Devas in Hinduism - A Guide

  • Udostępnij To
Stephen Reese

    Dewy to niebiańskie istoty występujące w hinduizmie, buddyzmie i zoroastryzmie. Opisywane są jako istoty złożone, o zróżnicowanych mocach i rolach. W hinduizmie istnieje wiele rodzajów dewów, uważanych za życzliwe istoty, które walczą ze złem, a także wspomagają, strzegą i wzmacniają rozwój duchowy ludzi.

    Czym są dewy?

    Devas są opisywane jako "świecące istoty", anielskie postacie, które reprezentują aspekt Boga. Wiecznie walczą z ciemnością, która działa poprzez asury, którzy są istotami demonicznymi i wrogami bogów.

    Istnieją tysiące, a nawet miliony Devas, które występują w różnych formach. Podczas gdy słowo deva jest często tłumaczone na angielski jako Bóg, koncepcja Devas różni się od zachodniego spojrzenia na boga.

    Dewy w hinduizmie, buddyzmie i zoroastryzmie

    Devy to nie tylko bóstwa, które są czczone i istnieją wyłącznie w hinduizmie, są one również reprezentowane w buddyzmie, a także zoroastranizmie.

    W tych trzech religiach devy mają zupełnie inne manifestacje. Na przykład wedyjski hinduizm postrzega devy jako utrzymujących uniwersalną harmonię i równowagę. Zapewniają one kosmologiczną równowagę i jako niebiańskie istoty mają ogromny wpływ na istnienie wszelkiego życia i wszystkiego na Ziemi.

    Ponadto Devas są wiecznymi i nieśmiertelnymi istotami, które nie starzeją się ani nie chorują, są dalekie od zwykłej ludzkiej egzystencji.

    W buddyzmie devy są uważane za coś mniejszego niż bóg i nie są uważane za istoty nieśmiertelne i wieczne. Mogą żyć bardzo długo i być bardziej spełnione niż ludzie, ale nie są bogami.

    W zoroastryzmie devy nie są dobrotliwymi wiecznymi istotami niebieskimi, które utrzymują kosmiczną równowagę, ale są uważane za złe postacie demoniczne.

    Symbolizm Devas

    We wczesnych pismach hinduistycznych, Rig Veda, 33 różnych Devas są opisane jako utrzymujący równowagę kosmologiczną. W późniejszych iteracjach i rozwoju hinduizmu, liczba ta wzrosła do oszałamiających 33 milionów różnych Devas.

    Jednym z najważniejszych Devów opisanych w Rig Veda jest. Indra - bóg grzmotów Utrzymuje kosmologiczną równowagę i podtrzymuje naturalne przepływy wody, fundamentalne dla przetrwania ziemskich pasterzy bydła.

    Najważniejszymi Devami są jednak Brahma, Shiva i Vishnu, którzy tworzą Trimurthi (hinduską trójcę). Z czasem ewoluowali oni w najważniejsze hinduskie bóstwa, tworząc trójcę, która przyćmiła moc poprzednich Devów.

    W dzisiejszych czasach wielu Devów nie jest uznawanych za rzeczywistych bogów. Chociaż ich boskość jest uznawana, są oni bardziej kojarzeni z istotami niebieskimi. Jednakże Jedynym Bogiem, który decyduje o wszystkim we wszechświecie i nad którym żadne bóstwo nie ma najwyższej władzy jest Brahman, widziany poprzez Wisznu i Śiwę.

    Nierzadko spotyka się interpretacje, że Devy są tylko przyziemnymi manifestacjami Brahmana. Takie wyobrażenie podporządkowuje Devy niższej hierarchii i władzy.

    Devas są również często zrównane z Anioły Podobnie jak Anioły, Devas również prowadzą ludzi i modlą się za nich. Choć nie są podobni do Abrahamowych Aniołów, które są przedstawiane ze skrzydłami i śpiewają na cześć Boga, Devas są podobni do Aniołów.

