Verschillende mensen stellen zich verschillende dingen voor bij het woord "slavernij". Wat je onder slavernij verstaat kan afhangen van waar je vandaan komt, over welk soort slavernij je hebt gelezen in de geschiedenisboeken van je eigen land, en zelfs van de vooringenomenheid van de media die je consumeert.

Dus, Wat is slavernij precies? Wanneer en waar is het begonnen en geëindigd? Is het ooit geëindigd? Is het echt afgelopen in de VS? Wat zijn de belangrijkste keerpunten van het instituut slavernij in de wereldgeschiedenis?

Hoewel we in dit artikel geen volledig gedetailleerde analyse kunnen geven, zullen we proberen de belangrijkste feiten en data hier aan te stippen.

De oorsprong van de slavernij

Laten we bij het begin beginnen - was slavernij in enige vorm aanwezig tijdens de vroegste delen van de menselijke geschiedenis? Dat hangt af van waar je de startlijn van de "menselijke geschiedenis" trekt.

Pre-beschaafde samenlevingen kenden geen enkele vorm van slavernij. De reden daarvoor is simpel:

Zij misten de sociale gelaagdheid of sociale orde om zo'n systeem af te dwingen. In pre-beschaafde samenlevingen waren er geen complexe hiërarchische structuren, vaste werkverdelingen of iets dergelijks - iedereen was er min of meer gelijk.

Slavernij kwam echter wel voor bij de allereerste menselijke beschavingen die we kennen. Er zijn bewijzen van massale slavernij vanaf 3.500 v. Chr. of meer dan 5.000 jaar geleden in Mesopotamië en Soemerië. De omvang van de slavernij in die tijd lijkt zo massaal te zijn geweest dat het toen al "een instituut" werd genoemd en het kwam zelfs voor in de Mesopotamische Code van Hammurabi in 1860 voor Christus, die onderscheid maakte tussen vrijgeborenen, vrijgelatenen en slaven. De Standaard van Ur, een fragment van een Soemerisch artefact, toont gevangenen die bloedend en naakt voor de koning worden gebracht.

Slavernij wordt ook vaak genoemd in de verschillende religieuze teksten uit die tijd, waaronder de Abrahamitische godsdiensten en de Bijbel. En hoewel veel religieuze apologeten volhouden dat de Bijbel alleen spreekt over contractuele slavernij - een kortdurende vorm van slavernij die vaak wordt voorgesteld als een "aanvaardbare" methode om schulden af te lossen, spreekt de Bijbel ook over slavernij door oorlogsgevangenen, vluchtelingenslavernij, bloedslavernij, slavernij door huwelijk, d.w.z. de slaveneigenaar die de vrouw en kinderen van zijn slaaf bezit, en zo verder.op.

Dit alles is natuurlijk geen kritiek op de Bijbel, want slavernij kwam inderdaad voor in bijna alle grote landen, culturen en religies van die tijd. Er waren uitzonderingen, maar helaas werden de meeste daarvan uiteindelijk veroverd en - ironisch genoeg - tot slaaf gemaakt door de grotere door slavernij aangedreven rijken om hen heen.

In die zin kunnen we slavernij niet beschouwen als een natuurlijk en onvermijdelijk onderdeel van de menselijke natuur, aangezien het niet bestond in pre-beschaafde samenlevingen. In plaats daarvan kunnen we slavernij beschouwen als een natuurlijk en onvermijdelijk onderdeel van hiërarchische maatschappelijke structuren - in het bijzonder, maar niet uitsluitend, autoritaire maatschappelijke structuren. Zolang er een hiërarchie bestaat, zullen degenen aan de top proberen diegenen uit te buiten die...aan de onderkant zoveel als ze kunnen, tot het punt van letterlijke slavernij.

Betekent dit dat slavernij altijd aanwezig was in alle of de meeste grote menselijke samenlevingen van de afgelopen 5000 jaar?

Niet echt.

Zoals de meeste dingen had ook slavernij zogezegd zijn "ups en downs". Er waren zelfs gevallen waarin de praktijk al in de oude geschiedenis werd verboden. Een van die beroemde voorbeelden was Cyrus de Grote, de eerste koning van het oude Perzië en een vrome Zoroastrische die Babylon veroverde in 539 voor Christus, alle slaven in de stad bevrijdde en raciale en religieuze gelijkheid afkondigde.

Toch zou het overdreven zijn dit een afschaffing van de slavernij te noemen, omdat de slavernij na de heerschappij van Cyrus weer opkwam en ook bestond in de meeste aangrenzende samenlevingen zoals Egypte, Griekenland en Rome.

Zelfs nadat zowel het christendom als de islam Europa, Afrika en Azië hadden overspoeld, bleef slavernij bestaan. Tijdens de vroege middeleeuwen werd slavernij in Europa minder gebruikelijk, maar het verdween niet. De Vikingen in Scandinavië hadden slaven uit de hele wereld en men schat dat zij ongeveer 10% van de bevolking van middeleeuws Scandinavië uitmaakten.

