در مصر باستان، آنچه ما روح می نامیم، خلاصه ای از اجزای مختلف در نظر گرفته می شد، همانطور که بدن از اجزای مختلف تشکیل شده است. هر یک از اجزای روح نقش و کارکرد خود را داشت. کا یکی از این بخش‌ها بود، جوهر حیاتی آن، که لحظه مرگ را هنگام خروج از بدن مشخص می‌کرد.

کا چه بود؟

کا مجسمه هوراویبرا واقع در موزه مصر، قاهره. دامنه عمومی.

تعریف کا به دلیل معانی و تفاسیر فراوان آن کار آسانی نیست. تلاش هایی برای ترجمه این واژه صورت گرفته اما بی ثمر بوده است. ما غربی‌ها تمایل داریم که فرد را کنار هم جسم و روح بدانیم. با این حال، مصریان یک شخص را مرکب از جنبه های مختلف، یعنی کا، بدن، سایه، قلب و نام می دانستند. به همین دلیل است که هیچ کلمه مدرن واحدی وجود ندارد که بتوان آن را با مفهوم باستانی کا برابری کرد. در حالی که برخی از مصر شناسان و نویسندگان از روح یا روح صحبت می کنند، اکثر محققان تمایل دارند از هرگونه ترجمه اجتناب کنند. آنچه مهم است در نظر داشته باشید این است که کا بخش مهم و ناملموس هر فرد است و می تواند احساسات را تقویت کند و همچنین عاملیت خود را در دنیای فیزیکی ایجاد کند.

معمولاً تصور می شود که کا مفهوم جوهر حیاتی را در انسان و همچنین در موجودات دیگر نشان می دهد. به عبارت دیگر، جایی که کا وجود داشت، زندگی وجود داشت. با این حال، تنها یکی بودجنبه شخص برخی دیگر از جنبه های روح و شخصیت فرد عبارتند از:

• ساح – جسم روحانی
• با – شخصیت
• خفه – سایه
• آخ – عقل
• سکهم – شکل

هیروگلیف کا نمادی بود با دو بازوی کشیده که به سمت بالا به سمت آسمان نشانه رفته بودند. این ایده می توانست نماد پرستش خدایان، پرستش یا محافظت باشد. مجسمه های کا به عنوان محل استراحت کا پس از مرگ یک فرد ساخته شد. اعتقاد بر این بود که کا به زندگی خود ادامه می دهد، جدا از بدن، و از طریق غذا و نوشیدنی تغذیه و نگهداری می شود. مجسمه‌های کا متوفی در اتاق‌های ویژه‌ای در داخل مقبره‌شان به نام « سرداب» قرار می‌گرفت تا به بازدیدکنندگان اجازه دهد تا با کا تعامل داشته باشند.

نقش و نماد کا

• کا به عنوان بخشی از روح

مصریان معتقد بودند که خدای خنوم نوزادان را از خاک رس در چرخ سفالگری ساخت. در آنجا او کا را نیز ساخت. کا علاوه بر بخش معنوی، نیروی خلاقیت نیز بود. کا شخصیت و شخصیت نوزادان را تعیین می کرد. در برخی از اسطوره ها، کا با سرنوشت نیز ارتباط داشت. با توجه به اینکه شخصیت بخش مرکزی زندگی بود، نحوه توسعه زندگی را شکل می داد و با سرنوشت ارتباط داشت.

• کا در فرآیند مومیایی

در مصر باستان، مومیایی کردن یک مراسم مهم پس از مرگ بود. فرآیندحفظ اجساد متوفی از پوسیدگی اهداف زیادی داشت و اعتقاد بر این است که منشأ این فرآیند ممکن است از اعتقاد آنها به کا نشات گرفته باشد. مصریان فکر می کردند که وقتی مردم می میرند، بخش های زیادی از شخصیت آنها در سراسر جهان پراکنده می شود. از آنجایی که آنها بدن یا جانشینی برای سکونت نداشتند، در زمین پرسه می زدند.

