W mitologii celtyckiej smoki są potężnymi symbolami, postrzeganymi jako stworzenia, które chronią ziemię, stoją ramię w ramię z bogami i mają wielką moc. Są symbolami płodności, mądrości, przywództwa i siły, a wizerunki celtyckich smoków można zobaczyć w dziełach sztuki, architekturze, a nawet dzisiaj, we flagach, logo i innych miejscach w obszarze celtyckim.

Oto spojrzenie na symbolikę i znaczenie smoka w kulturze i mitologii celtyckiej.

Czym jest celtycki smok?

W celtyckim lore istnieją dwa główne rodzaje smoków:

• Duże, skrzydlate stworzenia z czterema nogami
• Duże, serpentopodobne stworzenie z małymi skrzydłami lub bez skrzydeł, ale bez nóg

Smoki były przedstawiane na wiele sposobów, ale powszechne jest przedstawianie smoków z ogonami w (lub w pobliżu) paszczy, tworząc w ten sposób koło. Miało to pokazać cykliczną naturę świata i życia.

Celtowie postrzegali smoki jako magiczne stworzenia, które często są przedstawiane obok celtyckich bogów. Tak potężne były te stworzenia, że wierzono, iż mogą wpływać na ukształtowanie terenu, a ścieżki, po których przeszły smoki, uważano za potężniejsze od innych. Były one postrzegane jako symbole władzy, przywództwa, mądrości i płodności.

Jednak po pojawieniu się chrześcijaństwa, to pozytywne postrzeganie smoków zaczęło się zmieniać. Celtyckie smoki zaczęły być przedstawiane jako potwory, które trzeba było pokonać. Zostały one zaadaptowane do legend chrześcijaństwa, gdzie są przedstawiane jako potwory symbolizujące zło, które w końcu są zabijane przez chrześcijańskich świętych.

Znaczenie i symbolika celtyckiego smoka

Flaga Walijska przedstawiająca słynnego czerwonego smoka

Podczas gdy wiara w celtyckie smoki prawie nie istnieje w XIX wieku, pozostają one symboliczne w czasach współczesnych, zwłaszcza w obecnej Irlandii, Szkocji i Walii. Oto niektóre z ich znaczeń:

• Królewskość i władza

Smoki pojawiły się w kilku odznakach, flagach i innych herbach Wielkiej Brytanii. Wizerunek czerwonego smoka pojawił się na brytyjskiej odznace królewskiej, odznace króla Walii i na walijskiej fladze.

• Przywództwo i odwaga

Wśród Celtów smok był symbolem przywództwa i odwagi. Walijskie słowo oznaczające smoka to. draig lub ddraich , który był używany w odniesieniu do wielkich przywódców.

W literaturze walijskiej w legendach arturiańskich używano tytułu Pendragon lub Pen Draig gdzie walijskie słowo pióro oznacza lider lub głowa , dlatego tytuł oznacza. szef smoków lub głowa smok W legendzie Pendragon był imieniem kilku królów brytańskich.

W cyklu Wulgaty Aureliusz Ambrosius został nazwany Pendragonem. Brat Ambrosiusa i ojciec króla Artura również przyjął tytuł jako Uther Pendragon. Jako król Uther nakazał zbudować dwa złote smoki, z których jeden posłużył mu za sztandar bojowy.

• Symbol mądrości

Symbolika mądrości celtyckiego smoka prawdopodobnie wywodzi się z nauk tradycyjnego Druid zamówienia, a także z legendy o Merlinie. W książce Prorocza wizja Merlina Smoki symbolizują twórcze energie obecne w ziemi i każdym człowieku. Uważa się, że kiedy te energie się budzą, przynoszą magiczne dary mądrości i mocy.

• Symbol płodności

Dla Celtów, smok był symbol płodności i postrzegany jako wskaźnik zbiorów i sezonowej płodności. Według Celtów smoki zostały poczęte z pierwszej żywej komórki na ziemi, która została zapłodniona przez niebo i odżywiona przez wodę i wiatry.

