ਡਰੈਗਨ - ਇੱਥੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਅਤੇ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਫੈਲੇ

  • ਇਸ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰੋ
Stephen Reese

    ਡਰੈਗਨ ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ, ਕਥਾਵਾਂ ਅਤੇ ਧਰਮਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹਨ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਾਰੇ ਆਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਆਕਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ - ਦੋ, ਚਾਰ ਜਾਂ ਵੱਧ ਲੱਤਾਂ ਵਾਲੇ ਲੰਬੇ ਸੱਪ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ, ਵਿਸ਼ਾਲ ਅੱਗ-ਸਾਹ ਲੈਣ ਵਾਲੇ, ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਰਾਖਸ਼, ਬਹੁ-ਸਿਰ ਵਾਲੇ ਹਾਈਡ੍ਰਾਸ, ਅੱਧੇ-ਮਨੁੱਖੀ ਅਤੇ ਅੱਧੇ-ਸੱਪ ਨਾਗ, ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ।

    ਉਹ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਡਰੈਗਨ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਉਨਾ ਹੀ ਵਿਭਿੰਨ ਹੈ। ਕੁਝ ਦੰਤਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਦੁਸ਼ਟ ਜੀਵ ਹਨ, ਨਰਕ ਵਿੱਚ ਵਿਨਾਸ਼ ਅਤੇ ਦੁੱਖ ਬੀਜਣ ਲਈ ਝੁਕੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਜੀਵ ਅਤੇ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹਨ ਜੋ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਕੁਝ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਡ੍ਰੈਗਨ ਨੂੰ ਦੇਵਤੇ ਵਜੋਂ ਪੂਜਦੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਡ੍ਰੈਗਨ ਨੂੰ ਸਾਡੇ ਵਿਕਾਸਵਾਦੀ ਪੂਰਵਜਾਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।

    ਅਜਗਰ ਦੀਆਂ ਮਿੱਥਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਵਿੱਚ ਇਹ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਉਲਝਣ ਵਾਲੀ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਕਈ ਕਾਰਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਡ੍ਰੈਗਨ ਯੁੱਗਾਂ ਦੌਰਾਨ ਇੰਨੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਰਹੇ ਹਨ। ਪਰ, ਇਹਨਾਂ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਥੋੜਾ ਬਿਹਤਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ, ਆਓ ਇਸ ਸਾਰੇ ਹਫੜਾ-ਦਫੜੀ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਕ੍ਰਮ ਅਤੇ ਸਪੱਸ਼ਟਤਾ ਲਿਆਈਏ।

    ਇੰਨੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੈਰ-ਸੰਬੰਧਿਤ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪ੍ਰਤੀਕ ਕਿਉਂ ਹਨ?

    ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜੀਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਅਜਗਰ ਤੋਂ ਵੱਧ ਇਸਦੀ ਉਦਾਹਰਣ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਆਖ਼ਰਕਾਰ, ਇਹ ਕਿਉਂ ਹੈ ਕਿ ਲਗਭਗ ਹਰ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਆਪਣਾ ਅਜਗਰ ਅਤੇ ਸੱਪ ਵਰਗਾ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਹੈ? ਇਸਦੇ ਕਈ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਹਨ:

    • ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਨੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਗੱਲਬਾਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਲੋਕਾਂ ਕੋਲ ਨਹੀਂ ਸੀਮਹਾਂਦੀਪ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਭਾਰਤ ਅਤੇ ਮੱਧ ਏਸ਼ੀਆ ਦੋਵਾਂ ਤੋਂ ਆਯਾਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ।

      ਯੂਨਾਨੀ ਡਰੈਗਨ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਦੁਸ਼ਟ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਰਾਖਸ਼ ਸਨ ਜੋ ਰਵਾਇਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਾਇਕਾਂ ਤੋਂ ਆਪਣੀਆਂ ਖੰਭਾਂ ਅਤੇ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਹਰਕੂਲੀਅਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚੋਂ ਲੇਰਨੀਅਨ ਹਾਈਡਰਾ ਵੀ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦਾ ਬਹੁ-ਸਿਰ ਵਾਲਾ ਅਜਗਰ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਾਈਥਨ ਇੱਕ ਚਾਰ ਪੈਰਾਂ ਵਾਲਾ ਸੱਪ ਵਰਗਾ ਅਜਗਰ ਹੈ ਜਿਸ ਨੇ ਅਪੋਲੋ ਦੇਵਤਾ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ।

      ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਲਾਵਿਕ ਮਿੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਦੀਆਂ ਕਈ ਕਿਸਮਾਂ ਵੀ ਸਨ। ਸਲਾਵਿਕ ਲਾਮੀਆ ਅਤੇ ਹਾਲਾ ਡਰੈਗਨ ਭਿਆਨਕ ਸੱਪ ਦੇ ਰਾਖਸ਼ ਸਨ ਜੋ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਡਰਾਉਣਗੇ। ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਗੁਫਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਈ ਸਲਾਵਿਕ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ੇ ਅਤੇ ਮੁੱਖ ਵਿਰੋਧੀ ਸਨ।

      ਸਲੈਵਿਕ ਅਜਗਰ ਦੀ ਵਧੇਰੇ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਕਿਸਮ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਜ਼ਮੇ ਹੈ ਜੋ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਲਈ ਮੁੱਖ ਟੈਂਪਲੇਟਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ। Zmeys ਕੋਲ "ਕਲਾਸਿਕ" ਯੂਰਪੀਅਨ ਡ੍ਰੈਗਨ ਬਾਡੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਈ ਵਾਰ ਬਹੁ-ਸਿਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੂਲ ਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ zmeys ਜਾਂ ਤਾਂ ਬੁਰਾਈ ਜਾਂ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਸਲਾਵਿਕ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੇ ਬੁਰਾਈਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਗ਼ੁਲਾਮ ਬਣਾਉਣ ਜਾਂ ਕੁਆਰੀਆਂ ਬਲੀਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਨਾਇਕ ਦੁਆਰਾ ਮਾਰਿਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।

      ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਚੱਲੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੇ ਕਾਰਨ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਲਾਵਿਕ ਜ਼ਮੇਜ਼ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਤੁਰਕੀ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਓਟੋਮੈਨ ਸਾਮਰਾਜ ਅਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਸਲਾਵਿਕ ਸਭਿਆਚਾਰ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬੁਲਗਾਰੀਆ ਅਤੇ ਸਰਬੀਆ ਵਰਗੀਆਂ ਕੁਝ ਦੱਖਣੀ ਬਾਲਕਨ ਸਲਾਵਿਕ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਜ਼ਮੇਸ ਦੀ ਵੀ ਉਦਾਰ ਸਰਪ੍ਰਸਤ ਵਜੋਂ ਇੱਕ ਭੂਮਿਕਾ ਸੀ ਜੋ ਆਪਣੇ ਖੇਤਰ ਅਤੇ ਇਸ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਟ ਦੂਤਾਂ ਤੋਂ ਬਚਾਉਂਦੇ ਸਨ।

      2। ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪੀ ਡਰੈਗਨ

      ਵੇਲਜ਼ ਦੇ ਝੰਡੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰੈੱਡ ਡਰੈਗਨ ਦੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਹੈ

      ਸਭ ਤੋਂ ਆਧੁਨਿਕ ਕਲਪਨਾ ਸਾਹਿਤ ਅਤੇ ਪੌਪ-ਕਲਚਰ ਡਰੈਗਨ, ਪੱਛਮੀ ਦੇ ਨਮੂਨੇ ਵਜੋਂ ਸੇਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ. ਇਹ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸਲਾਵਿਕ ਜ਼ਮੇਸ ਅਤੇ ਯੂਨਾਨੀ ਖਜ਼ਾਨਾ-ਰੱਖਿਆ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡਰੈਗਨਾਂ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਨਵੇਂ ਮੋੜ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਸਨ।

      ਕੁਝ ਅਜਗਰ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਖਜ਼ਾਨਿਆਂ ਦੇ ਢੇਰਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪ ਸਨ, ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਜੀਵ ਸਨ। ਵੀਰਾਂ ਨੂੰ ਸਲਾਹ ਦੇ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਬ੍ਰਿਟੇਨ ਵਿੱਚ, ਵਾਈਵਰਨਸ ਸਨ ਜੋ ਸਿਰਫ਼ ਦੋ ਪਿਛਲੀਆਂ ਲੱਤਾਂ ਵਾਲੇ ਡ੍ਰੈਗਨ ਉੱਡ ਰਹੇ ਸਨ ਜੋ ਕਸਬਿਆਂ ਅਤੇ ਪਿੰਡਾਂ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦਿੰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੱਪ ਵਿਰਮਜ਼ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕੋਈ ਅੰਗ ਨਹੀਂ ਸਨ ਜੋ ਕਿ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪਾਂ ਵਾਂਗ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਘੁੰਮਦੇ ਸਨ।

      ਨੋਰਡਿਕ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੱਪ Jörmungandr ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਗਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਜਦੋਂ ਇਹ ਰਾਗਨਾਰੋਕ (ਅਪੋਕੈਲੀਪਸ) ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹਾ ਉਦੋਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਜਦੋਂ ਇਹ ਇੰਨਾ ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਵਿੱਚ ਚੱਕਰ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਆਪਣੀ ਪੂਛ ਨੂੰ ਕੱਟ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੱਕ ਓਰੋਬੋਰੋਸ

      ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੱਛਮੀ ਯੂਰਪੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਡ੍ਰੈਗਨ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਸਿਰੇ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਰਾਇਲਟੀ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮੱਧ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇਉਮਰ ਵੇਲਜ਼, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਇਸਦੇ ਝੰਡੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਲਾਲ ਅਜਗਰ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਵੈਲਸ਼ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਲਾਲ ਅਜਗਰ, ਵੈਲਸ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ, ਇੱਕ ਚਿੱਟੇ ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਹਰਾਉਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਖੁਦ ਸੈਕਸਨ, ਭਾਵ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ।

      ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕੀ ਡਰੈਗਨ

      ਨੇਟਿਵ ਅਮਰੀਕਨ ਪਿਆਸਾ ਡਰੈਗਨ

      ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਇਸ ਬਾਰੇ ਘੱਟ ਹੀ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਸਨ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੇ ਨਾ ਜਾਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਯੂਰਪੀਅਨ ਵਸਨੀਕ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਅਦਾਨ-ਪ੍ਰਦਾਨ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

      ਇਹ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਪੱਸ਼ਟ ਨਹੀਂ ਹੈ ਕਿ ਅਜਗਰ ਦੀਆਂ ਮਿੱਥਾਂ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿੰਨੀ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੂੰ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਲਿਆਂਦਾ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਨਵੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਬਣਾਇਆ ਸੀ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਸਵਦੇਸ਼ੀ ਅਮਰੀਕੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਕੁਝ ਪਹਿਲੂਆਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲਦੇ-ਜੁਲਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਜਿਆਦਾਤਰ ਸੱਪ ਦੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਘੱਟ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ ਲੱਤਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਿੰਗਾਂ ਵਾਲੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਆਤਮਾਵਾਂ ਜਾਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਸਿਰਫ ਇੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਸੁਭਾਅ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਅਸਪਸ਼ਟ ਸੀ।

      ਹੋਰ ਹੋਰ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀ ਆਤਮਾਵਾਂ ਵਾਂਗ, ਅਜਗਰ ਅਤੇ ਸੱਪ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਯੰਤਰਿਤ ਕਰਦੀਆਂ ਸਨ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਭੌਤਿਕ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਦਖਲਅੰਦਾਜ਼ੀ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਜਦੋਂ ਬੁਲਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

      ਇਹ ਮੂਲ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਯੂਰਪੀਅਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੋ ਕਿ ਵਸਨੀਕ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਆਏ ਹਨ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉੱਤਰ ਵਿੱਚ ਅਜਗਰ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਕਥਾਵਾਂ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੌਜੂਦਗੀ ਹੈਅਮਰੀਕਾ।

      ਕੇਂਦਰੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕੀ ਡਰੈਗਨ

      ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਦੰਤਕਥਾਵਾਂ ਬਹੁਤ ਆਮ ਹਨ ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਬਾਕੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਮਿਥਿਹਾਸ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਮੂਲ ਨਿਵਾਸੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਵੰਨ-ਸੁਵੰਨੀਆਂ ਅਤੇ ਰੰਗੀਨ ਸਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਕੇਂਦਰੀ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦੇ ਸਮੁੱਚੇ ਧਰਮ ਸਨ।

      ਐਜ਼ਟੈਕ ਦੇਵਤੇ, ਕੁਏਟਜ਼ਾਲਕੋਆਟਲ, ਦੇ ਅਜਗਰ ਦੇ ਪਹਿਲੂਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵਰਗੇ ਕੁਝ ਡਰੈਗਨ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਸਨ। ਅਤੇ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਦੀਆਂ ਹੋਰ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਜ਼ੀਉਹਕੋਟਲ, ਐਜ਼ਟੈਕ ਅੱਗ ਦੇਵਤਾ ਜ਼ੀਉਹਟੇਕੁਹਟਲੀ ਜਾਂ ਪੈਰਾਗੁਏ ਦੇ ਰਾਖਸ਼ ਤੇਜੂ ਜਾਗੁਆ ਦਾ ਆਤਮਿਕ ਰੂਪ - ਸੱਤ ਕੁੱਤਿਆਂ ਵਰਗੇ ਸਿਰਾਂ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਛਿਪਕਲੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਗਨੀ ਨਜ਼ਰ ਜੋ ਫਲਾਂ ਦੇ ਦੇਵਤੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਸੀ। , ਗੁਫਾਵਾਂ, ਅਤੇ ਲੁਕੇ ਹੋਏ ਖਜ਼ਾਨੇ।

      ਕੁਝ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕੀ ਡਰੈਗਨ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਇੰਕਾ ਅਮਰੂ, ਵਧੇਰੇ ਦੁਸ਼ਟ ਜਾਂ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਸਪਸ਼ਟ ਸਨ। ਅਮਰੂ ਇੱਕ ਚਿਮੇਰਾ ਵਰਗਾ ਅਜਗਰ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਾਮਾ ਦਾ ਸਿਰ, ਇੱਕ ਲੂੰਬੜੀ ਦਾ ਮੂੰਹ, ਇੱਕ ਮੱਛੀ ਦੀ ਪੂਛ, ਕੰਡੋਰ ਖੰਭ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਸੱਪ ਦਾ ਸਰੀਰ ਅਤੇ ਤੱਕੜੀ ਸੀ।

      ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਭਾਵੇਂ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਜਾਂ ਦੁਸ਼ਟ, ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਮਰੀਕੀ ਡਰੈਗਨ ਦੀ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪੂਜਾ, ਸਤਿਕਾਰ ਅਤੇ ਡਰ ਸੀ। ਉਹ ਮੂਲ ਸ਼ਕਤੀ ਅਤੇ ਕੁਦਰਤ ਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਸਨ, ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਅਕਸਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੱਖਣੀ ਅਤੇ ਮੱਧ ਅਮਰੀਕੀ ਧਰਮਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ।

      ਅਫਰੀਕਨ ਡਰੈਗਨ

      ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਜਗਰ ਹਨ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਮਿਥਿਹਾਸ. ਪੱਛਮੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਬੇਨਿਨ ਡਰੈਗਨ ਜਾਂ ਆਇਡੋ ਵੇਡੋ ਸਤਰੰਗੀ ਸੱਪ ਸਨਦਾਹੋਮੀਅਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਤੋਂ. ਉਹ ਸਨ ਲੋਆ ਜਾਂ ਹਵਾ, ਪਾਣੀ, ਸਤਰੰਗੀ ਪੀਂਘ, ਅੱਗ ਅਤੇ ਉਪਜਾਊ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਦੇਵਤੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾਤਰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪੂਜਾ ਅਤੇ ਡਰ ਦੋਵੇਂ ਸਨ। ਪੂਰਬੀ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਤੋਂ ਨਯਾਂਗ ਅਜਗਰ ਕਿਰੀਮੂ ਮਵਿੰਡੋ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕੇਂਦਰੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਹੈ। ਇਹ ਸੱਤ ਸਿੰਗਾਂ ਵਾਲੇ ਸਿਰਾਂ, ਇੱਕ ਬਾਜ਼ ਦੀ ਪੂਛ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਰੀਰ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਜਾਨਵਰ ਸੀ।

      ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮਿਸਰੀ ਅਜਗਰ ਅਤੇ ਸੱਪ ਦੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਫ਼ਰੀਕੀ ਮਹਾਂਦੀਪ ਤੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਹਨ। ਐਪੋਫ਼ਿਸ ਜਾਂ ਐਪੀਪ ਮਿਸਰੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਰਾਜਕਤਾ ਦਾ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪ ਸੀ। ਐਪੋਫ਼ਿਸ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਮਸ਼ਹੂਰ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਓਰੋਬੋਰੋਸ ਹੈ, ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਪੂਛ ਖਾਣ ਵਾਲਾ ਸੱਪ, ਜਿਸਨੂੰ ਅਕਸਰ ਕਈ ਲੱਤਾਂ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਮਿਸਰ ਤੋਂ, ਓਰੋਬੋਰੋਸ ਜਾਂ ਉਰੋਬੋਰੋਸ ਨੇ ਯੂਨਾਨੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਉੱਥੋਂ - ਨੌਸਟਿਕਵਾਦ, ਹਰਮੇਟੀਸਿਜ਼ਮ, ਅਤੇ ਰਸਾਇਣ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਰਸਤਾ ਬਣਾਇਆ। ਇਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸਦੀਵੀ ਜੀਵਨ, ਜੀਵਨ ਦੇ ਚੱਕਰਵਾਤੀ ਸੁਭਾਅ, ਜਾਂ ਮੌਤ ਅਤੇ ਪੁਨਰ ਜਨਮ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।

