10 Oude Egyptische Tradities (Alleen Egyptenaren zullen het begrijpen)

  • Deel Dit
Stephen Reese

    De oude Egyptenaren zijn verantwoordelijk voor verschillende uitvindingen tandpasta, de kalender, het schrift, deursloten... en de lijst gaat maar door. Maar omdat duizenden jaren ontwikkeling ons scheiden van de ouden, verschillen de meeste van hun uitvindingen en tradities sterk van de onze. Hier is een lijst van 10 gebruiken die de oude Egyptenaren deelden en die in onze huidige samenleving nogal vreemd zouden lijken.

    10. Rouw

    Herodotus, de Griekse historicus, wees erop dat de meeste Egyptenaren hun hoofd schoren, terwijl de Grieken hun haar lang droegen. Hij was verbaasd dat mensen die hun haar lang lieten groeien dat alleen deden omdat ze rouwden om een overleden dierbare. Baarden werden ook als onhygiënisch beschouwd en alleen rouwende mannen droegen ze.

    De dood van de familiekat werd beschouwd als de dood van een familielid. Behalve dat ze het overleden huisdier meestal mummificeerden, schoren alle leden van het huishouden hun wenkbrauwen en stoppen pas met rouwen als ze weer de oorspronkelijke lengte hebben.

    9. Shabtis

    Shabti (of ushebti ) is een Egyptisch woord dat "zij die antwoorden" betekent en werd gebruikt om een reeks kleine beeldjes van goden en dieren aan te duiden. Deze werden in de graven geplaatst, verborgen tussen de lagen linnen van de mummie, of gewoon in huis bewaard. De meeste waren gemaakt van fayence, hout of steen, maar enkele (gebruikt door de elite) waren gemaakt van de edelsteen lapis lazuli. De shabtis werden verondersteld geesten te bevatten, dieblijven werken voor de overledene in het hiernamaals, of gewoon de houder van de shabti beschermen tegen kwaad. Meer dan 400 shabti's werden gevonden in Toetanchamons graf.

    8. Kohl

    Zowel Egyptische mannen als vrouwen droegen oogmake-up. Later door de Arabieren kohl genoemd, werd Egyptische eyeliner gemaakt door het malen van mineralen als galena en malachiet. Meestal werd het bovenste ooglid zwart geverfd, terwijl het onderste groen was.

    Dit gebruik was niet alleen esthetisch bedoeld, maar ook spiritueel, omdat het impliceerde dat de drager van de make-up werd beschermd door Horus en Ra Ze hadden het niet helemaal mis over de beschermende eigenschappen van make-up, want sommige onderzoekers hebben voorgesteld dat de cosmetica die langs de Nijl werd gedragen hielp bij het voorkomen van ooginfecties.

    7. Dierlijke mummies

    Elk dier, hoe klein of groot ook, kon worden gemummificeerd. Huisdieren en huisdieren, maar ook vissen, krokodillen, vogels, slangen, kevers, ze ondergingen allemaal hetzelfde conserveringsproces na hun dood, die meestal het gevolg was van een rituele slachting. Huisdieren werden echter na hun natuurlijke dood gemummificeerd en samen met hun eigenaar begraven.

    Er werden een aantal redenen voor deze praktijk gegeven. Om geliefde dieren te bewaren was één, maar dierlijke mummies werden vooral gebruikt als offers voor de goden. Aangezien de meeste goden deels dier waren, hadden ze allemaal een geschikte soort die hen gunstig zou stemmen. Zo werden gemummificeerde jakhalzen geofferd aan Anubis en havikmummies werden geplaatst in de heiligdommen voor Horus. Gemummificeerde dieren werden ook in particuliere graven geplaatst, omdat zij als voedsel dienden voor het hiernamaals.

    6. Het hiernamaals

    De Egyptenaren geloofden in het hiernamaals, maar het was niet simpelweg een ander leven na het leven op aarde. De onderwereld was een zeer gecompliceerde plaats, en er werden complexe rituelen uitgevoerd om de overledene met succes het hiernamaals te laten bereiken en er te leven.

    Een van die ceremonies betrof de symbolische reanimatie van de mummie, die periodiek uit de tombe werd gehaald en in het verband werd gesneden waar de mond moest zijn, zodat hij kon spreken, ademen en eten.

    Dit werd de ceremonie van het openen van de mond genoemd en werd uitgevoerd sinds het Oude Koninkrijk en zelfs tot in de Romeinse tijd. Het openen van de mond zelf was een ritueel dat uit 75 stappen bestond.

