តារាងមាតិកា
Fafnir គឺជានាគដ៏ល្បីល្បាញបំផុតមួយនៅក្នុងទេវកថា និងរឿងព្រេងនិទាន Nordic ដូច្នេះហើយបានជាគាត់ជាអ្នកបំផុសគំនិតរបស់នាគនៅក្នុងស្នាដៃរបស់ Tolkien និងតាមរយៈពួកវា - នាគភាគច្រើននៅក្នុងអក្សរសិល្ប៍រវើរវាយ និងវប្បធម៌ប្រជាប្រិយនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ។ . ខណៈពេលដែលគាត់ចាប់ផ្តើមជីវិតជាមនុស្សតឿ គាត់បានបញ្ចប់វាជាសត្វនាគដែលបញ្ចេញជាតិពុល ដែលភាពលោភលន់នាំឱ្យគាត់ធ្លាក់ចុះ។ នេះជាការមើលកាន់តែជិត។
តើនរណាជា Fafnir?
Fafnir ដែលសរសេរថា Fáfnir ឬ Frænir គឺជាមនុស្សតឿ និងជាកូនប្រុសរបស់ស្តេចមនុស្សតឿ Hreidmar និងជាប្អូនប្រុសរបស់មនុស្សតឿ Regin, Ótr, Lyngheiðr និង Lofnheiðr ។ ព្រឹត្តិការណ៍ជាច្រើនកើតឡើងមុនពេល Fafnir ចូលមកក្នុងរឿង។
- The Unfortunate Otter
យោងទៅតាម Icelandic Volsunga Saga , ព្រះÆsir Odin, Loki និង Hœnir កំពុងធ្វើដំណើរនៅពេលដែលពួកគេបានជំពប់ដួលលើបងប្រុសរបស់ Fafnir ឈ្មោះ Ótr ។ ជាអកុសលសម្រាប់ Ótr គាត់ធ្លាប់យករូបរាងរបស់សត្វទីទុយនៅពេលថ្ងៃ ទើបព្រះបានយល់ច្រឡំគាត់ថាជាសត្វសាមញ្ញ ហើយបានសម្លាប់គាត់។ លំនៅដ្ឋានរបស់ស្តេចតឿ Hreidmar ។ នៅទីនោះ ព្រះបានបង្អួតស្បែករបស់សត្វអូកនៅចំពោះមុខ Hreidmar ដែលបានស្គាល់កូនប្រុសរបស់គាត់ដែលបានស្លាប់។
- ព្រះដែលចាប់ធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំង
ខឹងខ្លាំងណាស់។ ស្តេចមនុស្សតឿបានចាប់ Odin និង Hœnir ធ្វើជាចំណាប់ខ្មាំង ហើយប្រគល់ភារកិច្ចឱ្យ Loki ស្វែងរកតម្លៃលោះសម្រាប់ព្រះពីរផ្សេងទៀត។ ព្រះល្បិចត្រូវរកមាសគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីដាក់ស្បែកសត្វអូកដែលពេញដោយមាស រួចគ្របវាដោយពណ៌ក្រហមមាស។
នៅទីបំផុត Loki បានរកឃើញមាសរបស់ Andvari និងចិញ្ចៀនមាស Andvaranaut ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទាំងចិញ្ចៀន និងមាសត្រូវបានបណ្តាសាឱ្យស្លាប់ទៅអ្នកណាក៏ដោយដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ ដូច្នេះ Loki ប្រញាប់ប្រញាល់ឱ្យពួកគេទៅ Hreidmar ។ ដោយមិនដឹងពីបណ្តាសានោះ ស្តេចក៏ទទួលយកថ្លៃលោះ ហើយឲ្យព្រះទៅ។
- ភាពលោភលន់របស់ Fafnir
នេះជាកន្លែងដែល Fafnir ចូលមកក្នុងរឿង នៅពេលដែលគាត់ច្រណែននឹងកំណប់របស់ឪពុកគាត់ ហើយសម្លាប់គាត់ ដោយយកទាំងមាសរបស់ Andvari និងចិញ្ចៀនសម្រាប់ខ្លួនគាត់។
ដោយជំនះដោយភាពលោភលន់ Fafnir បន្ទាប់មកបានប្រែទៅជានាគដ៏ធំ ហើយចាប់ផ្តើមបញ្ចេញពិសលើទឹកដីក្បែរនោះ។ រក្សាមនុស្សឱ្យនៅឆ្ងាយ។
- Sigurd Scheme to Kill Fafnir
នៅពេលដែលបណ្តាសារបស់មាសនៅតែសកម្ម ការស្លាប់របស់ Fafnir នឹងកើតឡើងឆាប់ៗនេះ។ ដោយខឹងនឹងបងប្រុសរបស់គាត់ចំពោះការសម្លាប់ឪពុករបស់ពួកគេ ជាងដែកតឿ Regin បានប្រគល់ភារកិច្ចឱ្យកូនប្រុសចិញ្ចឹមរបស់គាត់ឈ្មោះ Sigurd (ឬ Siegfried នៅក្នុងកំណែអាល្លឺម៉ង់ភាគច្រើន) ដើម្បីសម្លាប់ Fafnir និងយកមាសមកវិញ។
