امروزه پیتزا یک فست فود کلاسیک مشهور در جهان است، اما همیشه اینطور نبود. علیرغم آنچه برخی از مردم ممکن است فکر کنند، پیتزا حداقل از چهار قرن پیش وجود داشته است. این مقاله تاریخچه پیتزا را مرور می کند، از خاستگاه ایتالیایی آن به عنوان یک غذای سنتی ناپل گرفته تا رونق آمریکایی ها از اواسط دهه 1940 که پیتزا را تقریباً به هر گوشه جهان برد.

یک غذای در دسترس برای فقرا

چندین تمدن از دریای مدیترانه، مانند مصریان، یونانی‌ها و رومی‌ها، قبلاً در زمان‌های قدیم نان‌های مسطح با چاشنی تهیه می‌کردند. با این حال، تا قرن 18 بود که دستور پخت پیتزای مدرن در ایتالیا، به ویژه در ناپل ظاهر شد.

در اوایل دهه 1700، ناپل، پادشاهی نسبتاً مستقل، خانه هزاران کارگر فقیر بود. ، معروف به lazzaroni، که در خانه های ساده یک اتاقه پراکنده در سراسر سواحل ناپل زندگی می کردند. اینها فقیرترین افراد فقیر بودند.

این کارگران ناپلی قادر به تهیه غذای گران قیمت نبودند، و همچنین سبک زندگی آنها به این معنی بود که غذاهایی که می‌توان سریعاً آماده کرد ایده‌آل بود، دو عاملی که احتمالاً به محبوبیت پیتزا در جهان کمک کرد. این قسمت از ایتالیا.

پیتزاهای خورده شده توسط لازارونی ها قبلاً دارای تزئینات سنتی است که در حال حاضر بسیار شناخته شده است: پنیر، سیر، گوجه فرنگی و آنچوی.

افسانه پادشاه ویکتور امانوئل مراجعه بهناپل

ویکتور امانوئل دوم، اولین پادشاه ایتالیای متحد. PD.

پیتزا قبلاً در آغاز قرن نوزدهم یک غذای سنتی ناپل بود، اما هنوز به عنوان نمادی از هویت ایتالیایی در نظر گرفته نمی شد. دلیل این امر ساده است:

هنوز چیزی به نام ایتالیا یکپارچه وجود نداشت. این منطقه ای متشکل از ایالت ها و جناح های بسیاری بود.

بین سال های 1800 و 1860، شبه جزیره ایتالیا توسط گروهی از پادشاهی ها تشکیل شد که زبان و سایر ویژگی های کلیدی فرهنگی مشترک داشتند اما هنوز خود را به عنوان یک کشور متحد معرفی نکرده بودند. . علاوه بر این، در بسیاری از موارد، این پادشاهی ها توسط پادشاهی های خارجی، مانند شاخه فرانسوی و اسپانیایی بوربن ها و هابسبورگ های اتریشی اداره می شدند. اما پس از جنگ‌های ناپلئونی (1803-1815)، ایده‌های آزادی و خودمختاری به خاک ایتالیا رسید و به این ترتیب راه برای اتحاد ایتالیا به رهبری یک پادشاه ایتالیایی هموار شد.

اتحاد ایتالیا سرانجام در سال 1861 رخ داد. با روی کار آمدن پادشاه ویکتور امانوئل دوم، از خاندان ساووی، به عنوان حاکم پادشاهی تازه تأسیس ایتالیا. در طی چند دهه آینده، توصیف فرهنگ ایتالیایی عمیقاً با تاریخ سلطنت آن در هم آمیخته شد، چیزی که جای خود را به داستان ها و افسانه های بسیاری داد.

در یکی از این افسانه ها، پادشاه ویکتور و همسرش، ملکه مارگریتا، ظاهراً در سال 1889 هنگام بازدید از ناپل پیتزا را کشف کرد. طبق داستان، دردر مدتی در طول اقامت ناپلی، زوج سلطنتی از غذاهای فانتزی فرانسوی که خوردند خسته شدند و از پیتزاری برندی شهر (رستورانی که اولین بار در سال 1760 تاسیس شد، با نام پیتزا فروشی دا پیترو) از پیتزاهای محلی درخواست کردند.

شایان ذکر است که از بین انواع مختلفی که آنها امتحان کردند، مورد علاقه ملکه مارگریتا نوعی پیتزا بود که روی آن گوجه فرنگی، پنیر و ریحان سبز بود. علاوه بر این، افسانه ها می گویند که از این نقطه به بعد، این ترکیب خاص از تاپینگ ها به عنوان پیتزا مارگریتا شناخته شد.

اما، علیرغم تایید آشپزی زوج سلطنتی از این غذا، پیتزا باید یک قرن و نیم دیگر صبر کند. تبدیل شدن به پدیده جهانی که امروز هست. ما باید از اقیانوس اطلس و به ایالات متحده قرن بیستم سفر کنیم تا بدانیم چگونه این اتفاق افتاد.

چه کسی پیتزا را به ایالات متحده معرفی کرد؟

در طول انقلاب صنعتی دوم، بسیاری از کارگران اروپایی و چینی به دنبال شغل و فرصتی برای شروع دوباره به آمریکا سفر کردند. با این حال، این جستجو به این معنی نیست که این مهاجران پس از خروج تمام روابط خود را با کشور مبدا خود قطع کردند. برعکس، بسیاری از آنها سعی کردند عناصر فرهنگ خود را با ذائقه آمریکایی تطبیق دهند، و حداقل در مورد پیتزا ایتالیایی، این تلاش به طور گسترده ای با موفقیت روبرو شد. بنیانگذار اولینپیتزا فروشی که تا به حال در ایالات متحده افتتاح شده است: Lombardi’s. اما به نظر می رسد این کاملاً دقیق نباشد.

