Voordat er alfabetische talen waren, vertrouwden oude beschavingen op pictografische en ideografische symbolen om geheime betekenissen, mythologieën, spiritualiteit en religieuze overtuigingen weer te geven. Sommige van deze symbolen zijn afgeleid van, of verwant aan elkaar, en onthullen de onderliggende verbanden van verschillende geloven. Laten we de grootste mysteries van 's werelds meest heilige symbolen onthullen.

De Ankh

Een van de oudste symbolen in de Egyptische cultuur, de ankh is een symbool van het leven en de sleutel tot onsterfelijkheid. In de Egyptische kunst werden goden en heersers afgebeeld die het symbool vasthielden, wat suggereert dat het diende als sleutel om de dood te vermijden, of zelfs om reïncarnatie te ontsluiten. In sommige contexten symboliseerde het ook het goddelijke recht om te heersen, aangezien farao's werden gezien als de levende belichaming van goden.

Er waren ook amuletten en talismannen in ankh-ontwerpen, die volgens geleerden werden gedragen om de gezondheid en een lang leven te bevorderen. De oude Egyptenaren gebruikten het symbool zelfs als groet om iemand een eeuwig leven te wensen. In de jaren 1960 werd de ankh populair in het Westen, door de belangstelling voor spirituele en mystieke tradities van oude culturen.

Faravahar

De centrale symbool van het Zoroastrisme De Faravahar heeft zijn wortels in oude Egyptische en Perzische symbolen. Hij werd genoemd naar de fravashi of beschermgeesten, waarvan gedacht werd dat het de representaties waren van Egyptische en Perzische goden die waren overgenomen als hun god Ahura Mazda. Het centrale deel van het symbool was afgeleid van de Egyptische gevleugelde zon, vergezeld van een mannelijke figuur.

In moderne interpretaties symboliseert de Faravahar het evenwicht tussen de paden van verlossing en vernietiging, en de harmonie tussen de materiële en spirituele wereld. Terwijl het hoofd staat voor wijsheid en vrije wil, is de naar boven gerichte hand symbolisch voor spirituele vervulling. Ook symboliseert de centrale ring de eeuwigheid van het universum en de ziel.

Dharmawiel

In het boeddhisme staat de dharmachakra of het wiel van de dharma voor het pad naar verlichting en de leer van de Boeddha. Het wordt ook beschouwd als een van de Acht gelukbrengende symbolen Historici geloven dat het dharmawiel is ontstaan als zonnesymbool, omdat het lijkt op de oude Harappan-wielsymbolen van rond 2000 tot 2500 voor Christus.

In de Vedische mystiek wordt het wiel aangeduid als de Sudarshana Chakra, het symbool van de Hindoeïstische zonnegod Vishnu en zijn wapen om het kwaad te verslaan. Uiteindelijk werd het symbool overgenomen in het vroege boeddhisme en werd het bekend als dharmachakra. Het is ook opmerkelijk dat het dharmawiel lijkt op het scheepswiel, dat iemand eraan herinnert te sturen naar het doel van verlichting.

Lotus

Een van de meest heilige planten ter wereld, de lotus Het vermogen van de bloem om uit modder te groeien en toch onbesmet te blijven, wordt vergeleken met het boeddhistische leven, niet beïnvloed door de onzuiverheid van de materiële wereld.

In de oude Vedische religie was de lotus het symbool van de schepping en de eeuwigheid. In het hindoeïsme is de lotus opgenomen in vele mandala's en yantra's met verschillende symbolische betekenissen. Zo staat de bloeiende bloem bijvoorbeeld voor geboorte of spiritueel ontwaken. In het Japanse Shinto symboliseert de lotus vernieuwing of wederopstanding.

Om Symbool

In het hindoeïsme, de om-symbool is het geluid van de schepping, en de weergave van Brahma. In veel Hindoeïstische geschriften wordt het beschreven als een vibratie en de oerklank van het universum. Men zegt dat het ervaren wordt door de gesproken en gehoorde klank van het woord. Omdat de heilige klank belangrijk is voor het meditatieve bewustzijn, wordt het vaak gezongen tijdens yoga, Indiase meditatie en andere vormen van aanbidding.

