از زمان طلوع تمدن، جاده ها به عنوان شریان های حیات بخش فرهنگ، تجارت و سنت عمل کرده اند. جاده ابریشم علیرغم نامش یک جاده ساخته شده واقعی نبود بلکه یک مسیر تجاری باستانی بود.

این جاده جهان غرب را به خاورمیانه و آسیا از جمله هند وصل می کرد. این مسیر اصلی تجارت کالا و ایده بین امپراتوری روم و چین بود. پس از آن زمان، اروپای قرون وسطایی از آن برای تجارت با چین استفاده می کرد.

اگرچه تاثیر این مسیر تجاری باستانی هنوز تا به امروز محسوس است، بسیاری از ما اطلاعات کمی در مورد آن داریم. برای کشف حقایق جالب دیگر در مورد جاده ابریشم به ادامه مطلب بروید.

جاده ابریشم طولانی بود

مسیر کاروانی به طول 6400 کیلومتر از سیان سرچشمه گرفت و دیوار بزرگ را دنبال کرد. چین به نوعی. این کشور از طریق افغانستان، در امتداد سواحل مدیترانه شرقی، از جایی که کالاها از طریق دریای مدیترانه حمل می شد، عبور کرد.

منشأ نام آن

ابریشم از چین یکی از گرانبهاترین کالاهایی بود که از چین به غرب وارد می شد و به همین دلیل مسیر به نام آن نامگذاری شد.

با این حال، اصطلاح "جاده ابریشم" کاملاً جدید است و توسط بارون فردیناند فون ریشتهوفن در سال 1877 ابداع شد. او سعی داشت ایده خود را مبنی بر اتصال چین و اروپا از طریق یک خط راه آهن ترویج کند.

جاده ابریشم. توسط تاجران اصلی که از مسیر استفاده می کردند استفاده نمی شد، زیرا آنها نام های مختلفی برای بسیاری از جاده ها داشتندکه برای تشکیل مسیر به هم وصل می شدند.

به غیر از ابریشم، کالاهای زیادی مبادله می شد

کالاهای زیادی در این شبکه جاده ها مبادله می شد. ابریشم تنها یکی از آنها بود و به همراه یشم چینی یکی از پرارزش ترین ها بود. سرامیک، چرم، کاغذ و ادویه ها کالاهای رایج شرقی بودند که با کالاهای غرب مبادله می شدند. غرب به نوبه خود سنگ ها، فلزات و عاج کمیاب را در میان دیگران به شرق داد و ستد می کرد.

معمولاً ابریشم توسط چینی ها در ازای طلا و ظروف شیشه ای با رومی ها معامله می شد. فن آوری و تکنیک دمیدن شیشه در آن زمان برای چین شناخته شده نبود، بنابراین آنها خوشحال بودند که آن را با پارچه ارزشمند معاوضه کنند. طبقات اشراف رومی به ابریشم برای لباس‌هایشان ارزش زیادی قائل بودند که سال‌ها پس از شروع تجارت، پارچه ارجح برای کسانی شد که توانایی خرید آن را داشتند.

کاغذ از شرق آمد

کاغذ به آن معرفی شد غرب از طریق جاده ابریشم کاغذ اولین بار در چین با استفاده از مخلوطی از پوست درخت توت، کنف و ژنده پوشانده شده در دوره هان شرقی (25-220 میلادی) در چین ساخته شد.

استفاده از کاغذ در قرن هشتم به جهان اسلام گسترش یافت. بعدها، در قرن یازدهم، کاغذ از طریق سیسیل و اسپانیا به اروپا رسید. این به سرعت جایگزین استفاده از پوسته شد، که پوست حیوانات درمان شده است که به طور خاص برای نوشتن ساخته شده بود.

تکنیک ساخت کاغذ با ظهور تکنولوژی بهتر اصلاح و بهبود یافت. زمانی کاغذ بودبا معرفی به غرب، تولید نسخ خطی و کتاب سر به فلک کشید و اطلاعات و دانش را گسترش داد و حفظ کرد.

