De mythe van Pomona en Vertumnus - Romeinse Mythologie

  • Deel Dit
Stephen Reese

    Romeinse mythologie is gevuld met fascinerende verhalen van goden en godinnen en het verhaal van Pomona en Vertumnus is geen uitzondering. Deze twee godheden worden vaak over het hoofd gezien ten gunste van meer populaire figuren zoals Jupiter of Venus, maar hun verhaal is er een van liefde, volharding, en de kracht van transformatie .

    Pomona is de godin van de fruitbomen, terwijl Vertumnus de god van verandering en tuinen is, en hun verbintenis is onwaarschijnlijk maar hartverwarmend. In deze blog verkennen we het verhaal van Pomona en Vertumnus en wat het vertegenwoordigt in de Romeinse mythologie.

    Wie was Pomona?

    Weergave van de Romeinse godin Pomona. Bekijk het hier.

    Temidden van de vele goden en godinnen van de Romeinse mythologie, valt Pomona op als beschermster van de vruchtbare overvloed. Deze bosnimf was een van de Numia, een beschermgeest belast met de verantwoordelijkheid om te waken over mensen, plaatsen of huizen. Haar specialiteit ligt in de teelt en verzorging van fruit bomen omdat ze nauw verbonden is met boomgaarden en tuinen.

    Maar Pomona is meer dan alleen een agrarische godheid Ze belichaamt de essentie van de bloei van fruitbomen, en haar naam is afgeleid van het Latijnse woord "pomum", wat fruit betekent. In artistieke afbeeldingen wordt ze vaak afgebeeld met een cornucopia overvol met rijp, sappig fruit of een schaal met bloeiende producten.

    Naast haar deskundigheid in snoeien en enten, staat Pomona ook bekend om haar prachtige schoonheid, die de aandacht trok van vele vrijers, waaronder de bosgoden Silvanus en Picus. Maar laat je niet misleiden, want deze godin was hevig toegewijd aan haar boomgaard en werd liever met rust gelaten om haar bomen te verzorgen en te voeden.

    Wie is Vertumnus?

    Schilderij van Vertumnus. Bekijk het hier.

    Vertumnus zou oorspronkelijk een Etruskische godheid zijn wiens verering werd geïntroduceerd in Rome door een oude Vulsiniaanse kolonie. Sommige geleerden hebben dit verhaal echter betwist en suggereren dat zijn verering van Sabijnse oorsprong kan zijn geweest.

    Zijn naam is afgeleid van het Latijnse woord "verto", dat "verandering" of "metamorfose" betekent. Hoewel de Romeinen hem toeschrijven aan alle voorvallen die met "verto" te maken hebben, werd hij in werkelijkheid geassocieerd met de transformatie van planten, met name hun overgang van bloei naar vruchtdracht.

    Vertumnus stond bekend als de god van de metamorfose, groei Hij werd vooral toegeschreven aan de wisseling van de seizoenen, een cruciaal aspect van de landbouw in het oude Rome, en aan de aanleg van tuinen en boomgaarden. Daarom wordt hij door het Romeinse volk gevierd op 23 augustus in een festival dat de Vortumnalia wordt genoemd en de overgang van de herfst naar de winter markeert.

    Naast deze, werd Vertumnus verondersteld de macht te hebben om de kleur van bladeren en om de groei van fruitbomen te bevorderen. Hij was ook een shapeshifter die het vermogen had om zichzelf in verschillende vormen te veranderen.

    De mythe van Pomona en Vertumnus

    Pomona was een Romeinse godin en bosnimf die waakte over tuinen en boomgaarden en de hoedster was van vruchtbare overvloed. Ze stond bekend om haar deskundigheid in snoeien en enten en om haar schoonheid, die de aandacht trok van vele vrijers. Ondanks hun avances was Pomona liever alleen om haar bomen te verzorgen en te voeden, zonder verlangen naar liefde of passie.

    Vertumnus' Bedrog

    Bron

    Vertumnus, een god van de wisselende seizoenen, werd op het eerste gezicht verliefd op Pomona, maar zijn pogingen om haar het hof te maken waren tevergeefs. Vastbesloten om haar hart te winnen, veranderde hij in verschillende vermommingen om bij haar in de buurt te zijn, waaronder een visser, boer en herder, maar al zijn pogingen mislukten.

