In mythologieën over de hele wereld verwijzen natuurgoden meestal naar goden en godinnen die geassocieerd worden met bepaalde aspecten of krachten van de natuur. Dit soort godinnen wordt meestal de Moedergodinnen of Moeder Natuur genoemd. Over het algemeen zijn ze nauw verbonden met verschillende natuurlijke fenomenen en objecten, zoals seizoenen, rivieren, oogsten, dieren, bossen, bergen en de Aarde zelf.

In dit artikel bekijken we enkele van de belangrijkste natuurgodinnen uit verschillende culturen en mythologieën wereldwijd.

Abnoba

Abnoba, ook bekend als Avnova , Dianae Abnobae of Dea Abnoba is een Keltische godin van de natuur, de bergen en de jacht. Haar meest prominente symbool is het Zwarte Woud, het enorme gebergte in Baden-Würtemburg, Duitsland. Volgens de Keltische mythologie was de godin de personificatie van het Zwarte Woud, en de Abnoba-berg, gelegen in dit gebergte, is aan haar gewijd.

Naast bergen werd de godin ook vertegenwoordigd door rivieren en bossen. Ze werd vereerd als een belangrijke godheid in het Zwarte Woud gebied, met een aantal heiligdommen en tempels gebouwd ter ere van haar bovenop de berg en langs de rivieroevers. Maar haar invloed was niet beperkt tot Duitsland. In heel Engeland werden veel rivieren Avon genoemd als teken van respect voor de godin.

Abnoba werd vereerd als de beschermster en beschermster van bronnen, rivieren, bossen, wilde dieren en bevallingen. Vertaald vanuit de Keltische taal betekent haar naam Zij van rivier natheid .

Aja

In de Yoruba-religie is Aja een natuurgodin, of een Orisha - de geest die geassocieerd wordt met bossen, dieren en geneeskrachtige planten. Men geloofde dat Aja een nauwe band had met Afrikaanse kruidengenezers en dat zij degene was die hen hun vaardigheden en geneeskunst leerde. In de Yoruba-religie van de Nieuwe Wereld en in heel Nigeria wordt naar haar verwezen als de genezeres en de wijze vrouw, die ervoor zorgt dat haar volgelingengeestelijke en lichamelijke gezondheid.

De Yoruba's noemen haar ook wel De Wilde Wind Ze geloven dat het Aja is, of de wind, die iemand meeneemt en dan terugbrengt. Ze worden dan een krachtige Babalawo of jujuman. In de Yoruba taal, Babalawo betekent de meester of de vader van de mystiek. Vermoedelijk gaat de persoon die wordt weggedragen naar Orun, of het land van de doden of de hemel, en duurt de reis meestal een week tot drie maanden.

Antheia

In de Griekse mythologie was Antheia een van de Gratiën of de Charites, meestal geassocieerd met bloemen, tuinen, bloesem, vegetatie en liefde. Haar afbeelding werd meestal opgenomen in de Atheense vaasschilderingen, waar de godin werd afgebeeld als een van Aphrodite's dienaressen.

Als godin van de vegetatie werd zij vooral vereerd in het voorjaar en in de buurt van moeras- en laaglanden en andere geschikte plaatsen voor plantengroei. Haar cultus had een centrum op het eiland Kreta. Zij had ook een tempel aan haar gewijd in Argos, waar zij werd vereerd als Hera.

Aranyani

In het Hindoe pantheon, is Aranyani de natuurgodin, geassocieerd met bossen, wouden, en dieren die daarin leven. In het Sanskriet, Aranya betekent bos Als de meest prominente uitdrukking van de productiviteit en vruchtbaarheid van de aarde, werd de godin beschouwd als de moeder van alle bossen, dus als symbool van leven en vruchtbaarheid. Ze wordt ook beschouwd als de beschermvrouwe van bossen en dieren. Aranyani wordt meestal afgebeeld als een jonge vrouw, vol charme en vitaliteit. Ze draagt meestal witte kleren versierd met rozen, en heeft belletjes aan haar enkelbanden,die geluiden maakt als ze beweegt.

