برای هزاران سال، بسیاری از ادیان چند خدایی، پدیده های طبیعی را به کار خدایان و الهه ها نسبت می دادند. باران‌های حیات‌بخش به‌عنوان هدایایی از جانب خدایان، به‌ویژه توسط جوامعی که به کشاورزی وابسته بودند، تلقی می‌شد، در حالی که تصور می‌شد دوره‌های خشکسالی نشانه‌ای از خشم آنها باشد. در اینجا نگاهی به خدایان باران از دوره های زمانی مختلف در تاریخ داریم.

Ishkur

خدای سومری باران و رعد و برق، ایشکور در حدود 3500 قبل از میلاد تا سال 1750 قبل از میلاد پرستش می شد. شهر کرکارا در دوران ماقبل تاریخ، او را شیر یا گاو نر می دانستند و گاهی به عنوان جنگجوی سوار بر ارابه، بارندگی و تگرگ به تصویر می کشیدند. در یکی از سرودهای سومری، ایشکور سرزمین سرکش را مانند باد ویران می کند و مسئول به اصطلاح قفل نقره ای قلب بهشت ​​است .

Ninurta

همچنین نینورتا که با نام نینگیرسو شناخته می شود، خدای طوفان و رعد و برق بین النهرین بود. او در حدود 3500 قبل از میلاد تا 200 قبل از میلاد مورد پرستش قرار گرفت، به ویژه در منطقه لاگاش، جایی که گودئا به افتخار او پناهگاهی به نام Eninnu ساخت. او همچنین معبدی در نیپور داشت، E-padun-tila .

نینورتا به عنوان خدای کشاورزان سومری، با گاوآهن نیز شناخته می شد. اولین نام او Imdugud بود که به معنای ابر بارانی بود. نماد او یک عقاب سر شیر بود و سلاح منتخب او گرز سارور بود. از او در سرودهای معبد و همچنین در حماسه آنزو و افسانه آتراهاسیس .

Tefnut

الهه مصری باران و رطوبت، Tefnut مسئولیت حفظ زندگی را بر عهده داشت و او را به یکی از مهم ترین خدایان دین به نام انئاد بزرگ هلیوپولیس تبدیل کرد. او معمولاً با سر یک شیر با گوش های نوک تیز به تصویر کشیده می شود که دیسک خورشیدی را روی سر خود دارد و مار کبری در هر طرف دارد. در یک افسانه، الهه خشمگین شد و تمام رطوبت و باران را با خود برد، بنابراین سرزمین های مصر خشک شد.

Adad

برگرفته از ایشکور سومری قدیمی، آداد بابلی بود. و خدای آشوری حدود 1900 قبل از میلاد یا قبل از آن تا 200 قبل از میلاد پرستش می شد. اعتقاد بر این است که نام اداد توسط سامی های غربی یا آموری ها به بین النهرین آورده شده است. در حماسه طوفان بزرگ بابلی، آتراهاسیس ، او اولین خشکسالی و قحطی و همچنین سیلابی را که قرار بود بشریت را نابود کند، به بار آورد.

در دوره نو آشور، عداد از پیروان فرقه در کربائیل و ماری، سوریه امروزی برخوردار بود. پناهگاه او در آسور، خانه ای که دعاها را می شنود ، توسط پادشاه شمشی-اداد اول به معبد دوتایی آداد و آنو تبدیل شد. همچنین از او برای آوردن باران از بهشت ​​و محافظت از محصولات در برابر طوفان استفاده شد. 3>

بعل

یکی از مهمترین خدایان در دین کنعانی، بعل ممکن است به عنوان خدای باران و طوفان سرچشمه گرفته باشد و بعداً به خدای گیاهی تبدیل شد.مربوط به باروری زمین است. او همچنین از پادشاهی جدید بعدی در حدود 1400 قبل از میلاد تا پایان آن در 1075 قبل از میلاد در مصر محبوب بود. از او در متون خلقت اوگاریتی، به ویژه در افسانه های بعل و موت و بعل و آنات و همچنین در Vetus Testamentum نام برده شده است.

ایندرا

یکی از مهمترین خدایان ودایی، ایندرا آورنده باران و رعد و برق بود که در حدود 1500 سال قبل از میلاد مسیح پرستش می شد. ریگودا او را با گاو نر می‌شناسد، اما در مجسمه‌ها و نقاشی‌ها، معمولاً او را سوار بر فیل سفیدش، آیرواتا، نشان می‌دهد. در هندوئیسم بعدی، او دیگر مورد پرستش قرار نمی گیرد، بلکه تنها نقش های اساطیری را به عنوان پادشاه خدایان و خدای باران بازی می کند. او همچنین در حماسه سانسکریت Mahabharata به عنوان پدر قهرمان آرجونا ظاهر می شود.

