تقریباً در هر فرهنگی، خدایان ماه وجود دارند که نشان دهنده اهمیتی است که مردم آن فرهنگ ها به ماه داده اند. در اساطیر یونانی، سلن الهه ماه بود. او بعداً به عنوان لونا رومی شد و به یک خدای مهم در پانتئون روم تبدیل شد. در حالی که سلن و لونا تا حد زیادی شبیه هم هستند، لونا ویژگی های رومی متمایز داشت.

لونا کی بود؟

رومی ها خدایان مختلفی داشتند که ماه را نشان می دادند، از جمله لونا. ، دایانا و جونو. در برخی موارد، لونا یک الهه نبود، بلکه جنبه ای از الهه سه گانه در کنار جونو و دیانا بود. الهه سه شکل هکات توسط برخی از دانشمندان رومی با لونا، دیانا و پروسرپینا ترکیب شد.

لونا همتای زن برادرش، سول، خدای خورشید بود. همتای یونانی او سلن بود، و آنها داستان های زیادی را به دلیل رمانتیک شدن اسطوره های یونانی به اشتراک می گذارند.

نماد اصلی لونا هلال ماه و بیگا، ارابه دو یوغه ای بود که توسط اسب یا گاو کشیده می شد. در بسیاری از تصویرها، او با هلال ماه بر سر ظاهر می شود و روی ارابه خود ایستاده به تصویر کشیده می شود.

نقش در اساطیر رومی

لونا توسط دانشمندان رومی ذکر شده است. و نویسندگان به عنوان خدای مهم زمان. او در فهرست دوازده خدای حیاتی برای کشاورزی وارو قرار دارد و او را به الهه ای مهم تبدیل می کند. محصولات به تمام مراحل ماه و شب نیاز داشتندتوسعه آنها به همین دلیل، رومی ها او را برای فراوانی در برداشت ها می پرستیدند. ویرژیل از لونا و سول به عنوان روشن ترین منابع نور جهان یاد کرد. وظیفه اولیه او عبور از آسمان با ارابه خود بود که نماد سفر ماه در طول شب بود.

لونا و اندیمیون

اسطوره لونا و اندیمیون یکی از اسطوره هایی است که از اساطیر یونان مهاجرت کرده است. با این حال، این داستان برای رومی ها اهمیت ویژه ای پیدا کرد و به موضوع نقاشی های دیواری و سایر اشکال هنری تبدیل شد. در این افسانه، لونا عاشق چوپان جوان زیبا Endymion شد. مشتری به او هدیه جوانی ابدی و توانایی خوابیدن در هر زمان که می خواست به او داده بود. زیبایی او لونا را شگفت زده کرد تا جایی که هر شب از آسمان فرود آمد تا خواب او را تماشا کند و از او محافظت کند.

پرستش لونا

رومیان لونا را با همان اهمیتی که خدایان دیگر داشتند می پرستیدند. آنها برای الهه محراب هایی داشتند و برای او نماز، غذا، شراب و قربانی تقدیم می کردند. معابد و فستیوال های زیادی به لونا تقدیم می شد. معبد اصلی او در تپه Aventine، نزدیک یکی از معابد دیانا بود. با این حال، به نظر می رسد که آتش بزرگ روم معبد را در زمان سلطنت نرون ویران کرد. معبد دیگری در تپه پالاتین وجود داشت که همچنین به پرستش لونا اختصاص داده شده بود.

به طور خلاصه

اگرچه لونا ممکن است الهه ای به اندازه دیگران مشهور نباشد، اما اوبرای بسیاری از امور روزمره ضروری بود. نقش او به عنوان ماه او را به شخصیتی مهم و منبع نور برای همه بشریت تبدیل کرد. ارتباط او با کشاورزی و جایگاهش در میان خدایان قدرتمند اساطیر رومی، او را به الهه ای برجسته تبدیل کرد.