Perzische cultuur is een van de oudste bestaande beschavingen, en heeft als zodanig in de loop der tijd veel veranderingen ondergaan.

Door de eeuwen heen veranderde Perzië van een relatief kleine provincie in het zuidwesten van Iran in de geboorteplaats van verschillende grote rijken, en van de thuisbasis van vele religies in een van de belangrijkste bolwerken van de sjiitische islam.

Perzische namen behoren tot de aspecten van de Iraanse cultuur die de diversiteit en rijkdom van haar geschiedenis het best weerspiegelen. In dit artikel concentreren we ons op Perzische jongensnamen en hoe deze zich hebben ontwikkeld.

De structuur van Perzische namen

Sinds de modernisering van de Iraanse staat, uitgevoerd door Reza Shah in het begin van de twintigste eeuw, veranderden de naamgevingsconventies in het Perzisch en werden achternamen gebruikt, terwijl middennamen verdwenen. In dit deel zal de traditionele structuur van moderne Perzische (Farsi) namen kort worden herzien.

Vanaf 1919 zijn eigennamen in Perzië samengesteld uit een voornaam en een achternaam. Zowel Perzische voornamen als achternamen kunnen in enkelvoudige of samengestelde vorm voorkomen.

Tegenwoordig zijn de meeste Perzische namen van islamitische oorsprong. Enkele voorbeelden van gegeven Perzische namen zijn:

Mohamad ("geprezen, prijzenswaardig"), Ali ("hoog, verheven"), Reza ("tevredenheid"), Hossein/Hussein ("mooi, knap"), Zei ("gezegend, gelukkig, geduldig"), Zahra ("helder, briljant, stralend"), Fatemeh ("onthouder"), Hassan ("weldoener").

Perzische namen in een samengestelde vorm combineren twee voornamen, hetzij van Islamitische of Perzische oorsprong. Enkele Perzische samengestelde namen zijn:

Mohamad Naser ("geprezen schenker van de overwinning"), Mohammad Ali ("prijzenswaardig"), Amir Mansur ("zegevierende generaal"), Mohamad Hossein ("geprezen en knap"), Mohamad Reza ("getalenteerd persoon of individu van grote waarde"), Mostafa Mohamad ("geprezen en verkozen"), Mohamad Bagher ("geprezen en getalenteerde danseres").

Het is vermeldenswaard dat in het geval van sommige Perzische samengestelde namen, de twee namen aan elkaar kunnen worden geschreven, zonder de spatie ertussen, zoals in Mohamadreza en Alireza .

Zoals eerder gezegd, is het mogelijk om Perzische achternamen te vinden met een eenvoudige structuur (bijv, Azad betekent vrij of Mofid wat nuttig betekent]) of een samengestelde structuur (d.w.z. Karimi-Hakkak).

Perzische achternamen kunnen ook voor- en achtervoegsels bevatten die als determinator werken (d.w.z. dat ze extra informatie aan het zelfstandig naamwoord toevoegen). Zo worden affixen als ´-i','-y', of '-ee' vaak gebruikt om achternamen te vormen met betekenissen die verband houden met persoonlijke kwaliteiten ( Karim+i ['royaal'], Shoja+ee ['brave']), en specifieke locaties ( Teheran+i ["gerelateerd aan of afkomstig uit Teheran"]).

Nieuwsgierige feiten over Perzische namen

1. Iraniërs (de hedendaagse Perzen) kunnen twee voornamen krijgen, hoewel zij onder hun naamgevingsconventies geen middennamen gebruiken.
2. Veel veel voorkomende Perzische namen zijn geïnspireerd op grote politieke of religieuze leiders, zoals Darioush, de beruchte Achaemenidische vorst, of de profeet Mohammed.
3. Het is niet ongewoon dat Perzische namen een betekenis hebben.
4. De naamgeving is patrilineair, dus kinderen nemen de achternaam van hun vader aan. Het is ook vermeldenswaard dat Perzische vrouwen na hun huwelijk hun achternaam niet hoeven te vervangen door die van hun man. Wie dat wil, kan echter een koppelteken gebruiken om de twee achternamen te combineren tot een nieuwe.
5. Het achtervoegsel -zadden/-zaddeh (zoon van) wordt aan sommige Perzische namen toegevoegd om de kinderlijke band tussen een vader en een zoon weer te geven. Zo betekent de naam Hassanzadeh dat de drager ervan de "zoon van Hassan" is.
6. Sommige namen weerspiegelen de achtergrond van iemands familie. Wie bijvoorbeeld vernoemd is naar de profeet Mohammed of een wally (islamitische heilige) komt misschien uit een familie met sterke religieuze overtuigingen. Wie daarentegen een klassieke Perzische naam heeft, komt misschien uit een familie met meer liberale of onorthodoxe waarden.
7. Als in iemands naam de titel "Haj" voorkomt, is dat een aanwijzing dat die persoon zijn bedevaart naar Mekka, de geboorteplaats van de profeet Mohammed, heeft volbracht.
8. De meeste Perzische namen die eindigen op de suffixen -ian of -yan stammen uit de tijd van het Armeense Rijk, en worden daarom ook beschouwd als traditionele Armeense namen.

