در اساطیر مصر، تفنوت الهه رطوبت و باروری بود. گاهی او را به عنوان یک الهه جنگجوی قمری نیز در نظر می گرفتند. او یکی از قدیمی ترین و مهم ترین خدایان بود که الهه آب و رطوبت در تمدن عمدتاً بیابانی بود. بیایید نگاهی دقیق‌تر به داستان او بیندازیم.

تفنوت کی بود؟

طبق الهیات هلیوپولیتن، تفنوت دختر آتوم، خالق کیهان و خدای خورشید قدرتمند بود. او یک برادر دوقلو به نام شو داشت که خدای هوا و نور بود. افسانه های مختلفی در مورد چگونگی به دنیا آمدن تفنات و برادرش وجود دارد و در هر یک از آنها به صورت غیرجنسی تولید شده اند.

طبق افسانه خلقت هلیوپلیت، پدر تفنوت، آتوم، دوقلوها را با عطسه به وجود آورد. زمانی که او در هلیوپولیس بود، و در برخی از اسطوره های دیگر، آنها را همراه با هاثور، الهه باروری سر گاو خلق کرد.

در نسخه های جایگزین این اسطوره، گفته می شود که دوقلوها از آتوم متولد شده اند. تف و نام تفنوت مربوط به این است. هجای اول نام تفنوت "تف" بخشی از کلمه ای است که به معنای "تف کردن" یا "کسی که تف می دهد" است. نام او در متون متأخر با هیروگلیف دو لب نوشته شده بود.

نسخه دیگری از داستان در متون تابوت (مجموعه ای از طلسم های تدفین که در مصر باستان بر روی تابوت ها نوشته می شد) وجود دارد. در این داستان، آتوم شو را از بینی خود عطسه کرد وتفنات را با آب دهانش تف کرد، اما برخی می گویند که تفنات استفراغ کرده و برادرش تف کرده است. از آنجایی که این اسطوره تنوع زیادی دارد، نحوه تولد خواهر و برادرها همچنان یک راز باقی مانده است.

برادر تفنوت، شو بعداً همسر او شد و آنها دو فرزند با هم داشتند - گب، که خدای این اسطوره شد. زمین، و آجیل، الهه آسمان. آنها همچنین چندین نوه داشتند، از جمله Osiris ، Nephthys ، Set و Isis که همگی به خدایان مهمی در اساطیر مصر تبدیل شدند.

تصویرها و نمادهای تفنوت

الهه رطوبت اغلب در هنر مصر ظاهر می شود، اما نه به اندازه برادر دوقلوی او، شو. تفنوت را می‌توان به راحتی با متمایزترین ویژگی او شناسایی کرد: سر شیرش. البته بسیاری از الهه های مصری وجود داشتند که اغلب با سر شیرهایی مانند الهه سخمت تصویر می شدند. با این حال، یک تفاوت این است که تفنوت معمولاً یک کلاه گیس بلند و یک مار اورئوس بزرگ بالای سرش می پوشد.

سر تفنوت نمادی از قدرت او بود و همچنین نشان دهنده نقش او به عنوان محافظ مردم بود. اگرچه اغلب او را به این شکل تصویر می کنند، اما گاهی اوقات او را به عنوان یک زن معمولی یا یک مار با سر شیر به تصویر می کشند.

به غیر از سر شیر، تفنوت چندین ویژگی منحصر به فرد دیگر نیز داشت که باعث می شد به راحتی از او متمایز شود. دیگر الهه های سر شیر. او گاهی به تصویر کشیده می شودبا یک قرص خورشیدی که نمادی از پدرش آتوم است که روی سر او قرار گرفته است. نماد اوریوس (مار) بر پیشانی او آویزان است و در دو طرف قرص خورشیدی دو مار کبری قرار دارد. از آنجایی که تفنوت به عنوان محافظ مردم شناخته می شد، این نماد محافظت بود.

تفنوت همچنین با عصا و Ankh ، صلیبی با دایره ای در بالا به تصویر کشیده شده است. این نمادها به شدت با الهه مرتبط هستند زیرا نشان دهنده قدرت و اهمیت نقش او هستند. در اساطیر مصر، آنخ یکی از قدرتمندترین و مهم ترین نمادهای زندگی است. از این رو، تفنوت به عنوان الهه رطوبت، که همه انسان ها برای زندگی به آن نیاز دارند، پیوند تنگاتنگی با این نماد داشت.

نقش تفنوت در اساطیر مصر

تفنوت به عنوان خدای اصلی رطوبت درگیر بود. در هر چیزی که مربوط به آب بود، از جمله بارندگی، شبنم و جو. او همچنین مسئول زمان، نظم، بهشت، جهنم و عدالت بود. او با خورشید و ماه ارتباط نزدیک داشت و آب و رطوبت را از آسمان برای مردم مصر فرود آورد. او قدرت ایجاد آب از بدن خود را داشت. تفنوت همچنین با مردگان مرتبط بود و مسئولیت آبرسانی به روح متوفی را بر عهده داشت.