      ਈਸਾਈਅਤ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ

      ਸੇਲਬੋਟ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਲੇਵੀਥਨ ਡਰੈਗਨ ਦਾ ਚਿੱਤਰ

      ਜਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਡ੍ਰੈਗਨ ਦੀ ਕਲਪਨਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਉਹ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਪਰ ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਕਾਫ਼ੀ ਆਮ ਹਨ। ਪੁਰਾਣੇ ਨੇਮ ਵਿੱਚ, ਨਾਲ ਹੀ ਯਹੂਦੀ ਧਰਮ ਅਤੇ ਇਸਲਾਮ ਵਿੱਚ, ਰਾਖਸ਼ ਲੇਵੀਆਥਨ ਅਤੇ ਬਹਾਮੂਤ ਮੂਲ ਅਰਬੀ ਅਜਗਰ ਬਾਹਮੁਤ - ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ, ਖੰਭਾਂ ਵਾਲਾ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੱਪ 'ਤੇ ਅਧਾਰਤ ਹਨ। ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ, ਡਰੈਗਨ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਪ੍ਰਤੀਕ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀਮੂਰਤੀਵਾਦ ਅਤੇ ਧਰਮ-ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਅਤੇ ਇਸਾਈ ਨਾਈਟਸ ਦੇ ਖੁਰਾਂ ਹੇਠ ਮਿੱਧੇ ਹੋਏ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਰਛਿਆਂ 'ਤੇ ਵਿਛੇ ਹੋਏ ਦਿਖਾਏ ਗਏ ਸਨ।

      ਸ਼ਾਇਦ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਮਿਥਿਹਾਸ ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਡ੍ਰੈਗਨ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਈਸਾਈ ਕਥਾ ਵਿੱਚ, ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਇੱਕ ਖਾੜਕੂ ਸੰਤ ਸੀ ਜੋ ਇੱਕ ਦੁਸ਼ਟ ਅਜਗਰ ਦੁਆਰਾ ਗ੍ਰਸਤ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਦਾ ਦੌਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਨੇ ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦੇਵੇਗਾ ਜੇਕਰ ਉਹ ਸਾਰੇ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਦੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਨੇ ਤੁਰੰਤ ਅੱਗੇ ਵਧ ਕੇ ਰਾਖਸ਼ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।

      ਸੇਂਟ ਜਾਰਜ ਦੀ ਮਿੱਥ ਕੈਪਾਡੋਸੀਆ (ਅਜੋਕੇ ਤੁਰਕੀ) ਦੇ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਸਿਪਾਹੀ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਤੋਂ ਮੰਨੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸਨੇ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਰੋਮੀ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਸੁੱਟਿਆ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮੂਰਤੀ ਪੂਜਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਕਾਰਨਾਮੇ ਲਈ, ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਸ਼ਹੀਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ. ਇਹ ਕਥਿਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੀਜੀ ਸਦੀ ਈਸਵੀ ਦੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਵਾਪਰਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਕਈ ਸਦੀਆਂ ਬਾਅਦ ਈਸਾਈ ਆਈਕੋਨੋਗ੍ਰਾਫੀ ਅਤੇ ਕੰਧ-ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਸੰਤ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਮਾਰਦੇ ਹੋਏ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

      ਅੰਤ ਵਿੱਚ

      ਅਜਗਰਾਂ ਦੀ ਮੂਰਤ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਇਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਪੁਰਾਤਨ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਸੰਸਾਰ. ਜਦੋਂ ਕਿ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹ ਕਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ, ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਆਮ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਡ੍ਰੈਗਨ ਆਧੁਨਿਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਜੋ ਅਕਸਰ ਕਿਤਾਬਾਂ, ਫ਼ਿਲਮਾਂ, ਵੀਡੀਓ ਗੇਮਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਵਿੱਚ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ।

      ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਆਵਾਜਾਈ ਅਤੇ ਸੰਚਾਰ ਤਕਨਾਲੋਜੀ ਯੁੱਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹੋਰ ਪਰ ਵਿਚਾਰ ਅਜੇ ਵੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੋਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਤੱਕ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਰਹੇ। ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਵਪਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀਪੂਰਨ ਭਟਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਫੌਜੀ ਜਿੱਤਾਂ ਤੱਕ, ਦੁਨੀਆ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਲੋਕ ਆਪਣੇ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਨਾਲ ਲਗਾਤਾਰ ਸੰਪਰਕ ਵਿੱਚ ਰਹੇ ਹਨ। ਇਸ ਨੇ ਕੁਦਰਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਥਿਹਾਸ, ਕਥਾਵਾਂ, ਦੇਵੀ-ਦੇਵਤਿਆਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਾਣੀਆਂ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸਫ਼ਿੰਕਸ, ਗ੍ਰਿਫ਼ਿਨ ਅਤੇ ਪਰੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਹਨ ਪਰ ਅਜਗਰ ਸਭ ਤੋਂ "ਤਬਾਦਲਾਯੋਗ" ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪ੍ਰਾਣੀ ਹੈ, ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਹ ਕਿੰਨਾ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਹੈ।
    • ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਹਰ ਮਨੁੱਖੀ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਸੱਪਾਂ ਅਤੇ ਸੱਪਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ ਕਿਉਂਕਿ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਹਾਈਬ੍ਰਿਡ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਸਾਰੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਸੱਪਾਂ ਅਤੇ ਸੱਪਾਂ ਦੇ ਅਧਾਰ ਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਬਣਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਅਨੁਭਵੀ ਸੀ। ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਹਰ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਜੀਵ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਸੀਂ ਆਏ ਹਾਂ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਉਸ ਚੀਜ਼ 'ਤੇ ਆਧਾਰਿਤ ਸੀ ਜੋ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਸੀ।
    • ਡਾਇਨੋਸੌਰਸ। ਹਾਂ, ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਜਾਣਿਆ ਹੈ, ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਪਿਛਲੀਆਂ ਦੋ ਸਦੀਆਂ ਵਿੱਚ ਡਾਇਨੋਸੌਰਸ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਪਰ ਇਸ ਗੱਲ ਦਾ ਸਬੂਤ ਹੈ ਕਿ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਯੂਨਾਨੀਆਂ ਅਤੇ ਰੋਮਨ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਮੂਲ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਤੱਕ ਦੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਖੇਤੀਬਾੜੀ, ਸਿੰਚਾਈ ਅਤੇ ਉਸਾਰੀ ਦੇ ਕੰਮ ਦੌਰਾਨ ਡਾਇਨਾਸੌਰ ਦੇ ਜੀਵਾਸ਼ਮ ਅਤੇ ਅਵਸ਼ੇਸ਼ ਲੱਭੇ ਹਨ। ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ, ਡਾਇਨਾਸੌਰ ਦੀਆਂ ਹੱਡੀਆਂ ਤੋਂ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਤੱਕ ਛਾਲ ਕਾਫ਼ੀ ਸਿੱਧੀ-ਸਾਦੀ ਹੈ।

    ਕਿੱਥੇ ਡਰੈਗਨ ਮਿੱਥਉਤਪੰਨ?

    ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿੱਥਾਂ ਨੂੰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਕਸਰ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ। ਇਹ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ "ਟਰੇਸਿੰਗ" ਨੂੰ ਔਖਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ।

    ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਮੱਧ ਅਫ਼ਰੀਕਾ ਅਤੇ ਦੱਖਣੀ ਅਮਰੀਕਾ ਵਰਗੀਆਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਨੇ ਯੂਰਪ ਦੀਆਂ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤੀਆਂ ਤੋਂ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕਰਨਾ ਲਗਭਗ ਨਿਸ਼ਚਿਤ ਹੈ। ਏਸ਼ੀਆ।

    ਫਿਰ ਵੀ, ਏਸ਼ੀਆਈ ਅਤੇ ਯੂਰਪੀ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਤੇ ਪਛਾਣੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਹਨ। ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ "ਮਿੱਥਾਂ ਦੀ ਸਾਂਝ" ਰਹੀ ਹੈ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮੂਲ ਦੇ ਸੰਦਰਭ ਵਿੱਚ, ਇੱਥੇ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸਿਧਾਂਤ ਹਨ:

    • ਪਹਿਲੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਵਿਕਸਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ।
    • ਪਹਿਲੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਅਨ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਆਈਆਂ ਸਨ।

    ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਬਹੁਤ ਸੰਭਾਵਤ ਜਾਪਦੇ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਵੇਂ ਸਭਿਆਚਾਰ ਏਸ਼ੀਆ ਅਤੇ ਯੂਰਪ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹਨ। ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਸਾਲ ਬੀ.ਸੀ.ਈ. ਤੋਂ ਚੱਲ ਰਹੀ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਪਾਈ ਗਈ ਹੈ ਅਤੇ ਦੋਵੇਂ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਖਤੀ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਤੱਕ ਫੈਲੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ। ਇਹ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਆ ਵਿੱਚ ਬੇਬੀਲੋਨੀਆਂ ਅਤੇ ਚੀਨੀਆਂ ਨੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਆਪਣੀਆਂ ਮਿੱਥਾਂ ਨੂੰ ਵਿਕਸਿਤ ਕੀਤਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਇਹ ਵੀ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਸੀ।

    ਇਸ ਲਈ, ਇਸ ਸਭ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ, ਆਓ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰੀਏ ਕਿ ਡਰੈਗਨ ਕਿਵੇਂ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਕਿਸ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ।

    ਏਸ਼ੀਅਨ ਡਰੈਗਨ

    ਏਸ਼ੀਅਨ ਡਰੈਗਨਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪੱਛਮੀ ਲੋਕਾਂ ਦੁਆਰਾ ਸਿਰਫ਼ ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈਲੰਬੇ, ਰੰਗੀਨ ਅਤੇ ਖੰਭ ਰਹਿਤ ਜਾਨਵਰ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਏਸ਼ੀਆ ਦੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮਹਾਂਦੀਪ ਵਿੱਚ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਭਿੰਨਤਾ ਹੈ।

    1. ਚੀਨੀ ਡਰੈਗਨ

    ਫੈਸਟੀਵਲ 'ਤੇ ਰੰਗੀਨ ਚੀਨੀ ਡਰੈਗਨ

    ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੀ ਸੰਭਾਵਤ ਮੂਲ, ਚੀਨ ਦੇ ਡਰੈਗਨਾਂ ਲਈ ਪਿਆਰ 5,000 ਤੱਕ ਲੱਭਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ 7,000 ਸਾਲ ਤੱਕ, ਸੰਭਵ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੋਰ। ਮੈਂਡਰਿਨ ਵਿੱਚ, ਡਰੈਗਨ ਨੂੰ ਲੋਂਗ ਜਾਂ ਫੇਫੜਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਥੋੜਾ ਵਿਅੰਗਾਤਮਕ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਚੀਨੀ ਅਜਗਰਾਂ ਨੂੰ ਸੱਪ ਵਰਗੇ ਸਰੀਰ, ਚਾਰ ਪੰਜੇ ਵਾਲੇ ਪੈਰ, ਇੱਕ ਸ਼ੇਰ ਵਰਗਾ ਮਾਨ, ਅਤੇ ਲੰਬੇ ਮੂੰਹ ਵਾਲੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਮੂੰਹ ਵਾਲੇ ਵਾਧੂ-ਲੰਬੇ ਸੱਪ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਇਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੁੱਛਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਦੰਦ। ਚੀਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਬਾਰੇ ਜੋ ਘੱਟ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਨੂੰ ਕੱਛੂਆਂ ਜਾਂ ਮੱਛੀਆਂ ਤੋਂ ਲਿਆ ਗਿਆ ਹੈ।

    ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ, ਚੀਨੀ ਡਰੈਗਨ ਦਾ ਮਿਆਰੀ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਪਰਉਪਕਾਰੀ ਜੀਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਉੱਤੇ ਨਿਯੰਤਰਣ ਰੱਖਣ ਵਾਲੇ ਆਤਮਾਵਾਂ ਜਾਂ ਦੇਵਤਿਆਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਮੀਂਹ, ਤੂਫ਼ਾਨ, ਨਦੀਆਂ ਜਾਂ ਹੜ੍ਹਾਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਹੋਵੇ। ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਮਰਾਟਾਂ ਅਤੇ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਲ ਨੇੜਿਓਂ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ, ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਡ੍ਰੈਗਨ "ਸਿਰਫ਼" ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਤਾਕਤ, ਅਧਿਕਾਰ, ਚੰਗੀ ਕਿਸਮਤ ਅਤੇ ਸਵਰਗ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ। ਸਫਲ ਅਤੇ ਮਜ਼ਬੂਤ ​​ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਤੁਲਨਾ ਅਕਸਰ ਅਜਗਰਾਂ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ ਕਿ ਅਸਮਰੱਥ ਅਤੇ ਘੱਟ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ - ਕੀੜਿਆਂ ਨਾਲ।