زئوس

خدای اصلی پانتئون یونانی، زئوس خدای آسمان بود که بر ابرها و باران ها حکومت می کرد و رعد و برق و رعد و برق می آورد. او در حدود 800 سال قبل از میلاد مسیح یا قبل از مسیحیت در حدود 400 پس از میلاد در سراسر یونان پرستش می شد. او پیشگویی در دودونا داشت، جایی که کاهنان غوغای آب از چشمه و صداهای باد را تفسیر می‌کردند. خشم خود را با فرستادن طوفان های شدید باران نشان می دهد. او همچنین در ایالت جزیره یونانی آگینا پرستش می شد. طبق اسطوره محلی، زمانی خشکسالی عظیم وجود داشت،بنابراین قهرمان بومی آیاکوس به زئوس دعا کرد تا برای بشریت باران ببارد. حتی گفته می شود که والدین آیاکوس زئوس و آگینا، پوره ای که مظهر جزیره بود، بودند.

مشتری

همتای رومی زئوس، مشتری، آب و هوا را کنترل می کرد، باران می فرستاد و طوفان های ترسناک را فرو ریخت او در حدود 400 قبل از میلاد تا 400 پس از میلاد در سراسر روم پرستش می شد، به ویژه در آغاز فصل کاشت و برداشت.

به عنوان خدای باران، مشتری جشنی به او اختصاص داده بود که aquoelicium<9 نامیده می شد> کاهنان یا پاپ سنگ بارانی به نام lapis manalis را از معبد مریخ به روم آوردند و مردم با پاهای برهنه صفوف را دنبال کردند.

Chac

چک خدای مایا باران، ارتباط نزدیکی با کشاورزی و باروری داشت. بر خلاف دیگر خدایان باران، تصور می شد که او در داخل زمین زندگی می کند. در هنر باستان، دهان او اغلب به عنوان دهانه غار شکافی به تصویر کشیده شده است. در دوران پس از کلاسیک، نماز و قربانی های انسانی به او تقدیم می شد. مانند دیگر خدایان مایا، خدای باران نیز به صورت چهار خدا به نام Chacs ظاهر شد که بعدها با قدیسان مسیحی پیوند خورد.

Apu Illapu

همچنین به عنوان Illapa یا Ilyapa شناخته می شود. ، آپو ایلاپو خدای باران از دین اینکاها بود. معابد او معمولاً بر روی سازه های مرتفع ساخته می شد و مردم به او دعا می کردند تا آنها را از خشکسالی محافظت کند. گاهی حتی برای قربانی کردن انسان ها نیز قربانی می شدبه او. پس از فتح اسپانیایی ها، خدای باران با سنت جیمز، قدیس حامی اسپانیا پیوند خورد.

Tlaloc

Tlaloc خدای باران آزتک با یک ماسک خاص نشان داده شد. ، با دندان های نیش بلند و چشم های عینکی. او در حدود 750 پس از میلاد تا 1500 پس از میلاد، عمدتاً در Tenochtitlan، Teotihuacan و Tula پرستش شد. آزتک ها معتقد بودند که او می تواند باران ببارد یا خشکسالی را برانگیزد، بنابراین از او نیز می ترسیدند. او همچنین طوفان های ویرانگر را به راه انداخت و رعد و برق بر روی زمین پرتاب کرد.

آزتک ها قربانیانی را برای خدای باران قربانی می کردند تا اطمینان حاصل کنند که او راضی می شود و راضی می ماند. در تولا، هیدالگو، چاکول ها ، یا مجسمه های انسانی که ظروف در دست داشتند، یافت شد که گمان می رود قلب انسان را برای تلالوک نگه داشته است. او حتی با قربانی کردن تعداد زیادی از کودکان در ماه اول، Atlcaualo، و ماه سوم، Tozoztontli، دلجویی کرد. در ماه ششم، Etzalqualiztli، کاهنان باران از جغجغه های مه استفاده می کردند و در دریاچه غسل ​​می کردند تا باران را فراخوانی کنند.

Cocijo

خدای Zapotec باران و رعد و برق، Cocijo با بدنی انسانی به تصویر کشیده شده است. ویژگی های جگوار و زبان مار دوشاخه ای. او توسط مردم ابر در دره Oaxaca پرستش شد. مانند سایر فرهنگ‌های میان‌آمریکایی، زاپوتک‌ها به کشاورزی وابسته بودند، بنابراین برای پایان دادن به خشکسالی یا باروری به زمین، به خدای باران دعا و قربانی می‌کردند.

Tó Neinilii

Tó Neinilii بود. بارانخدای قوم ناواهو، بومیان آمریکایی که در جنوب غربی، آریزونا امروزی، نیومکزیکو و یوتا زندگی می کردند. به عنوان خداوند آبهای آسمانی ، تصور می شد که او آب را برای دیگر خدایان در پانتئون حمل می کند و همچنین آنها را به چهار جهت اصلی پخش می کند. خدای باران معمولاً با یک ماسک آبی با حاشیه مو و یقه به تصویر کشیده می شد.

پیچیدن

خدایان باران برای قرن ها توسط تعدادی از مردم پرستش می شدند. فرهنگ ها و مذاهب مختلف فرقه های آنها در شرق و همچنین در بخش هایی از اروپا، آفریقا و قاره آمریکا رواج داشت. از آنجایی که تصور می‌شود مداخله آنها به نفع یا ضرر نوع بشر است، دعا و نذری به آنها داده شد. این خدایان با خواص حیات بخش و مخرب باران و سیل همراه هستند.