Chupacabra - Sangosuĉa Monstro de Latin-Ameriko

  • Kundividu Ĉi Tion
Stephen Reese

    Chupacabras estas unu el la plej legendaj monstroj en moderna folkloro. Eblaj vidaĵoj de tiuj bestoj estis raportitaj en la suda Usono, en Centra kaj Sudameriko, kaj eĉ en Ĉinio. Ofte priskribita kiel skvama kvarpieda besto aŭ eksterterano kun pikiloj elirantaj el sia spino, la chupacabra ŝatas suĉi la sangon el brutbestoj. Ĉu ĉi tiu monstro estas reala, kaj se jes – kio ĝuste ĝi estas?

    Kio estas Chupacabro?

    La ĉupakabro kutime estas supozata monstra hundo, giganta lacerto aŭ eksterterano, depende de kiu vi demandas. Ĝia nomo laŭvorte tradukiĝas kiel kaprosuĉulo en la hispana ĉar tion ĝi supozeble faras – suĉi la sangon el brutaro per siaj monstraj makzeloj.

    Konsiderante la popularecon de la mito de chupacabra hodiaŭ, vi supozus, ke tio estas malnova denaska amerika mito. Tamen tio ne estas la kazo.

    La Nova Monstro en La Bloko

    La unua oficiala “kazo” de ekvido de chupacabra estis fakte registrita en aŭgusto 1995 en Porto-Riko kiam “a chupacabra” estis kulpigita pri la morto de 150 farmbestoj . Tamen, similaj kazoj de sango-drenitaj bestoj estis registritaj trans la suda Usono kaj Mezameriko de la meza 20-a jarcento. La esprimo "chupacabra" tiam ne estis elpensita.

    La profilo de la besto ĉiam estis konsekvenca. Tiuj, kiuj asertas, ke ili vidis la Chupacabra, diras, ke ĝi estas kvarpieda hundo-kiel besto kun skvamoj anstataŭ felo kaj pika spino. Sovaĝa kaj sovaĝa, la kriminto suĉas farmbestojn seke kaj transiras al la sekva viktimo.

    Kio estas la Bazo de la Chupacabra Mito?

    Ni malamus difekti la amuzon de la teruramantoj. sed la fakta besto malantaŭ la mito de chupacabra ŝajnas ne nur esti sufiĉe ordinara sed ankaŭ havi iom malĝojan historion.

    Kvankam, kompreneble, nenio estas certa, la vaste disvastigita kredo inter sovaĝaj biologoj estas ke chupacabras estas fakte. nur kojotoj kun rono .

    Rono estas malbona kondiĉo ĉe hundoj kaŭzata de haŭtaj parazitoj kiuj povas esti transdonitaj de unu hundo al alia. Komence, manĝo nur kaŭzas jukon, sed kiam ĝi estas lasita netraktita, la haŭtaj infektoj povas defali la felon de la hundo, lasante ĝian haŭton senhara kaj ŝajne "skvama". La nura hararo, kiu foje restas, estas maldika kresto sur la dorso de la spino.

    Kio pli, rono tendencas malfortigi la kompatindan hundon tiel multe ke ĝi restas fragila kaj nekapabla ĉasi sian kutiman predon – malgrandan beston en la kazo de kojotoj. Do, nature, kiam kojotoj estas tiel severe trafitaj de sarno, ili ŝanĝas al farmbestoj kiel pli atingebla nutraĵfonto.

    Cetere, tio ankaŭ klarigus kial la mito de la chupacabra estas tiel nova kaj ne estas. parto de indiĝena amerika folkloro - homoj tiam konis malsanan hundon kiam ili vidis tian.

    Graveco de Chupacabras en ModernaKulturo

    Por tia nova mitologia estaĵo , la chupacabro certe populariĝis en popkulturo. Sennombraj teruraj filmoj, spektakloj, libroj kaj ludoj prezentis version de ĉi tiu monstro dum nur la lastaj du jardekoj.

    Kelkaj el la plej famaj ekzemploj inkluzivas la Chupacabra epizodon en la televido. spektaklo Grimm , alia Chupacabra prezentita eĉ pli frue en la X-dosieroj epizodo titolita El Mundo Gira , same kiel la Jewpacabra epizodo de South Park .

    Konklude

    Laŭ ĉiuj rakontas, la Chupacabra ŝajnas esti ne tiom mistera monstro finfine. Preskaŭ ĉiuj evoluistoj kaj zoologoj, kiuj aŭdas la miton de la Chupacabra, tuj atingas la konkludon, ke ĝi estas nur hundo aŭ kojoto kun sarno. Tio estas sufiĉe malkontentiga kaj eĉ malĝoja konkludo, kompreneble, sed ĉi tio povus esti unu el tiuj kazoj, kiam fakto ne estas pli stranga ol fikcio.

    Stephen Reese estas historiisto kiu specialiĝas pri simboloj kaj mitologio. Li skribis plurajn librojn pri la temo, kaj lia laboro estis publikigita en ĵurnaloj kaj revuoj ĉirkaŭ la mondo. Naskita kaj levita en Londono, Stefano ĉiam havis amon por historio. Kiel infano, li pasigis horojn ekzamenante antikvajn tekstojn kaj esplorante malnovajn ruinojn. Tio igis lin okupiĝi pri karieron en historiesploro. La fascino de Stefano kun simboloj kaj mitologio devenas de lia kredo ke ili estas la fundamento de homa kulturo. Li kredas, ke komprenante ĉi tiujn mitojn kaj legendojn, ni povas pli bone kompreni nin mem kaj nian mondon.