In de Egyptische mythologie was Shu een god van de lucht, de wind en de hemel. De naam Shu betekende leegte ' of ' hij die opstaat Shu was een oergod en een van de belangrijkste goden in de stad Heliopolis.

De Grieken associeerden Shu met de Griekse Titaan, Atlas Shu werd voornamelijk geassocieerd met mist, wolken en wind. Laten we Shu en zijn rol in de Egyptische mythologie eens nader bekijken.

Oorsprong van Shu

Volgens sommige verslagen was Shu de maker van het universum, en schiep hij alle levende wezens daarin. In andere teksten was Shu de zoon van Ra, en de voorvader van alle Egyptische farao's.

In de Heliopolitische kosmogonie werden Shu en zijn tegenhanger Tefnut geboren uit de schepper-god Atum. Atum schiep hen door zichzelf te plezieren of door te spuwen. Shu en Tefnut werden toen de eerste godheden van de Ennead of de hoofdgoden van Heliopolis. In een plaatselijke scheppingsmythe werden Shu en Tefnut geboren uit een leeuwin, en zij beschermden de oostelijke en westelijke grenzen van Egypte.

Shu en Tefnut droegen de hemelgodin, Moer en de aardgod, Geb Hun meest beroemde kleinkinderen waren Osiris , Isis , Stel en Nephthys de goden en godinnen die de Ennead completeerden.

Kenmerken van Shu

In de Egyptische kunst werd Shu afgebeeld met een struisvogelveer op zijn hoofd, en met een ankh of scepter. De scepter was een symbool van macht, terwijl de ankh de levensadem voorstelde. In meer uitgewerkte mythische voorstellingen wordt hij gezien terwijl hij de hemel vasthoudt (de godin Nut) en haar scheidt van de aarde (de god Geb).

Shu had ook een donkere huidskleur en een zonneschijf om zijn band met de zonnegod Ra weer te geven. Shu en Tefnut namen de vorm van leeuwen aan toen zij Ra vergezelden op zijn reizen door de hemel.

Shu en de scheiding van dualiteiten

Shu speelde een belangrijke rol in de schepping van licht en donker, orde en chaos. Hij scheidde Nut en Geb, om de grenzen tussen hemel en aarde te formuleren. Zonder deze scheiding was er geen fysiek leven en groei mogelijk geweest op de planeet aarde.

De twee gescheiden rijken werden overeind gehouden door vier kolommen die de pijlers van Shu Voor de scheiding had Nut echter al de oergoden gebaard... Isis , Osiris, Nephthys, en Stel .

Shu als de God van het Licht

Shu elimineerde de primordiale duisternis en bracht licht in het universum door Nut en Geb te scheiden. Door deze scheiding werd ook een grens getrokken tussen het heldere rijk van de levenden en de duistere wereld van de doden. Als eliminator van de duisternis en god van het licht was Shu nauw verbonden met de zonnegod Ra.

Shu als de tweede farao

Volgens sommige Egyptische mythen was Shu de tweede farao, en ondersteunde hij de oorspronkelijke koning, Ra, bij verschillende taken en plichten. Zo hielp Shu Ra bij zijn nachtelijke reis door de hemel en beschermde hij hem tegen het slangenmonster Apep. Maar juist deze vriendelijke daad bleek Shu's dwaasheid.

Apep en zijn volgelingen waren woedend over Shu's verdedigingsstrategieën en voerden een aanval tegen hem uit. Hoewel Shu de monsters kon verslaan, verloor hij het grootste deel van zijn krachten en energie. Shu vroeg zijn zoon Geb om hem als farao te vervangen.

Shu en het Oog van Ra

In een Egyptische mythe werd Shu's tegenhanger, Tefnut, het Oog van Ra. Na een ruzie met de zonnegod, vluchtte Tefnut naar Nubië. Ra kon de aarde niet besturen zonder de hulp van zijn Oog, en hij stuurde Shu en Thoth om Tefnut terug te brengen. Shu en Thoth slaagden erin Tefnut te kalmeren, en ze brachten het Oog van Ra terug. Als beloning voor Shu's diensten, regelde Ra een huwelijksceremonie...tussen hem en Tefnut.

Shu en de schepping van de mens

Er wordt gezegd dat Shu en Tefnut indirect hebben bijgedragen aan de schepping van de mensheid. In dit verhaal gingen de zielsverwanten Shu en Tefnut op reis om de oerwateren te bezoeken. Maar omdat beiden belangrijke metgezellen van Ra waren, veroorzaakte hun afwezigheid hem veel pijn en verlangen.

Na een tijdje wachten stuurde Ra zijn Oog om hen te vinden en terug te brengen. Toen het paar terugkeerde, liet Ra verschillende tranen om zijn verdriet en rouw te uiten. Zijn traandruppels veranderden toen in de eerste mensen op aarde.

Shu en Tefnut

Shu en zijn tegenhanger, Tefnut, waren het vroegst bekende voorbeeld van een goddelijk paar. Ten tijde van het Egyptische oude koninkrijk ontstond er echter ruzie tussen het paar, en Tefnut vertrok naar Nubië. Hun scheiding veroorzaakte veel pijn en ellende, met als gevolg vreselijk weer in de provincies.

Shu besefte uiteindelijk zijn fout en stuurde verschillende boodschappers om Tefnut terug te halen. Maar Tefnut weigerde te luisteren en vernietigde hen door in een leeuwin te veranderen. Uiteindelijk stuurde Shu Thoth, de god van het evenwicht, die haar uiteindelijk wist te overtuigen. Met Tefnut's terugkeer hielden de stormen op en werd alles weer als vanouds.

Symbolische betekenissen van Shu

• Als god van de wind en de lucht symboliseerde Shu vrede en rust. Hij had een verkoelende en kalmerende aanwezigheid die hielp bij het vestigen van Ma'at of evenwicht op aarde.
• Shu bestond in de atmosfeer tussen de aarde en de hemel. Hij voorzag alle levende wezens van zuurstof en lucht. Vanwege dit feit werd Shu beschouwd als een symbool van het leven zelf.
• Shu was een symbool van gerechtigheid en rechtvaardigheid. Zijn voornaamste rol in de Onderwereld was om demonen los te laten op mensen die onwaardig waren.

In het kort

Shu speelde een belangrijke rol in de Egyptische mythologie, als god van de wind en de luchten. Shu werd toegeschreven aan het scheiden van hemel en aarde en het mogelijk maken van het leven op aarde. Hij was een van de bekendste en belangrijkste godheden van de Ennead.