Het teken dat wordt gebruikt om het om-symbool weer te geven heet omkar Het is een yantra of de visuele weergave van een mantra. Aangenomen wordt dat de omkar is ontstaan uit een oud hiërogliefensymbool en zelfs van voor de Sanskriettaal dateert. Bij rituelen tekenen beoefenaars de vorm van het symbool met hun ogen om zich beter te concentreren en te mediteren.

Swastika

In veel Oosterse religies, de swastika is een heilig symbool met een positieve betekenis. De term is afgeleid van het Sanskriet svasitka dat betekent welzijn of die geluk brengt In oude Vedische teksten wordt het in verband gebracht met de hindoegod Vishnu, evenals met de vier mogelijke lotgevallen van de menselijke ziel en de vier kasten van de hindoeïstische samenleving.

Uiteindelijk werd het hakenkruis belangrijk in de boeddhistische traditie. In Noord-Amerika gebruiken de Navajo's het ook als religieus symbool.

Helaas werd het door nazi-Duitsland overgenomen vanuit de overtuiging dat het Arische ras (Indo-Europese volk) superieur was aan alle andere rassen. Als gevolg daarvan wordt het hakenkruis nu gezien als een symbool van haat, onderdrukking, angst en uitroeiing.

Ster van David

Het symbool van het Joodse geloof, de Ster van David is een verwijzing naar de bijbelse koning. De oorsprong heeft echter niets te maken met koning David in de 10e eeuw voor Christus, en het was oorspronkelijk geen Joods symbool. Tijdens de Middeleeuwen was deze zespuntige ster prominent aanwezig in de kunst en architectuur, maar had geen religieuze betekenis.

In 1357 gaf Karel IV de Joden in Praag toestemming een vlag te gebruiken om hun gemeenschap te vertegenwoordigen, en dat resulteerde in een rode vlag met de davidster. Ten tijde van de nazivervolging werden Joden gedwongen een gele ster te dragen om hen te onderscheiden van de rest van de samenleving. Later werd het een symbool van heldendom en martelaarschap van hen die leden tijdens de Holocaust.

Tegenwoordig is de Davidster het symbool van het jodendom, geassocieerd met Gods bescherming. In een joodse legende wordt gezegd dat David een schild had met een zespuntige ster, gemaakt met twee overlappende driehoeken. Hoewel het niet vermeld wordt in de Talmoedische literatuur, hebben de dubbele driehoeken verschillende associaties in de Kabbala.

Het Kruis

Velen beschouwen het kruis als het centrale symbool van het christendom, omdat zij geloven dat Christus aan het kruis stierf om alle mensen van hun zonden te verlossen. Voor hen vertegenwoordigt het de passie van Christus, die verwijst naar zijn arrestatie, veroordeling en executie door de Romeinse autoriteiten. Sommige christenen beschouwen het kruis als een instrument van verlossing, dus tonen zij respect en aanbidding voor het symbool.

Toch gebruiken sommige christelijke denominaties het kruis en andere iconografie niet in de eredienst. Volgens het boek Kruisiging in de Oudheid Het instrument van Jezus' dood suggereert één stuk hout, niet twee. De Griekse termen die de bijbelschrijvers gebruikten om te verwijzen naar het instrument waarop Jezus werd gedood waren stauros en xylon wat betekent opgerichte staak en een stuk hout respectievelijk. Een crux simplex of een enkele staak werd gebruikt voor de executie van misdadigers.

Het gebruik van het kruis als religieus symbool was ook evident in voorchristelijke tijden, en velen beschouwen het als een universeel symbool voor aanbidding. Volgens het boek Het kruis in ritueel, architectuur en kunst Een kruisvormig apparaat symboliseerde ook de Romeinse god Bacchus, de Noorse Odin, de Chaldeeuwse Bel en de Babylonische Tammuz.

Ster en halve maan

Op de vlaggen van verschillende moslimlanden staan de ster en de halve maan symbool voor het islamitische geloof. In 1453 CE veroverden de Turken Constantinopel en namen de vlag en het symbool van de stad over. Er wordt ook gezegd dat de stichter van het Ottomaanse Rijk een droom had van een maansikkel, die hij als een goed voorteken beschouwde. Uiteindelijk besloot hij de maansikkel te behouden en er het embleem van zijn dynastie van te maken.Veel historici geloven dat dit de oorsprong was van het islamitische symbool.

