سرهای کوچک شده که معمولاً به آنها tsantsas گفته می شود، در آیین ها و سنت های تشریفاتی باستانی در سراسر آمازون نقش داشتند. سرهای کوچک شده سرهای بریده شده انسانی هستند که به اندازه یک پرتقال کوچک شده اند.

برای چندین دهه، چندین موزه در سراسر جهان این آثار فرهنگی نادر را به نمایش می گذاشتند و بیشتر بازدیدکنندگان از آنها شگفت زده می شدند و از آنها می ترسیدند. بیایید در مورد این سرهای کوچک شده، همراه با اهمیت فرهنگی و مذهبی آنها بیشتر بدانیم.

چه کسی سرها را جمع کرد؟

سرهای کوچک شده در یک نمایشگاه. PD.

کوچک کردن سر تشریفاتی در میان سرخپوستان جیوارو در شمال پرو و ​​شرق اکوادور رایج بود. این سنت تشریفاتی که عمدتاً در اکوادور، پاناما و کلمبیا تولید می‌شد، تا اواسط قرن بیستم اجرا می‌شد. و همچنین قبایل هندی کاندوشی شاپرا. گفته می شود که مراسم تشریفاتی سر کوچک کردن را مردان قبیله انجام می دادند و این روش از پدر به پسر منتقل می شد. وضعیت کامل بزرگسالی به یک پسر داده نمی شد تا زمانی که آنها با موفقیت تکنیک های کوچک کردن سر را یاد نگرفتند.

سرهای کوچک شده از دشمنانی بود که مردان در طول مبارزه می کشتند. تصور می شد که ارواح این قربانیان با بستن دهان سر کوچک شده به دام افتاده اند.سنجاق و ریسمان.

چگونه سرها کوچک شدند

فرایند کوچک کردن سر طولانی بود و شامل چندین مراسم مذهبی بود مراحل کل روند کوچک شدن با رقص و آداب و رسومی همراه بود که گاه روزها ادامه می یافت.

• ابتدا برای بازگرداندن سر بریده از جنگ، یک جنگجو سر را از دشمن کشته شده جدا می کرد، سپس هدبند او را از دهان و گردنش بگذراند تا حمل آن آسانتر شود.
• هنگامی که به دهکده برمی گشتیم، جمجمه را برداشته و به آناکونداها تقدیم می کردند. تصور می شد که این مارها راهنمای معنوی هستند.
• پلک ها و لب های سر بریده شده را بخیه می زدند.
• سپس پوست و مو را برای چند ساعت می جوشاندند تا سر را کوچک کند. حدود یک سوم اندازه اصلی آن این فرآیند همچنین پوست را تیره‌تر می‌کرد.
• پس از جوشاندن، ماسه داغ و سنگ‌ها را داخل پوست قرار می‌دادند تا آن را درمان کند و به شکل‌دهی آن کمک کند.
• به عنوان مرحله آخر، سرها روی آتش نگه داشته می شدند یا برای سیاه شدن پوست با زغال می مالیدند.
• پس از آماده شدن، سر را روی طناب دور گردن جنگجو می بستند یا روی چوب می بردند.

هنگام کوچک شدن سرها چگونه استخوان‌های جمجمه برداشته می‌شد؟

زمانی که جنگجو به سلامت از دشمنان خود دور شد و سر را از سر کسی که کشته بود جدا کرد، به کار خود ادامه می‌داد. از بین بردن جمجمه ناخواستهاستخوان‌ها از پوست سر.

این در جشن فاتحان در میان رقص، نوشیدن و جشن بسیار انجام می‌شد. او یک برش افقی با پشت گردن بین گوش های پایین ایجاد می کرد. پس از آن لایه پوستی به‌دست‌آمده به سمت تاج سر کشیده می‌شود و سپس روی صورت پوسته می‌شود. از چاقو برای بریدن پوست از بینی و چانه استفاده می شود. استخوان‌های جمجمه دور ریخته می‌شوند یا برای آناکونداها باقی می‌ماند تا از آن لذت ببرند.

چرا پوست جوشانده شد؟

جوشاندن پوست به کوچک شدن پوست کمک کرد، اگرچه این هدف اصلی نبود. جوشاندن به شل شدن هر گونه چربی و غضروف داخل پوست کمک می کند که سپس به راحتی برداشته می شود. سپس پوست را می‌توان با ماسه‌ها و سنگ‌های داغ پر کرد که مکانیسم اصلی انقباض را فراهم می‌کرد.