    ਇੱਕ ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਡ੍ਰੈਗਨ ਅਤੇ ਫੀਨਿਕਸ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਯਿਨ ਅਤੇ ਯਾਂਗ , ਜਾਂ ਚੀਨੀ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਨਰ ਅਤੇ ਮਾਦਾ ਵਜੋਂ। ਦੋ ਮਿਥਿਹਾਸਿਕ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਮਿਲਾਪ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਿਅਤਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਬਿੰਦੂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਤੇ, ਜਿਵੇਂ ਸਮਰਾਟ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅਜਗਰ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਮਰਾਟ ਦੀ ਪਛਾਣ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫੇਂਗ ਹੁਆਂਗ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਫੀਨਿਕਸ ਵਰਗਾ ਇੱਕ ਮਿਥਿਹਾਸਕ ਪੰਛੀ ਹੈ।

    ਚੀਨ ਵਜੋਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸ਼ਕਤੀ ਰਹੀ ਹੈ, ਚੀਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਨੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਡਰੈਗਨ ਮਿੱਥਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਕੋਰੀਆਈ ਅਤੇ ਵੀਅਤਨਾਮੀ ਡਰੈਗਨ, ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਚੀਨੀ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਮਿਲਦੇ-ਜੁਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਅਪਵਾਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਲਗਭਗ ਇੱਕੋ ਜਿਹੀਆਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਰੱਖਦੇ ਹਨ।

    2. ਹਿੰਦੂ ਡਰੈਗਨ

    ਹਿੰਦੂ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਏ ਗਏ ਅਜਗਰ

    ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਡਰੈਗਨ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹਿੰਦੂ ਡਰੈਗਨ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪ ਦੇ ਆਕਾਰ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੋਈ ਲੱਤਾਂ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀਆਂ। ਇਹ ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਸਿੱਟਾ ਕੱਢਣ ਲਈ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਡਰੈਗਨ ਨਹੀਂ ਹਨ, ਪਰ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸੱਪ ਹਨ। ਭਾਰਤੀ ਅਜਗਰਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਮੰਗੂਆਂ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਪਹਿਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਕਈ ਜਾਨਵਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਨਾਲ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕਈ ਵਾਰ ਕੁਝ ਚਿੱਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਅਤੇ ਹੋਰ ਅੰਗ ਵੀ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।

    ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਅਜਗਰ ਮਿੱਥਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਵ੍ਰਿਤਰਾ ਹੈ। ਅਹੀ ਵਜੋਂ ਵੀ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਵੈਦਿਕ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਹੈ। ਚੀਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਜੋ ਕਿ ਬਾਰਿਸ਼ ਲਿਆਉਣ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਵ੍ਰਿਤਰਾ ਦਾ ਇੱਕ ਦੇਵਤਾ ਸੀਸੋਕਾ ਉਹ ਸੋਕੇ ਦੇ ਮੌਸਮ ਦੌਰਾਨ ਨਦੀਆਂ ਦੇ ਰਸਤੇ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਗਰਜ ਦੇਵਤਾ ਇੰਦਰ ਦਾ ਮੁੱਖ ਸਲਾਹਕਾਰ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਆਖਰਕਾਰ ਉਸਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਭਾਰਤੀ ਅਤੇ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਭਜਨਾਂ ਦੀ ਰਿਗਵੇਦ ਪੁਸਤਕ ਵਿੱਚ ਵ੍ਰਿਤਰਾ ਦੀ ਮੌਤ ਦੀ ਮਿੱਥ ਕੇਂਦਰੀ ਹੈ।

    ਨਾਗਾ ਵੀ ਇੱਥੇ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਜ਼ਿਕਰ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਡਰੈਗਨ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਨਾਗਾਂ ਨੂੰ ਅਕਸਰ ਅੱਧੇ-ਮਨੁੱਖਾਂ ਅਤੇ ਅੱਧੇ-ਸੱਪਾਂ ਜਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਸੱਪ-ਵਰਗੇ ਡਰੈਗਨ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਮੋਤੀਆਂ ਅਤੇ ਗਹਿਣਿਆਂ ਨਾਲ ਭਰੇ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਹੇਠਲੇ ਮਹਿਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬੁਰਾਈ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਦੇ-ਕਦਾਈਂ - ਨਿਰਪੱਖ ਜਾਂ ਉਦਾਰ ਵਜੋਂ ਵੀ।

    ਹਿੰਦੂ ਧਰਮ ਤੋਂ, ਨਾਗਾ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਬੁੱਧ ਧਰਮ, ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆਈ ਅਤੇ ਮਲੇਈ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਫੈਲਿਆ। , ਨਾਲ ਹੀ ਜਾਪਾਨ ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਚੀਨ ਵੀ।

    3. ਬੋਧੀ ਡ੍ਰੈਗਨ

    ਬੋਧੀ ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਵੇਸ਼ ਦੁਆਰ 'ਤੇ ਡਰੈਗਨ

    ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਦੋ ਮੁੱਖ ਸਰੋਤਾਂ ਤੋਂ ਲਏ ਗਏ ਹਨ - ਇੰਡੀਆਨਾ ਨਾਗਾ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਲੋਂਗ। ਇੱਥੇ ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਅਜਗਰ ਦੀਆਂ ਮਿੱਥਾਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਡਰੈਗਨ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣਾਇਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਡ੍ਰੈਗਨ ਜਲਦੀ ਹੀ ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੀਂਹ ਪੱਥਰ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਜਗਰ ਦੇ ਚਿੰਨ੍ਹ ਬੋਧੀ ਮੰਦਰਾਂ, ਬਸਤਰਾਂ ਅਤੇ ਕਿਤਾਬਾਂ ਨੂੰ ਸ਼ਿੰਗਾਰਦੇ ਹਨ।