    In een wanhopige poging Pomona's genegenheid te winnen, vermomde Vertumnus zich als een oude vrouw en vestigde Pomona's aandacht op een wijnstok die in een boom klom. Hij vergeleek de behoefte van de wijnstok aan een boom om hem te ondersteunen met Pomona's behoefte aan een partner, en impliceerde dat zij zijn achtervolging moest aanvaarden of de toorn van Venus de godin van de liefde.

    Pomona's afwijzing

    Bron

    Pomona bleef onbewogen door de woorden van de oude vrouw en weigerde toe te geven aan Vertumnus' avances. De vermomde god vertelde vervolgens een verhaal over een harteloze vrouw die haar vrijer afwees tot hij zelfmoord pleegde, om vervolgens door Venus in steen te worden veranderd. Het verhaal van de oude vrouw was waarschijnlijk een waarschuwing aan Pomona voor de gevolgen van het afwijzen van een vrijer.

    Vertumnus' ware vorm

    Bron

    Uiteindelijk, in wanhoop, gooide Vertumnus zijn vermomming af en onthulde zijn ware gedaante aan Pomona, naakt voor haar staand. Zijn knappe gedaante won haar hart, en ze omhelsden elkaar en brachten de rest van hun leven samen door met het verzorgen van fruitbomen.

    Pomona en Vertumnus' liefde voor elkaar werd elke dag sterker, en hun boomgaarden en tuinen bloeiden onder hun zorg. Ze werden een symbool van de vruchtbare overvloed die hun liefde had voortgebracht, en hun erfenis leefde voort in de verhalen over hun liefde en toewijding aan het land.

    Alternatieve versies van de mythe

    Er zijn alternatieve versies van de mythe van Pomona en Vertumnus, elk met zijn eigen unieke wendingen. Ovidius' versie van het verhaal, de meest bekende, vertelt het verhaal van Pomona, een mooie nimf die haar dagen doorbracht met het verzorgen van haar fruitbomen in haar boomgaard, en Vertumnus, een knappe god die hevig verliefd op haar werd.

    1. In de versie van Tibullus

    In een alternatieve versie van het verhaal, verteld door de Romeinse dichter Tibullus, bezoekt Vertumnus Pomona in de gedaante van een oude vrouw en probeert haar over te halen verliefd op hem te worden. De oude vrouw vertelt Pomona een verhaal over een jonge man genaamd Iphis, die zichzelf ophing nadat hij was afgewezen door zijn geliefde Anaxarete.

    Als reactie op zijn dood veranderde Venus Anaxarete in steen vanwege haar harteloosheid. De oude vrouw waarschuwt Pomona vervolgens voor de gevaren van het afwijzen van een vrijer en raadt haar aan haar hart open te stellen voor Vertumnus.

    2. In Ovidius' versie

    In een andere alternatieve versie, verteld door de Romeinse dichter Ovidius in zijn "Fasti", vermomt Vertumnus zich als oude vrouw en bezoekt Pomona's boomgaard. Hij prijst haar fruitbomen en suggereert dat ze een weerspiegeling zijn van haar eigen schoonheid.

    De oude vrouw vertelt Pomona vervolgens een verhaal over een man genaamd Iphis die, nadat hij was afgewezen door de vrouw van wie hij hield, door de godin Isis in een vrouw werd veranderd zodat hij bij haar kon zijn. De oude vrouw suggereert dat Pomona meer open zou moeten staan voor het idee van liefde en dat Vertumnus de perfecte partij voor haar zou kunnen zijn.

    3. Andere versies van de mythe

    Interessant is dat in sommige versies van het verhaal Vertumnus er aanvankelijk niet in slaagt Pomona het hof te maken en zijn toevlucht neemt tot verschillende vermommingen om haar aandacht te trekken. In een van die versies, verteld door de Romeinse dichter Propertius, verandert Vertumnus in een ploeger, een maaier en een druivenplukker om in de buurt van Pomona te zijn.

    Maar ongeacht de versie blijft het verhaal van Pomona en Vertumnus een tijdloos verhaal over liefde, doorzettingsvermogen en transformatie, en blijft het tot de verbeelding spreken van lezers en vertellers.

    Belang en betekenis van de mythe

    Een miniatuur replica van Vertumnus en Pomona door Jean-Baptiste Lemoyne. Bekijk het hier.

