دیوها موجوداتی آسمانی هستند که در آیین هندو، بودایی و زرتشتی ظاهر می شوند. آنها به عنوان موجوداتی پیچیده، با قدرت ها و نقش های متنوع توصیف می شوند. انواع مختلفی از دیوها در آیین هندو وجود دارد که موجوداتی خیرخواه در نظر گرفته می شوند که با شر مبارزه می کنند و به رشد معنوی انسان کمک می کنند، محافظت می کنند و رشد معنوی انسان ها را افزایش می دهند.

دیوها چیست؟ "موجودات درخشان"، چهره های فرشته مانند که جنبه ای از خدا را نشان می دهند. آنها دائماً با تاریکی می‌جنگند، که از طریق آسوراها، که موجودات اهریمنی و دشمنان خدایان هستند، می‌جنگند. از فرم ها در حالی که کلمه دیوا اغلب به انگلیسی به عنوان خدا ترجمه می شود، مفهوم دیوها از دیدگاه غربی در مورد یک خدا متفاوت است. نه تنها خدایانی که تنها در هندوئیسم پرستش می شوند و وجود دارند، بلکه در آیین بودایی و همچنین زرتشتی نیز بازنمایی می شوند.

دیوها در این سه دین مظاهر کاملاً متفاوتی هستند. برای مثال، هندوئیسم ودایی، دیوها را حفظ کننده هارمونی و تعادل جهانی می داند. آنها تعادل کیهانی را تضمین می کنند و به عنوان موجودات آسمانی تأثیر بسیار زیادی بر هستی در تمام زندگی و همه چیز روی زمین می گذارند.

علاوه بر این، دیوها موجوداتی جاودانه و جاودانه هستند که پیر نمی شوند و بیمار نمی شوند، آنها بسیار دور هستند. صرفا شبیه انسانوجود.

در بودیسم، دیوها را چیزی کمتر از خدا می دانند و آنها را موجوداتی جاودانه و جاودانه نمی دانند. آنها می توانند عمر بسیار طولانی داشته باشند و از انسان ها رضایت بیشتری داشته باشند، اما خدا نیستند.

در دین زرتشتی، دیوها موجودات آسمانی ابدی خیرخواه نیستند که تعادل کیهانی را حفظ کنند، بلکه به عنوان شخصیت های شیطانی در نظر گرفته می شوند. 3>

سمبولیسم دیواها

در کتاب مقدس هندوی اولیه، ریگ ودا، 33 دیو مختلف به عنوان حفظ تعادل کیهانی توصیف شده اند. در تکرارهای بعدی و توسعه هندوئیسم، این تعداد به 33 میلیون دیوای مختلف افزایش یافت.

یکی از مهمترین دیوهایی که در ریگ ودا توصیف شده است ایندرا خدای رعد و برق ، باران است. ، جریان رودخانه و جنگ. او تعادل کیهانی را حفظ می‌کند و جریان‌های آب طبیعی را حفظ می‌کند، که برای بقای گله‌داران زمین بسیار مهم است. . با گذشت زمان، آنها به مهم ترین خدایان هندو تبدیل شدند و تثلیثی را ایجاد کردند که بر قدرت دیوهای قبلی سایه انداخت.

امروزه، بسیاری از دیوها به عنوان خدایان واقعی در نظر گرفته نمی شوند. اگرچه به الوهیت آنها اعتراف شده است، اما بیشتر با موجودات آسمانی مرتبط هستند. با این حال، خدای یگانه ای است که بر همه چیز در جهان تصمیم می گیرد و هیچ خدایی بر آن قدرت برتری نداردبرهمن، از طریق ویشنو و شیوا دیده می‌شود.

پیدا کردن تعابیر مبنی بر اینکه دیوها فقط مظاهر دنیوی برهمن هستند، غیرمعمول نیست. این تصور، دیوها را در سلسله مراتب و قدرت پایین‌تری قرار می‌دهد.