معنا و نماد سرهای کوچک شده

جیوارو جنگجوترین مردم شناخته شده‌اند. آمریکای جنوبی آنها در طول گسترش امپراتوری اینکاها جنگیدند و همچنین در طول فتح با اسپانیایی ها نبرد کردند. جای تعجب نیست که سنت های فرهنگی و مذهبی آنها نیز ماهیت تهاجمی آنها را منعکس می کند! در اینجا برخی از معانی نمادین سرهای کوچک شده آورده شده است:

شجاعت و پیروزی

جیوارو افتخار می کرد که هرگز واقعاً تسخیر نشده بود، بنابراین سرهای کوچک شده خدمت کردند. به عنوان نمادهای ارزشمند شجاعت و پیروزی برای رزمندگان قبیله پس از مدت هاسنت خونخواهی و انتقام به عنوان غنائم جنگ، تصور می شد که آنها روح اجدادی پیروز را آرام می کنند.

نمادهای قدرت

در فرهنگ شور، سرهای کوچک شده مهم بودند. نمادهای مذهبی که اعتقاد بر این بود که دارای قدرت های ماوراء طبیعی هستند. تصور می شد که آنها حاوی روح قربانیان، همراه با دانش و مهارت های آنها هستند. به این ترتیب، آنها همچنین به عنوان منبع قدرت شخصی برای مالک عمل می کردند. در حالی که برخی از فرهنگ ها اشیاء قدرتمندی برای کشتن دشمنان خود می ساختند، شورها دشمنان خود را می کشتند تا اشیای قدرتمند بسازند.

سرهای کوچک شده طلسم جامعه پیروز بودند و اعتقاد بر این بود که قدرت آنها به پیروز منتقل شده است. خانواده در طول مراسم، که شامل یک جشن با چند شرکت کننده بود. با این حال، تصور می شد که قدرت طلسم tsantsas در عرض حدود دو سال کاهش می یابد، بنابراین آنها تنها پس از آن زمان به عنوان یادگاری نگهداری می شدند.

Symbols of Vengeance

در حالی که سایر جنگجویان برای قدرت و قلمرو می جنگیدند، جیوارو برای انتقام می جنگید. اگر عزیزی کشته می‌شد و انتقام نمی‌گرفت، می‌ترسیدند روح عزیزشان عصبانی شود و برای قبیله بدبختی بیاورد. برای جیوارو، کشتن دشمنان آنها کافی نبود، بنابراین سرهای کوچک شده نمادی از انتقام و اثبات انتقام عزیزانشان بود.

جیوارو همچنین معتقد بود کهارواح دشمنان کشته شده خود به دنبال انتقام بودند، پس سرهای خود را پایین انداختند و دهان خود را بستند تا از فرار ارواح جلوگیری کنند. به دلیل مفاهیم مذهبی، سر بریدن و کوچک کردن سر تشریفاتی در فرهنگ جیوارو اهمیت پیدا کرد.

در زیر فهرستی از برگزیدگان برتر سردبیر که سرهای کوچک شده را نشان می‌دهند.

تاریخچه سرهای کوچک شده

جیوارو اکوادور شکارچیانی هستند که ما می شنویم در اغلب موارد، اما سنت گرفتن سر انسان و حفظ آن را می توان به دوران باستان در مناطق مختلف جستجو کرد. وجود روحی که تصور می شد در سر ساکن است.

سنت باستانی شکار سر

سربازی سنتی بود که در دوران باستان در بسیاری از کشورها دنبال می شد. در سراسر جهان. در باواریا در دوران پارینه سنگی پسین،سرهای بریده شده جدا از اجساد دفن می شدند که نشان دهنده اهمیت سر برای فرهنگ آزیلی ها در آنجا بود.

در ژاپن، از زمان یایویی تا پایان دوره هیان، جنگجویان ژاپنی از نیزه های خود استفاده می کردند یا hoko برای رژه سرهای بریده دشمنان کشته شده خود.

در شبه جزیره بالکان اعتقاد بر این بود که گرفتن سر انسان روح مرده را به قاتل منتقل می کند.

سنت در راهپیمایی های اسکاتلندی تا پایان قرون وسطی و همچنین در ایرلند ادامه یافت.

شکار سر در نیجریه، میانمار، اندونزی، شرق افغانستان و در سراسر اقیانوسیه نیز شناخته شده بود. نیوزیلند ، سرهای بریده شده دشمنان خشک و نگهداری شد تا ویژگی های صورت و آثار خالکوبی حفظ شود. استرالیایی های بومی نیز فکر می کردند که روح دشمنان کشته شده آنها وارد قاتل شده است. با این حال، سنت عجیب کوچک کردن سرها به اندازه یک مشت عمدتاً توسط جیوارو در آمریکای جنوبی انجام شد.