104 Perzische jongensnamen en hun betekenis

Nu je hebt geleerd hoe Perzische namen worden gevormd, bekijken we in dit deel een lijst van traditionele Perzische namen voor jongens en hun betekenis.

1. Abbas: Leeuw
2. Abdalbari: Ware volgeling van Allah
3. Abdalhalim: Dienaar van de patiënt
4. Abdallafif: Dienaar van de vriendelijke
5. Abdallah: Dienaar van Allah
6. Amin: Waarheidsgetrouw
7. Amir: Prins of hoge ambtenaar
8. Anosh: Eeuwig, eeuwig, of onsterfelijk
9. Anousha: Zoet, vreugde, gelukkig
10. Anzor: Noble
11. Arash: Een Perzische boogschutter
12. Aref: Kundig, wijs of verstandig
13. Arman: Wens, hoop
14. Arsha: Troon
15. Arsham: Iemand die zeer machtig is
16. Artin: Rechtvaardig, zuiver, of heilig...
17. Aryo: Naam van de Iraanse held die vocht tegen Alexander de Grote. Hij is ook bekend als Ariobarzanes de Dappere.
18. Arzhang: Naam van een personage in Shahnameh, een lang episch gedicht geschreven door de Perzische dichter Ferdowsi ergens tussen 977 en 110 n.Chr.
19. Ashkan Een oude Perzische koning
20. Asman: De hoogste der hemelen
21. Ata: Cadeau
22. Atal: Held, leider, gids
23. Aurang: Magazijn, een plaats waar goederen worden opgeslagen
24. Ayaz: Nachtwind
25. Azad: Gratis
26. Azar: Brand
27. Aziz: Krachtig, gerespecteerd, geliefd
28. Baaz: Eagle
29. Baddar: Iemand die altijd op tijd is
30. Badinjan: Iemand met een uitstekend beoordelingsvermogen
31. Baghish: Lichte regen
32. Bahiri: Briljant, helder, of gerenommeerd
33. Bahman: Een persoon met een tevreden hart en een goede geest...
34. Bahnam: Een achtenswaardig en eerzaam persoon
35. Bahram: Naam van de vierde Sasaniaanse koningskoning van Iran, die regeerde van 271 CE tot 274 CE.
36. Bakeet: Iemand die de mensheid verheft
37. Bakhshish: Goddelijke zegen
38. Bijan: Held
39. Borzou: Hoog in status
40. Caspar: Bewaker van de schat
41. Changeez: Aangepast aan Chengiz Khan, de geduchte Mongoolse heerser
42. Charlesh: Stamhoofd
43. Chavdar: Waardig
44. Chawish: Leider van de stam
45. Cyrus: Van Cyrus de Grote
46. Darakhshan: Helder licht
47. Darius: Rijk en koninklijk
48. Davud: Perzische vorm van David
49. Emad: Brenger van steun
50. Esfandiar: Pure creatie, ook uit het epos
51. Eskandar: Van Alexander de Grote.
52. Faireh: Brenger van geluk
53. Farbod: Iemand die de glorie beschermt
54. Farhad: Helper
55. Fariborz: Iemand die een grote eer en macht bezit
56. Farid: De ene
57. Farjaad: Iemand die eminent is in leren
58. Farzad: Schitterend
59. Fereydoon: Perzische mythische koning en haar
60. Firouz: Man van triomf
61. Giv: Karakter uit de Shahnameh
62. Hassan: Knap of goed
63. Hormoz: Heer der wijsheid
64. Hossein: Mooi
65. Jahan: Wereld
66. Jamshid: Mythologische koning van Perzië.
67. Javad: Rechtvaardig van de Arabische naam Jawad
68. Kai-Khosrow: Legendarische koning van de Kayanian dynastie
69. Kambiz: Oude koning
70. Kamran: Welvarend en gelukkig
71. Karim: Vrijgevig, nobel, eervol
72. Kasra: Wijze koning
73. Kaveh: Mythische held in het Shahnameh epos
74. Kazem: Iemand die iets deelt met mensen
75. Keyvan: Saturnus
76. Khosrow: Koning
77. Kian: Koning
78. Mahdi: Goed geleid
79. Mahmoud: Lof
80. Mansour: Hij die overwint
81. Manuchehr: Heaven's face - de naam van een mythische Perzische koning
82. Masoud: fortuinlijk, welvarend, gelukkig
83. Mehrdad: Geschenk van de zon
84. Milad: Zoon van de zon
85. Mirza: Prins in het Farsi
86. Morteza: Hij die God behaagt
87. Nader: Zeldzaam en uitzonderlijk
88. Nasser: Zegevierend
89. Navud: Goed nieuws.
90. Omid: Hope
91. Parviz: Gelukkig en gelukkig
92. Payam: Bericht
93. Pirouz: Zegevierend
94. Rahman: Genadig en barmhartig
95. Ramin: Redder van honger en pijn
96. Reza: Tevredenheid
97. Rostam: Een legendarische held in de Perzische mythologie
98. Salman: Veilig of beveiligd
99. Shahin: Valk
100. Shapour: Zoon van de koning
101. Sharyar: Koning der koningen
102. Solayman: Vreedzame
103. Soroush: Geluk
104. Zal: Held en beschermer van het oude Perzië