دواها نیز اغلب در ادیان ابراهیمی با فرشتگان برابری می‌کنند. دیوها نیز مانند فرشتگان، مردم را راهنمایی می کنند و برای آنها دعا می کنند. در حالی که آنها مانند فرشتگان ابراهیمی نیستند، که با بال ها به تصویر کشیده می شوند و در حال ستایش خدا به تصویر کشیده می شوند، دیوها فرشته مانند هستند.

دیوها در هندوئیسم

دیوهای زیادی در هندوئیسم همانطور که گفته شد برخی منابع این عدد را 33 یا 330 میلیون عنوان کرده اند. با این حال، برخی از آنها مطمئنا مهمتر و مشهورتر از دیگران هستند.

• ویشنو: حافظ و حافظ انسانها. پروردگار خلقت و نابودی.
• کریشنا: خدای شفقت، عشق و محافظت.
• برهما: خدای خلقت جهان و دانش نباید با برهمن که مفهومی انتزاعی و کنترل کننده نهایی همه چیز است اشتباه کرد.
• گانشا: رفع موانع، محافظ دانش، علم و هنر.
• هانومان: خدای خرد، فداکاری و قدرت.
• وارونا: خدای آب.
• ایندرا: خدای رعد و برق، جریان های رودخانه، رعد و برق و جنگ.

همانطور که می بینید، هندوئیسم سیستم بسیار پیچیده ای از عقاید است و در تکرارهای مختلف آن، برخی از اینها وجود دارد.خدایان مظاهر و باورهای کاملاً متفاوتی به آنها نسبت داده اند. همیشه این سؤال باقی می ماند که آیا آنها باید به عنوان خدایان پرستش شوند یا به عنوان موجودات آسمانی تابع برهمن.

کسانی هستند که می‌دانند پرستش دیوها به عنوان موجودات آسمانی پایین‌تر نمی‌تواند منجر به خودشکوفایی شود و این امر تنها با دعا و پرستش پروردگار یکتا حاصل می‌شود.

دیوها هستند. همچنین بسیاری آن را به انسان ها نزدیک تر از خدای یگانه می دانند. با این حال، آنها با چشم غیر مسلح قابل مشاهده نیستند.

برخی از ایمانداران آنها را جاودانه نمی دانند و معتقدند که دیوها می توانند در نهایت بمیرند و دوباره متولد شوند. آنها معتقدند که دیوها تعادل کیهانی را حفظ نمی کنند یا مسیر نظم طبیعی را تعیین نمی کنند. این باورها، دیوها را در موقعیتی تابع خدای واحد و درست بالاتر از انسان ها قرار می دهند.

کلمه دیوا از کجا می آید؟

شاید یکی از جالب ترین چیزها در مورد دیواس، نامی باشد که به آن نسبت داده شده است. این موجودات آسمانی کلمه Deiwo را می‌توان به زبان قدیمی پروتو-هند اروپایی ردیابی کرد، زبانی که انسان‌ها در منطقه هند و اروپایی قبل از اینکه زبان‌های اروپایی حتی یک چیز باشند، به آن صحبت می‌کردند. دیوو به معنای درخشان یا آسمانی است.

قرن ها بعد، کلمات خدا ، deus ، dieu ، یا dio ظاهر می شوند. به زبان های مختلف اروپایی بنابراین، مفاهیم خدایان احتمالاً از مفهوم دیوها نشات گرفته اند.

Wrapping Up

دیوها یکی ازجذاب ترین جنبه های هندوئیسم، بودایی و زرتشتی. اهمیت و الوهیت آنها شاید در هندوئیسم بیشتر توسعه یافته است، جایی که آنها یا خدایان یا موجودات آسمانی در نظر گرفته می شوند. وداها آغشته به قابلیت ها و قدرت های بسیاری هستند که به حفظ جهان و هر آنچه در آن است کمک می کنند.

صرف نظر از اهمیت آنها، که در تکرارهای مختلف هندوئیسم تغییر می کند، آنها یادآوری ارزشمند از تفاسیر اولیه از معنای الوهیت برای انسان ها و چگونگی رشد باورها در طول زمان هستند.