Cymeriadau Tsieineaidd a'u Hystyron Symbolaidd

  • Rhannu Hwn
Stephen Reese

    Yn wahanol i wyddor sy'n cynrychioli seiniau yn unig, mae cymeriadau Tsieineaidd yn mynegi cysyniad. Er bod y cymeriadau hyn yn system o symbolau a ddefnyddir i ysgrifennu, maent yn gyfoethocach o ran naws ac ystyron.

    Datblygodd rhai cymeriadau Tsieineaidd o luniau, fel sy'n amlwg o arysgrifau asgwrn yr oracl yn ystod llinach Shang. Erbyn llinach Han, o 206 CC i 220 CE, roedden nhw wedi colli'r rhan fwyaf o'u hansawdd darluniadol, ac yn ddiweddarach wedi trosglwyddo i'r sgript gyfoes rydyn ni'n ei hadnabod heddiw.

    Mae llawer o symbolaeth cymeriadau Tsieineaidd yn deillio o homonymau - geiriau gyda'r un sain ond ystyr gwahanol. Er enghraifft, yn Tsieinëeg mae'r rhif wyth yn rhif lwcus oherwydd mae'r gair wyth yn swnio fel y gair am cyfoeth .

    Gan fod gan rai cymeriadau Tsieineaidd homoffoni anffodus, maen nhw ' cael eu hosgoi hefyd mewn anrhegion, megis gellyg sy'n swnio fel gwahaniad , neu cloc sy'n swnio fel y cyfnod sy'n golygu mynychu angladd .

    Yn niwylliant Tsieina, mae'n draddodiad i roi anrhegion wedi'u haddurno â symbolau.

    Ài – Cariad

    Ynganu fel aye , ài yw'r cymeriad Tsieineaidd am gariad ym mhob agwedd, megis y cariad rhwng cariadon, ffrindiau, brodyr a chwiorydd, yn ogystal â chariad gwladgarwr at ei wlad . Yn ei ffurf draddodiadol, mae'n cynnwys y cymeriad xin , sy'n golygu calon, sy'n awgrymu bod y symbol yn golygu caru o'ch calon. Yn yGorllewin, mae “Rwy'n dy garu di” yn fynegiant poblogaidd o gariad. Yn Tsieinëeg, mae'r ymadrodd yn cyfieithu fel "Wo ai ni," er mai anaml y mae rhai teuluoedd yn mynegi'r geiriau hyn.

    Xi – Hapusrwydd

    Y Mae cymeriad Tsieineaidd xi yn golygu llawenydd neu hapusrwydd , ond fel arfer caiff ei ysgrifennu ddwywaith, sy'n dod yn shuangxi neu hapusrwydd dwbl . Mewn priodasau Tsieineaidd traddodiadol, mae'r symbol hapusrwydd dwbl (囍) i'w weld yn gyffredin ar y gŵn priodas coch, a elwir yn cheongsam neu qipao , cacennau priodas, chopsticks, a gwahoddiadau.

    Daeth y symbol hapusrwydd dwbl yn boblogaidd yn ystod y llinach Qing, pan addurnwyd ardal briodas yr Ymerawdwr Tongzhi ag ef. Erbyn priodas yr Ymerawdwr Guangxu, roedd y symbol yn cael ei ddarlunio ar wisgoedd brenhinol a theyrnwialen ruyi fel symbol o gariad a phob lwc mewn seremonïau imperialaidd. Heddiw, mae hefyd yn fotiff poblogaidd a ddefnyddir yn ystod penblwyddi, ac yn cael ei ystyried fel iachâd feng shui ar gyfer cariad a phriodas.

    Fu – Bendith

    Mae un o'r cymeriadau mwyaf poblogaidd a ddefnyddir yn y Flwyddyn Newydd Tsieineaidd, fu yn golygu bendith, pob lwc, a ffortiwn da. Deilliodd y traddodiad o arddangos y symbol ar waliau a drysau o arferion llinach y Gân, a oedd yn ymestyn o 960 i 1127 CE. Yn y cyfnod modern, mae'r cymeriad hefyd yn cael ei arddangos wyneb i waered, oherwydd bod y wrthdroi fu yn homoffonig gyda fu yn dod , neu daw bendith .