De evolutie van de oude Perzische cultuur

Perzische namen zijn het resultaat van de rijke cultuur en geschiedenis van het land dat vandaag bekend staat als Iran. De invloed van de oude koningen en de islamitische cultuur is vandaag de dag terug te vinden in deze naamkeuzes. We kunnen de geschiedenis dus niet los zien van de namen als we proberen te begrijpen waar deze namen vandaan komen.

Met dat in gedachten, hier een blik op de oude geschiedenis van Perzië.

Aangenomen wordt dat de Perzen in het begin van het 1e millennium v. Chr. vanuit Centraal-Azië naar het zuidwesten van Iran zijn gekomen. In de 10e eeuw v. Chr. waren zij al gevestigd in Persis, een regio die naar zijn inwoners is genoemd. Al snel verspreidde het woord zich snel over de verschillende beschavingen in het Midden-Oosten, over de beheersing van de Perzische boogschutters. De Perzen zouden echter niet direct een grote rol spelen in depolitiek van de regio tot het midden van de zesde eeuw voor Christus.

Van het Achaemenidische Rijk tot de verovering door Alexander de Grote

Perzen werden voor het eerst berucht bij de rest van de oude wereld in 550 voor Christus, toen de Perzische koning Cyrus II (sindsdien aangeduid als "de Grote") de troepen van het Mediterrane Rijk - het grootste van zijn tijd - versloeg, hun gebieden veroverde en vervolgens het Achaemenidische Rijk stichtte.

Cyrus toonde onmiddellijk dat hij een bekwaam heerser was door zijn rijk te voorzien van een efficiënte administratieve structuur, een eerlijk rechtssysteem en een professioneel leger. Onder Cyrus' heerschappij breidden de grenzen van het Achaemenidische Rijk zich uit tot de Anatolische kust (het huidige Turkije) in het westen en de Indusvallei (het huidige India) in het oosten, en werd zo de grootste politieke entiteit van de eeuw.

Een ander opmerkelijk kenmerk van Cyrus' heerschappij was dat, ondanks het beoefenen van Zoroastrisme Dit multiculturele beleid gold ook voor het gebruik van regionale talen, hoewel de officiële taal van het rijk Oud Perzisch was.

Het Achaemenidische Rijk heeft meer dan twee eeuwen bestaan, maar ondanks zijn grootsheid zou het snel ten einde komen na de invasie van Alexander III van Macedonië in 334 v. Chr. Tot verbazing van zijn tijdgenoten veroverde Alexander de Grote in minder dan een decennium heel het oude Perzië, maar stierf vrij snel daarna, in 323 v. Chr.

Het Seleucidenrijk en de hellenisering van het oude Perzië

Het pas gevormde Macedonische Rijk splitste zich na Alexanders dood in verschillende delen. In het Midden-Oosten stichtte Seleucus I, een van Alexanders naaste bevelhebbers, met zijn aandeel het Seleucidenrijk. Dit nieuwe Macedonische koninkrijk zou uiteindelijk het Achaemenidische Rijk vervangen als het hoogste gezag in de regio.

Het Seleucidenrijk bestond van 312 v.C. tot 63 v.C., maar bleef slechts iets meer dan anderhalve eeuw een belangrijke macht in het Nabije en Midden-Oosten, als gevolg van de plotselinge opkomst van het Parthische Rijk.

Op haar hoogtepunt zette de Seleucidische dynastie een proces van hellenisering van de Perzische cultuur in gang, waarbij Koine Grieks als officiële taal van het koninkrijk werd ingevoerd en de toestroom van Griekse immigranten naar het Seleucidische grondgebied werd gestimuleerd.

