In Griekse mythologie ,,Aeolus" is een naam gegeven aan drie personages die genealogisch verwant zijn. Hun verhalen lijken ook zo op elkaar dat de oude mythografen ze uiteindelijk door elkaar haalden.

Drie mythische eolussen

De drie verschillende Aeolussen uit de Griekse mythologie lijken enig genealogisch verband te hebben, maar hun precieze relatie tot elkaar is nogal verwarrend. Van alle indelingen van de drie Aeolussen is de volgende de eenvoudigste:

Aeolus, zoon van Hellen en Eponymous

Deze Aeolus zou de vader zijn van de Aeolische tak van het Griekse volk. Als broer van Dorus en Xuthus vond Aeolus een vrouw in de dochter van Deimachus, Enarete, en samen kregen zij zeven zonen en vijf dochters. Uit deze kinderen werd het Aeolische ras gevormd.

De belangrijkste mythe over deze eerste Aeolus, zoals verteld door Hyginus en Ovidius, draait om twee van zijn kinderen - Macareus en Canace. Volgens de mythe pleegden de twee incest, een daad waaruit een kind voortkwam. Overmand door schuldgevoelens beroofde Macareus zich van het leven. Daarna gooide Aeolus het kind voor de honden en stuurde Canace een zwaard om zichzelf mee te doden.

Aeolus, zoon van Hippotes

Deze tweede Aeolus was de achterkleinzoon van de eerste. Hij werd geboren uit Melanippe en Hippotes, die werd geboren uit Mimas, een van de zonen van de eerste Aeolus. Hij wordt genoemd als de Hoeder van de Winden en komt voor in De Odyssey .

Aeolus, zoon van Poseidon

Aan de derde Aeolus wordt toegeschreven dat hij de zoon was van Poseidon en Arne, een dochter van de tweede Aeolus. Zijn afkomst is de meest misleidende van de drie. Dit komt omdat zijn verhaal inhield dat zijn moeder werd verstoten, en de uitkomst van dit vertrek werd twee tegenstrijdige verhalen.

Eerste versie

In een van de verslagen bracht Arne haar vader op de hoogte van haar zwangerschap, waarvoor Poseidon verantwoordelijk was. Ontevreden over dit nieuws maakte Aeolus II Arne blind en gooide de tweeling die zij baarde, Boeotus en Aeotus, weg in de wildernis. Door geluk werden de baby's gevonden door een koe die hen melk gaf tot ze werden gevonden door herders, die zich op hun beurt over hen ontfermden.

Toevallig werd koningin Theano van Icaria rond dezelfde tijd met verbanning bedreigd omdat zij de koning geen kinderen had gebaard. Om zich van dit lot te redden stuurde de koningin haar dienaren erop uit om een baby te vinden, en zij stuitten op de tweeling. Theano presenteerde ze aan de koning, en deed alsof het haar eigen kinderen waren.

Aangezien hij lang had gewacht om kinderen te krijgen, was de koning zo blij dat hij de echtheid van Theano's bewering niet in twijfel trok. In plaats daarvan nam hij de jongens in ontvangst en voedde hen gelukkig op.

Jaren later kreeg koningin Theano haar eigen natuurlijke kinderen, maar zij kregen nooit de voorkeur van de koning omdat hij al een band had met de tweeling. Toen alle kinderen volwassen waren, smeedde de koningin, geleid door jaloezie en bezorgdheid over de erfenis van het koninkrijk, een plan met haar natuurlijke kinderen om Boeotus en Aeotus te doden terwijl ze allemaal op jacht waren. Op dat moment greep Poseidon in enredde Boeotus en Aeolus, die op hun beurt Theano's kinderen doodden. Het nieuws van de dood van haar kinderen dreef Theano tot waanzin en ze pleegde zelfmoord.

Poseidon vertelde Boeotus en Aeotus vervolgens van hun vaderschap en de gevangenschap van hun moeder door hun grootvader. Toen ze dit hoorden, ging de tweeling op een missie om hun moeder te bevrijden en doodde uiteindelijk hun grootvader. Toen de missie slaagde, herstelde Poseidon het gezichtsvermogen van Arne en bracht hij de hele familie naar een man genaamd Metapontus, die uiteindelijk met Arne trouwde en de tweeling adopteerde.

Tweede versie

In het tweede verhaal, toen Arne haar zwangerschap bekendmaakte, gaf haar vader haar weg aan een Metapontumse man die haar in huis nam en later haar twee zonen, Boeotus en Aeolus, adopteerde. Jaren later, toen de twee zonen volwassen waren, namen zij met geweld de soevereiniteit van Metapontum over. Zij regeerden de stad samen, totdat een geschil tussen Arne, hun moeder, en Autolyte, hun pleegmoeder, hen ertoe bracht omde laatste vermoorden en er met de eerste vandoor gaan.

Op een gegeven moment gingen de drie uit elkaar: Boetus en Arne gingen naar Zuid-Thessalië, ook bekend als Aeolia, en Aeolus vestigde zich op enkele eilanden in de Tyrreense Zee die later de naam "De Eolische Eilanden" kregen.

