In de Griekse mythologie zijn harpijen legendarische monsters met het lichaam van een vogel en het gezicht van een vrouw. Ze stonden bekend als de personificatie van de wervelwinden of stormwinden.

De Harpies worden soms beschreven als de honden van Zeus en hun taak was om dingen en mensen van de aarde weg te rukken. Ze droegen ook boosdoeners naar de Erinyes (de Furies) om gestraft te worden. Als iemand plotseling verdween, waren de Harpies meestal de schuldigen. Zij waren ook de verklaring voor de verandering van de winden.

Wie waren de Harpies?

De Harpies waren de nakomelingen van Thaumas, de oude zeegod, en zijn vrouw Elektra, een van de Oceaniden. Dit maakte hen zusters van Iris In sommige versies van het verhaal zouden zij de dochters zijn van Typhon de monsterlijke echtgenoot van Echidna.

Het exacte aantal Harpies staat ter discussie, er bestaan verschillende versies. Meestal wordt aangenomen dat er drie Harpies zijn.

Volgens Hesiod waren er echter twee Harpijen. De ene heette Aello (wat Stormwind betekent) en de andere Ocypete. Homerus noemt in zijn geschriften slechts één Harpij Podarge (wat Flitsende-Voetige betekent). Verschillende andere schrijvers gaven de Harpijen namen als Aellopus, Nicothoe, Celaeno en Podarce, met meer dan één naam voor elke Harpij.

Hoe zien Harpies eruit?

De Harpies werden aanvankelijk beschreven als "maagden" en werden tot op zekere hoogte als mooi beschouwd. Later veranderden ze echter in lelijke wezens met een onooglijk uiterlijk. Ze worden vaak afgebeeld als gevleugelde vrouwen met lange klauwen. Ze waren altijd hongerig en op zoek naar slachtoffers.

Wat hebben de Harpies gedaan?

De Harpies waren windgeesten en waren kwaadaardige, destructieve krachten. Bijgenaamd "de snelle rovers" stalen de Harpies allerlei dingen, waaronder voedsel, voorwerpen en personen.

De naam "Harpij" betekent "snatchers", wat zeer toepasselijk is gezien de daden die zij verrichtten. Zij werden beschouwd als wrede en gemene wezens, die er genoegen in vonden hun slachtoffers te martelen.

Mythes over de Harpijen

De Harpies zijn het meest bekend omdat ze een belangrijke rol spelen in het verhaal van de Argonauten die ze tegenkwamen toen ze koning Phineus martelden.

• Koning Phineus en de Harpijen

Phineus, de koning van Thracië, had van Zeus, de god van de hemel, de gave van profetie gekregen. Hij besloot deze gave te gebruiken om alle geheime plannen van Zeus te ontdekken. Zeus ontdekte hem echter. Woedend op Phineus verblindde hij hem en plaatste hem op een eiland vol met voedsel. Hoewel Phineus al het voedsel had dat hij zich maar kon wensen, kon hij niets eten omdat telkens als hij aan een maaltijd zat, deHarpies zouden al het voedsel stelen. Dit zou zijn straf zijn.

Enkele jaren later, Jason en zijn Argonauten, een groep Griekse helden op zoek naar de Gouden Vlies Phineus beloofde hen dat hij hen zou vertellen hoe ze door de Symplegades konden reizen als ze de Harpies zouden verjagen en ze stemden toe.

De Argonauten wachtten Phineus' volgende maaltijd op en zodra hij ging zitten, doken de Harpies neer om hem te stelen. Meteen sprongen de Argonauten met hun wapens op en verdreven de Harpies van het eiland.

Volgens sommige bronnen hebben de Harpies de Strophades eilanden tot hun nieuwe thuis gemaakt, maar andere bronnen zeggen dat ze later in een grot op het eiland Kreta zijn gevonden. Dit veronderstelt dat ze nog in leven waren, aangezien in sommige versies van het verhaal staat dat ze door de Argonauten zijn gedood.

• De Harpijen en Aeneas

Hoewel het verhaal van koning Phineus het bekendste is over de gevleugelde godinnen, komen ze ook voor in een ander beroemd verhaal met Aeneas, een mythische held van Rome en Troje.

Aeneas landde met zijn volgelingen op de Strophades eilanden, op weg naar het eiland Delos. Toen ze al het vee zagen, besloten ze offers te brengen aan de goden en een feestmaal te houden. Maar zodra ze gingen zitten om van hun maaltijd te genieten, verschenen de Harpijen en scheurden de maaltijd aan stukken. Ze verontreinigden de rest van het voedsel, net zoals ze met het voedsel van Phineus hadden gedaan.

