De Dearg Due is een van verschillende bloedzuigende gedrochten in de Ierse/Keltische folklore. Afgebeeld als een vrouwelijk figuur, is de Dearg Due een van de meest bekende van de Ierse 'vampier'-achtige wezens. Ze is echter meer dan alleen een kwaadaardig personage dat gevreesd moet worden. Haar tragische verhaal is intrigerend en laat een andere kant van haar zien. Hier is een nadere blik op de Dearg Due.

Wie is de Dearg Due?

De Dearg Due, of Dearg Dur, betekent letterlijk Rode Dorst of Rode Bloedzuiger De Dearg Due, naar verluidt een jonge vrouw die twee millennia geleden leefde, was ooit de dochter van een edelman in Waterford. Ze was geliefd bij alle dorpelingen en burgers in de omgeving. Vriendelijk, slim en ongelooflijk mooi met haar lange zilverblonde haar en rode lippen, was de Dearg Due beroemd in het hele land. Wat er daarna met haar gebeurde, maakte haar echter berucht.

Een tragisch liefdesverhaal

De mythe van de Dearg Due begint als het archetypische verhaal van een mooie vrouw die veroordeeld is tot een ongelukkig huwelijk.

In het begin werd de Dearg Due verliefd op een plaatselijke boerenjongen. Hij was vriendelijk en zuiver, net als zij, en hun liefde was sterk en hartstochtelijk. Zoals de meeste patriarchen uit die tijd gaf de vader van de Dearg Due niet om de gevoelens van de vrouw en was hij niet bereid haar adel te "verspillen" aan een boer.

Dus, toen de vader van de Dearg Due achter de relatie van zijn dochter kwam, joeg hij de boer weg en regelde dat zijn dochter zou trouwen met de hoofdman van een nabijgelegen gebied. Deze hoofdman had de reputatie even wreed en gewelddadig als rijk te zijn.

Gemarteld door een tiran

Zodra hun huwelijksgeloften waren uitgewisseld, ontdekte de Dearg Due dat haar nieuwe echtgenoot nog gruwelijker was dan zijn reputatie deed vermoeden. De kwaadaardige man martelde de Dearg Due op alle denkbare manieren - van haar eenvoudigweg gebruiken voor zijn plezier wanneer hij maar wilde, tot haar bespotten en haar zinloos slaan. De verhalen zeggen dat de man er zelfs van genoot haar te verwonden zodat hij haar bloed kon zien...druipend langs haar blanke huid.

De echtgenoot van de Dearg Due stak zijn wreedheden ook niet onder stoelen of banken - iedereen in het land wist hoe hij zijn nieuwe bruid behandelde, maar weinigen konden (of wilden) er iets aan doen. De vader van de Dearg Due wist ook wat zijn dochter moest doorstaan, maar hij leek het niet erg te vinden - zolang zijn nieuwe schoonzoon zijn gierigheid bevredigde, was de edelman van Waterford tevreden met de regeling.

Verraden hoop

De jonge vrouw moest maandenlang de wreedheden van haar nieuwe echtgenoot ondergaan zonder dat ze er iets aan kon doen. Ze mocht de toren waarin hij haar had opgesloten niet eens verlaten. Het enige wat ze kon doen was daar zitten en wachten tot hij haar elke avond zou bezoeken, en hopen dat haar geliefde boerenjongen een manier zou vinden om haar te komen redden, zoals helden in verhalen doen.

Ierse folklore heeft zelden zulke clichématige happy endings. Ook al wilde hij het, de boerenjongen had gewoon geen manier om zijn liefde te redden van haar man.

Terwijl de Dearg Due wachtte, begon haar hoop langzaam te tanen. Het werd steeds duidelijker dat haar minnaar er niet in zou slagen haar te bevrijden. Het was ook duidelijk dat haar boze vader en echtgenoot niet van gedachten zouden veranderen. Haar liefde veranderde langzaam in woede en haar verdriet in woede. Er wordt gezegd dat de Dearg Due in haar laatste dagen voor niemand meer iets voelde, en in plaats daarvan iedereen haatte inIerland met een brandende passie.