    Mewn chwedl, roedd yr Ymerawdwr Zhu Yuanzhang o Frenhinllin Ming yn bwriadu lladd teulu a oedd wedi sarhau ei wraig, yr Ymerawdwr Ma. Marciodd eu drws gyda'r cymeriad Tsieineaidd fu , ond er mwyn osgoi tywallt gwaed, rhoddodd yr ymerodres gyfarwyddyd i bob teulu yn y rhanbarth arddangos yr un cymeriad ar eu drysau. Roedd un teulu anllythrennog yn arddangos y cymeriad wyneb i waered.

    Pan aeth y milwyr i chwilio am y teulu oedd wedi ei farcio, daethant o hyd i’r cymeriad ar y drysau i gyd ac ni wyddent pa deulu i’w ladd. Mewn dicter, dywedodd yr ymerawdwr i ladd y teulu gyda'r fu wyneb i waered. Ymyrrodd yr Empress Ma, mewn syndod, yn gyflym, gan ddweud bod y teulu yn fwriadol wedi pastio'r fu wyneb i waered, gan eu bod yn gwybod y byddai'r ymerawdwr yn dod yno y diwrnod hwnnw - onid oedd yn golygu eu bod yn meddwl fu (bendithion) oedd yn dod? Yn ffodus, roedd y rhesymeg hon yn apelio at yr ymerawdwr ac fe arbedodd y teulu. Ers hynny, daeth yr ynganiad wyneb i waered fu yn gysylltiedig â lwc.

    Yn ddiddorol, mae ynganiad fu am lwc yr un ynganiad â y gair ystlum , sy'n gwneud y creadur yn symbol lwcus. Mewn gwirionedd, mae grŵp o bum ystlum yn symbol Tsieineaidd traddodiadol ar gyfer bendithion - cariad at rinwedd, bywyd hir, iechyd, cyfoeth, a marwolaeth heddychlon. Fodd bynnag, mae'r geiriau lwc dda a bat wedi'u hysgrifennu mewn gwahanol nodau er eu bodcael yr un ynganiad.

    Lu – Ffyniant

    祿

    Yn Tsieina ffiwdal, roedd lu yn llythrennol yn golygu cyflog y llywodraeth swyddogion oedd â'r statws cymdeithasol uchaf wrth ymyl yr ymerawdwr. Felly, roedd hefyd yn golygu cyfoeth a ffyniant yn ystod y cyfnod. Heddiw, credir bod y symbol yn dod â ffortiwn ariannol o hyd, felly mae pobl yn ei ddefnyddio fel addurn ar gyfer denu cyfoeth.

    Shòu – Hirhoedledd

    寿

    Cymeriad hirhoedledd, defnyddir shòu yn gyffredin ar benblwyddi i ddymuno bywyd hir i'r gweinydd. Weithiau, mae'n ymddangos ar frodwaith, cerameg, gemwaith, dodrefn ac yn y blaen. Mae'r cymeriad Tsieineaidd hefyd yn gysylltiedig â Shouxing, duw hirhoedledd.

    Yn ôl y chwedl, mae Shouxing yn byw ym Mhegwn y De, gan mai'r De yw rhanbarth bywyd tra bod y Gogledd yn rhanbarth marwolaeth. Credai'r Tsieineaid fod ganddo'r gallu i reoli hyd oes meidrolion, felly rhoddwyd offrymau iddo i sicrhau bywyd hir gyda hapusrwydd ac iechyd da.

