افراد مختلف وقتی در مورد هنر بومی آمریکا می شنوند چیزهای متفاوتی تصور می کنند. به هر حال، هیچ نوع هنر بومی آمریکا وجود ندارد. فرهنگ‌های بومیان آمریکا در دوران استعمار پیش از اروپا به همان اندازه که فرهنگ‌های اروپایی و آسیایی با یکدیگر تفاوت داشتند. از این منظر، صحبت از همه سبک‌های هنری بومی آمریکای باستانی به‌گونه‌ای است که انگار در مورد هنر اوراسیا در قرون وسطی صحبت می‌کنیم – این بسیار گسترده است

کتاب های بی شماری در مورد انواع و سبک های مختلف هنر و فرهنگ بومی آمریکای جنوبی، مرکزی و شمالی نوشته شده است. در حالی که پرداختن به همه چیز مربوط به هنر بومی آمریکا در یک مقاله غیرممکن است، ما به اصول اولیه هنر بومی آمریکا، تفاوت آن با هنر اروپایی و شرقی و ویژگی های متمایز سبک های مختلف هنری بومی آمریکا خواهیم پرداخت.

چگونه بومیان آمریکا به هنر می نگریستند؟

در حالی که بحث هایی در مورد اینکه بومیان آمریکا دقیقاً هنر خود را چگونه می دیدند وجود دارد، واضح است که آنها هنر را به عنوان مردم اروپا یا درک نمی کردند. آسیا انجام داد. اولاً، به نظر نمی‌رسد «هنرمند» در بیشتر فرهنگ‌های بومیان آمریکا یک حرفه یا حرفه واقعی بوده است. در عوض، طراحی، مجسمه‌سازی، بافندگی، سفال‌گری، رقص و آواز فقط کارهایی بودند که تقریباً همه مردم انجام می‌دادند، البته با درجات مختلف مهارت.کارهای هنری و کاری که مردم انجام دادند. در برخی فرهنگ ها، مانند بومیان پوبلو، زنان سبد می بافتند، و در برخی دیگر، مانند ناواهوهای قبلی، مردان این وظیفه را انجام می دادند. این تقسیم‌بندی‌ها صرفاً در امتداد خطوط جنسیتی پیش می‌رفت و هیچ فردی به‌عنوان هنرمند آن هنر خاص شناخته نمی‌شد - همه آنها این کار را به عنوان یک هنر انجام دادند، برخی بهتر از دیگران. کارهای صنایع دستی که ما هنر در نظر می گیریم. به عنوان مثال، رقص چیزی بود که همه به عنوان یک مراسم یا جشن در آن شرکت می کردند. تصور می‌کنیم برخی کم و بیش مشتاق آن بودند، اما هیچ رقصنده ای به عنوان یک حرفه وجود نداشت.

تمدن‌های بزرگ‌تر آمریکای مرکزی و جنوبی تا حدودی از این قاعده مستثنی هستند، زیرا جوامع آن‌ها به طرز محسوسی به حرفه‌ها تقسیم می‌شدند. برای مثال، این بومیان آمریکا مجسمه‌سازانی داشتند که در صنایع دستی خود تخصص داشتند و دیگران اغلب نمی‌توانستند به سادگی از مهارت‌های چشمگیرشان تقلید کنند. با این حال، حتی در این تمدن های بزرگ، به نظر می رسد واضح است که هنر به خودی خود مانند اروپا دیده نمی شد. هنر بیشتر دارای اهمیت نمادین بود تا ارزش تجاری.

اهمیت مذهبی و نظامی

هنر تقریباً در تمام فرهنگ های بومی آمریکا دارای اهداف مذهبی، نظامی گرایانه یا عمل گرایانه متمایز است. تقریباً تمام اشیاء بیان هنری برای یکی از این سه هدف ساخته شده اند:

• به عنوان یک تشریفاتشیئی با اهمیت مذهبی.
• به عنوان زینت بر روی یک سلاح جنگی.
• به عنوان زینت بر روی یک شیء خانگی مانند سبد یا کاسه.

