هم زندگی پس از مرگ و هم مراسم مرده زنی جنبه های اساسی فرهنگ مصر باستان بودند و خدایان و نمادهای زیادی با مرگ مرتبط بودند. چهار پسر هوروس چهار خدا از این قبیل بودند که نقش مهمی در روند مومیایی کردن داشتند.

چهار پسر هوروس چه کسانی بودند؟ بزرگ پدر چهار فرزند داشت: دواموتف ، شاد ، ایمسه و قهبسنوئف . برخی از اسطوره ها پیشنهاد می کنند که الهه ایزیس مادر آنها بوده است، اما در برخی دیگر، الهه باروری سرکت آنها را به دنیا آورده است.

Isis همسر Osiris ، اما در برخی منابع آمده است که او همسر هوروس بزرگ نیز بوده است. به دلیل همین دوگانگی، ازیریس در برخی از اسطوره ها به عنوان پدر این خدایان ظاهر می شود. هنوز منابع دیگر بیان می کنند که این چهار پسر از یک زنبق یا یک گل نیلوفر آبی متولد شده اند.

اگرچه آنها در متون هرمی پادشاهی قدیم ظاهر می شوند، نه تنها به عنوان پسران هوروس بلکه چهار پسر نیز به عنوان "روح" او از پادشاهی میانه به بعد به چهره های برجسته تبدیل شدند. پسران هوروس نقش اصلی در فرآیند مومیایی کردن داشتند، زیرا آنها محافظ احشاء (یعنی اندام های حیاتی) بودند. آنها مهمترین وظیفه را داشتند که به شاه کمک کنند راه خود را در زندگی پس از مرگ پیدا کند.

اهمیت اندام ها در مصر باستان

در طول تاریخ باستانمصر، مصریان به طور مداوم در حال توسعه فرآیند مومیایی کردن و تکنیک های مومیایی کردن خود بودند. آنها معتقد بودند که روده ها، کبد، ریه ها و معده اندام های لازم برای زندگی پس از مرگ هستند، زیرا به متوفی این امکان را می دهند که به عنوان یک فرد کامل به حیات خود در زندگی پس از مرگ ادامه دهد.

در طول مراسم تدفین، این چهار نفر اندام ها در کوزه های جداگانه ذخیره می شدند. از آنجایی که مصریان قلب را جایگاه روح می دانستند، آن را در داخل بدن رها کردند. مغز از بدن کنده شد و از بین رفت، چون مهم نبود، و چهار عضو مذکور مومیایی و حفظ شدند. برای اندازه گیری بیشتر، پسران هوروس و الهه های همراه به عنوان محافظ اعضای بدن تعیین شدند.

نقش چهار پسر هوروس

هر یک از پسران هوروس مسئول بودند. حفاظت از یک اندام به نوبه خود، هر پسر توسط الهه های تعیین شده همراه و محافظت می شد. مصریان تصویر پسران هوروس را روی درب‌های کوزه‌های کانوپیک ، که ظرف‌هایی بود که برای نگهداری اندام‌ها استفاده می‌کردند، حجاری کردند. در زمان‌های بعد، مصریان پسران هوروس را با چهار نقطه اصلی مرتبط می‌دانستند.

هر چهار پسر هوروس در طلسم 151 کتاب مرگ ظاهر می‌شوند. در طلسم 148، گفته می شود که آنها ستون های شو ، خدای هوا هستند، و به او کمک می کنند تا آسمان را بالا نگه دارد و بدین ترتیب Geb (زمین) و آجیل (آسمان).

1- هاپی

هپی که به نام هاپی نیز شناخته می شود، خدای سر بابون بود که از ریه ها محافظت می کرد. او نماینده شمال بود و از الهه نفتیس حمایت می کرد. شیشه کانوپیک او شکل بدن مومیایی شده با سر بابون برای سرپوش داشت. هاپی همچنین نقش محافظت از تاج و تخت اوزیریس را در عالم اموات داشت.

