برای هزاران سال، رعد و برق و رعد و برق رویدادهای اسرارآمیزی بودند که به عنوان خدایان قابل پرستش یا اعمال خدایان خشمگین خاص در نظر گرفته می شدند. در طول دوره نوسنگی، آیین های رعد و برق در اروپای غربی برجسته شدند. از آنجایی که رعد و برق اغلب مظهر خدایان در نظر گرفته می شد، مکان هایی که توسط صاعقه برخورد می کردند مقدس تلقی می شدند و معبدهای زیادی اغلب در این مکان ها ساخته می شدند. در اینجا نگاهی به خدایان محبوب رعد و برق در فرهنگ ها و اساطیر مختلف می اندازیم.

زئوس

برترین خدای دین یونانی، زئوس خدای رعد و برق و رعد و برق بود . او معمولاً به‌عنوان مردی ریش‌دار نشان داده می‌شود که صاعقه‌ای در دست دارد، اما گاهی اوقات در حالی که اسلحه‌اش را در دست ندارد، با عقاب تصویر می‌شود. اعتقاد بر این بود که او با رعد و برق و رعد و برق به انسان‌ها نشانه‌هایی می‌داد و بدکاران را مجازات می‌کرد و آب و هوا را کنترل می‌کرد.

در سال 776 قبل از میلاد، زئوس یک پناهگاه در المپیا ساخته شد، جایی که بازی‌های المپیک هر چهار بار در آن برگزار می‌شد. سال ها بود و در پایان هر بازی قربانی هایی به او تقدیم می شد. او به عنوان پادشاه خدایان المپیا و قدرتمندترین پانتئون خدایان یونان در نظر گرفته می شد.

مشتری

در روم باستان در دین مشتری، خدای اصلی مرتبط با رعد و برق، رعد و برق و طوفان بود. نام لاتین او luppiter از Dyeu-pater مشتق شده است که به معنی Day-Father است. اصطلاح Dyeu از نظر ریشه شناسی با زئوس یکسان است که نامش از کلمه لاتین خدا - deus گرفته شده است. او نیز مانند خدای یونانی با پدیده‌های طبیعی آسمان مرتبط بود.

رومیان سنگ چخماق یا سنگریزه را نماد رعد و برق می‌دانستند، بنابراین مشتری را با چنین سنگی در دست نشان می‌دادند. یک رعد و برق در زمان ظهور جمهوری، او به عنوان بزرگترین خدایان شناخته شد و معبدی که به او تقدیم شده بود در 509 قبل از میلاد در تپه کاپیتولین ساخته شد. هنگامی که کشور می خواست باران ببارد، قربانیی به نام aquilicium از او کمک می گرفت.

ژوپیتر با عناوین بسیاری مانند Triumphator، Imperator و Invictus پرستش می شد و نشان دهنده نترس بودن رومیان بود. ارتش. لودی رومانی یا بازی های رومی جشنواره ای بود که به افتخار او برگزار می شد. پرستش مشتری پس از مرگ ژولیوس سزار، زمانی که رومیان پرستش امپراطور به عنوان خدا را آغاز کردند - و بعدها ظهور مسیحیت و سقوط امپراتوری در قرن پنجم میلادی، کاهش یافت.

Pērkons

خدای رعد و برق مذهب بالتیک، Pērkons نیز با پروون اسلاو، ثور آلمانی و زئوس یونانی مرتبط است. در زبان های بالتیک، نام او به معنی رعد و برق و خدای رعد است. او اغلب به عنوان یک مرد ریشو که تبر در دست دارد نشان داده می‌شود و اعتقاد بر این است که صاعقه‌های خود را به سمت تربیت خدایان، ارواح شیطانی و انسان‌ها هدایت می‌کند. بلوطبرای او مقدس بود، زیرا درخت اغلب توسط رعد و برق مورد اصابت قرار می گیرد.

در فرهنگ عامه لتونی، Pērkons با سلاح هایی مانند شلاق طلایی، شمشیر، یا میله آهنی به تصویر کشیده شده است. در یک سنت باستانی، صاعقه یا گلوله های Pērkons - سنگ چخماق یا هر جسمی که توسط صاعقه برخورد می شود - به عنوان طلسم برای محافظت استفاده می شد. تبرهای سنگی باستانی و تیز نیز روی لباس پوشیده می شد، زیرا اعتقاد بر این بود که آنها نماد خدا هستند و ظاهراً می توانند بیماری ها را درمان کنند.

