یکی از جالب‌ترین جنبه‌های عید یهودی که به نام هانوکا شناخته می‌شود این است که بخشی از یک سنت زنده است. این فقط نمایشی از مناسک خاصی نیست که در طول سال ها ثابت می ماند و همچنین مجموعه ای از آیین ها از نسلی به نسل دیگر منتقل می شود.

هانوکا در قرن‌های گذشته بسیار تغییر کرده است، و اگرچه حنوکا یک رویداد تاریخی خاص را به یاد می‌آورد، اما حنوکا با توجه به زمان، سیر تکاملی پیوسته داشته است و سنت‌های متفاوتی را به دست آورده است.

در اینجا برخی از سنت های جذاب یهودیان در طول حنوکا وجود دارد.

ریشه هانوکا

اول از همه، حنوکا چیست؟

هانوکا یک جشن یهودی است که به یاد وقف دومین معبد اورشلیم به خدای خود است. در قرن دوم پیش از میلاد، پس از بازپس گیری اورشلیم توسط یهودیان از امپراتوری سلوکی (یونانی) رخ داد.

تاریخ شروع حنوکا بر اساس تقویم میلادی متفاوت است. با این حال، با توجه به تقویم عبری: هانوکا در 25 کیسلف شروع می شود و در دوم یا سوم توت به پایان می رسد. (بسته به مدت زمان ماه کیسلف، که ممکن است 29 یا 30 روز باشد.)

در نتیجه، جشن هانوکا می تواند در 25 کیسلف آغاز شود. به محض غروب خورشید، اولین ستاره در آسمان ظاهر می شود. هشت روز و هشت شب طول می کشد و به طور کلی در دسامبر جشن گرفته می شودتقویم.

​1. نورپردازی منورا

مشهورترین نماد هانوکا، البته هانوکیا یا منورای هانوکا است. تفاوت این شمعدان با معبد سنتی منوره این است که به جای هفت لامپ، 9 چراغ دارد تا در تمام هشت شبانه روز جشنواره دوام بیاورد.

افسانه می گوید که معبد اورشلیم توسط آن اشغال شده است. فداییان یونانی که پانتئون جداگانه ای را می پرستیدند). با این حال، در جریان شورش مکابیان، یونانیان از معبد اورشلیم بیرون رانده شدند. پس از آن، مکابیان (معروف به خانواده کشیش یهودیانی که شورش را سازماندهی کرده بودند) فضای معبد را پاکسازی کردند و دوباره آن را به خدای خود تقدیم کردند.

اما مکابیان با یک مشکل مواجه شدند:

آنها نتوانستند روغن کافی برای روشن کردن لامپ های منورای معبد را برای بیش از یک روز پیدا کنند. علاوه بر این، فقط می‌توان از نوعی روغن مخصوص برای روشن کردن این مصنوع استفاده کرد، روغنی که تهیه آن بیش از یک هفته طول کشید.

آنها تصمیم گرفتند از روغن موجود استفاده کنند و به طور معجزه آسایی، هشت روز تمام سوخت و به مکابیان اجازه داد تا در این مدت بیشتر فرآوری کنند.

این معجزه و پیروزی مکابیان توسط قوم یهود به یادگار گذاشته شد. امروز با روشن کردن منوره نه شاخه ای در طول کل جشن هشت روزه یاد می شود. سنتی است که این منوراها را کنار پنجره قرار می دهند تا همه همسایه ها و رهگذران بتوانند شاهد آن باشند.

بعد از روشن شدن منورا، تمام خانواده دور آتش جمع می شوند تا سرود بخوانند. یکی از رایج ترین آنها سرود معروف به Maoz Tzur است که به "صخره نجات من" ترجمه می شود.

این سرود یکی از نمونه‌های طبیعت در حال تکامل حنوکا است، زیرا در آلمان قرون وسطی مدت‌ها پس از تقدیس معبد اورشلیم سروده شد.

این سرود معجزات مختلفی را که خداوند برای نجات قوم یهود در دوره هایی مانند اسارت بابلی ها، خروج مصریان و غیره انجام داد، برشمرده است. اگرچه در قرن سیزدهم و پس از آن رایج بود، اطلاعات زیادی در مورد آن وجود ندارد. آهنگساز، به جز این واقعیت که هر کسی که بود، ترجیح داد ناشناس بماند.