Bovendien bleven zowel christenen als moslims oorlogsgevangenen tot slaaf maken tijdens hun lange oorlogen met elkaar rond de Middellandse Zee. Met name de islam verspreidde deze praktijk over grote delen van Afrika en Azië, tot in India toe en tot in de 20e eeuw.

Ondertussen slaagden de christenen in Europa erin een geheel nieuwe slaveninstelling op te richten - de trans-Atlantische slavenhandel. Vanaf de 16e eeuw begonnen Europese kooplieden West-Afrikaanse gevangenen te kopen, vaak van andere Afrikanen, en verscheepten ze naar de Nieuwe Wereld om te voorzien in de behoefte aan goedkope arbeidskrachten die nodig waren voor de kolonisatie. Dit stimuleerde verder oorlogen en veroveringen in West-Afrika diezette de slavenhandel voort totdat het Westen begon afschaffing van de slavernij in de late 18e en 19e eeuw.

Welk land schafte als eerste de slavernij af?

Velen zullen de Verenigde Staten aanhalen als het eerste land dat een einde maakte aan de slavernij. Het eerste westerse land dat de slavernij officieel afschafte, was echter Haïti. Het kleine eilandland bereikte dit door de 13 jaar durende Haïtiaanse revolutie die eindigde in 1793. Dit was letterlijk een slavenopstand waarbij de voormalige slaven erin slaagden hun Franse onderdrukkers terug te dringen en hun vrijheid te winnen.

Kort daarna beëindigde het Verenigd Koninkrijk zijn betrokkenheid bij de slavenhandel in 1807. Frankrijk volgde dit voorbeeld en verbood de praktijk in alle Franse koloniën in 1831, nadat een eerdere poging was verijdeld door Napoleon Bonaparte.

De Verenigde Staten daarentegen schaften meer dan 70 jaar later in 1865, na een lange en gruwelijke burgeroorlog, de slavernij af. Maar ook daarna bleven de raciale ongelijkheid en spanningen bestaan - sommigen zouden kunnen zeggen tot op de dag van vandaag. Velen beweren zelfs dat de slavernij in de VS tot op de dag van vandaag voortduurt via het systeem van gevangenisarbeid.

Volgens de 13e Amendement van de Amerikaanse grondwet, hetzelfde amendement dat de slavernij afschafte in 1865... "Noch slavernij, noch onvrijwillige dienstbaarheid. behalve als straf voor een misdaad waarvoor de partij naar behoren is veroordeeld, bestaat binnen de Verenigde Staten."

Met andere woorden, de Amerikaanse grondwet zelf erkende gevangenisarbeid als een vorm van slavernij en staat het nog steeds toe. Dus, als je bedenkt dat er meer dan 2,2 miljoen gevangenen zijn in federale, staats- en particuliere gevangenissen in de VS en bijna alle valide gevangenen een of andere vorm van werk verrichten, zou dat letterlijk betekenen dat er nog steeds miljoenen slaven zijn in de...VS vandaag.

Slavernij in andere delen van de wereld

We praten vaak uitsluitend over de westerse koloniale rijken en de VS als we het hebben over de moderne geschiedenis van de slavernij en de afschaffing ervan. Maar hoe is het zinvol om deze rijken te prijzen voor de afschaffing van de slavernij in de 19e eeuw, als veel andere landen en samenlevingen de praktijk nooit hebben overgenomen, zelfs niet toen ze de middelen daartoe hadden? En, van degenen die dat wel deden - wanneer zijn ze gestopt? Laten we eens kijkenover de meeste andere grote voorbeelden één voor één.

Hoewel we dit onderwerp zelden bespreken, had China gedurende grote delen van zijn geschiedenis slaven. En het heeft in de loop der jaren verschillende vormen aangenomen. Het gebruik van krijgsgevangenen als slaven was een praktijk die bestond in de oudste opgetekende geschiedenis van China, ook in de vroege Shang en Zhou dynastieën. Het breidde zich verder uit tijdens de Qin en Tang dynastieën een paar eeuwen voor de gewone jaartelling.

Slavenarbeid bleef een belangrijke rol spelen bij de vestiging van China, totdat het in de 12e eeuw na Christus en tijdens de economische bloei onder de Song-dynastie begon af te nemen. De praktijk leefde weer op tijdens de door Mongolen en Mantsjoe's geleide Chinese dynastieën in de late Middeleeuwen, die tot de 19e eeuw duurden.

Terwijl de westerse wereld ernaar streefde de praktijk voorgoed af te schaffen, begon China Chinese arbeiders naar de VS te exporteren, omdat de afschaffing van de slavernij daar talloze arbeidsmogelijkheden had geopend. Deze Chinese arbeiders, koelies genoemd, werden vervoerd via grote vrachtschepen, en werden niet echt veel beter behandeld dan de voormalige slaven.

Ondertussen werd slavernij in China in 1909 officieel illegaal verklaard. De praktijk bleef echter decennialang bestaan, met veel geregistreerde gevallen tot in 1949. Zelfs daarna en tot in de 21e eeuw zijn overal in het land gevallen van dwangarbeid en vooral seksuele slavernij te zien. In 2018 schat de Global Slavery Index dat ongeveer 3,8 miljoen mensen nog steedstot slaaf gemaakt in China.