De Dearg Due besloot het enige te doen wat ze kon - haar eigen lijden beëindigen.

Proberen te sterven

Helaas had haar man ervoor gezorgd dat dit zo goed als onmogelijk zou zijn. Hij had alle scherpe voorwerpen uit de kamers van de Dearg Due verstopt, en haar ramen dichtgetimmerd om te voorkomen dat ze haar leven zou beëindigen door naar haar dood te springen.

De enige mogelijkheid die ze nog had was zichzelf uit te hongeren. Toen ze dat besluit eenmaal had genomen, begon de Dearg Due het voedsel dat de bedienden van haar man haar gaven te verstoppen, zodat haar plan niet meteen duidelijk was.

En haar plan slaagde. Het duurde lang en het was ongelooflijk pijnlijk om langzaam haar levenskracht uit haar lichaam te voelen wegvloeien, maar uiteindelijk slaagde ze erin haar eigen leven te nemen. Ze was vrij van haar man.

The People's Mistake en The Botched Burial

Toen de tirannieke echtgenoot van de Dearg Due hoorde van haar dood, was hij niet erg geschokt. Haar begrafenis was snel en bescheiden, helemaal niet wat gebruikelijk was voor een gewone burger, laat staan een edelvrouw. Nog voor haar lichaam koud in de grond was gegaan, had haar voormalige echtgenoot al een nieuwe jonge bruid gevonden om in haar plaats te martelen, terwijl haar vader verder genoot van de rijkdom die hij al had vergaard.

De inwoners van Waterford rouwden om de tragische dood van de jonge vrouw, omdat ze nog steeds van haar hielden en haar vereerden. Helaas leidde die liefde tot de laatste tragedie in het verhaal van Dearg Due.

Volgens de Keltische en Ierse traditie bestond het risico dat iemand die tijdens zijn leven "slecht" was geweest, uit zijn graf herrees en veranderde in een van de vele mogelijke Ierse gedrochten - spoken, geesten, spoken, zombies, demonen, vampiers en nog veel meer.

Daarom werd bij een dergelijk risico het graf van de persoon bedekt met stenen, zodat deze niet kon opstaan. Soms begroef men mensen zelfs rechtop in een hoge grafsteen of graftombe.

Omdat iedereen in de omgeving van Waterford van de Dearg Due hield, kwam het niet bij iemand op dat ze uit het graf zou kunnen terugkeren. Alle mensen daar herinnerden zich haar als de aardige en lieve jonge vrouw die ze was voor haar huwelijk en niemand besefte hoeveel haat ze in haar hart had na haar dood.

Dus werd het bescheiden graf van de Dearg Due gelaten zoals het was - ondiep en bedekt met niets dan zachte aarde.

De opkomst van een monster

Precies een jaar later, op de verjaardag van haar dood, dook Daerg Due op uit haar graf, een ondood monster dat alleen maar woede en haat koesterde tegen iedereen die haar onrecht had aangedaan.

Het eerste wat de ondode vrouw deed was haar vader bezoeken. Ze kwam thuis en vond haar vader liggend in bed. Ze drukte haar koude lippen op de zijne en zoog al zijn levenskracht weg, hem ter plekke dodend.

Sommige varianten van het verhaal zeggen dat de vader van de Dearg Due wakker was toen ze thuiskwam. In die versies kon ze eerst niet fysiek haar huis binnengaan, dus riep ze naar haar vader en vroeg hem haar binnen te laten. Verbijsterd bij het zien van zijn dochter, nodigde hij haar binnen en pas toen kon ze naar binnen lopen en hem doden. Die verhalen zouden de oorsprong zijn van het geloof dat vampieren moeten worden uitgenodigd om binnen te komen die deel uitmaakt van de hedendaagse vampiermythe.

Hoe dan ook, toen ze eenmaal met haar vader had afgerekend, bezocht de Dearg Due haar ex-man. Sommige verhalen zeggen dat ze hem in zijn slaapkamer aantrof, verwikkeld in een orgie met verschillende andere vrouwen. Andere versies zeggen dat ze hem 's avonds laat betrapte toen hij stomdronken van de plaatselijke taverne naar huis strompelde.