سرهای کوچک و تجارت اروپایی در قرن نوزدهم، سرهای کوچک شده در میان اروپاییان به عنوان یادگاری و اقلام فرهنگی کمیاب ارزش پولی پیدا کردند. اکثر افرادی که tsantsas داشتند، مایل بودند طلسم های خود را پس از انتقال قدرت خود معامله کنند. در اصل، سرهای کوچک شده برای مراسم توسط گروه های فرهنگی خاصی تولید می شد. تقاضا برای tsantsas به سرعت عرضه را افزایش داد، که منجر به ایجاد بسیاری از تقلبی ها برای پاسخگویی به تقاضا شد.

سرهای کوچک شده نه تنها توسط مردم آمازون بلکه توسط افراد خارجی برای اهداف تجاری ساخته شد، که منجر به غیراصولی و تجاری شد. tsantsas . بیشتر این افراد خارجی پزشکان، تکنسین های سردخانه و تاکسیدرمیست ها بودند. بر خلاف سرهای کوچک شده تشریفاتی که برای قدرت های طلسم تولید می شد، تسانتساهای تجاری فقط برای صادرات به بازار استعماری اروپا ساخته می شدند.

در برخی موارد، سرهای کوچک شده حتی از سر حیواناتی مانند آن ساخته می شدند. میمون ها، بزها و تنبل ها و همچنین مواد مصنوعی. صرف نظر از اصالت، آنها به سراسر آمریکای شمالی و اروپا صادر می شدند. با این حال، tsantsasهای تجاری ارزش تاریخی مشابه tsantsas تشریفاتی نداشتند، زیرا آنها فقط برای کلکسیونرها ساخته می شدند.

در فرهنگ عامه

در سال 1979، یک سر کوچک شده در فیلم خون های خردمند توسط جان هیوستون به نمایش درآمد. به بدن جعلی چسبیده بود و توسط یکی از شخصیت ها پرستش می شد. با این حال، بعداً مشخص شد که این یک tsantsa واقعی یا یک سر واقعی انسان است.

برای چندین دهه، سر کوچک شده در دانشگاه مرسر در جورجیا به نمایش گذاشته شده بود. پس از مرگ یکی از اعضای هیئت علمی سابق که آن را در سفر به اکوادور در سال 1942 خریداری کرده بود، بخشی از مجموعه دانشگاه شده بود.

گفته شده است کهسر کوچک شده با معامله سکه، چاقوی جیبی و نشان نظامی از جیوارو خریداری شد. زمانی که فیلم در مکون، جورجیا، در نزدیکی دانشگاه فیلمبرداری می‌شد، از دانشگاه برای وسایل فیلم قرض گرفته شد. برنامه‌هایی برای بازگرداندن سر به اکوادور وجود دارد.

آیا سرهای کوچک هنوز هم امروزه ساخته می‌شوند؟

در حالی که کوچک کردن سر در ابتدا برای اهداف تشریفاتی و مذهبی انجام می‌شد، بعداً شروع به انجام آن شد. برای اهداف تجاری مردم قبیله آنها را با غربی ها با اسلحه و سایر اقلام معاوضه می کردند. تا دهه 1930، خرید چنین سرها هنوز قانونی بود و می شد آنها را با حدود 25 دلار تهیه کرد. مردم محلی شروع به استفاده از سر حیوانات برای فریب گردشگران و تاجران برای خرید آنها کردند. این عمل پس از سال 1930 ممنوع شد. هر سر کوچک شده ای که امروزه در وب سایت ها به دست می آید به احتمال زیاد جعلی است.

به طور خلاصه

سرهای کوچک شده هم بقایای انسان و هم اقلام فرهنگی ارزشمند هستند. آنها در قرن نوزدهم به عنوان یادگاری های کمیاب ارزش پولی به دست آوردند، که منجر به ایجاد tsantsas تجاری برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده شد.

برای سرخپوستان جیوارو، آنها نمادی از شجاعت، پیروزی باقی می مانند. و قدرت، اگرچه عمل کوچک کردن سر تشریفاتی احتمالاً در اواسط قرن بیستم به پایان رسید. در حالی که فروش چنین سرهایی در دهه 1930 در اکوادور و پرو غیرقانونی بود، به نظر می رسد هیچ قانونی برای ساخت آنها وجود ندارد.