Regin បានណែនាំដោយប្រាជ្ញា Sigurd មិនឱ្យប្រឈមមុខនឹង Fafnir ទល់មុខគ្នា ប៉ុន្តែដើម្បីជីករណ្តៅនៅលើផ្លូវ Fafnir បានទៅស្ទ្រីមក្បែរនោះ ហើយបានវាយប្រហារបេះដូងរបស់នាគពីខាងក្រោម។
Sigurd បានចាប់ផ្តើមជីក និងទទួលបានដំបូន្មានបន្ថែមពី Odin ខ្លួនឯង ដោយក្លែងខ្លួនថាជាមនុស្សចាស់ បុរស។ ព្រះបិតាទាំងអស់បានទូន្មាន Sigurd ឱ្យជីកលេណដ្ឋានបន្ថែមទៀតនៅក្នុងរណ្តៅ ដើម្បីកុំឱ្យគាត់លង់ក្នុងឈាមរបស់ Fafnir នៅពេលដែលគាត់បានសម្លាប់គាត់។
- ការស្លាប់របស់ Fafnir
នៅពេលដែលរណ្ដៅរួចរាល់Fafnir បានមកតាមផ្លូវហើយដើរលើវា។ Sigurd បានវាយប្រហារដោយដាវដ៏គួរឱ្យទុកចិត្តរបស់គាត់ Gram និងធ្វើឱ្យនាគរងរបួសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ខណៈដែលគាត់កំពុងស្លាប់ នាគបានព្រមានក្មួយប្រុសរបស់គាត់កុំឲ្យយកកំណប់នេះទៅតាមបណ្តាសា ហើយនឹងនាំឲ្យគាត់ស្លាប់។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ Sigurd បានប្រាប់ Fafnir ថា " មនុស្សទាំងអស់ស្លាប់ " ហើយគាត់ចង់ស្លាប់ជាអ្នកមាន។
បន្ទាប់ពី Fafnir បានស្លាប់ Sigurd មិនត្រឹមតែយកចិញ្ចៀន និងមាសដែលត្រូវបណ្តាសាប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែថែមទាំងបេះដូងរបស់ Fafnir ផងដែរ។ បន្ទាប់មកគាត់បានជួបជាមួយ Regin ដែលគ្រោងនឹងសម្លាប់កូនចិញ្ចឹមរបស់គាត់ ប៉ុន្តែដំបូងគេបានសុំ Sigurd ឱ្យចម្អិនបេះដូង Fafnir ឱ្យគាត់ ព្រោះការបរិភោគបេះដូងនាគត្រូវបានគេនិយាយថាផ្តល់ចំណេះដឹងដ៏អស្ចារ្យ។
- Sigurd ស្វែងយល់ Regin's Plan
ខណៈដែល Sigurd កំពុងធ្វើម្ហូប គាត់បានដុតមេដៃដោយចៃដន្យនៅលើបេះដូងក្តៅ ហើយដាក់វានៅក្នុងមាត់របស់គាត់។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ នេះរាប់ថាគាត់ញ៉ាំខាំចេញពីបេះដូង ហើយគាត់ទទួលបានសមត្ថភាពក្នុងការយល់ពីការនិយាយរបស់សត្វស្លាប។ បន្ទាប់មកគាត់បានលឺសត្វបក្សី Oðinnic ពីរក្បាល (បក្សីនៃ Odin ទំនងជាសត្វក្អែក) ដែលកំពុងពិភាក្សាគ្នារវាងពួកគេពីរបៀបដែល Regin គ្រោងនឹងសម្លាប់ Sigurd ។
ប្រដាប់ដោយចំណេះដឹងនេះ និងជាមួយនឹងដាវ Gram របស់គាត់ Sigurd បានសម្លាប់ Regin និងរក្សាទុកទាំងកំណប់។ និងបេះដូងរបស់ Fafnir សម្រាប់ខ្លួនគាត់។
អត្ថន័យ និងនិមិត្តសញ្ញារបស់ Fafnir
រឿងសោកនាដកម្មរបស់ Fafnir រួមមានឃាតកម្មជាច្រើន ដែលភាគច្រើនវាកើតឡើងរវាងសាច់ញាតិ។ នេះមានន័យជានិមិត្តរូបនៃអំណាចនៃការលោភលន់ និងរបៀបដែលវាអាចជំរុញសូម្បីតែមនុស្សជិតស្និទ្ធបំផុត និងសមាជិកគ្រួសារឱ្យធ្វើរឿងដែលមិនអាចនិយាយបានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