    5. Magische genezing

    Wat is een voorwerp dat iedereen in huis heeft, maar hoopt nooit te hoeven gebruiken? Voor Egyptenaren, vooral tijdens de Late Periode, zou dit een magische stela of cippus Deze stèles werden gebruikt voor het genezen van aandoeningen veroorzaakt door slangen- of schorpioenenbeten. Meestal toonden ze de afbeelding van een jonge Horus die over krokodillen stapt en slangen Het impliceerde dat de god controle had over gevaarlijke dieren en de macht had om de schade die ze aanrichten te verminderen. Wat de Egyptenaren deden met deze stèles, die meestal niet hoger waren dan 30 centimeter, was water erop gieten en het langs de figuur van Horus laten druppelen, en het opvangen wanneer het de basis van de stèle bereikte. cippus Het magisch geladen water werd aan de zieke aangeboden, en men hoopte dat de eigenschappen ervan het gif uit het lichaam zouden verdrijven.

    4. Kattenverering

    Kattenverering

    Nou, misschien is dit een traditie die alleen Egyptenaren begrijpen. Kattenverering was bijna universeel in Egypte, en niet alleen rouwden ze uitgebreid om hun dode katten, maar er werd ook verwacht dat ze hen het beste leven tot dan toe zouden geven. Dit kwam omdat de Egyptenaren, hoewel ze de katten zelf niet als goden beschouwden, geloofden dat katachtigen bepaalde goddelijke eigenschappen deelden met kattengodinnen zoals Bastet,Sekhmet, en Mafdet. De meeste huishoudens hadden minstens één kat, en zij mochten zowel binnen als buiten het huis vrij rondlopen.

    3. Drugsgebruik

    De Egyptenaren hadden een diepgaande kennis van alle planten- en diersoorten waarmee zij samenleefden. Veel planteneigenschappen, waarvan sommige later door de moderne wetenschap werden bevestigd, werden beschreven in medische papyri. En hoewel het nog steeds ter discussie staat of zij dit deden op recreatieve basis, is het duidelijk dat sterke opioïden zoals opium en hasjiesj al in het 3e millennium v. Chr. bekend waren bij de Egyptenaren.

    Onderzoekers hebben, dankzij de ontcijfering van medische geschriften uit die tijd, ontdekt dat opium en hasjiesj tijdens operaties werden gebruikt om de pijn van de patiënten te verzachten. Hasjiesj werd in het oude Egypte gekauwd in plaats van gerookt, en werd voorgeschreven aan vrouwen tijdens de bevalling.

    2. Geslacht onthult

    Volgens wetenschappers is er bewijs dat de methode die de oude Egyptenaren hadden bedacht om het geslacht van ongeboren baby's te kennen, nauwkeurig was. Zwangere vrouwen moesten plassen in een pot met tarwe- en gerstzaden, die vervolgens op de vruchtbare grond naast de Nijl werden gelegd. Na een paar weken controleerden ze de plaats waar de zaden waren geplant om te zien welke van de twee planten groeide.Als het gerst was, zou de baby een jongen zijn. Als het tarwe was, zou het een meisje zijn.

    1. Damnatio Memoriae

    Egyptenaren geloofden dat de naam en iemands beeltenis samenvielen met de persoon waartoe hij behoorde. Daarom was een van de ergste straffen die Egyptenaren konden ondergaan een naamsverandering.

    Zo was er rond 1155 voor Christus een complot om farao Ramesses III te vermoorden, bekend als 'De Harem Samenzwering'. De schuldigen werden gevonden en aangeklaagd, maar ze werden niet geëxecuteerd. In plaats daarvan werden sommige van hen van naam veranderd. Zo werd iemand die voorheen 'Merira' heette, of geliefd door Ra, later bekend als 'Mesedura', of gehaat door Ra. Men geloofde dat dit bijna erger was dan de dood.

    In het geval van afbeeldingen en schilderijen is het niet ongewoon om portretten van farao's en functionarissen te vinden met hun gezichten weggeschraapt, zodat hun herinnering voor altijd verdoemd zou zijn.

    Inpakken

    Het leven in het oude Egypte was heel anders dan onze dagelijkse realiteit. Niet alleen hadden ze andere waarden en overtuigingen, maar hun gebruiken zouden naar hedendaagse maatstaven als bizar worden beschouwd. Verrassend genoeg hebben sommige van de oude Egyptische tradities echter wortels in wetenschappelijke feiten die de tijd heeft bevestigd. Wij kunnen nog een paar lessen leren van de Egyptenaren van weleer.

    Vorige post Wat is Abaddon?
    Volgende bericht Wat is slaapverlamming?

    Stephen Reese is een historicus die gespecialiseerd is in symbolen en mythologie. Hij heeft verschillende boeken over dit onderwerp geschreven en zijn werk is gepubliceerd in tijdschriften en tijdschriften over de hele wereld. Stephen is geboren en getogen in Londen en heeft altijd een voorliefde gehad voor geschiedenis. Als kind besteedde hij uren aan het bestuderen van oude teksten en het verkennen van oude ruïnes. Dit bracht hem ertoe een carrière in historisch onderzoek na te streven. Stephens fascinatie voor symbolen en mythologie komt voort uit zijn overtuiging dat ze de basis vormen van de menselijke cultuur. Hij gelooft dat door deze mythen en legendes te begrijpen, we onszelf en onze wereld beter kunnen begrijpen.