In de Griekse mythologie werd bij de geboorte van mensen hun lot geschreven; de schikgodinnen, ook bekend als Moirai, waren belast met deze taak. De drie zusters Clotho, Lachesis en Atropos waren de godinnen van het lot die het lot van de stervelingen bepaalden. Hier volgt een nadere beschouwing.

Oorsprong van Moirai

De eerste auteur die het lot als een godheid beschreef was Homerus. Hij verwijst naar het lot niet als godinnen, maar als een kracht die te maken heeft met de zaken van de mensen en hun lot bepaalt.

Hesiod van zijn kant stelde voor dat de schikgodinnen de drie godinnen van het lot waren en kende hun namen en rollen toe. Deze voorstelling van de schikgodinnen is de meest populaire.

• Clotho - De spinner die de draad van het leven spon.
• Lachesis - De allotter die met haar meetlat de levensdraad van ieder mens mat en besliste hoe lang die zou zijn. Zij deelde het leven uit.
• Atropos - De onbuigzaam of onverbiddelijk die de levensdraad doorknipte en koos wanneer en hoe iemand zou sterven. Zij gebruikte een schaar om de draad door te knippen en betekende het einde van het leven.

Volgens de mythen waren de schikgodinnen de dochter van Nyx , de personificatie van de nacht, en had geen vader. Latere verhalen plaatsen ze echter als dochters van Zeus en Themis In de literatuur werden ze vaak afgebeeld als lelijke oude vrouwen met draden en scharen, maar in de kunst werden de schikgodinnen vaak afgebeeld als mooie vrouwen.

Ze worden consequent afgebeeld als drie spinners, die het weefsel van het leven weven. Dit is waar de zinnen weefsel van het leven en levensdraad van.

Rol in de Griekse Mythologie

De mythen vertellen dat op het moment van de geboorte van een kind, de drie schikgodinnen hun lot bepaalden. Clotho, als de spinster, spon de levensdraad. Lachesis, als de verdeler, gaf dat leven zijn aandeel in de wereld. En tenslotte, Atropos, als de onbuigzame, bepaalde het einde van het leven en beëindigde het door de draad door te knippen wanneer de tijd gekomen was.

Hoewel de schikgodinnen het lot van iedereen schreven, hadden de mensen ook inspraak in wat er met hen zou gebeuren. Afhankelijk van hun daden kon ieder mens de geschriften van zijn leven veranderen. De schikgodinnen grepen niet rechtstreeks in de zaken van de mensenwereld in, maar gebruikten hun invloed zodat het toegewezen lot zonder belemmering zijn loop nam. De Erinyen bijvoorbeeld, stonden soms in dienst van de schikgodinnen om hen die het verdienden te straffen.

Om het lot van de mensen te bepalen, moesten de schikgodinnen de toekomst kennen. Zij waren profetische godheden die in sommige gevallen hints over de toekomst gaven. Omdat het einde van het leven deel uitmaakte van het lot, werden de schikgodinnen ook wel godinnen van de dood genoemd.

De lotgevallen in de populaire mythen

De schikgodinnen speelden als personages geen grote rol in de Griekse mythen, maar hun krachten bepaalden de gebeurtenissen die in veel tragedies zouden plaatsvinden. De drie godinnen verschijnen met geschenken aan mannen en goden of spelden het lot bij de geboorte.

• Tegen de Giants: Zij speelden een actieve rol in de reuzenoorlog, waarin zij aan de zijde van de Olympiërs vochten en naar verluidt een reus doodden met bronzen knuppels.

• Oorlog tegen Typhon: In de oorlog van de Olympiërs tegen het monster Typhon De Schikgodinnen overtuigden het monster om enkele vruchten te eten die zijn kracht zouden verminderen, door te zeggen dat ze hem sterker zouden maken. Typhon geloofde de Schikgodinnen in zijn nadeel.

• Geboorte van de Goden: Het lot was betrokken bij de geboorte van Apollo , Artemis en Athena Aan Athena gaven ze eeuwige maagdelijkheid en een leven zonder huwelijk.