Arduinna

Arduinna is een Gallische bosgodin geassocieerd met wilde natuur, bergen, rivieren, bossen en de jacht. Haar naam komt van het Gallische woord arduo Ze was zowel de jager van het bos als de beschermer van hun flora en fauna.

Arduinna werd meestal afgebeeld als een jonge vrouw midden in de natuur, rijdend op een zwijn en met een speer in haar hand. In heel Gallië was het everzwijn een vitale voedselbron voor de hele bevolking, die zowel overvloed als kracht en sterkte Helaas is de enige overgebleven afbeelding van de godin een klein beeldje van een jonge vrouw die op een wild zwijn rijdt. Omdat het beeldje zijn hoofd kwijt is, geloven sommige geleerden dat het toch niet de voorstelling van de godin is.

Arduinna werd algemeen vereerd in de regio's van de Ardennen, het beboste gebied dat zich uitstrekt over de delen van het huidige Duitsland, Luxemburg, België en Frankrijk. Ook het Ardennenwoud, gelegen in Engeland, wordt met haar in verband gebracht.

Artemis

Onder de vele oude Griekse godheden, Artemis was waarschijnlijk een van de meest prominente en vereerde. Ook bekend als Artemis van het Wilde Land en Meesteres van de dieren Ze was de Helleense godin van de wildernis, wilde dieren en de jacht. Ze werd ook beschouwd als de beschermvrouwe van jonge meisjes en vrouwen, kuisheid en bevalling.

Volgens de Griekse mythologie was Artemis Leto en Zeus en had een tweelingbroer Apollo Toen ze drie jaar oud was, vroeg ze haar vader om haar vele geschenken te geven, waaronder eeuwige maagdelijkheid, een roedel jachthonden en een pijl en boog. Vanwege deze geschenken werd ze vaak afgebeeld met een boog en werd ze aanbeden als de godin van wilde dieren, dieren en de natuur. Als de godin van de vruchtbaarheid en vrouwelijkheid was Artemis een beschermvrouwe van jonge bruiden in spe, die haar hun speelgoed gaven...als een offer en een teken van hun overgang naar volwassenheid.

Artemis werd ook vereerd als vruchtbaarheidsgodin in het oude Griekenland, en er was een tempel aan haar gewijd in Efeze. In de oude wereld was de tempel van Artemis een van de zeven wereldwonderen.

Ceres

In de oude Romeinse mythologie werd Ceres beschouwd als de godin van de graanoogst, de landbouw, de vruchtbaarheid en het moederschap. Ze was de beschermgodin van de plebejers, waaronder boeren, bakkers, ambachtslieden en bouwers. Ceres is de Romeinse bewerking van het Griekse Demeter en haar mythe lijkt sterk op die van Demeter en haar dochter Persephone .

In het oude Rome werd Ceres vereerd als onderdeel van de Aventijnse triade van de plebejers, en van deze drie godheden werd Ceres vereerd als de belangrijkste godheid van het gewone volk. Een zevendaags festival, genaamd het aprilfeest van Cerealia, was gewijd aan de godin, en gedurende deze tijd werden de spelen van Ceres of Ludi Ceriales De godin werd ook geëerd tijdens het Ambarvalia festival, dat elk jaar in de oogsttijd werd gehouden, en bij Romeinse bruiloften en begrafenisceremonies.

Cybele

In het oude Griekenland werd Cybele, ook bekend als Kybele, de Bergmoeder en de Aardemoeder genoemd. Ze was de Grieks-Romeinse natuurgodin en de belichaming van de vruchtbare Aarde, meestal geassocieerd met bergen, forten, spelonken, en wilde dieren, vooral bijen en leeuwen. De oude Grieken en Romeinen identificeerden haar gewoonlijk met Rhea .