Tegen het midden van de derde eeuw v.C. kregen de Seleucidische heersers te maken met een reeks interne opstanden die hun gezag in de regio aanzienlijk verzwakten, waardoor de weg werd vrijgemaakt voor het verschijnen van een nieuwe belangrijke politieke speler.

Het Parthische en het Sassanische Rijk

Het waren de Parthen die het meest profiteerden van de kritieke situatie van de Seleuciden, door in 247 voor Christus de onafhankelijkheid van hun land op te eisen. Parthië, gelegen in het noordoosten van Iran, was een provincie van het Seleucidenrijk. Dit gebied had een grote strategische waarde, aangezien het tussen de verschillende gevaarlijke Iraanse nomadenstammen lag die over de oostelijke grenzen van de Kaspische Zee zwierven en dede noordelijke steden van het rijk, en diende daarom als een insluitingsbarrière.

In tegenstelling tot de Seleuciden baseerden de heersers van de Parthen hun aanspraak op macht niet alleen op hun kracht, maar ook op de gemeenschappelijke culturele achtergrond die zij deelden met andere Iraanse stammen (vooral die uit het noorden van Iran). Aangenomen wordt dat deze verbondenheid met de plaatselijke bevolking de Parthen in staat stelde hun invloedssfeer in de loop der tijden voortdurend uit te breiden en te handhaven.

De bijdragen van Arsaces I, de stichter van het Parthische Rijk, mogen echter evenmin over het hoofd worden gezien, aangezien hij zijn rijk voorzag van een leger van getrainde soldaten, en ook vele Parthische steden versterkte om weerstand te bieden aan een eventuele Seleucische poging om Parthië opnieuw in te lijven.

Gedurende de vier eeuwen van zijn bestaan werd het Parthische Rijk een belangrijk handelscentrum, aangezien de Zijderoute (die werd gebruikt om zijde en andere waardevolle goederen van Han-China naar de westerse wereld te verhandelen) zijn grondgebied van het ene uiteinde naar het andere doorkruiste. Gedurende deze tijd speelden de Parthische keizerlijke troepen ook een cruciale rol in het tegenhouden van de oostwaartse expansie van het Romeinse Rijk. Echter,in de late jaren 210 na Christus, begon het rijk te bezwijken door interne strijd en een constante reeks van Romeinse invasies.

In 224 na Christus werd het door de Parthen achtergelaten machtsvacuüm opgevuld door de Sasanische dynastie. De Sasaniërs kwamen uit Persis, en beschouwden zichzelf daarom als de ware erfgenamen van het Achaemenidische Rijk.

Om dit verband te bewijzen, richtten de Sassanische heersers zich op de Iranisering van de cultuur van het rijk (een trend die al was begonnen onder de Parthen), door van het Middel Perzisch de officiële taal van de staat te maken en de invloed van de Grieken in de hoge regionen van de regering te beperken. Deze opleving van de Perzische cultuur sloeg ook op de kunsten, want in deze periode werden hellenistische motieven geleidelijk aan verlaten.

Net als hun voorgangers bleven de Sassanische heersers invallers uit de regio afweren (eerst de Romeinen, daarna, vanaf het begin van de 4e eeuw, de Byzantijnen), tot de islamitische veroveringen in de 7e eeuw plaatsvonden. Deze veroveringen markeren het einde van het oude tijdperk in Perzië.

Waarom zijn zoveel Perzische namen van Arabische oorsprong?

Het bestaan van Perzische namen met Arabische oorsprong kan worden verklaard door de transculturatie die plaatsvond na de islamitische verovering van de Perzische gebieden (634 AD en 641 AD). Na deze verovering werd de Perzische cultuur diepgaand beïnvloed door de religieuze idealen van de islam, zozeer zelfs dat de effecten van de islamisering van Perzië nog steeds voelbaar zijn in het hedendaagse Iran.

Conclusie

Perzische namen behoren tot de aspecten van de Perzische cultuur die de historische rijkdom ervan het best weerspiegelen. Alleen al in de oudheid was de Perzische beschaving de thuisbasis van verschillende massale rijken (zoals de Achaemeniden, de Parthen en de Sassaniërs). Later, in de premoderne tijd, werd Perzië een van de belangrijkste bolwerken van de sjiitische islam in het Midden-Oosten. Elk van deze perioden heeft een bepaaldestempel op de Perzische samenleving, waardoor het mogelijk is om in het hedendaagse Iran traditionele namen te vinden met een Perzische of Arabische oorsprong (of beide).