• Cztery elementy

W druidycznym i celtyckim mistycyzmie, smok jest związany z żywiołami wody, ziemi, powietrza i ognia. Wodny smok jest kojarzony z pasją, podczas gdy ziemny smok oznacza moc i bogactwo. Uważa się również, że smok powietrzny przynosi wgląd i jasność w myślach i wyobraźni. Z drugiej strony, smok ognisty przynosi witalność, entuzjazm i odwagę.

Smok celtycki w mitologii

Święty Jerzy Wielki (1581) autorstwa Gillis Coignet. PD-US.

Święty Jerzy, Święty Patryk i Święty Michał zabijający smoki

Patron Anglii, św. Jerzy jest jednym z najbardziej znanych pogromców smoków w chrześcijaństwie.W Na stronie Złota Legenda , ratuje córkę libijskiego króla przed smokiem.Król okazuje swoją wdzięczność nakazując poddanym przyjęcie chrztu.Święty Jerzy jest również jednym z bohaterów ballady z 1597 roku o Siedmiu Mistrzów Chrześcijaństwa Richard Johnson Podobne opowieści można znaleźć w całym folklorze europejskim, w tym w Niemczech, Polsce i Rosji.

W Irlandii św. Patryk jest przedstawiany jako pogromca smoków, który zabił wężowe bóstwa Corra i Caoranach. Ponieważ węże nie są powszechne w Irlandii, historia ta wywołała wiele dyskusji. Wielu uczonych spekuluje, że przedstawienia św. Jerzego z Anglii i św. Patryka z Irlandii zabijających smoki są symbolami chrześcijańskiej dominacji nad celtyckim pogaństwem.

W brytyjskim i szkockim folklorze, św. Michał jest mitologiczną postacią bohatera, który był rozpoznawany za eliminowanie smoków z ziemi. W tych opowieściach, smok reprezentował pogańskie wpływy pokonane przez chrześcijaństwo. W rzeczywistości, wiele kościołów poświęconych św. Michałowi zostało zbudowanych na starożytnych świętych miejscach, zwłaszcza wieża w Glastonbury Tor, co również pokazuje, że jego legendy mają celtyckie korzenie.

The Lambton Worm

Jedna ze słynnych opowieści o smoku dotyczy robaka, który nawiedził okolice zamku Lambton.Termin robak było saksońskim i norweskim słowem oznaczającym smok . Stworzenie wywodzi się z mitologii skandynawskiej, która dotarła na ziemie celtyckie za pośrednictwem Wikingów. Opisywane jest jako postać smoka, który przypomina węża, czasem węgorza lub traszkę.

W opowieści tej pewien świętokradczy rycerz w niedzielny poranek zamiast iść do kościoła wybrał się na ryby.Niestety zobaczył dziwne stworzenie,przypominające węgorza z dziewięcioma ustami.Przerażony wrzucił je do studni i wyruszył na krucjaty.Niestety robak urósł do ogromnych rozmiarów i zamienił się w potwora,pustosząc okolicę i zabijając wszystkich rycerzy wysłanych do jego zabicia.

Robak był trudny do pokonania, ponieważ jego oddech zatruwał powietrze, a za każdym razem, gdy został przecięty na pół, składał się na nowo i atakował ponownie.Kiedy rycerz wrócił z Ziemi Świętej, zastał swoich ludzi w strachu.Ponieważ wiedział, że to jego wina, obiecał, że zabije robaka.W końcu udało mu się zabić stwora za pomocą swojej kolczastej zbroi.

W legendach arturiańskich

Jak już wspomniano, smocze opowieści i historie o królu Arturze były popularne w Walii, narodzie symbolizowanym przez czerwonego smoka, przed XI w. Według legendy król Artur był najwspanialszym władcą Brytów, grupy celtyckich ludzi zamieszkujących Brytanię przed inwazją anglosaską w V w.