In de Romeinse literatuur was haar volledige naam Mater Deum Magna Idaea wat betekent Grote Idaeaanse Moeder van de Goden De cultus van de Grote Moeder werd alom vereerd in het gebied van Phrygia, in Klein-Azië of het huidige Midden-Turkije. Van daaruit verspreidde haar cultus zich eerst naar Griekenland, en later in 204 v.C., nadat Hannibal Italië was binnengevallen, verspreidde haar verering zich ook naar Rome.

In het oude Oosten, Griekenland en Rome was Cybele prominent aanwezig als de Grote Moeder van goden, mensen en dieren. Haar priesters, de Galli genoemd, castreerden zichzelf ritueel bij het betreden van haar dienst en namen vrouwelijke identiteiten en kleding aan. Dit was te wijten aan de mythe van Cybele's minnaar, de god van de vruchtbaarheid Attis, die zichzelf ontmaskerde en doodbloedde onder een pijnboom. Tijdens het jaarlijkse festivalter ere van Cybele was het de gewoonte een dennenboom om te hakken en naar haar heiligdom te brengen.

Demeter

Demeter was een prominente natuurgodheid in het oude Griekenland. Ze werd aanbeden als de godin van de oogst, de wisseling van de seizoenen, granen, gewassen en de vruchtbaarheid van de aarde. Ze stond ook bekend als de Gever van voedsel of Graan Omdat haar naam voortkomt uit de woorden de wat betekent Aarde en meter wat betekent Moeder werd ze vaak de Moeder van de Aarde genoemd.

Samen met haar dochter Persephone was zij de centrale godheid in de Eleusinische Mysteriën, die voorafgingen aan het Olympisch pantheon. Volgens de oude Grieken was Demeter's grootste geschenk aan de aarde graan, waarvan het verbouwen de mens onderscheidde van de dieren. Haar meest prominente symbool zijn de papaverplanten, die in Romeinse en Griekse mythen vaak werden geofferd aan de doden.

Diana

In de Romeinse mythologie was Diana, wat goddelijk of hemels betekent, de natuurgodin, meestal geassocieerd met de jacht, wilde dieren, bossen en de maan. Ze is de parallel van de Griekse godin Artemis. Ze staat bekend als de maagdelijke godin die gezworen heeft nooit te trouwen, samen met de twee andere meisjesgodinnen, Vesta en Minerva Diana was de beschermvrouwe van vrouwen, maagden en kuisheid.

Volgens de mythe was Diana de dochter van Jupiter, de god van hemel en donder, en Latona, de Titaanse godin van het moederschap en vriendelijkheid. Apollo was haar tweelingbroer, en zij werden geboren op het eiland Delos. Diana werd algemeen vereerd als één aspect van de Romeinse triade, samen met Egeria, de nimf-godin van het water, en Diana's dienares, en Virbius, de god van de bossen.

Flora

In het oude Rome was Flora de natuurgodin van de bloemen, de lente en de vruchtbaarheid. Haar heilige symbool was de meibloem. Haar naam komt van het Latijnse woord flos wat betekent bloem In de hedendaagse Engelse taal, flora is het gemeenschappelijk naamwoord voor planten van een bepaalde streek.

Als vruchtbaarheidsgodin was Flora een bijzonder belangrijke godheid die in de lente werd vereerd. Zij werd ook beschouwd als de beschermvrouwe van de jeugd. Floralia was het zesdaagse festival dat ter ere van haar werd gehouden, elk jaar van eind april tot begin mei.

Het festival stond voor de cyclus van het leven, vernieuwing, natuur en transformatie. Tijdens het festival kleedden de mannen zich in bloemen en de vrouwen als mannen. Op de eerste vijf dagen werden verschillende memes en kluchten opgevoerd, en was er veel naaktheid. Op de zesde dag ging men op jacht naar hazen en geiten.