Aeneas gaf niet op en probeerde opnieuw een offer aan de goden te brengen en ook wat van het voedsel te krijgen, maar deze keer waren hij en zijn mannen klaar voor de Harpies. Zodra ze op het voedsel afkwamen, dreven Aeneas en zijn metgezellen ze weg, maar de wapens die ze gebruikten leken de Harpies zelf geen kwaad te doen.

De Harpijen moesten hun nederlaag toegeven en vertrokken, maar ze waren boos omdat ze geloofden dat Aeneas en zijn mannen hun voedsel hadden opgegeten. Ze vervloekten Aeneas en zijn volgelingen tot een lange periode van hongersnood bij het bereiken van hun eindbestemming.

• Koning Pandareus' dochters

Een andere minder bekende mythe over de Harpies gaat over de dochters van koning Pandareus van Miletus. Het verhaal begon toen de koning de bronzen hond van Zeus stal. Toen Zeus ontdekte wie hem gestolen had, was hij zo kwaad dat hij zowel de koning als zijn vrouw doodde. Hij had echter medelijden met de dochters van Pandareus en besloot hen te laten leven. Ze werden opgevoed door Aphrodite tot ze klaar waren om te trouwen en dan vroeg ze Zeus' zegen om een huwelijk voor hen te regelen.

Terwijl Aphrodite in Olympus was voor een ontmoeting met Zeus, stalen de Harpies de dochters van Pandareus. Zij leverden hen over aan de Furies, en werden gemarteld en gedwongen de rest van hun leven als bedienden te werken om te boeten voor de misdaden van hun vader.

The Harpies Offspring

Als de Harpies niet bezig waren met het ontmoeten van helden, werden ze ook beschouwd als de moeders van zeer snelle paarden geboren uit het zaad van windgoden zoals Zephyrus, de god van de westenwind of Boreas de god van de noordenwind.

De Harpy Podarge had vier bekende nakomelingen die beroemde onsterfelijke paarden waren. Ze had twee van haar kinderen met Zephyrus - Balius en Xanthus die behoorden tot de Griekse held Achilles De andere twee, Harpagos en Phlogeus, behoorden tot Dioscuri.

De Harpijen in Heraldiek en Kunst

Harpijen komen vaak voor in kunstwerken als randfiguren, op muurschilderingen en op aardewerk. Ze worden meestal afgebeeld als verjaagd door de Argonauten en soms als gruwelijke beulen van hen die de goden kwaad hadden gemaakt. In de Europese Renaissance werden ze meestal gebeeldhouwd en soms afgebeeld in helse landschappen met demonen en andere monsterlijke wezens.

Tijdens de Middeleeuwen werden Harpijen "virign eagles" genoemd en werden ze steeds populairder in de heraldiek. Ze werden gedefinieerd als gieren met een vrouwenkop en -borst met een bloeddorstige reputatie. Ze werden vooral populair in Oost-Friesland, en stonden op verschillende wapenschilden.

Harpies in popcultuur en literatuur

Harpijen komen voor in de werken van verschillende grote schrijvers. In Dante's Goddelijke Komedie , ze jaagden op degenen die zelfmoord pleegden, en in Shakespeare's The Tempest Ariel, de geest is vermomd als een Harpij om de boodschap van zijn meester af te leveren. Peter Beagles ' The Last Unicorn'. merkt de onsterfelijkheid van de gevleugelde vrouwen op.

Harpijen worden ook vaak gebruikt in videospelletjes en andere marktgerichte producten, met hun gewelddadige aard en samengestelde vorm.

Harpijen zijn een populair symbool voor tatoeages, en worden vaak verwerkt in betekenisvolle ontwerpen.

Symboliek van Harpies

De rol van de Harpies als de honden van Zeus en hun taak om de schuldigen mee te nemen om gestraft te worden door de Erinyen diende als een morele herinnering aan degenen die zich schuldig maakten aan wandaden, dat iemand die niet deugdzaam is of te ver afdwaalt op den duur gestraft zal worden.

Ze vertegenwoordigden ook gevaarlijke stormwinden, die ontwrichting en vernietiging symboliseerden. In sommige contexten kunnen de Harpies gezien worden als symbolen van obsessie, lust en kwaad.

Sommigen zeggen dat deze onsterfelijke daimonen nog steeds op de loer liggen om diegenen te straffen die de goden of hun buren onrecht hebben aangedaan en hen meeslepen naar de diepten van Tartarus om voor eeuwig gemarteld te worden.

Inpakken

De Harpijen behoren tot de interessantste van de mythologische Griekse personages, vergelijkbaar met de Sirenen. Hun unieke uiterlijk en ongewenste eigenschappen maken hen tot de meest intrigerende, vervelende en storende van de oude monsters.