2. غذای لذیذ

هیچ جشن یهودی بدون مقادیر فراوان غذاهای خوشمزه کامل نخواهد بود و حنوکا نیز از این قاعده مستثنی نیست. در طول حنوکا، غذاهای روغنی و سرخ شده ترجیح داده می شود زیرا معجزه روغن را به مردم یادآوری می کنند.

متداول‌ترین غذاها لاتکه‌ها هستند که پنکیک‌هایی هستند که با سیب‌زمینی سرخ‌شده درست می‌شوند و sufganiyot: دونات‌های پر شده با ژله یا شکلات. دستور العمل های سنتی دیگری نیز در طول هانوکا سرو می شود که از غذاهای سرخ شده نیز تشکیل شده است.

3. بازی Dreidel

کسی ممکن است dreidel را یک بازی ساده برای کودکان بداند. با این حال، یک تاریخ غم انگیز در پشت خود دارد.

قدمت دریدل ها به قبل از تولد مسیح باز می گردد، زمانی که یهودیان بودنداز انجام مناسک خود، پرستش خدای خود و مطالعه تورات منع شده اند.

آنها برای ادامه خواندن مخفیانه متون مقدس خود، این فرفره های کوچک را اختراع کردند که چهار حرف عبری بر روی هر یک از چهار چهره مختلف حک شده است. یهودیان وانمود می کردند که با این اسباب بازی ها بازی می کنند، اما در واقع به طور مخفیانه تورات را به شاگردان خود آموزش می دادند.

حروف هر طرف دریدل مخفف nes gadol haya sham است که به این معناست:

"معجزه بزرگی در آنجا اتفاق افتاد." با «آنجا» به اسرائیل اشاره دارد. علاوه بر آن، این چهار نامه به تبعیدهای اجباری که توسط قوم یهود متحمل شدند اشاره دارد: بابل، ایران، یونان و روم.

4. هدیه دادن سکه

دادن سکه به بچه ها یک رسم حنوکا است. اینها به عنوان "گوئلت" شناخته می شوند که در زبان ییدیش به "پول" ترجمه می شود.

به‌طور سنتی، والدین یهودی بسته به ثروت خانواده، سکه‌های کوچک و گاهی مقادیر بیشتری پول به فرزندان خود می‌دادند. معلمان حسیدی همچنین به کسانی که در حنوکا از آنها بازدید می کنند سکه می دهند و این سکه ها به عنوان طلسم توسط دانش آموزان نگهداری می شود که ترجیح می دهند آنها را خرج نکنند.

این سنت خاص در قرن هفدهم در میان یهودیان لهستانی متولد شد، اما در آن زمان، خانواده ها به فرزندان خود سکه هایی می دادند تا بتوانند آنها را بین معلمان خود تقسیم کنند.

به مرور زمان، بچه ها شروع به تقاضا کردندپول برای خود، بنابراین برای آنها عادی شد که پول را نگه دارند. این مورد مخالفت خاخام ها نبود، زیرا آنها فکر می کردند این استعاره دیگری از معجزه روغن است.

5. دعای هالل

اگرچه مختص حنوکا نیست، دعای هلل یکی از پرخواننده ترین سرودها در این زمان است.

هلل سخنی است متشکل از شش مزمور از تورات. به غیر از هانوکا، معمولاً در طول عید فصح (پاساخ)، شاوووت و سوکوت و اخیراً نیز در هنگام روش چودش (اولین روز یک ماه جدید) خوانده می شود.

محتوای سرود با ستایش خداوند برای اعمال بزرگ او در محافظت از قوم اسرائیل شروع می شود. پس از آن، چندین عمل و معجزات خداوند را توصیف می کند که در آنجا به قوم یهود رحمت کرد.

پيچيدن

همانطور که در ابتدا ذکر شد، حنوکا يک سنت مهيج است زيرا دائماً در حال تغيير است.

به عنوان مثال، سنت مبادله پول (یا سکه) قبل از قرن هفدهم وجود نداشت، و غذاهای تهیه شده در این تعطیلات بستگی به این دارد که در کجا در سراسر جهان جشن گرفته می شود. علاوه بر این، برخی از آهنگ های آنها فقط مربوط به قرون وسطی است، در حالی که برخی دیگر به تازگی پذیرفته شده اند.

حنوکا جشنی است همیشه در حال تغییر برای معجزه روغن و تقدیم مجدد معبد اورشلیم به پیروی از یونانی. ما امیدواریم که قوم یهود این سنت را حفظ کرده و ادامه دهندآن را در سال های آینده تکامل دهید.