    Dewy w hinduizmie

    W hinduizmie jest wielu Devów. Jak wspomniano, niektóre źródła określają tę liczbę na 33 lub 330 milionów. Jednak niektóre z nich są z pewnością ważniejsze i bardziej znane niż inne.

    • Wisznu: Obrońca i opiekun ludzi.
    • Shiva: Pan stworzenia i zniszczenia.
    • Krishna: Bóg współczucia, miłości i ochrony.
    • Brahma: Bóg stworzenia wszechświata i wiedzy. Nie należy mylić z Brahmanem, który jest abstrakcyjnym pojęciem i ostatecznym kontrolerem wszystkich rzeczy.
    • Ganesha: Usuwający przeszkody, opiekun wiedzy, nauki i sztuki.
    • Hanuman: Bóg mądrości, pobożności i siły.
    • Varuna: Bóg wody.
    • Indra: Bóg grzmotów, przepływu rzek, piorunów i wojny.

    Jak widać, hinduizm jest bardzo złożonym systemem wierzeń i w jego różnych iteracjach niektórzy z tych bogów mają zupełnie inne manifestacje i przypisane im wierzenia. Zawsze pozostaje pytanie, czy należy ich czcić jako bogów, czy jako istoty niebieskie podporządkowane Brahmanowi.

    Są tacy, którzy uważają, że wielbienie Devów jako niższych istot niebiańskich nie może prowadzić do osiągnięcia samorealizacji i że można to osiągnąć jedynie przez modlenie się i wielbienie Jedynego Pana.

    Devy są też przez wielu uważane za bliższe ludziom niż Jedynemu Bogu, jednak nie są widoczne gołym okiem.

    Niektórzy wyznawcy nie uważają ich za nieśmiertelnych i wierzą, że devas może w końcu umrzeć i odrodzić się. Wierzą, że devas nie utrzymują kosmologicznej równowagi ani nie decydują o przebiegu naturalnego porządku. Te wierzenia stawiają devas w pozycji podrzędnej wobec Jednego Boga i tuż nad ludźmi.

    Skąd pochodzi słowo Deva?

    Być może jedną z najciekawszych rzeczy dotyczących Devas jest nazwa przypisywana tym niebiańskim istotom. Słowo Deiwo może pochodzić z dawnego Proto-Indo European, języka używanego przez ludzi w regionie Indo-Europejskim, zanim jeszcze istniały języki europejskie. Deiwo oznacza świecący lub niebiański.

    Wieki później, słowa bóstwo , deus , dieu lub dio pojawiają się w różnych językach europejskich. Tak więc koncepcje bóstw prawdopodobnie pochodziły od koncepcji Devas.

    Zakończenie

    Devas są jednym z najbardziej fascynujących aspektów hinduizmu, buddyzmu i zoroastryzmu. Ich znaczenie i boskość są być może najbardziej rozwinięte w hinduizmie, gdzie są uważane za bogów lub istoty niebiańskie. Vedas są nasycone wieloma zdolnościami i mocami, pomagając utrzymać świat i wszystko w nim.

    Niezależnie od ich znaczenia, które zmienia się w różnych iteracjach hinduizmu, pozostają one cennymi przypomnieniami wczesnych interpretacji tego, co boskość oznacza dla ludzi i jak wierzenia rozwijają się z czasem.

    Stephen Reese jest historykiem specjalizującym się w symbolach i mitologii. Napisał kilka książek na ten temat, a jego prace zostały opublikowane w czasopismach i magazynach na całym świecie. Urodzony i wychowany w Londynie, Stephen zawsze kochał historię. Jako dziecko spędzał godziny ślęcząc nad starożytnymi tekstami i badając stare ruiny. To skłoniło go do kontynuowania kariery w badaniach historycznych. Fascynacja Stephena symbolami i mitologią wynika z jego przekonania, że ​​są one fundamentem ludzkiej kultury. Wierzy, że dzięki zrozumieniu tych mitów i legend możemy lepiej zrozumieć siebie i nasz świat.