នៃជាការពិតណាស់ ដូចទៅនឹងបិសាច Nordic ភាគច្រើនដែរ វាចាប់ផ្តើមដោយ Loki ធ្វើអំពើអាក្រក់មួយចំនួន ប៉ុន្តែវាមិនបានដកចេញពីកំហុសជាច្រើនរបស់មនុស្សតឿនោះទេ។
ក្នុងចំណោមឃាតករទាំងអស់នៅក្នុង Volsunga Saga , ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ Fafnir លេចធ្លោដោយសារតែភាពលោភលន់របស់គាត់មិនត្រឹមតែជំរុញគាត់ឱ្យប្រព្រឹត្តឧក្រិដ្ឋកម្មដ៏សាហាវបំផុតដំបូងគេប៉ុណ្ណោះទេ ថែមទាំងបំប្លែងខ្លួនគាត់ទៅជានាគបាញ់ថ្នាំពុលទៀតផង។ Sigurd ខណៈពេលដែលត្រូវបានជំរុញដោយការលោភលន់ផងដែរ គឺជាវីរបុរសនៃបិសាច ហើយហាក់ដូចជាធន់នឹងបណ្តាសារបស់មាស ខណៈដែលគាត់មិនស្លាប់នៅចុងបញ្ចប់នៃរឿងនិទាន។
Fafnir និង Tolkien
អ្នករាល់គ្នា អ្នកដែលបានអានសៀវភៅ The Hobbit, របស់គាត់ Silmarilion, របស់ J. R. R. Tolkien ឬសូម្បីតែសៀវភៅ The Lord of the Rings នឹងកត់សម្គាល់ភ្លាមៗនូវភាពស្រដៀងគ្នាជាច្រើនរវាងពួកគេ និងរឿងនិទានរបស់ Fafnir ។ ភាពស្រដៀងគ្នាទាំងនេះមិនមែនជារឿងចៃដន្យទេ ខណៈដែល Tolkien សារភាពថាគាត់បានទទួលការបំផុសគំនិតជាច្រើនពីទេវកថាអឺរ៉ុបខាងជើង។
មានភាពស្របគ្នាច្បាស់លាស់មួយរវាង Fafnir និងនាគ Smaug នៅក្នុង The Hobbit។
- ទាំងពីរជានាគយក្ស និងលោភលន់ ដែលបានលួចមាសរបស់ពួកគេពីមនុស្សតឿ និងដែលបំភ័យទឹកដីក្បែរនោះ និងការពារកំណប់ទ្រព្យសម្បតិ្តរបស់ពួកគេ។
- ទាំងពីរត្រូវបានសម្លាប់ដោយវីរបុរសពាក់កណ្តាលដ៏ក្លាហាន (hobbit ក្នុងករណី Bilbo) ។
- សូម្បីតែសុន្ទរកថាដែល Smaug ប្រាប់ទៅ Bilbo មុនពេល Bilbo សម្លាប់គាត់ក៏នឹកឃើញដល់ការសន្ទនារវាង Fafnir និង Sigurd ។
នាគដ៏ល្បីល្បាញមួយទៀតរបស់ Tolkien គឺ Glaurung មកពី សៀវភៅ of Lost Tales ក្នុង Silmarilion ក៏ត្រូវបានពិពណ៌នាថាជានាគយក្សដកដង្ហើមពុល ដែលត្រូវបានសម្លាប់ដោយវីរបុរស Turin ពីខាងក្រោម ដូចជារបៀបដែល Sigurd បានសម្លាប់ Fafnir ។
ដោយទាំង Glaurung និង Smaug បម្រើជាគំរូសម្រាប់ នាគភាគច្រើននៅក្នុងរវើរវាយទំនើប វាមានសុវត្ថិភាពក្នុងការនិយាយថា Fafnir បានបំផុសគំនិតរាប់រយឆ្នាំចុងក្រោយនៃអក្សរសិល្ប៍រវើរវាយ។
ប្រហែលជាភាពស្របគ្នាដ៏សំខាន់បំផុតរវាង Volsunga Saga និងការងាររបស់ Tolkien គឺ ប្រធានបទនៃ "ការលោភលន់ខូច" និងកំណប់មាសដែលទាក់ទាញមនុស្សហើយបន្ទាប់មកនាំពួកគេទៅរកសេចក្តីវិនាសរបស់ពួកគេ។ នេះគឺជាប្រធានបទសំខាន់នៃ The Lord of the Rings ដែលចិញ្ចៀនមាសដែលត្រូវបណ្តាសានាំទៅដល់ការស្លាប់ និងសោកនាដកម្មរាប់មិនអស់ ដោយសារភាពលោភលន់ដែលវាដក់ជាប់ក្នុងចិត្តរបស់មនុស្ស។
បញ្ចប់
សព្វថ្ងៃនេះ ខណៈពេលដែល Fafnir ខ្លួនឯងមិនត្រូវបានគេស្គាល់ច្បាស់ដោយមនុស្សភាគច្រើន ឥទ្ធិពលរបស់គាត់អាចត្រូវបានគេមើលឃើញនៅក្នុងស្នាដៃអក្សរសិល្ប៍លេចធ្លោជាច្រើន ហើយដូច្នេះគាត់មានអត្ថន័យវប្បធម៌ដ៏អស្ចារ្យ។