Het woord scapulier komt van het Latijnse woord Schouderblad wat schouders betekent, wat verwijst naar het voorwerp en de manier waarop het wordt gedragen. Het scapulier is een christelijk kledingstuk dat door de geestelijkheid wordt gedragen om hun toewijding en inzet voor de kerk uit te beelden.

Oorspronkelijk ontworpen als een beschermend kledingstuk om te dragen tijdens handenarbeid of fysieke arbeid, kreeg het scapulier in de loop der eeuwen erkenning als een symbool van vroomheid en devotie. Er zijn twee verschillende soorten scapulieren, de monastieke en de devotionele, en beide hebben verschillende betekenissen en betekenissen.

Laten we het scapulier en zijn verschillende symbolische betekenissen nader bekijken.

Oorsprong van de soorten scapulieren

Het monastieke scapulier ontstond in de zevende eeuw, in de orde van Sint Benedictus Het bestond uit een grote lap stof die de voor- en achterkant van de drager bedekte. Deze lange lap werd aanvankelijk gebruikt als schort door monniken, maar werd later een onderdeel van de religieuze kledij. Een variant hierop was het niet-monastieke scapulier.

Later werd het scapulier een manier waarop rooms-katholieken, anglicanen en lutheranen hun toewijding en belofte aan een heilige, een broederschap of een levenswijze konden tonen.

• Klooster Scapulier

Het monastieke scapulier was een lange doek die tot aan de knieën reikte. Vroeger droegen monniken het monastieke scapulier met een riem, om de doek bij elkaar te houden.

In de middeleeuwen was het monastieke scapulier ook bekend als het Scutum Omdat het een laag stof had die het hoofd bedekte. Door de eeuwen heen kwam het op in nieuwere kleuren, ontwerpen en patronen.

Het monastieke scapulier werd ook gedragen om verschillende rangen van de geestelijkheid te onderscheiden. Zo droegen in de Byzantijnse kloostertradities de hogere priesters een versierd scapulier om zich te onderscheiden van de lager geplaatste geestelijken.

• Niet-Monastiek Scapulier

Het Niet-Monastieke Scapulier werd gedragen door mensen die toegewijd waren aan de kerk maar niet gebonden waren aan formele verordeningen. Dit is een kleinere versie van het Monastieke scapulier en was een manier voor de drager om hun religieuze beloften op een subtiele manier te herinneren. Het Niet-Monastieke scapulier was gemaakt van twee rechthoekige stukken stof die de voor- en achterkant bedekten. Deze versie van het scapulier kon wordengedragen onder gewone kleding, zonder al te veel aandacht te trekken.

• Scapulier

Devotionele scapulieren werden voornamelijk gedragen door rooms-katholieken, anglicanen en lutheranen. Het waren voorwerpen van vroomheid waarop verzen uit de geschriften of religieuze afbeeldingen stonden.

Het devotiescapulier is vergelijkbaar met het niet-monastieke scapulier en bestaat uit twee rechthoekige lappen die met banden zijn vastgebonden, maar is veel kleiner. De band wordt over de schouder gelegd, waarbij een van de rechthoeken aan de voorkant en de andere aan de achterkant hangt, als imitatie van de stijl van het oorspronkelijke scapulier.

Het devotieschildje wordt geassocieerd met specifieke beloften en aflaten en werd zo populair dat er in 1917 meldingen waren van verschijningen van de Maagd Maria die het droeg.

Hieronder vindt u een lijst van de top keuzes van de redactie met devotionele scapulieren.

Scapulieren in protestantse kerken

Het scapulier werd gedragen in protestantse kerken, zoals de anglicaanse, lutherse en methodistische kerken. Sommige kerken stonden het gebruik van scapulieren toe, om onderscheid te maken tussen koorknapen en meisjes. Het werd ook gedragen om de dienstdoende mannen en vrouwen te onderscheiden van de hoger geplaatste geestelijken. De protestantse scapulieren hadden meestal een andere betekenis dan de katholieke.