اما، به نظر نمی رسید که مردم فرهنگ بومی آمریکا در خلق هنر به خاطر هنر یا تجارت شرکت کنند. هیچ طرحی از مناظر، نقاشی های طبیعت بی جان، یا مجسمه وجود ندارد. در عوض، به نظر می‌رسد که تمام هنرهای بومیان آمریکا به طور مشخص در خدمت هدفی مذهبی یا عملی بوده است.

در حالی که بومیان آمریکا پرتره‌ها و مجسمه‌هایی از مردم تولید می‌کردند، این مجسمه‌ها همیشه مربوط به رهبران مذهبی یا نظامی هستند - افرادی که صنعتگران وظیفه جاودانه‌سازی آنها را بر عهده داشتند. برای قرن ها با این حال، به نظر نمی‌رسد که پرتره‌های مردم عادی چیزی بوده باشد که بومیان آمریکا خلق کرده‌اند.

هنر یا صنایع دستی؟ یک صنعت و نه به عنوان چیزی که برای خود یا برای اهداف تجاری ایجاد شود؟ به نظر می رسد بخش عمده ای از آن احترام مذهبی به طبیعت و خالق آن بوده است. اکثر بومیان آمریکا هم متوجه شدند و هم معتقد بودند که هرگز نمی توانند تصویر طبیعت را به همان خوبی که خالق قبلاً انجام داده بود ترسیم یا مجسمه سازی کنند. بنابراین، آنها حتی تلاش نکردند.

در عوض، هنرمندان و صنعتگران بومی آمریکایی هدفشان خلق نمایش های نیمه واقعی و جادویی از جنبه معنوی طبیعت بود. آنها به شکل اغراق آمیز یا تغییر شکل می کشیدند، حکاکی می کردند، حکاکی می کردند و حجاری می کردندنسخه هایی از آنچه می دیدند، ارواح و لمس جادویی را اضافه کردند و سعی کردند جنبه های نادیده جهان را به تصویر بکشند. از آنجایی که آنها معتقد بودند که این جنبه نادیده اشیاء در همه جا وجود دارد، آنها این کار را تقریباً بر روی تمام اشیاء روزمره ای که استفاده می کردند - سلاح ها، ابزارها، لباس ها، خانه ها، معابد، و موارد دیگر انجام دادند. که بومیان آمریکا به هنر به خاطر خودش اعتقادی نداشتند. با این حال، زمانی که آنها این کار را انجام دادند، به معنای بسیار شخصی تر از آن چیزی بود که اکثر مردم در سراسر جهان آن را درک می کردند.

هنر به عنوان بیان شخصی

علاوه بر استفاده از هنر و صنایع دستی برای مذهبی نمادگرایی – کاری که بومیان آمریکای جنوبی، مرکزی و شمالی همگی انجام دادند – بسیاری، به ویژه در شمال، از هنر و صنایع دستی برای خلق اشیاء هنری شخصی استفاده کردند. این می تواند جواهرات یا طلسم های کوچک باشد. آنها اغلب برای نشان دادن رویایی که شخص در سر داشته یا هدفی که به دنبالش است ساخته می‌شوند.

اما آنچه در مورد چنین آثار هنری مهم است این است که آنها تقریباً همیشه توسط خود شخص ساخته شده‌اند و نه به عنوان کالایی که آنها فقط «خرید» می‌کردند، به‌ویژه که این نوع تجاری‌سازی در جوامع آنها وجود نداشت. گاهی اوقات، شخصی از یک صنعتگر ماهرتر می‌خواهد که چیزی برای آن‌ها بسازد، اما این کالا همچنان برای صاحب آن اهمیت زیادی دارد.

Thanderbird بومی آمریکا. PD.

ایده هنرمندی که «هنر» بسازد و سپسفروختن یا مبادله آن به دیگران فقط خارجی نبود - کاملاً تابو بود. برای بومیان آمریکا، هر شیء هنری شخصی از این دست فقط متعلق به چیزی بود که به آن متصل بود. هر شیء هنری عمده دیگری مانند یک قطب توتم یا یک معبد اشتراکی بود و نماد مذهبی آن برای همه اعمال می شد.