تولید کتاب و متون با استفاده از کاغذ بسیار سریعتر و مقرون به صرفه تر است تا کاغذ پوست. به لطف جاده ابریشم، ما هنوز از این اختراع شگفت‌انگیز امروز استفاده می‌کنیم.

باروت نیز تجارت می‌شد

تاریخ‌نگاران موافقند که اولین استفاده مستند از باروت از چین بود. اولین سوابق فرمول باروت از سلسله سونگ (قرن یازدهم) به دست آمد. قبل از اختراع اسلحه های مدرن، باروت با استفاده از تیرهای شعله ور، راکت های بدوی و توپ در جنگ به کار می رفت.

همچنین از آن برای اهداف تفریحی به شکل آتش بازی استفاده می شد. در چین اعتقاد بر این بود که آتش بازی ارواح شیطانی را از خود دور می کند. دانش باروت به سرعت در کره، هند و در سراسر غرب گسترش یافت و راه خود را در امتداد جاده ابریشم باز کرد.

اگرچه چینی ها آن را اختراع کردند، استفاده از باروت توسط مردم مانند آتش گسترده شد. مغول ها که در قرن سیزدهم به بخش های عظیمی از چین حمله کردند. مورخان پیشنهاد می‌کنند که اروپایی‌ها از طریق تجارت در جاده ابریشم در معرض استفاده از باروت بودند.

آن‌ها با چینی‌ها، هندی‌ها و مغول‌هایی که در آن زمان از پودر استفاده می‌کردند تجارت می‌کردند. پس از آن زمان، به شدت در کاربردهای نظامی در شرق و غرب مورد استفاده قرار گرفت. می‌توانیم از جاده ابریشم به خاطر ما تشکر کنیمنمایش‌های آتش‌بازی زیبای سال نو.

بودیسم در مسیرها گسترش می‌یابد

در حال حاضر، 535 میلیون نفر در سراسر جهان هستند که آیین بودا را تمرین می‌کنند. گسترش آن را می توان در جاده ابریشم دنبال کرد. بر اساس آموزه های بودیسم، وجود انسان رنج است و تنها راه برای به دست آوردن روشنایی یا نیروانا، مراقبه عمیق، تلاش روحی و جسمی و رفتار خوب است.

آیین بودیسم در هندوستان به وجود آمد. 2500 سال پیش از طریق مبادلات بین فرهنگی میان بازرگانان، آیین بودا در آغاز قرن اول یا دوم میلادی از طریق جاده ابریشم به هان چین راه یافت. راهبان بودایی برای تبلیغ دین جدید خود با کاروان های بازرگان در طول مسیر سفر می کردند.

• قرن اول پس از میلاد: گسترش بودیسم به چین از طریق جاده ابریشم در قرن اول پس از میلاد با هیئت اعزامی توسط امپراتور چینی مینگ (58-75 پس از میلاد) به غرب آغاز شد.

• قرن دوم پس از میلاد: نفوذ بودایی در قرن دوم آشکارتر شد، احتمالاً در نتیجه تلاش راهبان بودایی آسیای مرکزی به چین.

• قرن چهارم پس از میلاد: از قرن چهارم به بعد، زائران چینی در امتداد جاده ابریشم به هند سفر کردند. آنها می خواستند از زادگاه دین خود دیدن کنند و به کتاب مقدس اصلی آن دسترسی پیدا کنند.

• قرن 5 و 6 پس از میلاد: بازرگانان جاده ابریشم ادیان بسیاری را گسترش دادند، از جملهبودیسم بسیاری از بازرگانان این دین جدید و صلح آمیز را جذاب می دانستند و از صومعه ها در طول مسیر حمایت می کردند. راهبان بودایی نیز به نوبه خود اقامتگاهی برای مسافران فراهم کردند. سپس بازرگانان اخبار دین را در کشورهایی که از آنجا عبور می کردند پخش کردند.

