Chupacabra - krwiożerczy potwór Ameryki Łacińskiej

  • Udostępnij To
Stephen Reese

    Chupacabra to jeden z najbardziej legendarnych potworów we współczesnym folklorze. Prawdopodobne obserwacje tych bestii zostały zgłoszone w południowych Stanach Zjednoczonych, w Ameryce Środkowej i Południowej, a nawet w Chinach. Często opisywane jako łuskowata, czworonożna bestia lub obcy z kolcami wychodzącymi z kręgosłupa, chupacabra lubi wysysać krew ze zwierząt hodowlanych. Czy ten potwór jest prawdziwy, a jeśli tak - to co dokładnieczyżby?

    Co to jest Chupacabra?

    Zazwyczaj uważa się, że chupacabra to potworny pies, gigantyczna jaszczurka lub kosmita, w zależności od tego, kogo pytasz.Jego nazwa dosłownie tłumaczy się jako koziorożec po hiszpańsku, ponieważ uważa się, że właśnie to robi - wysysa krew ze zwierząt gospodarskich swoimi monstrualnymi szczękami.

    Biorąc pod uwagę popularność mitu chupacabry w dzisiejszych czasach, można by założyć, że jest to stary mit rdzennych Amerykanów.Jednak tak nie jest.

    The New Monster on The Block

    Pierwszy oficjalny "przypadek" obserwacji chupacabry został faktycznie odnotowany w sierpniu 1995 roku w Puerto Rico, kiedy to "chupacabra" została obwiniona za śmierć 150 zwierząt gospodarskich Jednak podobne przypadki zwierząt ociekających krwią były odnotowywane w południowych Stanach Zjednoczonych i Ameryce Środkowej od połowy XX wieku. Termin "chupacabra" nie został wtedy wymyślony.

    Profil bestii zawsze był spójny. Ci, którzy twierdzą, że widzieli Chupacabrę, mówią, że jest to czworonożna bestia przypominająca psa, z łuskami zamiast futra i kolczastym kręgosłupem. Dziki i dziki, sprawca wysysa zwierzęta hodowlane do sucha i przechodzi do następnej ofiary.

    Co jest podstawą mitu o Chupacabrze?

    Nie chcielibyśmy psuć zabawy miłośnikom horrorów, ale rzeczywista bestia stojąca za mitem chupacabry wydaje się być nie tylko całkiem zwyczajna, ale też mieć raczej smutną historię.

    Chociaż, oczywiście, nic nie jest pewne, powszechnie panuje przekonanie wśród biologów dzikich zwierząt, że chupacabras są właściwie tylko kojoty z mange .

    Mange to paskudny stan u psów. spowodowane przez pasożyty skóry Na początku, mange po prostu powoduje swędzenie, ale gdy jest pozostawiony bez leczenia, infekcje skóry może spowodować, że futro psa spadnie, pozostawiając skórę bez włosów i pozornie "łuszcząca się". Jedyne włosy, ktżre są czasami lewo jest cienki grzbiet na grzbiecie kręgosłupa.

    Co więcej, mange ma tendencję do osłabiania biednych psów tak bardzo, że pozostają one kruche i niezdolne do polowania na swoją zwykłą zdobycz - małe zwierzęta w przypadku kojotów. Tak więc, naturalnie, kiedy kojoty są tak dotkliwie dotknięte mange, przestawiają się na zwierzęta hodowlane jako bardziej osiągalne źródło pożywienia.

    Poza tym, to by też wyjaśniało, dlaczego mit o chupacabrze jest tak nowy i nie jest częścią folkloru rdzennych Amerykanów - ludzie wtedy wiedzieli, że pies jest chory, kiedy go widzieli.

    Znaczenie Chupacabras we współczesnej kulturze

    Dla takiego nowego mitologiczne stworzenie W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat niezliczone horrory, programy, książki i gry przedstawiały wersję tego potwora.

    Do najbardziej znanych przykładów należą m.in. Chupacabra odcinek w serialu Grimm , inny Chupacabra featured even earlier in the Archiwum X odcinek zatytułowany El Mundo Gira , jak również Jewpacabra odcinek South Park .

    W podsumowaniu.

    Prawie wszyscy ewolucjoniści i zoolodzy, którzy słyszą mit o Chupacabrze, natychmiast dochodzą do wniosku, że jest to po prostu pies lub kojot z mange. Jest to oczywiście raczej niezadowalający, a nawet smutny wniosek, ale to może być jeden z tych przypadków, kiedy fakt nie jest dziwniejszy od fikcji.

    Stephen Reese jest historykiem specjalizującym się w symbolach i mitologii. Napisał kilka książek na ten temat, a jego prace zostały opublikowane w czasopismach i magazynach na całym świecie. Urodzony i wychowany w Londynie, Stephen zawsze kochał historię. Jako dziecko spędzał godziny ślęcząc nad starożytnymi tekstami i badając stare ruiny. To skłoniło go do kontynuowania kariery w badaniach historycznych. Fascynacja Stephena symbolami i mitologią wynika z jego przekonania, że ​​są one fundamentem ludzkiej kultury. Wierzy, że dzięki zrozumieniu tych mitów i legend możemy lepiej zrozumieć siebie i nasz świat.