در اساطیر مصر، شو خدای هوا، باد و آسمان بود. نام شو به معنای « خلأ » یا « کسی که برمی خیزد » بود. شو یک خدای اولیه و یکی از خدایان اصلی در شهر هلیوپولیس بود.

یونانیان شو را با تیتان یونانی، اطلس مرتبط می‌کردند، زیرا به هر دو نهاد وظیفه ی جلوگیری از وقوع این حمله داده شد. فروپاشی جهان، اولی با بالا نگه داشتن آسمان، و دومی با حمایت از زمین بر شانه هایش. شو عمدتاً با مه، ابرها و باد همراه بود. بیایید نگاهی دقیق تر به شو و نقش او در اساطیر مصر بیندازیم.

ریشه های شو

بر اساس برخی روایت ها، شو سازنده جهان بود و همه موجودات زنده را در آن آفرید. در متون دیگر، شو پسر را، و جد همه فراعنه مصر بود.

در جهان‌بینی هلیوپولیتی، شو و همتای او تفنوت از خدای خالق آتوم متولد شدند. آتوم آنها را یا با لذت بردن خود یا با تف کردن ایجاد کرده است. شو و تفنوت، سپس اولین خدایان انئاد یا خدایان اصلی هلیوپولیس شدند. در یک افسانه خلقت محلی، شو و تفنوت از یک شیر به دنیا آمدند و از مرزهای شرقی و غربی مصر محافظت کردند.

شو و تفنوت الهه آسمان، نوت و خدای زمین، Geb . مشهورترین نوه های آنها Osiris ، Isis ، Set و Nephthys بودند، خدایان و الهه هایی که تکمیل کردند.Ennead.

ویژگی های شو

در هنر مصری، شو به صورت پوشیدن پر شترمرغ بر سر و حمل آنخ یا عصا به تصویر کشیده می شد. در حالی که عصا نماد قدرت بود، در حالی که آنخ نمایانگر نفس زندگی بود. در تصویرهای اسطوره‌ای دقیق‌تر، او در حال بالا گرفتن آسمان (الهه نات) و جدا کردن او از زمین (خدای گب) دیده می‌شود.

شو همچنین دارای رنگ پوست تیره و یک صفحه خورشید بود که نشان دهنده ارتباط او با خدای خورشید، Ra بود. شو و تفنوت زمانی که رای را در سفرهای او در آسمان همراهی کردند، شکل شیر به خود گرفتند.

شو و جدایی دوگانگی ها

شو نقش مهمی در ایجاد روشنایی و تاریکی داشت. ، نظم و هرج و مرج. او نات و گب را جدا کرد تا مرزهای بین آسمان و زمین را فرموله کند. بدون این تقسیم، حیات و رشد فیزیکی در سیاره زمین امکان پذیر نبود.

دو قلمرو جدا شده توسط چهار ستون به نام ستون های شو بالا نگه داشته شدند. با این حال، قبل از جدایی، نات قبلاً خدایان اولیه Isis ، Osiris، Nephthys و Set را به دنیا آورده بود.

Shu به عنوان خدای نور

شو تاریکی اولیه را از بین برد و با جدا کردن Nut و Geb نور را به جهان وارد کرد. از طریق این مرزبندی، مرزی نیز بین قلمرو روشن زندگان، و دنیای تاریک مردگان برقرار شد. به عنوان یک حذف کننده تاریکی، و یک خدااز نور، شو ارتباط نزدیکی با خدای خورشید، را، داشت.

شو به عنوان فرعون دوم

طبق برخی از افسانه های مصری، شو دومین فرعون بود و از پادشاه اصلی حمایت می کرد. رع، در کارها و وظایف مختلف. به عنوان مثال، شو در سفر شبانه خود در آسمان به Ra کمک کرد و از او در برابر هیولای مار Apep محافظت کرد. اما ثابت شد که همین عمل محبت آمیز حماقت شو بود.

اپپ و پیروانش از راهبردهای دفاعی شو خشمگین شدند و حمله ای را علیه او رهبری کردند. اگرچه شو توانست هیولاها را شکست دهد، اما بیشتر قدرت و انرژی خود را از دست داد. شو از پسرش گب خواست که به عنوان فرعون جانشین او شود.

شو و چشم را

در یکی از اسطوره های مصری، همتای شو، تفنوت، چشم رع نامیده شد. پس از مشاجره با خدای خورشید، تفنوت به نوبیا فرار کرد. راع نمی توانست بدون کمک چشم خود بر زمین حکومت کند و شو و توث را برای بازگرداندن تفنوت فرستاد. شو و توث در آرام کردن تفنوت موفق شدند و چشم را بازگرداندند. را به عنوان پاداشی برای خدمات شو، مراسم عروسی بین او و تفنوت ترتیب داد.

شو و خلقت انسان

گفته می شود که شو و تفنوت به طور غیرمستقیم به خلقت بشر کمک کردند. در این داستان، شو و تفنوت، هم‌روحان به سفری رفتند تا از آب‌های اولیه دیدن کنند. اما از آنجایی که هر دو از اصحاب مهم رع بودند، غیبت آنها باعث درد و رنج او شدحسرت.

بعد از مدتی انتظار، راع چشم خود را فرستاد تا آنها را بیابد و برگرداند. هنگامی که این زوج برگشتند، راع برای ابراز اندوه و اندوه چندین اشک ریخت. قطرات اشک او سپس به اولین انسان های روی زمین تبدیل شدند.

شو و تفنوت

شو و همتای او، تفنوت، اولین نمونه شناخته شده از یک زوج الهی بودند. با این حال، در زمان پادشاهی قدیم مصر، مشاجره ای بین این زوج درگرفت و تفنوت به نوبیا رفت. جدایی آنها باعث درد و بدبختی زیادی شد و در نتیجه آب و هوای وحشتناکی در استان ها به وجود آمد.

شو سرانجام به اشتباه خود پی برد و چندین پیام رسان را برای بازیابی تفنوت فرستاد. اما Tefnut از گوش دادن خودداری کرد و با تبدیل شدن به یک شیر آنها را نابود کرد. سرانجام، شو توث، خدای تعادل را فرستاد، که سرانجام توانست او را متقاعد کند. با بازگشت تفنات، طوفان ها متوقف شد و همه چیز به حالت اولیه خود بازگشت.

معانی نمادین شو

• به عنوان خدای باد و هوا، شو نماد صلح و آرامش بود. او حضوری خنک و آرام‌بخش داشت که به برقراری معات یا تعادل روی زمین کمک کرد.
• شو در جو بین زمین و آسمان وجود داشت. او هم اکسیژن و هم هوا را برای همه موجودات زنده فراهم کرد. با توجه به این واقعیت، شو به عنوان نمادی از خود زندگی در نظر گرفته شد.
• شو نماد عدالت و عدالت بود. نقش اصلی او در دنیای زیرین رها کردن شیاطین بودبر افرادی که شایسته نبودند.

به طور خلاصه

شو نقش مهمی در اساطیر مصری به عنوان خدای باد و آسمان داشت. شو با جدا کردن قلمروهای آسمان و زمین و امکان زندگی در این سیاره اعتبار داشت. او یکی از شناخته شده ترین و مهم ترین خدایان عناد بود.