Taranis

خدای رعد و برق سلتی، Taranis بود. توسط رعد و برق و چرخ نشان داده شده است. در کتیبه های نذری نام او تارانوکنوس یا تارانوکوس نیز نوشته شده است. او بخشی از یک سه گانه مقدس است که توسط شاعر رومی لوکان در شعر Pharsalia ذکر شده است. او عمدتاً در گول، ایرلند و بریتانیا پرستش می شد. به گفته مورخان، عبادت او شامل قربانیانی بود که در یک درخت توخالی یا ظرف چوبی سوزانده می شدند.

ثور

محبوب ترین خدای پانتئون نورس، ثور خدای رعد و برق و آسمان بود و از خدای پیشین آلمانی دونار شکل گرفت. نام او از کلمه آلمانی تندر گرفته شده است. او معمولاً با چکش خود Mjolnir به تصویر کشیده می شود و برای پیروزی در نبرد و برای محافظت در طول سفرها از او استفاده می شود.

در انگلستان و اسکاندیناوی، ثور توسط دهقانان پرستش می شد، زیرا او آب و هوای مناسب و محصولات کشاورزی می آورد. در مناطق ساکسون در انگلستان،او به عنوان تونور شناخته می شد. در دوران وایکینگ ها محبوبیت او به اوج رسید و چکش او به عنوان طلسم و طلسم پوشیده می شد. با این حال، آیین ثور توسط مسیحیت در قرن دوازدهم میلادی جایگزین شد.

Tarhun

همچنین تارحونا نوشته شده است، Tarhun خدای طوفان ها و پادشاه خدایان هیتی بود. او در میان مردم هوری به نام تشوب شناخته می شد، در حالی که هتی ها او را تارو می نامیدند. نماد او یک صاعقه سه شاخه بود که معمولاً در یک دست نشان داده می شد. از سوی دیگر اسلحه دیگری در دست دارد. او در سوابق هیتی ها و آشوری ها نام برده شده است و نقش بزرگی در اساطیر ایفا کرده است.

حداد

خدای سامی اولیه رعد و طوفان، حداد خدای اصلی آموری ها و بعدها خدای سامی بود. کنعانیان و آرامی ها. او به صورت خدایی ریشدار با روسری شاخدار و صاعقه و چماق به تصویر کشیده شد. همچنین املای Haddu یا Hadda نام او احتمالاً به معنای رعد و برق است. او در شمال سوریه، در کنار رود فرات و سواحل فنیقیه پرستش می شد.

مردوک

مجسمه مردوک. PD-US.

در دین بین النهرین، مردوک خدای رعد و برق و خدای اصلی بابل بود. او معمولاً به عنوان یک انسان در لباس سلطنتی نشان داده می شود که یک صاعقه، یک کمان یا یک بیل مثلثی در دست دارد. شعر Enuma Elish که مربوط به دوران سلطنت نبوکدرصد اول است، می گوید که او خدایی با 50 نام بود. او بعداً به نام بل شناخته شد که از آن می آیداصطلاح سامی بعل به معنای ارباب است.

مردوک در زمان سلطنت حمورابی، در حدود 1792 تا 1750 قبل از میلاد در بابل رایج شد. معابد او Esagila و Etemenanki بودند. از آنجایی که او یک خدای ملی بود، مجسمه او توسط خشایارشا پادشاه ایران در زمان شورش شهر علیه حکومت ایران در سال 485 قبل از میلاد ویران شد. در سال 141 قبل از میلاد، امپراتوری اشکانی بر منطقه حکومت می کرد و بابل ویرانه ای متروک بود، بنابراین مردوک نیز فراموش شد.

Leigong

همچنین به عنوان Lei Shen شناخته می شود، Lei Gong نیز خدای چینی رعد و برق. او یک پتک و یک طبل حمل می کند که رعد و برق تولید می کند و همچنین یک اسکنه برای مجازات بدکاران. اعتقاد بر این است که او صاعقه را به سمت هر کسی که غذا را هدر می دهد پرتاب می کند. خدای رعد و برق معمولاً به صورت موجودی ترسناک با بدن آبی، بال های خفاش و پنجه ها به تصویر کشیده می شود. در حالی که پناهگاه هایی که برای او ساخته شده اند نادر است، برخی هنوز او را گرامی می دارند، به این امید که خدا از دشمنان آنها انتقام بگیرد.