براساس گزارش ها، لومباردی مجوز تجاری خود را برای شروع فروش پیتزا در سال 1905 به دست آورد (حتی اگر هیچ مدرکی دال بر انتشار این مجوز وجود ندارد). علاوه بر این، پیتر رگاس، مورخ پیتزا، پیشنهاد می‌کند که این گزارش تاریخی بازنگری شود، زیرا برخی ناسازگاری‌ها بر صحت احتمالی آن تأثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، لومباردی در سال 1905 تنها 18 سال داشت، بنابراین اگر واقعاً در آن سن به تجارت پیتزا می‌پیوندد، ممکن است به عنوان یک کارمند این کار را انجام دهد و نه به عنوان صاحب پیتزا فروشی که در نهایت نام او را یدک می‌کشد.

علاوه بر این، اگر لومباردی کار خود را با کار در پیتزافروشی شخص دیگری آغاز می کرد، نمی توانست کسی باشد که پیتزا را به ایالات متحده معرفی کرد. این دقیقاً همان نکته ای است که رگاس به آن اشاره کرده است، که اکتشافات اخیر او موضوعی را که مدت ها تصور می شد حل و فصل می شد روشن کرد. با نگاهی به سوابق تاریخی نیویورک، رگاس دریافت که تا سال 1900 فیلیپو میلونه، یکی دیگر از مهاجران ایتالیایی، قبلاً حداقل شش پیتزا فروشی مختلف را در منهتن تأسیس کرده بود. که سه مورد از آنها معروف شدند و هنوز هم کار می کنند.

اما چگونه است که پیشگام واقعی پیتزا در آمریکا هیچ یک از پیتزافروشی های خود را به نام خود ندارد؟

خب، به نظر می رسد پاسخ به روشی که میلون تجارت می کرد تکیه کند. ظاهرا مالون علیرغم ورود پیتزا به ایالات متحده، هیچ وارثی نداشت.متعاقباً، هنگامی که او در سال 1924 درگذشت، پیتزافروشی‌هایش توسط کسانی که آنها را خریداری کردند، تغییر نام دادند.

پیتزا به یک پدیده جهانی تبدیل می‌شود

ایتالیایی‌ها مدام پیتزافروشی‌هایی را در حومه نیویورک، بوستون باز می‌کردند. و نیوهیون در چهار دهه اول قرن بیستم. با این حال، مشتریان اصلی آن ایتالیایی ها بودند، و بنابراین، پیتزا برای مدتی طولانی در ایالات متحده به عنوان یک غذای "قومی" در نظر گرفته می شد. اما، پس از پایان جنگ جهانی دوم، نیروهای آمریکایی که در ایتالیا مستقر بودند، خبر یک غذای خوشمزه و آسان را به خانه آوردند که در طول زمان خود در خارج از کشور کشف کرده بودند.

این خبر به سرعت پخش شد و به زودی تقاضا برای پیتزا در میان آمریکایی ها افزایش یافت. این تغییر رژیم غذایی آمریکایی بی‌توجه نماند و توسط چندین روزنامه معتبر مانند نیویورک تایمز، که در سال 1947 اعلام کرد که «پیتزا می‌تواند به اندازه همبرگر میان‌وعده محبوب باشد، در مورد آن توضیح داده شد، اگر آمریکایی‌ها بدانند. آی تی." این پیش‌گویی آشپزی در نیمه دوم قرن بیستم صادق بود.

به مرور زمان، انواع پیتزاهای آمریکایی و زنجیره‌های غذایی آمریکایی که به پیتزا اختصاص داده شده بودند، مانند دومینو یا پاپا جان نیز ظاهر شدند. امروزه در بیش از 60 کشور جهان پیتزافروشی هایی مانند پیتزافروشی هایی که قبلا ذکر شد فعالیت می کنند.

در نتیجه

پیتزا یکی از محبوب ترین غذاهایی است که در دنیای امروز مصرف می شود. هنوز،در حالی که بسیاری از مردم پیتزا را با فست فودهای زنجیره ای آمریکایی که در سراسر جهان وجود دارند مرتبط می دانند، حقیقت این است که این غذا در اصل از ناپل ایتالیا می آید. مانند بسیاری از غذاهای محبوب امروزی، پیتزا به عنوان یک "غذای فقرا" منشا گرفت که به سرعت و به آسانی با چند ماده اصلی درست می شود.

اما پیتزا تا پنج دهه دیگر به محبوبیت همه ادوار آمریکایی ها تبدیل نشد. . پس از جنگ جهانی دوم، این روند با سربازان آمریکایی آغاز شد که در ایتالیا پیتزا را کشف کردند و پس از بازگشت به خانه، هوس خوردن این غذا را حفظ کردند.

از اواسط دهه 1940 به بعد، محبوبیت فزاینده ای از پیتزا منجر به توسعه چندین زنجیره فست فود آمریکایی اختصاص داده شده به پیتزا در ایالات متحده شد. امروزه، رستوران‌های پیتزا آمریکایی، مانند Domino's یا Papa John's، در حداقل 60 کشور در سراسر جهان فعالیت می‌کنند.