    Jiā – Cartref

    Yn Tsieinëeg, jiā yw'r symbol ar gyfer teulu, cartref neu dŷ. Yn wreiddiol, roedd yn bitograff o fochyn y tu mewn i dŷ, ac mae'r cymeriad modern yn dal i fod yn gysylltiedig â mochyn o dan do, a gynrychiolir gan y cymeriadau shǐ a mián yn y drefn honno.<3

    Yn y gorffennol, roedd teuluoedd oedd yn magu moch yn cael eu hystyried yn gyfoethog, ac mae'r creaduriaid eu hunain yn asymbol o ffyniant, felly mae'r symbol hefyd yn awgrymu cartref cefnog. Roedd moch hefyd yn cael eu defnyddio fel aberth anifeiliaid i hynafiaid y teulu, felly maen nhw hefyd yn ymgorffori parch at y teulu.

    De – Virtue

    Yn Tsieinëeg athroniaeth, de yw'r symbol o rinwedd, gan gyfeirio at berson a all ddylanwadu'n gadarnhaol ar eraill. Mae hefyd yn homoffon o'r ferf sy'n golygu gafael yn , sy'n awgrymu y gall pŵer moesol rhywun newid meddwl a chalon rhywun arall.

    Chwaraeodd rôl arwyddocaol yn Tsieina imperialaidd pan oedd yr ymerawdwr meithrin ei de trwy berfformio defodau er mwyn ennill ffafr y nef a chadw'r mandad nefol ar gyfer ei deyrnasiad.

    Ren – Cymwynas

    Mewn Conffiwsiaeth, mae ren yn ymgorffori ansawdd caredigrwydd, daioni, a dynoliaeth. Gan ei fod yn homoffon o'r gair am bod dynol , mae'r symbol yn awgrymu y dylai pob person ymddwyn gyda charedigrwydd tuag at eraill.

    Roedd y term ren yn golygu yn wreiddiol golygus , ond dysgodd Confucius nad oes angen gwedd gain ar ŵr bonheddig, ond daioni yn ei berthynas â phobl eraill. Yn ôl yr athronydd Mencius, ail doeth y traddodiad Conffiwsaidd, roedd ren yn golygu tosturi o fewn y meddwl a'r galon ddynol.

    Yì – Cyfiawnder

    義<10

    Mewn athroniaeth Conffiwsaidd, mae yn golygu cyfiawnder neu allugwneud y peth iawn. Mae'n cynnwys meddwl a gweithredu o'ch safbwynt eich hun a chynnal uniondeb rhywun. I'r Tsieineaid, mae'n bwysig deall y darlun mawr cyn rhoi barn neu farn.

    Un o'r ffigurau amlwg a ymgorfforodd rinwedd oedd Bao Zheng, barnwr yn ystod y Gân. llinach. Yn wahanol i eraill a ddefnyddiodd artaith i orfodi cyffesiadau, datrysodd achosion trwy ymchwilio, ymladdodd yn erbyn llygredd, a chosbi swyddogion llygredig uchel eu statws.

    Lǐ – Priodoldeb

    Un o'r egwyddorion moesegol a oedd yn rheoli cymdeithas yn Tsieina hynafol, mae'r cymeriad neu briodoldeb yn golygu cydymffurfio â rheolau ymddygiad priodol. Fodd bynnag, mae'r cysyniad yn eang gan ei fod yn ymwneud â delfrydau fel teyrngarwch, parch, diweirdeb, ac ati. Yn niwylliant Tsieina, roedd yn rhaid i bob aelod o'r gymdeithas ei harfer.

    Yn ôl yn y dydd, sefydlwyd lǐ rhwng y berthynas rhwng brenhinwyr a phynciau. Yn y cyfnod modern, mae'n berthnasol i berthynas gŵr a gwraig, yr hynaf a'r ifanc, yr athro a'r myfyrwyr, ac ati. Mae hefyd yn golygu dangos teyrngarwch i uwch-swyddogion, a'r penaethiaid yn trin yr israddol gyda pharch.