نگهداری بدن در شرایط خوب به کا کمک کرد تا در درون فرد باقی بماند. به این ترتیب، مردگان مومیایی شده می توانند با کا به زندگی پس از مرگ سفر کنند. از آنجایی که مصریان معتقد بودند که روح در قلب ساکن است، این عضو را بیرون نمی آوردند. از این نظر، مفهوم کا ممکن است بر توسعه فرآیند مومیایی تأثیر گذاشته باشد.

• کا به عنوان نماد زندگی

اگرچه کا جدا از بدن تصور می شد، اما برای زندگی به یک میزبان بدنی نیاز داشت. این قسمت از روح دائماً نیاز به پرورش داشت. به این معنا، مصریان پس از پایان زندگی، نوشیدنی و غذای متوفی خود را عرضه کردند. آنها معتقد بودند که کا به جذب غذا ادامه می دهد تا زنده بماند. حتی پس از مرگ، کا نماد زندگی باقی ماند. کا در هر موجود زنده ای وجود داشت، از انسان و خدا گرفته تا حیوانات و گیاهان.

• کا و فرآیند فکر

کا با فرآیند فکر و خلاقیت ارتباط داشت. برخی از محققان دفاع می کنند که کلمه کا به عنوان ریشه عمل می کندبسیاری از کلمات مرتبط با توانایی های ذهنی. کا با جادو و جادو نیز ارتباط داشت، بنابراین نمادی بود که با قدرت مرتبط بود. با این حال، برخی منابع دیگر از این دفاع می‌کنند که Ba بخشی از روح است که به ذهن متصل است.

• The Royal Ka

مصریان معتقد بودند که خانواده سلطنتی کا متفاوتی با افراد عادی دارد. رویال کا مربوط به نام هوروس فراعنه و ارتباط آنها با خدایان بود. این ایده نمادی از دوگانگی فراعنه بود: آنها دارای بدن انسان بودند، اما آنها همچنین بسیار الهی بودند.

کا در سرتاسر پادشاهی ها

کا برای اولین بار در پادشاهی قدیم تایید شد، جایی که بسیار مهم بود. در پادشاهی میانه، پرستش آن شروع به از دست دادن حضور حیاتی خود در مراحل اولیه مصر باستان کرد. در پادشاهی جدید، مصریان برای کا احترام زیادی قائل نبودند، اگرچه پرستش آن ادامه داشت.

• در پادشاهی قدیم، مقبره های خصوصی تصاویر و تصاویری داشتند که دنیایی را برای مردم خلق می کرد. کا. این دنیای معنوی دوگانه مکانی بود که کا پس از مرگ میزبانش در آن ساکن شد. این تصاویر یک کپی بود که شبیه افراد شناخته شده و موارد زندگی صاحب کا بود. امروزه، این تصاویر به عنوان جهان دوگانه شناخته می‌شوند. علاوه بر این، ارائه غذا و نوشیدنی به کا در این دوران آغاز شد.

• در پادشاهی میانه، کا شروع شداز دست دادن قدرت در عبادت آن با این حال، به دریافت پیشنهادات غذا و نوشیدنی ادامه داد. در این دوره، مصریان معمولاً میزهای هدایایی را در مقبره هایی که به خانه کا معروف است، قرار می دادند تا این روند را آسان تر کنند.

• در زمان پادشاهی جدید، کاها بیشتر اهمیت خود را از دست داد، اما پیشنهادات ادامه یافت، زیرا کا هنوز جنبه مهمی از فرد در نظر گرفته می شد. از شخصیت، کا جوهر حیاتی انسان ها، خدایان و همه موجودات زنده را تشکیل می دهد. کا بر روند مومیایی کردن، یکی از برجسته ترین بخش های فرهنگ مصر تأثیر گذاشت. اگرچه پرستش و اهمیت آن با گذشت زمان کاهش یافت، کا مفهوم قابل توجهی بود که اهمیت مرگ، زندگی پس از مرگ و روح را برای مصریان برجسته می کرد.