Tegen de tijd van de Ottomaans-Hongaarse oorlogen en de kruistocht gebruikten islamitische legers het symbool van ster en sikkel als tegenwicht voor het kruisembleem van binnenvallende christelijke legers, waardoor het meer politiek en nationalistisch dan religieus werd. Historisch gezien had de islam geen symbool, zodat velen de ster en sikkel nog steeds verwerpen als representatie van hun geloof.

Negenpuntige ster

Een van de heilige symbolen van het Bahá'í-geloof De negenpuntige ster vertegenwoordigt de negen concepten van het goddelijke. Het heeft een heilige numerologische associatie met het getal negen, afgeleid van de oude Arabische numerologie genaamd de Abjad Systeem Het getal negen wordt geassocieerd met perfectie en voltooiing, waarschijnlijk omdat het een ééncijferig getal is met de hoogste waarde. De negenpuntige ster of enneagon kan worden geconstrueerd met overlappende armen, of solide armen.

De bloem des levens

Een van de meest populaire symbolen van de heilige geometrie, de levensbloem, vertegenwoordigt de schepping en de logische orde van de natuurlijke wereld. Hij is vaak te vinden op verschillende heilige plaatsen in de wereld, waaronder de Tempel van Osiris in Egypte.

De Italiaanse schilder Leonardo da Vinci toonde ook belangstelling voor de levensbloem, en ontdekte dat andere symbolen zoals de Fibonacci spiraal, de vijf Platonische vaste lichamen, en de gouden spiraal in het symbool zaten. Het is ook een van de universele symbolen voor spirituele groei en ontwaken.

Het Medicijnwiel

In de Indiaanse cultuur vertegenwoordigt het medicijnwiel of de heilige cirkel de kosmologische kenmerken van het universum, de vier kardinale richtingen, en andere spirituele concepten. Men zegt dat het is afgeleid van prehistorische observaties van de natuur, aangezien de meeste elementen van het wiel waren afgestemd op astronomische verschijnselen. Uiteindelijk werd het gebruikt voor bijeenkomsten en rituelen. In de jaren 1800,de term geneeskunde werd gebruikt om te verwijzen naar verschillende soorten van genezing, hetzij spiritueel of fysiek.

Pentagrammen en Pentakels

Terwijl het pentagram een vijfpuntige ster is, is het pentakel een pentagram in een cirkel. Deze symbolen zijn verbonden met ceremonies en magische riten, en worden gezien als een positief symbool van goddelijke invloed. Ze worden in verband gebracht met de harmonie van alle vijf elementen, de gulden snede, de patronen van vijf, en andere wiskundige associaties.

Historisch gezien kwamen pentagrammen en pentakels voor in de symboliek van het prehistorische Egypte, evenals in die van de Babyloniërs en Sumeriërs. In Wicca en het Amerikaanse neo-paganisme worden ze gebruikt als amuletten voor spreuken en gebeden. In de moderne media worden ze vaak geassocieerd met hekserij en magie, en werden ze een symbool van bescherming tegen het kwaad.

De Drievoudige Godin

Verbonden met Keltische, Griekse en Romeinse tradities, de drievoudige godin Het bestaat uit de wassende maan, de volle maan en de afnemende maan om de drie stadia van het leven van een vrouw te illustreren: de maagd, de moeder en de oude vrouw.

Het meisje wordt voorgesteld door de wassende maan, de moeder door de volle maan en de oude vrouw door de afnemende maan. Terwijl de wassende maan de jeugd vertegenwoordigt, wordt de volle maan geassocieerd met vruchtbaarheid, volwassenheid en groei. De afnemende maan tenslotte symboliseert wijsheid.

Veel verschillende culturen vereerden de maan als godin, en vrouwen en de maan worden al lang met elkaar vergeleken. Het symbool van de drievoudige godin kan ook staan voor de eindeloze cyclus van geboorte, leven, dood en wedergeboorte. Dit kan voortkomen uit het geloof dat het getal 3 heilig en betekenisvol is.

In het kort

Heilige symbolen worden al honderden jaren gebruikt om spiritualiteit en religieuze overtuigingen over te brengen. Vele daarvan zijn beïnvloed door cultuur, kunst, taal, of zelfs het verkennen van spirituele symbolen. Terwijl sommige van deze symbolen nauw verbonden zijn met bepaalde culturen of geloofsovertuigingen, zijn andere universeel en kunnen door iedereen worden gebruikt om zijn of haar spiritualiteit te versterken.