همچنین انواع دنیوی و آرام تری از هنر وجود داشت. چنین نقاشی‌های رکیک یا اشیای حکاکی شده طنزآمیز بیشتر برای بیان شخصی بود تا هنری.

کار با آنچه دارید

همانند هر فرهنگ دیگری در این سیاره، بومیان آمریکایی به مواد و منابعی که به آنها دسترسی داشتند.

قبایل و مردم بومی مناطق جنگلی بیشتر بیشتر بیان هنری خود را بر روی کنده کاری روی چوب متمرکز کردند. مردم دشت های چمن، سبدبافان متخصص بودند. کسانی که در نواحی غنی از خاک رس هستند مانند بومیان پوبلو متخصصان شگفت انگیز سفالگری بودند.

تقریباً هر قبیله و فرهنگ بومی آمریکا با منابعی که در اختیار داشتند بر بیان هنری ممکن تسلط داشتند. مایاها نمونه شگفت انگیزی از آن هستند. آنها به فلزات دسترسی نداشتند، اما سنگ کاری، تزئینات و مجسمه سازی آنها عالی بود. طبق آنچه می دانیم، موسیقی، رقص و تئاتر آنها نیز بسیار خاص بود.

هنر در دوران پس از کلمبیا

البته، هنر بومی آمریکا در طول و پس ازتهاجم، جنگ و در نهایت صلح با مهاجران اروپایی. نقاشی‌های دو بعدی مانند طلا ، نقره و جواهرات حکاکی مس رایج شدند. عکاسی نیز در میان اکثر قبایل بومی آمریکا در قرن نوزدهم بسیار محبوب شد.

بسیاری از هنرمندان بومی آمریکا در چند قرن اخیر نیز از نظر تجاری ارزش بالایی پیدا کرده اند. به عنوان مثال، بافندگی و نقره‌سازی ناواهو به‌خاطر هنر و زیبایی‌های خود مشهور هستند.

چنین تغییراتی در هنر بومی آمریکا تنها با معرفی فناوری، ابزار و مواد جدید همزمان نیست، بلکه همچنین با یک تغییر فرهنگی مشخص شد. چیزی که قبلاً گم شده بود این نبود که بومیان آمریکا نمی دانستند چگونه نقاشی کنند یا مجسمه سازی کنند - آنها به وضوح همان کاری را انجام می دادند که در نقاشی های غار، تیپی های نقاشی شده، ژاکت ها، میله های توتم، ماسک های دگرگونی، قایق رانی و - در موردشان مشخص است. از بومیان آمریکای مرکزی و جنوبی - کل مجموعه های معبد.

اما آنچه تغییر کرد، دیدگاه جدیدی از خود هنر بود - نه فقط به عنوان چیزی که نمادی مذهبی یا طبیعت گرایانه را منتقل می کند و نه فقط یک زینت بر روی یک شی کاربردی، اما هنر به خاطر ایجاد اشیاء تجاری یا دارایی های شخصی با ارزش مادی است.

در نتیجه

همانطور که می بینید، هنر بومی آمریکا بسیار بیشتر از آنچه به چشم می آید وجود دارد. از مایاها تا کیکاپوها و از اینکاها تا اینوئیت ها هنر بومی آمریکادر شکل، سبک، معنا، هدف، مواد و تقریباً هر جنبه دیگری متفاوت است. همچنین با هنر بومی اروپایی، آسیایی، آفریقایی و حتی استرالیایی در این که هنر بومی آمریکا برای چه چیزی استفاده می‌شود و نشان‌دهنده آن است، کاملاً متفاوت است. و از طریق این تفاوت‌ها، هنر بومی آمریکا به ما بینش زیادی درباره اینکه زندگی اولین مردم آمریکا چگونه بوده و جهان اطراف خود را چگونه می‌دیدند، به ما ارائه می‌دهد.