Symbolische betekenissen van het scapulier

Het scapulier is vooral een symbool van devotie en toewijding.

• Symbool van gehoorzaamheid: Het scapulier werd ook wel het Juk van Christus, en het symboliseerde onderdanigheid en gehoorzaamheid. Zij die het scapulier verwijderden gingen in tegen het gezag en de macht van Christus.
• Symbool van een religieuze orde: Scapulieren werden geassocieerd en geïdentificeerd met een bepaalde religieuze orde. De leden van de orde moesten een specifieke kleur of ontwerp dragen om hun trouw weer te geven.
• Symbool van een belofte: De scapulieren waren een voortdurende herinnering aan de belofte en belofte aan Christus en de kerk. Ze werden gedragen om mensen te helpen zich hun eed aan een bepaalde levenswijze te herinneren.
• Symbool van rang: Scapulieren werden verschillend ontworpen op basis van de rang van de priester of non. Gewoonlijk hadden degenen die tot een hogere sociale orde behoorden een rijkelijk versierd scapulier.

Soorten scapulieren

In de loop der eeuwen zijn de scapulieren veranderd en geëvolueerd. Vandaag de dag zijn er ongeveer elf verschillende soorten scapulieren die door de katholieke kerk zijn toegestaan. Enkele van de belangrijkste worden hieronder besproken.

• Het bruine scapulier van Onze-Lieve-Vrouw van de Berg Karmel

Het bruine scapulier is de meest populaire soort in de katholieke tradities. Er wordt gezegd dat Moeder Maria verscheen voor St. Simon, en hem vroeg een bruin scapulier te dragen, om verlossing en redding te verkrijgen.

• Het rode scapulier van het lijden van Christus

Men zegt dat Christus als verschijning aan een vrouwelijke toegewijde verscheen en haar smeekte een rood scapulier te dragen. Dit scapulier was versierd met een afbeelding van Christus' kruisiging en offer. Christus beloofde meer geloof en hoop aan allen die het rode scapulier droegen. Uiteindelijk keurde paus Pius IX het gebruik van het rode scapulier goed.

• Het zwarte scapulier van de Zeven Smarten van Maria

Het zwarte scapulier werd gedragen door leken, die de zeven smarten van Maria eerden. Het zwarte scapulier was versierd met een afbeelding van Moeder Maria.

• Het blauwe scapulier van de Onbevlekte Ontvangenis

Ursula Benicasa, een beroemde non, had een visioen waarin Christus haar vroeg het blauwe scapulier te dragen. Vervolgens vroeg zij Christus om deze eer ook aan andere gelovige christenen te verlenen. Het blauwe scapulier was versierd met een afbeelding van de Onbevlekte Ontvangenis. Paus Clemens X gaf toestemming voor het dragen van dit blauwe scapulier.

• Het witte scapulier van de Heilige Drie-eenheid

Paus Innocentius III keurde de oprichting goed van de Trinitariërs, een katholieke religieuze orde. Een engel verscheen aan de paus in een wit scapulier, en dit kledingstuk werd door de Trinitariërs aangepast. Het witte scapulier werd uiteindelijk het tenue van mensen die aangesloten waren bij een kerk of religieuze orde.

• Het groene scapulier

Het groene scapulier werd aan zuster Justine Bisqueyburu geopenbaard door Moeder Maria. Het groene scapulier had een afbeelding van het Onbevlekt Hart van Maria en het Onbevlekt Hart zelf. Dit scapulier kon door een priester worden gezegend, en dan bovenop de kleding worden gedragen, of eronder. Paus Pius IX keurde het gebruik van het groene scapulier goed in 1863.

In het kort

In onze tijd is het scapulier een verplicht element geworden in religieuze ordes. Men gelooft dat hoe meer een scapulier wordt gedragen, hoe groter de toewijding aan Christus.