    In Romeinse mythologie De mythe van Pomona en Vertumnus vertelt een waarschuwend verhaal over de gevolgen van het verwerpen van de liefde en het weigeren om de goden te eren, in het bijzonder Venus, de godin van de liefde en vruchtbaarheid Het belicht ook het belang van de natuur en de teelt van gewassen, vitale aspecten van de oude Romeinse samenleving.

    Het verhaal kan op verschillende manieren worden geïnterpreteerd, zoals als een verhaal over de triomf van de ware liefde, het belang van deugdzaamheid, of een metafoor voor het nastreven van begeerte. Het heeft echter ook een expliciet erotische ondertekst, die door sommigen wordt geïnterpreteerd als een verhaal over verleiding en bedrog. Vertumnus' gebruik van bedrog om Pomona voor zich te winnen roept vragen op over toestemming en agency in relaties met aanzienlijke macht.onevenwichtigheden.

    Ondanks de minder belangrijke rol die het verhaal in de Romeinse mythologie speelt, is het sinds de Renaissance populair bij Europese kunstenaars, ontwerpers en toneelschrijvers. Zij hebben thema's als liefde, verlangen en deugdzaamheid verkend en scènes van naaktheid en sensualiteit uitgebeeld. Sommige visuele voorstellingen van de mythe vertonen een aanzienlijk verschil in sociale status en leeftijd tussen de personages, wat wijst op machtsverschillen endie vragen oproept over toestemming.

    Uiteindelijk blijft de mythe van Pomona en Vertumnus een meeslepend verhaal over de complexiteit van liefde, verlangen en macht.

    De mythe in de moderne cultuur

    Bron

    De mythe van Vertumnus en Pomona heeft door de geschiedenis heen een grote invloed gehad op de populaire cultuur en is in verschillende vormen herverteld, waaronder literatuur, kunst en opera. Het is een populair onderwerp geweest voor kunstenaars en schrijvers door de geschiedenis heen, vaak gericht op de thema's verleiding en bedrog, maar soms aangepast aan verschillende culturele contexten.

    In de literatuur is naar het verhaal van Pomona en Vertumnus verwezen in werken als John Milton's boek "Comus" en William Shakespeare's toneelstuk "The Tempest". In de opera werd de mythe opgenomen in verschillende toneelstukken met Ovidius' Metamorfosen.

    Een daarvan is het langlopende toneelstuk "Metamorphoses", geschreven en geregisseerd door de Amerikaanse toneelschrijfster Mary Zimmerman, dat werd bewerkt van een vroege versie van het stuk, Six Myths, dat in 1996 werd opgevoerd in het Northwestern University Theater and Interpretation Center.

    In de kunstwereld is het verhaal van Pomona en Vertumnus afgebeeld in schilderijen en beelden van kunstenaars als Peter Paul Rubens, Cesar van Everdingen en François Boucher. Veel van deze kunstwerken verbeelden de sensuele en erotische aspecten van de mythe en de natuurlijke schoonheid van de omgeving.

    Ook in de populaire cultuur buiten de kunsten is naar de mythe verwezen. Een voorbeeld is de Harry Potter-serie, waarin Pomona Sprout voorkomt als professor in de Kruidenkunde op Zweinstein School of Witchcraft and Wizardry. Ze werkte als hoofd van Huize Hufflepuff en hoofd van de afdeling Kruidenkunde, terwijl ze ook enkele lessen verzorgde waarin ze Harry en zijn klasgenoten leert over de eigenschappen vanverschillende magische planten.

    Inpakken

    De Romeinse mythologie speelde een belangrijke rol in het leven van de oude Romeinen en vormde hun geloof, waarden en begrip van de wereld om hen heen. Vandaag de dag wordt zij nog steeds bestudeerd en gewaardeerd als een essentieel onderdeel van de oude geschiedenis en cultuur.

    De mythe van Vertumnus en Pomona is door de jaren heen een populair onderwerp geweest voor kunstenaars en schrijvers, met veel interpretaties die zich richten op de onderstromen van bedrog en verleiding. Sommigen zien het ook als een verhaal dat de kracht van de liefde benadrukt, terwijl anderen geloven dat het een waarschuwing is voor de gevolgen van het minachten van de goden.

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.