    Zhì – Doethineb

    Mae'r cymeriad Tsieineaidd ar gyfer doethineb, zhì yn ymwneud â chael gwybodaeth a phrofiad er mwyn rhoi barn dda ar sefyllfaoedd. Yn Danalects Confucius , mae'nyn ganllaw i rywun ar ganfod ymddygiad cam a syth eraill. Mewn ymsonau am sawl rhinwedd, disgrifiodd Confucius berson doeth fel un nad oedd byth yn cael ei ddrysu.

    Xìn – Dibynadwyedd

    Mae'r cymeriad Tsieineaidd am ddibynadwyedd a ffyddlondeb, xìn yn ymwneud â chael gonestrwydd ac uniondeb ym mhopeth a wnewch. Yn y Analects , mae Confucius yn esbonio, os yw rhywun yn ddibynadwy, y bydd eraill yn debygol o ddibynnu arno. O ran llywodraeth dda, mae dibynadwyedd yn bwysicach na bwyd neu arfau. Mae'n un o'r rhinweddau sydd ei angen ar reolwr er mwyn rheoli ei bobl - hebddo, ni fydd y wladwriaeth yn sefyll.

    Xiao – Filial Piety

    <9

    Yn niwylliant Tsieina, xiao yw’r agwedd o barch, ufudd-dod, a defosiwn i rieni ac aelodau hŷn y teulu. Gallai olygu y bydd rhywun yn rhoi anghenion ei rieni yn gyntaf cyn ei hun, ei briod, a'i blant. Mewn rhai ardaloedd yn Tsieina, yn enwedig yn ardal Qindu yn Xianyang, mae'n ofynnol i briodi newydd lofnodi contractau i gefnogi eu rhieni ar ôl 60 oed.

    Dao – Y Ffordd

    Mae un o’r symbolau Tsieineaidd â nifer o ddehongliadau, dao yn cynrychioli ffordd mewn ystyr o lwybr neu ffordd y mae rhywun yn ei theithio—neu ffordd benodol peth. Gall hefyd gyfeirio at y Dao Cosmig, Ffordd y Cosmos, y credir ei fod yn fwyarweiniad i fywyd.

    Roedd gan y dao arwyddocâd mawr ym meddyliau clasurol cyfnodau'r Gwladwriaethau Rhyfelgar o linach Zhou, o 1046 i 256 BCE. Yn y testun athronyddol Daodejing , dywedir mai'r Dao Cosmig yw ffynhonnell y bydysawd.

    Amlapio

    Mae nodau Tsieineaidd yn symbolaidd, ond daw eu harwyddocâd o gyd-ddigwyddiad ieithyddol. Tra bod nodau xi (喜), fu (福), lu (祿), a shòu (寿) yn cael eu hystyried yn lwcus symbolau, y rhinweddau Conffiwsaidd ren (仁), (義), (禮), zhì (智), a Mae xìn (信) yn mynegi cysyniadau dyfnach sy'n arwyddocaol i ddiwylliant Tsieina. Cofiwch fod gan sain rhai geiriau Tsieinëeg gysylltiadau negyddol, felly maen nhw'n cael eu hosgoi yn gyffredinol wrth roi anrhegion.

    Mae Stephen Reese yn hanesydd sy'n arbenigo mewn symbolau a mytholeg. Mae wedi ysgrifennu sawl llyfr ar y pwnc, ac mae ei waith wedi'i gyhoeddi mewn cyfnodolion a chylchgronau ledled y byd. Wedi'i eni a'i fagu yn Llundain, roedd gan Stephen gariad at hanes erioed. Yn blentyn, byddai'n treulio oriau yn porwio dros destunau hynafol ac yn archwilio hen adfeilion. Arweiniodd hyn at ddilyn gyrfa mewn ymchwil hanesyddol. Mae diddordeb Stephen mewn symbolau a mytholeg yn deillio o'i gred mai nhw yw sylfaen diwylliant dynol. Mae'n credu, trwy ddeall y mythau a'r chwedlau hyn, y gallwn ddeall ein hunain a'n byd yn well.