Erato به عنوان یکی از 9 موزه یونانی، الهه های کوچک مسئول الهام بخشیدن به یونانیان باستان برای برتری در هنرها و علوم در نظر گرفته می شود. اراتو موز شعر اروتیک و تقلید بود. او همچنین بر آهنگ های مربوط به ازدواج تأثیر گذاشت. او به عنوان یک خدای کوچک، در هیچ یک از اسطوره های خودش ظاهر نشد. با این حال، او اغلب با خواهرانش در اسطوره های شخصیت های شناخته شده دیگر ظاهر می شد.

اراتو کی بود؟

طبق افسانه، اراتو و خواهرانش زمانی به وجود آمدند که زئوس ، پادشاه خدایان، و Mnemosyne ، الهه حافظه تایتان، در نه شب متوالی کنار هم دراز کشیدند. در نتیجه، یکی از نه موز در هر یک از این شب ها آبستن شد.

اراتو و خواهرانش به زیبایی مادرشان بودند و هر یک از آنها الهام بخش جنبه ای از اندیشه علمی و هنری در میان مردم شدند. فانی ها قلمرو اراتو اشعار شهوانی و تقلید بود و او کاملاً عاشقانه شناخته می شد.

خواهرانش کالیوپ (شعر قهرمانانه و فصاحت)، اورانیا (نجوم) بودند. )، Terpsichore (رقص)، Polyhymnia (شعر مقدس)، Euterpe (موسیقی)، Clio (تاریخ)، Thalia (کمدی) و جشن) و ملپومن (تراژدی).

اگرچه منابع ذکر می‌کنند که موزها در منطقه پیرا، در دامنه کوه المپ به دنیا آمدند، اما با المپیاد دیگر در بالای کوه زندگی می‌کردند. خدایان والهه ها، از جمله پدرشان زئوس.

ظاهر اراتو

موسی اراتو اثر سیمون ووت (حوزه عمومی)

نام اراتو به معنی " دوست‌داشتنی» یا «مطلوب» در یونانی، و این را می‌توان در نحوه تصویر کردن او مشاهده کرد. او اغلب به عنوان یک دوشیزه جوان و بسیار زیبا، مانند خواهرانش، نشان داده می شود که با تاج گل رز و مرت روی سرش نشسته است. او نماینده بود و ظاهر او به تنهایی الهام بخش آفرینش و اندیشه های شعر عاشقانه بود.

در برخی از بازنمایی ها، اراتو در حالی نشان داده می شود که یک تیر طلایی را در دست دارد که نمادی از "اروس" (عشق یا میل) است، این احساس که او الهام گرفته شده در فانی گاهی او را در حالی که مشعل در دست دارد در کنار خدای عشق یونانی، اروس به تصویر می کشد. همچنین اغلب نشان داده می‌شود که یک لیر یا کیتارا، یک آلت موسیقی یونان باستان را در دست دارد.

اراتو تقریباً همیشه با هشت خواهرش به تصویر کشیده می‌شود و گفته می‌شود که آنها با یکدیگر بسیار صمیمی بودند. آنها بیشتر اوقات خود را با هم می گذراندند، آواز می خواندند، می رقصیدند و شادی می کردند.

فرزندان اراتو

طبق منابع باستانی، اراتو دختری به نام کلئوفم یا کلوفما از مالوس، پادشاه ماله داشت. که گفته می شود شوهرش است. در مورد کلئوفما اطلاعات زیادی در دست نیست، جز اینکه او با فلگیاس، پسر خدای جنگ، آرس، ازدواج کرد.

نقش اراتو در اساطیر یونانی

آپولو وموزها اراتو از سمت چپ دوم است.

به عنوان الهه شعر اروتیک، اراتو تمام نوشته هایی را که با عشق مرتبط بودند، از جمله آهنگ هایی در مورد عشق و شعر عاشقانه، نمایندگی می کرد. او توانایی درخشانی برای تأثیرگذاری بر فانی ها برای برتری در هنر داشت. اعتقاد یونانیان باستان این بود که اگر از اراتو و خواهرانش کمک بگیرند و به او دعا کنند و نذری بدهند، می توانند در زمینه های هنر و علم به دستاوردهای بزرگی دست یابند.

اراتو بسیار بود. نزدیکی با اروس، خدای عشق، که بیشتر به نام کوپید شناخته می شود. او چند تیر طلایی با خود حمل می کرد و اغلب اروس را همراهی می کرد که او در اطراف پرسه می زد و مردم را عاشق می کرد. آنها ابتدا اشعار عاشقانه و احساسات عاشقانه را به انسان های فانی القا می کردند، سپس با یک تیر طلایی به آنها می کوبیدند تا اولین چیزی را که می بینند عاشق شوند.

اسطوره رادین و لئونتیخوس

اراتو در اسطوره معروف لئونتیخوس و رادین ظاهر شد که به عنوان دو عاشق ستاره دار از ساموس، شهری در تریفیلیا شناخته می شدند. رادین دختر جوانی بود که قرار بود با مردی از شهر باستانی کورینث ازدواج کند، اما در این بین، او رابطه عاشقانه پنهانی با لئونتیخوس داشت.

مردی که رادین در شرف ازدواج بود، ظالم خطرناکی بود. و هنگامی که از ماجرا مطلع شد، خشمگین شد و همسر آینده و معشوقش را کشت. مقبره آنها که در شهر ساموس واقع شده بودبه عنوان مقبره اراتو در نظر گرفته می شود و بعداً در زمان پاوسانیاس به مکانی مقدس تبدیل شد که عاشقان از آن بازدید می کردند.

انجمن ها و نمادهای اراتو

در چندین نقاشی رنسانس، او با لیر یا کیتارا به تصویر کشیده شده است. ، ساز کوچک یونانیان باستان. کیتارا اغلب با مربی اراتو، آپولو، که خدای موسیقی و رقص نیز بود، مرتبط است. در بازنمایی اراتو توسط سایمون ووئه، دو کبوتر لاک پشت ( نماد عشق ) در پای الهه در حال خوردن دانه ها دیده می شود.

از اراتو در تئوگونی هزیود با موزهای دیگر و گفته می‌شود که الهه در آغاز شعر رادین که اکنون در جهان گم شده است، خوانده شده است.

افلاطون در کتاب فایدروس از اراتو و در کتاب ویرجیل <نام می‌برد. 10>عینید. ویرژیل بخشی از بخش ایلیادی آینید را به الهه شعر اروتیک اختصاص داد. او در ابتدای شعر هفتم خود از او فراخواند و برای نوشتن به الهام گرفتن نیاز داشت. اگرچه این بخش از شعر بیشتر بر شعر تراژیک و حماسی متمرکز است، که در قلمرو خواهران اراتو ملپومنه و کالیوپ بود، اما ویرژیل همچنان اراتو را برگزید.

به طور خلاصه

امروز، نه بسیاری از مردم در مورد اراتو و نقش او به عنوان الهه شعر اروتیک و تقلید می دانند. با این حال، هر زمان که شاعران و نویسندگان یونان باستان می خواستند عشق و علاقه را ابراز کنند، اعتقاد بر این بود که اراتوحاضر. برخی از کسانی که او را می شناسند می گویند که الهه هنوز در اطراف است و آماده است تا جادوی خود را انجام دهد و الهام بخش کسانی باشد که به کمک او ادامه می دهند.