Gaia

In het oude Griekse pantheon, Gaia was een oergodheid, ook wel Moeder Titan of Grote Titan Ze werd beschouwd als een personificatie van de aarde zelf, en daarom ook aangeduid als Moeder Natuur of Moeder Aarde.

Volgens de Griekse mythologie, Gaia, Chaos, en Eros waren de eerste entiteiten die uit het Kosmische Ei ontstonden, en de eerste wezens die vanaf het begin der tijden leefden. Volgens een andere scheppingsmythe ontstond Gaia na Chaos, en baarde zij Uranus, de personificatie van de hemel, die zij vervolgens tot haar gemalin nam. Daarna baarde zij uit zichzelf de bergen, genaamd Ourea en naar de zeeën, genaamd Pontus .

Er zijn verschillende afbeeldingen van Gaia in de oude kunst. Sommige beelden haar af als de godin van de vruchtbaarheid en als een moederlijke vrouw met een volle boezem. Andere benadrukken haar associatie met de natuur, de seizoenen en de landbouw, waarbij ze groene kleren draagt en vergezeld wordt door vegetatie en vruchten.

Konohanasakuya-hime

In de Japanse mythologie was Konohanasakuya-hime, ook bekend als Kono-hana, de godin van de bloesem en het delicate aardse leven. Haar heilige symbool was de kersenbloesem De godin was de dochter van Ohoyamatsumi, of Oho-yama, de berggod, en werd beschouwd als de godin van de bergen en vulkanen en als de personificatie van de berg Fuji.

Volgens de legende had Oho-yama twee dochters, de jongere Kono-hama, de bloesemprinses, en de oudere Iwa-Naga, de rots-prinses. Oho-yama bood de hand van zijn oudere dochter aan de god Ninigi, maar de god was verliefd op de jongere dochter en trouwde met haar. Omdat hij de rots-prinses weigerde, en liever de hand van de bloesem-prinses nam, Konohanasakuya-hime, menselijkewas het leven veroordeeld tot kort en vluchtig, net als bloesems, in plaats van langdurig en blijvend, zoals rotsen.

Naiades

In de Griekse mythologie waren Naiades, of Naiades, de nimf-godinnen van de zoete wateren, zoals rivieren, meren, stromen, moerassen en fonteinen. De vijf soorten Naiades waren: Pegaiai (de bronnimfen); Krenaiai (fonteinen); Potameides (rivieren en stromen); Limnades (meren); en Heleionomai (moerassen en moerassen). Ze werden meestal afgebeeld als mooie jonge vrouwen, zittend, staand, ofdie naast een waterlichaam ligt en hydria, een waterpot of een bladsteel vasthoudt.

Men geloofde dat deze nimfen, samen met de godin Artemis, beschermers en beschermvrouwe waren van jonge meisjes en vrouwen, en toezagen op hun veilige overgang van kindertijd naar volwassenheid. Van de vijf nimfentypen waren de nimfen van bronnen en fonteinen het meest vooraanstaand en werden ze het meest aanbeden. Sommige hadden zelfs heiligdommen en culten aan hen gewijd. Bijvoorbeeld, de Anigriden van Elis nimfen, die warendie met hun water ziekten zouden genezen, en de Naiades van de berg Helikon, van wie gedacht werd dat ze in hun bronnen profetische en poëtische inspiratie hadden, hadden hun eigen centra van verering.

Pachamama

In de mythologie was Pachamama de godin van de vruchtbaarheid, die de oogst en het planten voorzat. Ze was ook bekend als Moeder Aarde en Moeder Wereld omdat pacha betekent land of wereld en mama betekent moeder in het Aymara.