• De geboorte van Heracle uitstellen Sommige mythen stellen voor dat de schikgodinnen... Hera om de geboorte van Heracles zodat Eurystheus als eerste geboren zou worden. Dit was Hera's manier om wraak te nemen op Zeus' liefdeskind Heracles.

• Althea's zoon: Bij de geboorte van Meleager kreeg zijn moeder, Althea, bezoek van de schikgodinnen, die haar vertelden dat zijn zoon zou sterven als een houtblok dat in de haard van het huis in brand stond, volledig was verteerd. Althea bewaarde het houtblok veilig in een kist totdat ze, woedend geworden door de dood van haar broers door het zwaard van Meleager, het houtblok verbrandde en haar zoon doodde.

• Bedrogen door Apollo: De schikgodinnen werden eens bedrogen door Apollo om zijn vriend te redden. Admetus die voorbestemd was om te sterven. Apollo voerde de schikgodinnen dronken en smeekte hen om Admetus te redden in ruil voor een ander leven. Apollo kon echter niemand anders vinden om Admetus' plaats in te nemen. Het was toen dat Alcestis de vrouw van Admetus, nam vrijwillig de plaats van haar man in en offerde haar leven op om het zijne te redden.

De schikgodinnen en Zeus

Zeus en de andere goden konden niet ingrijpen als de schikgodinnen eenmaal een lotsbestemming hadden vastgesteld; hun besluit en macht waren definitief en stonden boven de macht van de andere goden. Dit was echter niet altijd het geval, aangezien Zeus, als vader van zowel mensen als goden, lotsbestemmingen kon veranderen als hij dat nodig achtte. In deze mythen was Zeus geen onderdaan, maar de leider van de schikgodinnen.

Volgens sommige mythen kon Zeus zich niet bemoeien met het lot van zijn zoon Sarpedon en de prins van Troje, Hector toen de schikgodinnen hun leven namen. Zeus wilde ook... Semele nadat hij voor haar verscheen in zijn goddelijke vorm, maar hij zou zich niet bemoeien met de draden van het lot.

Invloed van de schikgodinnen in de moderne cultuur

Lotgevallen

De vrije wil van de mens is een lang besproken onderwerp in de geschiedenis. Volgens sommigen worden mensen vrij geboren en creëren zij hun lot onderweg; volgens anderen worden mensen geboren met een geschreven lot en een doel op aarde. Dit debat opent de deur naar een filosofische discussie, en het begin van dit alles zou kunnen komen van de opname van de schikgodinnen en het geschreven lot van stervelingen in het Grieksmythologie.

Het idee van de schikgodinnen werd ingevoerd in de Romeinse mythologie, waar zij bekend stonden als Parcae en niet alleen verband hielden met de dood maar ook met de geboorte. In die zin werd het idee van een geschreven lot bij de geboorte voortgezet tijdens het Romeinse Rijk en van daaruit verspreid naar de westerse wereld.

Feiten over het lot

De Fates werden geboren uit Nyx, godin van de nacht. Ze hadden geen vader.

De schikgodinnen waren de broers en zussen van Horae, de godinnen van de seizoenen, en verscheidene anderen die kinderen van Nyx waren.

Hun symbolen zijn de draad, de duif, de spil en de schaar.

De schikgodinnen worden niet afgeschilderd als slecht, maar als gewoon hun taak om het lot van de stervelingen te bepalen.

De drie zusters moesten beslissen over het lot van de stervelingen.

De draad symboliseert het leven en de levensduur.

De Furies waren de godinnen van de wraak en kenden straffen toe voor wandaden. De Fates wezen het aandeel van goed en kwaad voor elke persoon toe volgens de wetten van de noodzakelijkheid, en beslisten over hun levensduur en moment van overlijden. Soms werkten de Furies samen met de Fates bij het toekennen van straffen.

In het kort

De schikgodinnen waren belangrijke wezens in de Griekse mythologie, omdat zij alles wat er in de wereld gebeurde overzagen en dicteerden. Geen leven zou beginnen of eindigen zonder de invloed van de schikgodinnen. Daarom was hun rol in de Griekse mythologie oeroud, en hun invloed op de cultuur is nog steeds aanwezig.