Op deze eilanden raakte Aeolus bevriend met de inboorlingen en werd hun koning. Hij werd uitgeroepen tot rechtvaardig en vroom. Hij leerde zijn onderdanen navigeren tijdens het zeilen en gebruikte ook het lezen van vuur om de aard van opkomende winden te voorspellen. Door deze unieke gave werd Aeolus, zoon van Poseidon, uitgeroepen tot heerser over de winden.

De goddelijke bewaarder van de winden

Met zijn liefde voor de winden en zijn vermogen ze te beheersen, werd Aeolus gekozen door Zeus als de Bewaarder van de Winden. Hij mocht ze naar believen laten stijgen en dalen, maar op één voorwaarde - dat hij de hevige stormwinden veilig opborg. Hij bewaarde ze in het binnenste van zijn eiland en liet ze alleen los als de grootste goden hem dat opdroegen.

Deze winden, opgevat als geesten in de vorm van paarden, werden losgelaten wanneer de goden het nodig achtten de wereld te straffen. Deze paardvormige waarneming leidde ertoe dat Aeolus een andere titel kreeg, "De Reiner van Paarden" of, in het Grieks, "Hippotades".

De legende vertelt dat Aeolus elk jaar twee weken lang de wind volledig liet liggen en de golven niet op de kusten liet beuken. Dit was om Alcyone, zijn dochter in de vorm van een ijsvogel, de tijd te geven haar nest op het strand te bouwen en in veiligheid haar eieren te leggen. Hier komt de term "halcyon days" vandaan.

De Aeolus in De Odyssee

De Odyssee, een tweedelige vertelling, is een verslag van Odysseus, de koning van Ithaka, en zijn ontmoetingen en tegenslagen op zijn weg terug naar zijn vaderland na de Trojaanse oorlog Een van de beroemdste verhalen van deze reis is het verhaal van het magische drijvende eiland Aeolis en de windzak. Dit verhaal vertelt hoe Odysseus verdwaald was op zee en terechtkwam op de Eolische eilanden, waar hij en zijn mannen grote gastvrijheid ontvingen van Aeolus.

Volgens de Odyssee was Aeolia een drijvend eiland met een muur van brons. Zijn heerser, Aeolus, had twaalf kinderen - zes zonen en zes dochters die met elkaar trouwden. Odysseus en zijn mannen leefden een maand onder hen en toen de tijd kwam dat ze moesten vertrekken, smeekte hij Aeolus om hem te helpen de zeeën te bevaren. Aeolus voldeed en bond een zak van ossenhuid vast met een glinsterende zilveren vezel en vulde die metmet alle soorten wind naar Odysseus' schip. Hij beval toen de westenwind uit zichzelf te laten waaien, zodat die de mannen naar huis zou brengen.

Dit is echter niet wat het verhaal de moeite van het vertellen waard maakte. Het verhaal kwam in De Odyssee terecht door een wending die Odysseus "hun eigen dwaasheid" noemde. Volgens de legende maakten de bemanningsleden op de tiende dag na het vertrek uit Aeolia, op een punt waar ze zo dicht bij het land waren dat ze vuur op de kust konden zien, een fout die hen enorm zou kosten. TerwijlOdysseus sliep en de bemanning, ervan overtuigd dat hij rijkdommen vervoerde in de zak van ossenhuid, opende deze uit hebzucht. Deze actie leidde tot het ontketenen van de winden in één keer, waardoor het schip terug werd geslingerd in de diepe zee en naar de Eolische eilanden.

Toen Aeolus hen terugzag aan zijn kust, beschouwde hij hun daden en tegenslagen als ongeluk en verbande hen van zijn eiland.

FAQ's

Aeolus bezat de kracht van aerokinese. Dit betekende dat hij als heerser over de winden het totale gezag erover had. Dit gaf hem op zijn beurt de macht om de verschillende aspecten van het weer te beheersen, zoals stormen en regenval.

Homerus portretteert Aeolus als een sterveling, maar hij werd later beschreven als een kleine god. Volgens de mythologie was hij de zoon van een sterfelijke vorst en een onsterfelijke nimf. Dit betekende dat hij, net als zijn moeder, onsterfelijk was. Hij stond echter niet zo in aanzien als de Olympische goden.

Dit eiland staat tegenwoordig bekend als Lipari, vlak voor de kust van Sicilië.

De naam is afgeleid van het Griekse woord aiolos, dat "snel" of "veranderlijk" betekent. In de naam Aeolus is dit een verwijzing naar de wind.

Aeolus betekent snel, snel bewegend, of wendbaar.

Inpakken

Het is misschien een beetje verwarrend dat de naam Aeolus werd in de Griekse mythologie aan drie verschillende mensen gegeven, waarbij hun verslagen elkaar zozeer overlappen dat het moeilijk is om voorvallen aan een specifieke Aeolus te koppelen. Wat echter wel duidelijk is, is dat de drie chronologisch met elkaar verbonden zijn en dat ze verband houden met de Eolische eilanden en het mysterie van de Wachter der Winden.