Volgens sommige mythen was zij getrouwd met Pacha Kamaq, de Schepper van de Wereld, of soms met Inti, de zonnegod, en de beschermheilige van het Incarijk. Men dacht dat zij aardbevingen veroorzaakte, en lama's werden geofferd om haar gunstig te stemmen. Nadat de Spanjaarden hun land hadden bezet en het christendom hadden gebracht, identificeerden veel inheemse volkeren de Maagd Maria met Pachamama.

Bij bijeenkomsten en verschillende festiviteiten is het nog steeds gebruikelijk om te proosten op de eer van de Goede Moeder of Pachamama, door een beetje drank of chicha op de vloer voordat hij begint te drinken. Deze toast, genaamd challa wordt bijna dagelijks uitgevoerd. Martes de Challa of Challa's Dinsdag is een speciale dag of feestdag ter ere van Pachamama, waarop mensen snoep gooien, voedsel begraven en wierook branden.

Rhea

In de oude Griekse religie was Rhea een pre-Helleense godheid die werd geassocieerd met natuur, vruchtbaarheid en moederschap. Haar naam kan worden vertaald als stroom of gemak Ze werd aanbeden als de Grote Moeder en de beschermster van alles wat stroomt, inclusief melk, geboortewater en bloed. Ze werd ook beschouwd als de godin van vrede, gemak en comfort.

Ze lijkt erg op Gaia, de aardgodin, en op Cybele, de moeder van de aarde en alle goden. Volgens de Griekse mythologie was ze de Titaanse dochter van Uranus, god van de hemel, en Gaia. Rhea was getrouwd met haar broer Cronus Rhea verborg hun jongste kind, Zeus, in een grot op Kreta en redde hem van zijn vader.

Terra

Ook bekend als Terra Mater , Tellus Mater of Moeder Aarde Terra was de natuurgodin en de personificatie van de Aarde in de oude Romeinse mythologie. In het oude Rome werd de godin vaak geassocieerd met Ceres, vooral tijdens verschillende rituelen ter ere van de Aarde en de vruchtbaarheid van de landbouw.

In januari werden zowel Terra als Ceres geëerd als moeders van zaden en gewassen tijdens het zaaifeest dat het Beweeglijk Feest van Sementivae werd genoemd. In december bestond haar tempel, die de Tempel van Tellus werd genoemd. Rond deze tijd was er nog een festival ter ere van haar, dat het Banket voor Tellus en Ceres werd genoemd, ter ere van de productiviteit van de aarde en haar groeikracht.

Xochiquetzal

Xochiquetzal, ook wel Ichpōchtli wat betekent bloem en veer In de mythologie van de Azteken werd zij aanbeden als beschermster en beschermster van jonge moeders, zwangerschap, bevalling en alle ambachten en werk dat door vrouwen werd uitgevoerd, waaronder borduren en weven.

Xochiquetzal werd meestal afgebeeld als een jonge en verleidelijke vrouw, rijkelijk gekleed in bloemen, vooral goudsbloemen, die de vegetatie symboliseerden. Een gevolg van vlinders en vogels volgde de godin altijd. Haar volgelingen droegen dierenmaskers met bloemmotieven op het festival dat om de acht jaar ter ere van haar werd gehouden.

Om af te ronden

Zoals wij uit de bovenstaande lijst kunnen opmaken, zijn de meeste godinnen die met de natuur worden geassocieerd, verbonden met de Aarde en met vruchtbaarheid. Dit geldt vooral voor godheden in de Romeinse en Griekse mythologieën. Aangezien de mythologieën de menselijke behoeften en zorgen in de oudheid weerspiegelen, kunnen wij concluderen dat onze voorouders bijzonder begaan waren met de voortplanting en de vruchtbaarheid van zowel de mensen als de Aarde.De lijst van de meest prominente natuurgodinnen bewijst dit terugkerende thema, omdat ze allemaal op de een of andere manier verbonden zijn met Moeder Aarde en het moederschap, de vruchtbaarheid en natuurlijke objecten en verschijnselen vertegenwoordigen.