Waar en hoe ze hem ook vond, de Dearg Due stortte zich met al haar woede op hem en zoog niet alleen zijn levenskracht weg, maar zelfs al zijn bloed en liet niets anders achter dan een ondiepe schil op de grond.

De enige man in haar leven op wie de Dearg Due geen wraak nam, was haar vroegere boerenminnaar. Hoewel ze in haar laatste dagen woedend was omdat hij haar niet was komen redden, had ze blijkbaar toch nog een greintje liefde voor hem over en spaarde ze zijn leven.

Maar toen ze eenmaal het bloed van haar vroegere echtgenoot had geproefd en de kracht voelde van de levenskracht die haar werd gegeven door hen te doden, werd de honger van de Dearg Due naar meer bloed onverzadigbaar.

De wraakzuchtige vampierster begon 's nachts door het land van zuidoost Ierland te zwerven en viel mannen aan die de fout hadden gemaakt om in het donker rond te lopen. Haar haat was vooral gericht tegen mannen, maar ze aarzelde ook niet om jonge jongens aan te vallen.

Als ze een slachtoffer vond, doodde de Dearg Due hen ter plekke. Andere keren tapte ze gewoon wat van hun bloed en levenskracht af, waardoor ze bewusteloos op de grond bleven liggen. Sommigen herstelden na een tijdje, terwijl anderen een paar dagen later stierven door zwakte.

De poging om de vloek te stoppen

De inwoners van Waterford realiseerden zich hun fout en keerden terug naar het graf van de Dearg Due en bedekten het met stenen. Hun hoop was dat dit het monster ervan zou weerhouden rond te zwerven. Ze dachten ook dat als ze terugkeerde naar haar graf, de stenen haar ervan zouden weerhouden er weer uit te komen.

Aangezien zij op haar sterfdag "tot leven" was teruggekeerd en haar lichaam waarschijnlijk in het graf lag toen zij terugkeerden, namen de meeste mensen aan dat zij pas op de dag van haar dood naar buiten kon komen.

Dus zelfs nu, tweeduizend jaar later, is het graf van de Dearg Due nog steeds bedekt met een hoge stapel stenen in een poging om haar beneden te houden. Het graf heet nu Strongbow's Tree en ligt op een kerkhof bij Waterford. Vergeet niet een steen op haar graf te gooien als je langskomt.

Symbolen en symboliek van de Dearg Due

De Rode Dorst wordt nu gezien als een van de oorsprongen van de moderne vampiermythologie, vooral als het gaat om vrouwelijke vampiers. Een mooie jonge edelvrouw met blond haar en bloedrode lippen, die er 's nachts op uit trekt om het bloed uit nietsvermoedende mannen te drinken, de Dearg Due voldoet aan bijna alle kenmerken van een moderne vampierster.

Haar verhaal symboliseert veel meer dan alleen iemands wending naar vampirisme. Het is ook het verhaal van het lijden van veel vrouwen in die tijd - gedwongen om het leven te leiden dat hun vaders en echtgenoten voor hen kozen, om gebruikt te worden voor andermans lichamelijk genot, met weinig tot geen aandacht voor de behoeften of wensen van de vrouw.

Belang van de Dearg Due in de moderne cultuur

Als een van de belangrijkste inspiratiebronnen voor de hedendaagse vampiermythe naast Vlad de Spietser en de Ierse Abhartach staat de invloed van de Dearg Due op de moderne fictie buiten kijf.

Vampieren zijn tegenwoordig een van de populairste fantasiewezens in de fictie en ze zijn te zien in talloze literaire werken, tv-programma's, films, kunst, muziek en videospelletjes. Aangezien de Dearg Due-mythe verwijst naar een bepaalde vrouw en niet naar een "type" vampier, wordt zij zelf echter zelden meer bij naam genoemd in moderne fictie.

Inpakken

Het verhaal van de Dearg Due is er een van tragedie en horror, net als dat van Medusa, een beroemde vrouw die tot monster werd omgevormd personages van Griekse mythologie Hoewel haar verhaal onderhoudend is, bevat het de waarheid over de situatie van vrouwen in die tijd, en hun machteloosheid en lijden door de mannen in hun leven.