2- دوموتف

دواموتف خدای سر شغالی بود که از معده محافظت می کرد. او نماینده شرق بود و از حمایت الهه نیث برخوردار بود. شیشه کانوپیک او شکل بدن مومیایی شده با سر شغال برای درب داشت. نام او مخفف کسی که از مادرش محافظت می‌کند است و در اکثر افسانه‌ها، مادرش داعش بود. در کتاب مرگ، دوموتف به نجات ازیریس می آید که این نوشته ها او را پدرش می نامند.

3- ایمستی

ایمستی که به نام ایمست نیز شناخته می شود، خدای سر انسان بود که از کبد محافظت می کرد. او نماینده جنوب بود و از حمایت داعش برخوردار بود. نام او مخفف مهربان است، و او با دلشکستگی و مرگ به دلیل بیش از حد احساسات همراه بود. بر خلاف دیگر پسران هوروس، ایمستی یک نمایش حیوانی نداشت. کوزه کانوپیک او به شکل بدن مومیایی شده با سر انسان برای سرپوش بود.

4- قبه سنوئف

قبه سنوئف پسر هوروس با سر شاهین بود که از آن محافظت می کرد. روده ها او نماینده غرب بود و از حمایت سرکت برخوردار بود. سایبان اوکوزه شکل بدن مومیایی شده با سر شاهین برای درب داشت. علاوه بر محافظت از روده ها، Quebehsenuef همچنین وظیفه طراوت بدن متوفی با آب خنک را نیز بر عهده داشت، فرآیندی که به عنوان لیباسیون شناخته می شود.

توسعه کوزه های کانوپیک

توسط در زمان پادشاهی جدید، تکنیک‌های مومیایی کردن تکامل یافته بود و کوزه‌های کانوپیک دیگر اندام‌ها را درون خود نگه نمی‌داشتند. در عوض، مصری‌ها اعضای بدن را در داخل بدن‌های مومیایی شده نگه می‌داشتند، همانطور که همیشه با قلب انجام می‌دادند.

اما، اهمیت چهار پسر هوروس کم نشد. درعوض، بازنمایی آنها همچنان بخشی ضروری از مراسم تدفین بود. اگرچه کوزه‌های کانوپیک دیگر اندام‌ها را نگه نمی‌داشتند و حفره‌های کوچک یا بدون حفره داشتند، اما همچنان سر مجسمه‌شده پسران هوروس را روی درپوش خود نشان می‌دادند. اینها را کوزه های ساختگی می نامیدند، که بیشتر به عنوان اشیاء نمادین برای نشان دادن اهمیت و محافظت از خدایان به جای اشیاء عملی استفاده می شدند.

سمبلیسم چهار پسر هوروس

نمادها و تصاویر چهار پسر هوروس اهمیت بی نظیری در فرآیند مومیایی کردن داشتند. به دلیل اعتقاد آنها به زندگی پس از مرگ، این روند بخش مرکزی فرهنگ مصر بود. وجود خدایی برای هر یک از این اندام‌ها حس محافظت طولانی‌مدت را به وجود می‌آورد که با حضور الهه‌های قدرتمند در حال تماشای آن بیشتر می‌شد.توجه به این نکته نیز مهم است که در مصر باستان، عدد چهار نماد کامل بودن، ثبات، عدالت و نظم بود. این عدد اغلب در شمایل نگاری مصری دیده می شود. نمونه هایی که عدد چهار در شمایل نگاری مصر باستان خودنمایی می کند را می توان در چهار ستون شو، چهار طرف یک هرم و در این مورد، چهار پسر هوروس مشاهده کرد.

به طور خلاصه

چهار پسر هوروس خدایان اولیه برای متوفیان بودند زیرا آنها در سفر به زندگی پس از مرگ به آنها کمک می کردند. اگرچه آنها در مراحل اولیه اساطیر مصر ظاهر شدند، اما از پادشاهی میانه به بعد نقش های محوری تری را بر عهده گرفتند. ارتباط آنها با نقاط اصلی، ارتباط آنها با دیگر خدایان، و نقش آنها در روند مومیایی کردن، چهار پسر هوروس را به چهره های مرکزی مصر باستان تبدیل کرد.