Ter vergelijking: China's buurland Japan heeft in de loop van zijn geschiedenis een veel beperkter maar toch vrij grootschalig gebruik van slaven gekend. De praktijk begon tijdens de Yamato-periode in de 3e eeuw na Christus en werd 13 eeuwen later officieel afgeschaft door Toyotomi Hideyoshi in 1590. Ondanks deze vroege afschaffing van de praktijk in vergelijking met westerse normen, heeft Japan vóór en tijdensIn de anderhalf jaar tussen 1932 en 1945 gebruikte Japan oorlogsgevangenen als slaven en nam het zogenaamde troostmeisjes als seksslavinnen in dienst. Gelukkig werd deze praktijk na de oorlog weer verboden.

Iets meer naar het westen heeft een ander oud rijk een veel meer betwiste en tegenstrijdige geschiedenis met slavernij. Sommigen beweren dat India nooit slaven heeft gehad tijdens zijn oude geschiedenis, terwijl anderen beweren dat slavernij al in de 6e eeuw voor Christus wijdverbreid was. Het meningsverschil komt grotendeels voort uit de verschillende vertalingen van woorden als dasa en dasyu Dasa wordt meestal vertaald als vijand, dienaar van god en toegewijde, terwijl dasyu wordt opgevat als demon, barbaar en slaaf. De verwarring tussen de twee termen heeft tot gevolg dat geleerden nog steeds twisten over het bestaan van slavernij in het oude India.

Al dat geruzie werd zinloos toen in de 11e eeuw de moslimoverheersing van Noord-India begon. De Abrahamitische godsdienst vestigde eeuwenlang slavernij in het subcontinent, met de hindoes als voornaamste slachtoffers.

Daarna kwam het koloniale tijdperk waarin Indiërs als slaven werden meegenomen door Europese kooplieden via de slavenhandel in de Indische Oceaan, ook bekend als de Oost-Afrikaanse of Arabische slavenhandel - het minder besproken alternatief van de trans-Atlantische slavenhandel. Ondertussen werden Afrikaanse slaven in India ingevoerd om te werken in de Portugese kolonies aan de Konkan-kust.

Uiteindelijk werden alle slavenpraktijken - invoer, uitvoer en bezit - in India verboden door de Indiase slavernijwet van 1843.

Als we kijken naar de prekoloniale Amerika's en Afrika, is het duidelijk dat slavernij ook in deze culturen bestond. Zowel Noord-, Midden- als Zuid-Amerikaanse samenlevingen gebruikten krijgsgevangenen als slaven, hoewel de precieze omvang van de praktijk niet volledig bekend is. Hetzelfde geldt voor Midden- en Zuid-Afrika. Slavernij in Noord-Afrika is bekend en geregistreerd.

Dit doet het voorkomen alsof alle grote landen in de wereld ooit slavernij hadden. Toch zijn er enkele opmerkelijke uitzonderingen. Het Russische Rijk, bijvoorbeeld, heeft bij al zijn veroveringen in de afgelopen duizend jaar nooit echt zijn toevlucht genomen tot slavernij als een belangrijk of gelegaliseerd aspect van zijn economie en maatschappelijke orde. Het heeft echter eeuwenlang lijfeigenschap gehad, die diende als basis vande Russische economie in plaats van slavernij.

Andere oude Europese landen zoals Polen, Oekraïne, Bulgarije en enkele andere hebben ook nooit echt slaven gehad, hoewel zij in de Middeleeuwen grote lokale en multiculturele rijken hadden. Zwitserland, als volledig door land ingesloten land, heeft ook nooit slaven gehad. Interessant is dat dit ook de reden is waarom Zwitserland technisch gezien tot op heden geen wetgeving heeft die de praktijk van slavernij verbiedt.

Inpakken

Zoals je ziet is de geschiedenis van slavernij bijna net zo lang, pijnlijk en ingewikkeld als de geschiedenis van de mensheid zelf. Ondanks het feit dat slavernij officieel verboden is in de hele wereld, blijft ze in verschillende vormen bestaan. Mensenhandel, schuldslavernij, dwangarbeid, gedwongen huwelijken, gevangenisarbeid en - je zou kunnen zeggen - zelfs de hongerlonen die in de meeste landen bestaan - kunnen allemaal worden gezien alsvormen van slavernij.

Zullen we er ooit in slagen ons te ontdoen van deze smet op de menselijke geschiedenis? Dat valt nog te bezien. De meer pessimisten onder ons zouden kunnen zeggen dat zolang er een winstoogmerk bestaat, degenen aan de top degenen aan de onderkant zullen blijven uitbuiten. Misschien dat culturele, educatieve en morele vooruitgang het probleem uiteindelijk zal oplossen, maar dat moet nog gebeuren. Zelfs mensen in de zogenaamd slavernijvrije westerse landenblijven bewust profiteren van gevangenisarbeid en goedkope arbeid in de ontwikkelingslanden, dus we hebben zeker nog meer werk voor de boeg.