• قرن 7 پس از میلاد: در این قرن به دلیل شورش اسلام، راه ابریشم، گسترش بودیسم پایان یافت. بودیسم بر معماری و هنر بسیاری از کشورهایی که درگیر تجارت بودند تأثیر گذاشت. چندین نقاشی و نسخه خطی گسترش آن را در سراسر آسیا نشان می دهد. نقاشی‌های بودایی در غارهایی که در مسیر شمال ابریشم کشف شده‌اند، پیوندهای هنری با هنر ایران و غرب آسیای مرکزی دارند.

  برخی از آن‌ها تأثیرات متمایز چینی و ترکی دارند که تنها با آمیختگی نزدیک فرهنگ‌ها در کنار هم امکان‌پذیر شد. مسیر تجارت.

  ارتش سفالی

  ارتش سفالی مجموعه‌ای از مجسمه‌های سفالی در اندازه واقعی است که ارتش امپراتور «کین شی هوانگ» را به تصویر می‌کشد. این مجموعه در حدود سال 210 قبل از میلاد با امپراتور به خاک سپرده شد تا از امپراتور در زندگی پس از مرگش محافظت شود. در سال 1974 توسط برخی کشاورزان محلی چینی کشف شد، اما چه ربطی به جاده ابریشم دارد؟

  برخی از محققان نظریه ای دارند که می گوید تصور ارتش سفالی تحت تأثیر یونانی ها بوده است. اساس این نظریه این واقعیت است که چینی هاقبل از تماس با فرهنگ اروپایی از طریق جاده ابریشم، تمرین مشابهی برای ایجاد مجسمه هایی در اندازه واقعی نداشت. در اروپا مجسمه‌هایی با اندازه واقعی معمول بودند. آنها به عنوان تزئینات مورد استفاده قرار می گرفتند و برخی از آنها حتی به عنوان ستون هایی برای حمایت و تزئین معابد مورد استفاده قرار می گرفتند.

  یکی از شواهد تأیید کننده این ادعا، کشف قطعات DNA از زمان قبل از ایجاد سفال است. ارتش. آنها نشان می دهند که اروپایی ها و چینی ها قبل از ایجاد ارتش با یکدیگر تماس داشتند. شاید چینی ها ایده خلق چنین مجسمه هایی را از غرب به دست آورده باشند. ما ممکن است هرگز ندانیم، اما تماس بین ملل در امتداد جاده ابریشم قطعاً بر هنر در هر دو طرف این مسیر تأثیر گذاشت.

  جاده ابریشم خطرناک بود

  سفر در امتداد جاده ابریشم در حالی که کالاهای با ارزش را حمل می کردید. فوق العاده خطرناک بود این مسیر از مسیرهای بی‌حفاظ و متروک بسیاری عبور می‌کرد که راهزنان در کمین مسافران بودند.

  به همین دلیل، تجار معمولاً در گروه‌های بزرگ به نام کاروان با هم سفر می‌کردند. به این ترتیب، خطر غارت شدن توسط راهزنان فرصت طلب به حداقل می رسید.

  تجار همچنین از مزدوران به عنوان نگهبان برای محافظت از آنها استفاده می کردند و گاهی اوقات هنگام عبور از بخش جدید و احتمالاً مسیر خطرناک آنها را راهنمایی می کردند.

  5>تجار کل جاده ابریشم را نرفتند

  همچنین ببینید: خرافات درباره خال ها

  برای کاروان ها صرفه اقتصادی نداشتتمام طول جاده ابریشم را طی کنید. اگر این کار را می‌کردند، 2 سال طول می‌کشید تا هر سفر را به پایان برسانند. در عوض، برای اینکه کالاها به مقصد برسند، کاروان‌ها آن‌ها را در ایستگاه‌های شهرهای بزرگ پیاده می‌کردند.

  کاروان‌های دیگر کالاها را برداشته و کمی جلوتر حمل می‌کردند. این رد و بدل شدن اجناس، ارزش آن‌ها را افزایش می‌دهد، زیرا هر تاجری برش می‌دهد.