تفنوت یکی از اعضای مهم انئاد بود که 9 خدای اصلی و مهم در اساطیر مصر بودند.شبیه به دوازده خدایان المپیک پانتئون یونانی. او همچنین یکی از قدیمی ترین و قدرتمندترین خدایان بود که مسئولیت حفظ زندگی را بر عهده داشت.

تفنوت و افسانه خشکسالی

در برخی از اسطوره ها، تفنوت با <6 مرتبط بود>چشم Ra ، همتای زنانه Ra ، خدای خورشید. در این نقش، تفنوت با الهه های شیرهای دیگر مانند سخمت و منهیت مرتبط بود.

نسخه دیگری از این افسانه می گوید که چگونه تفنوت با پدرش دعوا کرد. آتوم، و مصر را با شدت خشم ترک کرد. او به صحرای نوبی سفر کرد و تمام رطوبت موجود در جو مصر را با خود برد. در نتیجه، مصر کاملاً خشک و بایر رها شد و این زمانی بود که پادشاهی قدیم به پایان رسید.

یک بار در نوبیا، تفنوت خود را به یک شیر تبدیل کرد و شروع به کشتن همه چیز در راه خود کرد. آنقدر خشن و قوی که نه انسان ها و نه خدایان نمی توانستند به او نزدیک شوند. پدرش دخترش را دوست داشت و دلتنگ آن بود، بنابراین شوهرش شو را به همراه توث، خدای بابون خرد، فرستاد تا الهه را پس بگیرند. در پایان، این توث بود که با دادن مقداری مایع قرمز رنگ عجیب و غریب (که الهه آن را با خون اشتباه گرفت و بلافاصله آن را نوشید) او را آرام کرد و او را به خانه بازگرداند.

در تاریخ در راه خانه، تفنوت رطوبت را به جو مصر بازگرداند و باعث شدطغیان رود نیل با رهاسازی آب خالص از واژن او. مردم شادی کردند و بازگشت تفنوت را همراه با گروه موسیقی‌دانان، بابون‌ها و رقصندگانی که خدایان با خود از نوبیا آورده بودند جشن گرفتند.

بسیاری از محققان معتقدند که این داستان می‌تواند به خشکسالی واقعی اشاره داشته باشد که ممکن است منجر به خشکسالی شود. زوال و سرانجام پایان پادشاهی قدیم.

فرقه و پرستش تفنوت

تفنوت در سرتاسر مصر پرستش می شد، اما مراکز اصلی فرقه او در لئونتوپولیس و هرموپولیس قرار داشت. همچنین بخشی از شهر دندره، یک شهر کوچک مصری وجود داشت که به افتخار الهه «خانه تفنوت» نامیده شد.

لئونتوپولیس، "شهر شیرها"، شهر باستانی بود که در آن خدایان سر گربه و شیر سر مرتبط با خدای خورشید Ra، همگی پرستش می شدند. در اینجا، مردم تفنوت را به عنوان یک شیر با گوش های نوک تیز می پرستیدند تا او را از سایر الهه ها که به عنوان شیر نیز به تصویر کشیده شده بودند متمایز کنند.

تفنوت و شو نیز به شکل فلامینگو به عنوان فرزندان پادشاه مصر سفلی پرستش می شدند و به عنوان نمایش های افسانه ای ماه و خورشید در نظر گرفته می شدند. مصری‌ها به هر نحوی که او را پرستش می‌کردند، مطمئن می‌شدند که مراسم را دقیقاً همانطور که باید انجام می‌دادند و مکرراً به الهه هدایایی می‌دادند، زیرا نمی‌خواستند خشم او را به خطر بیندازند. اگر تفنوت خشمگین می شد، مطمئناً مصر آسیب می دید.معابدی در حفاری‌ها پیدا شده‌اند، اما بسیاری از محققان معتقدند که معابدی به نام او ساخته شده‌اند که فقط فرعون یا کشیش‌هایش می‌توانستند وارد آن شوند. طبق برخی منابع، آنها باید قبل از ورود به معبد الهه، مراسم تطهیر را در یک حوض سنگی عمیق انجام می دادند.

به طور خلاصه

تفنوت الهه ای خیرخواه و قدرتمند بود، اما او داشت. یک طرف خشن و ترسناک برای او مردم مصر کاملاً از او می ترسیدند، زیرا می دانستند که او در هنگام عصبانیت چه توانایی هایی دارد، مانند ایجاد خشکسالی که گفته می شد به پادشاهی قدیم پایان داده است. با این حال، او همچنان یک خدای مخوف، اما بسیار مورد احترام و دوست داشتنی پانتئون مصر است.