    ਇਸਦੀ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਉਦਾਹਰਣ ਹੈ ਚੈਨ (ਜ਼ੈਨ), ਬੁੱਧ ਧਰਮ ਦਾ ਇੱਕ ਚੀਨੀ ਸਕੂਲ। ਉੱਥੇ, ਡਰੈਗਨ ਦੋਵੇਂ ਗਿਆਨ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਅਤੇ ਸਵੈ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹਨ। ਮਸ਼ਹੂਰ ਵਾਕੰਸ਼ "ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣਾਗੁਫਾ” ਚੈਨ ਤੋਂ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਕਿਸੇ ਦੇ ਡੂੰਘੇ ਡਰ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਰੂਪਕ ਹੈ।

    ਸੱਚੇ ਡਰੈਗਨ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰ ਲੋਕ ਕਥਾ ਵੀ ਹੈ।

    ਇਸ ਵਿੱਚ, ਯੇ ਕੁੰਗ-ਤਜ਼ੂ ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਹੈ ਜੋ ਡਰੈਗਨ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਸਤਿਕਾਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਡ੍ਰੈਗਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਘਰ ਨੂੰ ਡ੍ਰੈਗਨ ਦੀਆਂ ਮੂਰਤੀਆਂ ਅਤੇ ਪੇਂਟਿੰਗਾਂ ਨਾਲ ਸਜਾਇਆ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਅਜਗਰ ਨੇ ਯੇ ਕੁੰਗ-ਤਜ਼ੂ ਬਾਰੇ ਸੁਣਿਆ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਸੋਚਿਆ, ਕਿੰਨਾ ਪਿਆਰਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਆਦਮੀ ਸਾਡੀ ਕਦਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸੱਚੇ ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਲਈ ਖੁਸ਼ ਕਰੇਗਾ. 17 ਅਜਗਰ ਆਦਮੀ ਦੇ ਘਰ ਗਿਆ ਪਰ ਯੇ ਕੁੰਗ-ਤਜ਼ੂ ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਅਜਗਰ ਆਪਣੇ ਬਿਸਤਰੇ ਦੇ ਕੋਲ ਕੁੰਡਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਨਾਲ ਸੁੱਤਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਜਾਗਣ 'ਤੇ ਯੇਹ ਨੂੰ ਨਮਸਕਾਰ ਕਰ ਸਕੇ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਦਮੀ ਜਾਗਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹ ਅਜਗਰ ਦੇ ਲੰਬੇ ਦੰਦਾਂ ਅਤੇ ਚਮਕਦਾਰ ਤੱਕੜੀਆਂ ਤੋਂ ਡਰ ਗਿਆ, ਇਸਲਈ ਉਸਨੇ ਤਲਵਾਰ ਨਾਲ ਵੱਡੇ ਸੱਪ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਅਜਗਰ ਉੱਡ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਅਜਗਰ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀ ਕੋਲ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।

    ਸੱਚੀ ਡਰੈਗਨ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਅਰਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇਸਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਇਸਦੀ ਖੋਜ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਵੀ ਗਿਆਨ ਨੂੰ ਗੁਆਉਣਾ ਆਸਾਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬੋਧੀ ਭਿਕਸ਼ੂ Eihei Dogen ਇਸਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹਾਂ, ਤਜ਼ਰਬੇ ਦੁਆਰਾ ਸਿੱਖਣ ਦੇ ਚੰਗੇ ਦੋਸਤੋ, ਚਿੱਤਰਾਂ ਦੇ ਇੰਨੇ ਆਦੀ ਨਾ ਹੋਵੋ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਸੱਚੇ ਅਜਗਰ ਤੋਂ ਨਿਰਾਸ਼ ਹੋ ਜਾਓ।

    4। ਜਾਪਾਨੀ ਡਰੈਗਨ

    ਕਿਯੋਟੋ ਮੰਦਿਰ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨੀ ਡਰੈਗਨ

    ਹੋਰ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਾਂਗ, ਜਾਪਾਨੀ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਇੰਡੀਆਨਾ ਨਾਗਾ ਦਾ ਮਿਸ਼ਰਣ ਸੀ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਲੋਂਗ ਡ੍ਰੈਗਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਦੰਤਕਥਾਵਾਂਆਪਣੇ ਆਪ ਵਿੱਚ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦਾ ਮੂਲ. ਜਾਪਾਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਵੀ ਪਾਣੀ ਦੀਆਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਅਤੇ ਦੇਵਤੇ ਸਨ ਪਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ "ਮੂਲ" ਜਾਪਾਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਝੀਲਾਂ ਅਤੇ ਪਹਾੜੀ ਨਦੀਆਂ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਮੁੰਦਰ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਕੇਂਦਰਿਤ ਸਨ।

    ਕਈ ਦੇਸੀ ਜਾਪਾਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁ- ਸਿਰ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਬਹੁ-ਪੂਛ ਵਾਲੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਸਮੁੰਦਰੀ ਡਰੈਗਨ, ਜਾਂ ਤਾਂ ਅੰਗਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਜਾਂ ਬਿਨਾਂ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਪਾਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਮਿਥਾਂ ਵਿੱਚ ਸੱਪ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਡ੍ਰੈਗਨ ਵੀ ਸਨ, ਨਾਲ ਹੀ ਹੋਰ ਡੂੰਘੇ ਸਮੁੰਦਰੀ ਸੱਪ ਵਰਗੇ ਰਾਖਸ਼ ਵੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਡ੍ਰੈਗਨ ਵਜੋਂ ਵੀ ਸ਼੍ਰੇਣੀਬੱਧ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।

    ਜਾਪਾਨੀ ਡਰੈਗਨਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰੂਨੀ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਲਈ, ਉਹ ਸਨ ਹੋਰ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਵਿੱਚ ਡਰੈਗਨ ਵਾਂਗ "ਕਾਲਾ ਅਤੇ ਚਿੱਟਾ" ਨਹੀਂ। ਖਾਸ ਮਿੱਥ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਜਾਪਾਨੀ ਡਰੈਗਨ ਚੰਗੀ ਆਤਮਾਵਾਂ, ਦੁਸ਼ਟ ਸਮੁੰਦਰੀ ਰਾਜੇ, ਚਲਾਕ ਦੇਵਤੇ ਅਤੇ ਆਤਮਾਵਾਂ, ਵਿਸ਼ਾਲ ਰਾਖਸ਼, ਜਾਂ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਦੁਖਦਾਈ ਅਤੇ/ਜਾਂ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਕਹਾਣੀਆਂ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।