  وقتی کاروان‌های نهایی به مقصد می‌رسند، آنها را با اشیای قیمتی مبادله می‌کنند. آنها سپس از همان مسیرها عبور کردند و روند رها کردن کالاها را تکرار کردند و به دیگران اجازه دادند دوباره آنها را تحویل بگیرند.

  روش های حمل و نقل حیوانات بودند

  شترها یک انتخاب محبوب بودند. برای حمل و نقل کالا در امتداد بخش های زمینی جاده ابریشم.

  این حیوانات می توانند آب و هوای سخت را تحمل کنند و برای روزها بدون آب دوام می آورند. آنها همچنین استقامت بسیار خوبی داشتند و می توانستند بارهای سنگین را حمل کنند. این برای بازرگانان بسیار مفید بود زیرا اکثر مسیرها خشن و خطرناک بودند. همچنین زمان زیادی طول کشید تا آنها به مقصد برسند، بنابراین داشتن این همراهان کوهان دار واقعاً مهم بود.

  دیگران از اسب برای عبور از جاده ها استفاده می کردند. این روش اغلب برای انتقال پیام ها در فواصل طولانی استفاده می شد، زیرا سریع ترین بود.خود و حیواناتشان دیگران در واحه ها توقف کردند.

  مارکو پولو

  مشهورترین فردی که در جاده ابریشم سفر کرد، مارکوپولو، تاجر ونیزی بود که در زمان سلطنت مغول به شرق سفر کرد. او اولین اروپایی نبود که به خاور دور سفر کرد - عمو و پدرش پیش از او به چین رفته بودند و حتی ارتباطات و مراکز تجاری ایجاد کرده بودند. ماجراهای او در کتاب سفرهای مارکوپولو شرح داده شده است، که جزئیات سفرهای او در امتداد جاده ابریشم به سمت شرق را شرح می دهد. مدتی زندانی بود، آداب و رسوم، ساختمان‌ها و مردم مکان‌هایی را که بازدید می‌کرد به‌طور گسترده ثبت کرد. این کتاب فرهنگ و تمدن کمتر شناخته شده شرق را به غرب آورد.

  زمانی که مارکو و برادرانش به چین تحت حاکمیت مغولان وارد شدند، توسط حاکم آن، کوبلای خان، به گرمی مورد استقبال قرار گرفت. مارکوپولو یک باجگیر دربار شد و توسط حاکم به سفرهای مهم فرستاده شد.

  او پس از 24 سال اقامت در خارج از کشور به خانه بازگشت اما به دلیل فرماندهی یک کشتی ونیزی در جنگ علیه آن در جنوا دستگیر شد. زمانی که او زندانی بود، داستان سفرهای خود را برای همنوع اسیر خود روستیچلو دا پیزا تعریف کرد. سپس روستیچلو کتابی را که امروز داریم بر اساس داستان های مارکوپولو نوشت.

  Wrapping Up – A Remarkable Legacy

  دنیای ماامروز هرگز به لطف جاده ابریشم مثل سابق نخواهد بود. این به عنوان راهی برای تمدن ها برای یادگیری از یکدیگر و در نهایت پیشرفت بود. حتی اگر قرن ها پیش کاروان ها سفر را متوقف کردند، میراث جاده باقی مانده است.

  محصولاتی که بین فرهنگ ها رد و بدل می شد به نماد جوامع مربوطه تبدیل شد. برخی از فن‌آوری‌هایی که هزاران مایل را در سرزمین‌های نابخشودنی طی کردند، هنوز در عصر مدرن ما مورد استفاده قرار می‌گیرند.

  دانش و ایده‌هایی که رد و بدل شد به عنوان آغاز بسیاری از سنت‌ها و فرهنگ‌ها بود. جاده ابریشم به نوعی پلی بین فرهنگ ها و سنت ها بود. این گواهی بود بر اینکه اگر دانش و تخصص را به اشتراک بگذاریم، انسان ها چه توانایی هایی دارند.