Tytuł ojca króla Artura, Uthera Pendragona, został zainspirowany kometą w kształcie smoka, która posłużyła jako znak jego przystąpienia do korony.Kometa pojawiła się na niebie przed bitwą z Sasami, w której zginął jego brat Aureliusz.Jako epitet, Pendragon można interpretować jako Szef wojowników lub Foremost Lider .

Niektórzy historycy uważają, że król Artur był prawdziwym wojownikiem, który poprowadził brytyjskie armie przeciwko saskim najeźdźcom, ale żadne dowody nie mogą potwierdzić jego istnienia. W rzeczywistości historia została zainspirowana legendami o wielkich przywódcach, takich jak Aleksander Wielki i Karol Wielki, choć pewne cechy celtyckich opowieści zostały dostosowane do czasów feudalnych.

Celtycki smok w historii

W religii

Starożytni Celtowie byli grupą ludzi żyjących w niektórych częściach Europy w późnej epoce brązu i w epoce żelaza, około 700 r. p.n.e. do 400 r. n.e. Ani Rzymianie, ani Anglosasi nie byli w stanie skutecznie najechać tego regionu, więc Celtowie nadal rozwijali się w północnej Brytanii i Irlandii, gdzie kultura celtycka kwitła aż do okresu średniowiecza.

Po pokonaniu Galii przez Rzymian w 51 r. p.n.e. Juliusz Cezar kontynuował najazdy na kraje otaczające Galię. W 432 r. n.e. chrześcijaństwo dotarło do Irlandii wraz ze św. Patrykiem, więc wiele celtyckich tradycji zostało włączonych do nowej religii.

Kiedy katolicyzm stał się religią dominującą, stare tradycje celtyckie przetrwały w swoich epickich opowieściach, w tym o smokach i bohaterach. Jednak większość legend stała się połączeniem motywów celtyckich i chrześcijaństwa. Uważa się, że popularność smoka w europejskich legendach wynikała z biblijnych skojarzeń go z arcyfigurą diabelskiego zła.

Angielski termin smok i Walijczycy draig pochodzą od greckiego terminu drakon to znaczy duży wąż W Księdze Apokalipsy, smok reprezentuje Szatana Diabła, opisanego jako wielki ognisty smok o siedmiu głowach i dziesięciu rogach. Do końca średniowiecza, ponad 100 świętych zostało przypisanych do spotkań z diabelskimi wrogami w postaci monstrualnych węży lub smoków.

W literaturze

W Historia Brittonum , kompilacji pochodzącej z początku IX wieku, smok jest wspomniany w historii króla Vortigena. Mityczne stworzenie pojawiło się również w średniowiecznej walijskiej opowieści Lludd i Llefelys , który był również zawarty w Historia królów brytyjskich , popularne źródło legendy o królu Arturze.

W heraldyce

Symbolika celtyckiego smoka jako emblematu królewskiego trwała przez wieki. W XV wieku smok widniał na królewskim sztandarze Owaina Gwynedda, króla Walii, który toczył wojnę o niepodległość przeciwko angielskiej dominacji. Sztandar nosił nazwę Y Ddraig Aur co tłumaczy się jako Złoty Smok .

W 1485 roku smok walijski został użyty przez Henryka Tudora w bitwie pod Bosworth. W wyniku zwycięstwa został Henrykiem VII, a smoka umieścił w swoim herbie.

W skrócie

Atrakcyjność celtyckich legend, zwłaszcza opowieści o smokach i bohaterach, pozostaje silna w czasach współczesnych. Smok był ważnym symbolem dla Celtów i pojawia się w wielu opowieściach jako symbol władzy, płodności, mądrości i przywództwa. Wizerunek smoków jest nadal widoczny w architekturze, logo, flagach i heraldyce w regionach, które kiedyś były ziemiami Celtów.