Raijin

Raijin خدای ژاپنی است با رعد و برق همراه است و در آیین دائوئیسم، شینتوئیسم و ​​بودیسم پرستش می شود. او اغلب با ظاهری هیولایی به تصویر کشیده می‌شود و به دلیل ماهیت شیطنت‌آمیزش از او به عنوان یک شیطان ژاپنی یاد می‌شود. در نقاشی و مجسمه سازی، او در حالی که یک چکش در دست دارد و توسط طبل احاطه شده است، به تصویر کشیده شده است که رعد و برق و رعد و برق تولید می کند. ژاپنی ها معتقدند که خدای رعد و برق مسئول برداشت فراوان است، بنابراین رایجین نیز چنین استهنوز هم پرستش و دعا می شود.

ایندرا

یکی از مهمترین خدایان در دین ودایی، ایندرا خدای رعد و برق و طوفان است. در نقاشی‌ها، او معمولاً در حالی که سوار بر فیل ایراواتای سفیدش، صاعقه، اسکنه و شمشیر در دست دارد به تصویر کشیده می‌شود. در متون مذهبی اولیه، او نقش‌های مختلفی را ایفا می‌کند، از باران‌آوری گرفته تا اینکه به‌عنوان یک جنگجوی بزرگ و یک پادشاه به تصویر کشیده شود. او حتی در زمان جنگ مورد پرستش و استناد قرار می گرفت.

ایندرا یکی از خدایان اصلی ریگودا است، اما بعداً به یکی از شخصیت های اصلی هندوئیسم تبدیل شد. برخی از سنت ها حتی او را به یک شخصیت اسطوره ای تبدیل کردند، به ویژه در اساطیر جین و بودایی هند. در سنت چینی، او را با خدای Ti-shi می شناسند، اما در کامبوج، او را با نام Pah En می شناسند. در آیین بودایی بعدی، صاعقه او به عصای الماسی به نام واجرایانا تبدیل شد.

Xolotl

خدای آزتک رعد و برق، غروب و مرگ، زولوتل یک سگ سر بود. خدایی که اعتقاد بر این بود که مسئول خلقت انسان است. آزتک ها، تاراسکان و مایاها حتی فکر می کردند که سگ ها به طور کلی می توانند بین دنیاها سفر کنند و روح مردگان را راهنمایی کنند. در مکزیک باستان، آنها حتی پس از مرگ نیز همراه وفاداری بودند. در واقع، تدفین‌هایی در بین‌آمریکا با مجسمه‌هایی از سگ‌ها پیدا شده است، و حتی برخی از آنها قربانی شدند تا با صاحبانشان دفن شوند.

Illapa

در دین اینکاها،ایلاپا خدای رعد و برق بود که بر آب و هوا کنترل داشت. او به عنوان یک جنگجو در بهشت ​​با لباس های نقره ای تصور می شد. در حالی که تصور می شد رعد و برق از چشمک زدن ردای او می آید، رعد و برق از زنجیر او ایجاد شد. در زمان خشکسالی، اینکاها از او برای محافظت و باران دعا می کردند.

Thunderbird

در اساطیر سرخپوستان آمریکای شمالی، Thunderbird یکی از خدایان اصلی آسمان اعتقاد بر این بود که این پرنده اسطوره ای از منقار خود رعد و برق و از بال های خود رعد و برق ایجاد می کند. با این حال، قبایل مختلف داستان های خاص خود را در مورد پرنده رعد و برق دارند.

در حالی که مردم آلگونکیان آن را جد انسان ها می دانند، مردم لاکوتا فکر می کردند که آن را نوه یک روح آسمانی می دانستند. در سنت Winnebago، این نماد جنگ است. به عنوان تجسمی از طوفان رعد و برق، به طور کلی با قدرت و حفاظت مرتبط است.

نقش های حکاکی از پرنده رعد و برق در سایت های باستان شناسی در دونگ سون، ویتنام یافت شده است. دودونا، یونان؛ و پرو شمالی اغلب در قطب های توتم شمال غربی اقیانوس آرام و همچنین در هنر سیو و ناواهو به تصویر کشیده شده است. وقایع الهی و با خدایان مختلف همراه بود. سنت ها و باورهای محلی متفاوتی در مورد این خدایان رعد و برق و رعد و برق وجود دارد، اما آنها به طور کلی به عنوان محافظ در برابر نیروها دیده می شدند.طبیعت، محصول‌های فراوان، و کسانی که در زمان جنگ در کنار رزمندگان می‌جنگیدند.