    5. ਮੱਧ ਪੂਰਬੀ ਡ੍ਰੈਗਨ

    ਸਰੋਤ

    ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆ ਤੋਂ ਦੂਰ ਚਲੇ ਜਾਣ ਨਾਲ, ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮੱਧ ਪੂਰਬੀ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦੇ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵੀ ਜ਼ਿਕਰ ਦੇ ਹੱਕਦਾਰ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਘੱਟ ਹੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਪਰ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਦੇ ਗਠਨ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ ਹੈ।

    ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਬੇਬੀਲੋਨੀਅਨ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਚੀਨੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਦੇ ਨਾਲ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਡਰੈਗਨ ਮਿੱਥਾਂ ਲਈ ਵਿਵਾਦ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਉਹ ਪਿਛਲੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਸਭ ਤੋਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਬੇਬੀਲੋਨੀਅਨ ਅਜਗਰ ਦੀਆਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ ਟਿਆਮੈਟ, ਇੱਕ ਸੱਪ, ਪਰ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲਾ ਰਾਖਸ਼ ਵੀ।ਖੁਰਾਕ ਜਿਸ ਨੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਇਸਦੀ ਮੁੱਢਲੀ ਅਵਸਥਾ ਵਿੱਚ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦੀ ਧਮਕੀ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਟਿਆਮਤ ਨੂੰ ਮਾਰਡੁਕ ਦੇਵਤਾ ਨੇ ਹਰਾਇਆ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 2,000 ਸਾਲ ਬੀ.ਸੀ. ਈ. ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਕਈ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਅਨ ਸਭਿਆਚਾਰਾਂ ਦਾ ਆਧਾਰ ਮਿੱਥ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ।

    ਅਰਬੀ ਪ੍ਰਾਇਦੀਪ ਵਿੱਚ, ਪਾਣੀ ਦੇ ਰਾਜ ਦੇ ਡਰੈਗਨ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਾਲ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲੇ ਸੱਪ ਵੀ ਸਨ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬੁਰਾਈ ਤੱਤ ਦੇ ਰਾਖਸ਼ਾਂ ਜਾਂ ਵਧੇਰੇ ਨੈਤਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।

    ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਹੋਰ ਮੇਸੋਪੋਟੇਮੀਅਨ ਡਰੈਗਨ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸੱਪ ਦੇ ਜੀਵ ਵੀ ਦੁਸ਼ਟ ਅਤੇ ਅਰਾਜਕ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾਇਕਾਂ ਅਤੇ ਦੇਵਤਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਰੋਕੇ ਗਏ ਸਨ। ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਤੋਂ, ਡਰੈਗਨ ਦੀ ਇਹ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧਤਾ ਸੰਭਾਵਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਾਲਕਨ ਅਤੇ ਮੈਡੀਟੇਰੀਅਨ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਪਰ ਇਸਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਜੂਡੀਓ-ਈਸਾਈ ਮਿਥਿਹਾਸ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਹੈ।

    ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨ

    ਯੂਰਪੀਅਨ ਜਾਂ ਪੱਛਮੀ ਡ੍ਰੈਗਨ ਆਪਣੀ ਦਿੱਖ, ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀਕਵਾਦ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਪੂਰਬੀ ਏਸ਼ੀਆਈ ਡਰੈਗਨਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰੇ ਹਨ। ਅਜੇ ਵੀ ਸੱਪ ਦੇ ਮੂਲ ਦੇ ਨਾਲ, ਯੂਰਪੀਅਨ ਡ੍ਰੈਗਨ ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰਵਾਇਤੀ ਚੀਨੀ ਲੋਂਗ ਡ੍ਰੈਗਨਾਂ ਵਾਂਗ ਪਤਲੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਇਸਦੇ ਬਜਾਏ ਚੌੜੇ ਅਤੇ ਭਾਰੀ ਸਰੀਰ, ਦੋ ਜਾਂ ਚਾਰ ਲੱਤਾਂ, ਅਤੇ ਦੋ ਵੱਡੇ ਖੰਭ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਉੱਡ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਉਹ ਪਾਣੀ ਦੇ ਦੇਵਤੇ ਜਾਂ ਆਤਮਾਵਾਂ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਨ ਪਰ ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਕਸਰ ਅੱਗ ਦਾ ਸਾਹ ਲੈ ਸਕਦੇ ਸਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨਾਂ ਦੇ ਵੀ ਕਈ ਸਿਰ ਸਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਦੁਸ਼ਟ ਰਾਖਸ਼ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਾਰਨ ਦੀ ਲੋੜ ਸੀ।

    1. ਪੂਰਬੀ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡਰੈਗਨ

    ਈਸਟਰ ਯੂਰਪੀਅਨ ਡ੍ਰੈਗਨ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਹਨ

    ਸਟੀਫਨ ਰੀਸ ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਦਾ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇਸ ਵਿਸ਼ੇ 'ਤੇ ਕਈ ਕਿਤਾਬਾਂ ਲਿਖੀਆਂ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਕੰਮ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੇ ਰਸਾਲਿਆਂ ਅਤੇ ਰਸਾਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਤ ਹੋਇਆ ਹੈ। ਲੰਡਨ ਵਿੱਚ ਜੰਮੇ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਹੋਏ, ਸਟੀਫਨ ਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਤਿਹਾਸ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਸੀ। ਇੱਕ ਬੱਚੇ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਪੁਰਾਤਨ ਗ੍ਰੰਥਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਣ ਅਤੇ ਪੁਰਾਣੇ ਖੰਡਰਾਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਘੰਟੇ ਬਿਤਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਇਸ ਨਾਲ ਉਹ ਇਤਿਹਾਸਕ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਕਰੀਅਰ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਹੋਇਆ। ਪ੍ਰਤੀਕਾਂ ਅਤੇ ਮਿਥਿਹਾਸ ਪ੍ਰਤੀ ਸਟੀਫਨ ਦਾ ਮੋਹ ਉਸਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਮਨੁੱਖੀ ਸਭਿਆਚਾਰ ਦੀ ਨੀਂਹ ਹਨ। ਉਸਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਮਿੱਥਾਂ ਅਤੇ ਕਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝ ਕੇ, ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਸੰਸਾਰ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।