داستان گالاتیا و پیگمالیون یکی از محبوب ترین اسطوره های یونانی است و در سراسر جهان شناخته شده است. داستان مجسمه ساز معروفی است که عاشق شاهکار خودش شده است. این اسطوره الهام بخش بسیاری از آثار هنری تجسمی و ادبی بوده است.

Galatea و Pygmalion

حسابها در مورد اینکه Pygmalion چه کسی بوده متفاوت است. در برخی از اسطوره ها، پیگمالیون پادشاه قبرس و یک مجسمه ساز ماهر از عاج بود، اما در روایت های دیگر، او یک پادشاه نبود، بلکه مردی معمولی بود که در تجارت خود زبردست بود.

• پیگمالیون و زنان

پیگمالیون زنان را تحقیر می کرد و از آنها خسته می شد. او آنها را ناقص می دید و علاقه اش را به طور کامل از دست داده بود. پیگمالیون که متوجه شد نمی تواند نقص زنان را تحمل کند، تصمیم گرفت که هرگز ازدواج نکند. چرا او چنین احساسی داشت ناشناخته است، اما در برخی روایت ها، به این دلیل بود که او زنان را به عنوان فاحشه می دید و از آنها احساس شرم و نفرت می کرد.

Pygmalion تصمیم گرفت روی کار خود تمرکز کند و شروع به مجسمه سازی مجسمه های کامل کرد. زنان بدون عیب به زودی او "Galatea" را ساخت، مجسمه ای زیبا از عاج با جزئیات عالی، مجسمه سازی شده به کمال. این مجسمه شاهکار او بود و او با ساختن آن به شهرت رسید.

• Pygmalion Galatea را خلق کرد

مجسمه پیگمالیون زیباتر و کاملتر از هر زنی بود. یا هر حکاکی دیگری از یک زن که تا به حال دیده شده است. هنگامی که او آن را کامل کرد، مجسمه aزن فوق العاده زیبا در مقابل او ایستاده بود. پیگمالیون که تا به حال از همه زنان بیزار بود، عمیقاً عاشق آفرینش کامل او شد. او او را Galatea نامید. پیگمالیون شیفته مجسمه بود و شروع به رفتار با آن مانند یک زن کرد، به آن هدیه داد، با آن صحبت کرد و به آن ابراز محبت کرد. متأسفانه، او دردهای عشق نافرجام را احساس کرد، زیرا به دنبال شیئی بود که هرگز نمی توانست او را دوست داشته باشد.

• آفرودیت وارد صحنه می شود

آفرودیت ، الهه عشق، پیگمالیون را دید که چقدر عاشق شده و به او ترحم کرد. او تصمیم گرفت به او نشانه ای بدهد و لحظه ای را انتخاب کرد که او در معبدش بود و گاو نر را قربانی کرد. در حالی که هدایای او در قربانگاه می سوخت، شعله های آتش سه بار شعله ور شد. پیگمالیون گیج شده بود و از اینکه پیام آفرودیت می تواند چه باشد بی خبر بود.

اما وقتی به خانه برگشت و مجسمه را در آغوش گرفت، ناگهان احساس کرد که گرم و نرم است. درخشش زندگی از آن ظاهر شد. آفرودیت مجسمه را زنده کرده بود.

پیگمالیون با گالاتیا ازدواج کرد و هرگز فراموش نکرد که از الهه آفرودیت به خاطر کارهایی که برای او انجام داده بود تشکر کند. او و گالاتیا یک پسر داشتند و آنها اغلب در طول زندگی خود با هدایایی برای تشکر از معبد آفرودیت بازدید می کردند. او به نوبه خود آنها را با عشق و شادی برکت داد و آنها به زندگی آرام و شاد ادامه دادند.

سمبولیسم Galatea

Galatea فقط نقشی منفعل درداستان او. او هیچ کاری نمی کند یا نمی گوید، بلکه فقط به خاطر پیگمالیون وجود دارد و کاملاً از دست او شکل گرفته است. بسیاری این داستان را منعکس‌کننده موقعیتی می‌دانند که زنان معمولاً در طول تاریخ داشته‌اند و به پدران یا شوهرانشان تعلق دارند.

گالاتیا هیچ نمایندگی ندارد. او وجود دارد زیرا مردی تصمیم گرفت زن کاملی را بیافریند و به این دلیل که مرد عاشق او شده بود به او زندگی داده شد. به عبارت دیگر، او به خاطر او و برای او وجود دارد. گالاتئا از یک شیء بی روح، یعنی سنگ مرمر ایجاد شده است و هیچ قدرتی بر خالق خود ندارد. داستان می گوید که این دو عاشق یکدیگر می شوند و با هم صاحب فرزند می شوند. اما معلوم نیست چرا عاشق او شد یا می‌خواست با او باشد.

گالاتیا زنی ایده‌آل است، آینه‌ای از خواسته‌های پیگمالیون. او نمادی از دیدگاه پیگمالیون در مورد این است که یک زن چگونه باید باشد.

بازنمودهای فرهنگی گالاتیا

چندین شعر درباره پیگمالیون و گالاتیا توسط شاعران مشهوری مانند رابرت گریوز و دبلیو اس. گیلبرت داستان پیگمالیون و گالاتیا همچنین به موضوع اصلی آثار هنری مانند اپرای روسو با عنوان "پیگمالیون" تبدیل شد.

نمایشنامه "پیگمالیون" نوشته جورج برنارد شاو روایت متفاوتی از داستان را توصیف می کند، در مورد چگونگی گالاتیا. توسط دو مرد زنده شد در این نسخه،هدف این بود که او ازدواج کند و در نهایت دوشس شود. بازخورد مثبتی دریافت کرد و بیشتر مردم آن را نسخه ای جالب و منحصر به فرد از داستان اصلی می دانند. سپس این نمایشنامه به عنوان موزیکال صحنه ای بانوی زیبای من اقتباس شد که به فیلمی بسیار موفق با همین نام تبدیل شد.

به طور خلاصه

عشق غیر معمول و بی قید و شرط بین گالاتیا و پیگمالیون چیزی که برای چندین دهه افراد بیشماری را مجذوب خود کرده است. با این حال، گالاتیا تنها نقشی منفعل در داستان خود بازی می‌کند، و اینکه او چه کسی بود و چه نوع شخصیتی داشت، مشخص نیست.