd beloond met de prijs voor beste muziek op het internationale filmfestival van Thessaloniki in 1961.

Jason en de Argonauten (1963, Don Chaffey)

Nu gaan we van een zeer menselijke tragedie naar de bovennatuurlijke avonturen van enkele halfgoden. Waarschijnlijk het beste werk van stop-motion legendarische kunstenaar Ray Harryhausen (zijn laatste film, Clash of the Titans was ook een sterke deelnemer aan deze lijst), zijn fantastische wezens zoals de hydra de harpies en de iconische skeletkrijgers waren indrukwekkende prestaties voor die tijd.

Het verhaal waarop het is gebaseerd is het verhaal van Jason een jonge krijger die de gouden vlies Hij en zijn volgelingen schepen in op de boot Argo (vandaar de Argo-nauten) en beleven verschillende gevaren en avonturen in hun zoektocht naar de legendarische pels.

Medea (1969, Pier Paolo Passolini)

Medea is gebaseerd op dezelfde mythe van Jason en de Argonauten. In deze film.., Medea Medea is de wettige echtgenote van Jason, maar in de loop der jaren raakt hij haar beu en gaat hij trouwen met een Korinthische prinses, Glauce genaamd.

Maar Medea verraden is geen bijzonder goede keuze, want zij is goed thuis in de duistere kunsten en beraamt wraak op hem. Dit wordt verteld in een tragedie van Euripides, die de film op de voet volgt.

The Odyssey (1997, Andrei Konchalovsky)

Het verhaal van Odysseus (Odysseus in Romeinse bronnen) is zo complex en lang dat het niet in één film verteld kan worden. Daarom regisseerde Andrei Konchalovsky deze miniserie, met een totale speelduur van bijna drie uur en een indrukwekkende nabijheid tot het verhaal dat Homerus meer dan 3000 jaar geleden schreef.

We volgen Odysseus vanaf zijn oproep om de Trojaanse oorlog te vechten tot zijn terugkeer naar Ithaka. In het midden vecht hij zich een weg tegen cyclopen , zeemonsters Vermeldenswaard is de cast van Sir Christopher Lee in de rol van de blinde wijze Tiresias, en de originele Antigone, Irene Papas, als de koningin van Ithaka.

O Brother, Where Art Thou? (2000, Joel en Ethan Coen)

Dit is weer een bewerking van het Odysseus-verhaal, maar deze keer op een komische manier. Deze film, geregisseerd door de gebroeders Coen en met in de hoofdrollen de vaste Coen-films George Clooney, John Turturro en John Goodman, wordt vaak een moderne satire genoemd.

In plaats van de Middellandse Zee en de Griekse eilanden, O Broeder... speelt zich af in Mississippi, in 1937. Clooney, Turturro en Tim Blake Nelson zijn drie ontsnapte veroordeelden die ontsnappen aan de verschillende gevaren van het Amerikaanse zuiden tijdens de Grote Depressie en op zoek gaan naar een ring die Penelope (die in deze versie van het verhaal Penny heet) is kwijtgeraakt.

Troy (2004, Wolfgang Petersen)

Deze film staat bekend om zijn sterrencast, compleet met Brad Pitt, Eric Bana en Orlando Bloom. Helaas doet de film de gebeurtenissen van de Trojaanse oorlog slecht, maar spectaculair.

De speciale effecten waren zeker indrukwekkend in die tijd, en dat zijn ze nog steeds. Maar het feit dat het zich te veel concentreert op de romantische verwikkelingen van de personages en niet op de oorlog zelf kan sommigen in verwarring brengen. Griekse mythologie puristen. Over het geheel genomen is het een plezierige en onderhoudende Hollywood blockbuster met een oud Griekenland thema en verliest het banden met de oorspronkelijke mythe.

Wonder Woman (2017, Patty Jenkins)

De meest recente vermelding op deze lijst is helaas ook de enige die door een vrouw is geregisseerd. Patty Jenkins doet goed werk met het vastleggen van de essentie van een mythe die niet vaak in film wordt verteld, het verhaal van de Amazones.

Diana (Gal Gadot) is opgegroeid op het eiland Themyscira, de thuisbasis van de Amazones. Dit was een ras van hoogopgeleide vrouwelijke krijgers, gecreëerd door Zeus om de mensheid te beschermen tegen de wraakzuchtige god... Ares De film speelt zich af tussen een mythische tijd waarin de Themyscirans leven, 1918, en het heden, maar het vertellen van de Amazone-mythe is onbetaalbaar.

Inpakken

Veel Griekse mythen zijn bewerkt tot het witte doek, sommige meermaals, zoals de Trojaanse oorlog, Jason en de Argonauten, en de mythe van Orpheus en Eurydice.

Sommige moderne hervertellingen van de oude mythen passen ze aan aan de hedendaagse context, maar andere doen hun uiterste best om de essentie van de oudheid te vangen. In ieder geval zullen liefhebbers van Griekse mythologie zeker genieten van elk deel in deze lijst.